Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Left » OO1
Left
OO1
Een heldere dag in Duitsland, de zon hoog en helder aan de hemel en af en toe dwarrelde een wolkje langs. Onder de fel schijnende zon loopt een klein meisje, Sarah, met haar Poeh Beer tasje op haar rug, haar trouwe hond, Dink, aan haar zij en haar kapotte teddybeer in haar hand. Zo gaat Sarah de grote en ingewikkelde wereld tegemoet.
Sarah wist alleen dat ze vijf jaar was en dat ze Sarah heet. Ze herinnerde zich vaag nog wat er een jaar geleden zich afspeelde.
Een knallende ruzie. “Sarah! En nu moet je oprotten! Je vernielt alles hier! Onze spullen, het huis, ons leven! Hier een tas! En nu wegwezen. De tas werd in haar handen geduwd. Er zaten wat spulletjes in, een dekentje, 10 euro en haar teddybeer. Meer zou het niet zijn geweest. Daarna werd ze de deur uitgeduwd. Sarah huilde en huilde. Ze had geen idee wat ze verkeerd had gedaan.
Sinds die dag zwerft ze over de straten.
Sarah ziet een bakker.
“Dink, wacht!”ť beveelt ze Dink. Dink blijft netjes wachten. Voorzichtig stapt ze de winkel in. Zal ze wit brood of bruin brood nemen? Of misschien wel witte bolletjes. Die vraag stelt Sarah zich nu ook af. En hoe gaat ze dat doen? Sarah heeft geen geld.
“Zeg het eens meisje.”ť zegt een vrouw achter de toonbank.
“Ik wil graag een brood kopen. Die daar.”ť zegt Sarah en ze wijst een wit brood aan. De vrouw achter de toonbank geeft het broodzakje alvast aan Sarah. Maar dat is geen goed idee. Sarah rent met het brood naar buiten. De vrouw roept nog dat ze terug moet komen, maar de kleine beentjes van Sarah rennen als een gek door. Toch heeft dat niet veel zin. De vrouw is veel sneller, en algauw heeft ze Sarah ingehaald.
Daar staat Sarah dan. Voor de vrouw, bijna huilend. De vrouw begint te praten.
“Waarom steel je, meisje?”ť
“Ik heb geen geld.”ť zegt Sarah zachtjes. Een beetje medelijden is in de ogen van de vrouw te zien.
“Deze krijg je dan van mij. Maar nooit meer wil ik je hier zien.”ť zegt ze op een ietwat strenge toon.
De vrouw loopt weer naar binnen en Sarah loopt het steegje weer in. In het steegje zit Dink nog steeds braaf te wachten. Sarah pakt voor haar zelf een plak brood en voor Dink ook stuk. Alle twee eten ze het gulzig op.
Reacties:
O zo zielig.
Heeft dat mens dan echt niet door dat dat arme kind hulp nodig heeft?
Meld je het als je verder gaat?