FanFic.nl

Elena

many many practicing

De volgende dagen zat Elena niet stil, omdat Lupos haar achterstand op het gebied van toveren zo snel mogelijk wou inhalen had hij een strak dagschema voor haar opgesteld.
Van 8 u tot 10 u in de ochtend haf Percy haar de theorie van bezweringen en verweer tegen de zwarte kunsten.
Soms deden ze er een uur over om haar de juiste uitspraak van een spreuk aan te leren terwijl hij op monotome toon vertelde dat dit bijzonder belangrijk was, een verkeerde klemtoon zou in een gevecht het verschil kunnen maken tussen winnen en nederlaag.
Het koste haar vaak moeite om gewoon wakker te blijven, die kerel was zo saai dat hij nog eens een steen in slaap kon laten vallen gewoon door er tegen te praten.
Toch was er ook een ding positief, ze voelde dat zijn houding tegenover haar veranderd was.
Hij behandelde haar niet langer alsof ze hem elk moment iets aan zou kunnen doen.
' Wat heeft je van gedacht doen veranderen? ' Had ze hem op de derde ochtend gevraagd.
Hij was weer eens zo diep in de les verdiept geweest dat het even duurde voor de vraag tot hem door drong.
' Gedachte over wat? ' Vroeg hij uiteindelijk.
' Je mening over mij. Wat heeft je doen inzien dat ik niet ben zo als mijn grootvader? '
' Dat heb ik nooit gezecht. ' Verdedigde hij zich.
' Maar je dacht het wel, ik ben niet dom Percy. De manier waarop je naar me keek vertelde genoeg. '
Zijn wangen waren rood geworden van oprechte schaamte.
' Ik had er inderdaad moeite mee. Je grootvader heeft veel slechte dingen gedaan en het was moeilijk om jou appart van hem te zien. '
' En wat heeft dat veranderd. '
' Je reactie bij Goudgrijp, toen je hoorde over het fortuin dat je erfde.'
' Eeuhm, en wat dan nog? Ieder weldenkend persoon zou zo reageren. '
' Inderdaad, ieder weldenkend persoon. Je hebt toen wel bewezen dat je dat wel bent. Ik...Ik ben je een excus verschuldigd, hé? '
' Het is in orde, blij dat alles in orde is tussen ons. '
' Ik ook. Wel, je weet nu al hoe je iemand kunt ontwapenen. Je kunt het straks eens in praktijk omzetten. '
'Wat? Maar het laatste uur is nog niet om.'
' Je hebt er niet veel aan om nog langer naar mijn geleuter te luisteren over iets wat je kent. Morgen beginnen we met een fris hoofd en een nieuwe spreuk. Gebruik de tijd om wat te rusten.'
' Dan ga ik nog even naar George. ' Besloot ze.
' Juist ja, George.' Glimlachte Percy.
' Ja George.'
Verdorie waarom kreeg iedereen die blik in zijn ogen als ze over George sprak? Ze waren gewoon vrienden meer niet.
Ze nam haar spullen bijeen en rende naar de boomhaart waar de Wemels aan het oefenen waren op hun bezems.
Door met appels naar elkaar te gooien bleken ze het spel zwerkbal te oefenen.
Ze begrep er nog altijd niet veel van maar door naar hen te kijken was het haar toch al iets duidelijker.
George had haar nog niet opgemerkt en stond met een knuppel klaar om zijn drijversding te doen.
' Hey, wat doen jullie! ' Riep ze enthousiast.
Hij draaide zijn gezicht naar haar en lachte, net op het moment dat Fred de zware bal naar hem wierp.
Het ding raakte hem recht tegen het achterhoofd en viel pardoes van zijn bezem.
Haar hart leek even stil te staan toen ze hem tegen de grond zag smakken.
Het was gelukkig niet al te hoog geweest maar toch moest het pijn gedaan hebben.
Ze rende naar hem toe en zag dat hij een kleine wonde op zijn hoofd had waar wat bloed uit stroomde.
' Auw, wat gebeurde er net? ' Vroeg hij verbaast.
' Je was weer eens je handige zelf. ' Lachte Fred toen hij naast hem lande.
Elena haalde een zakdoek uit haar broekzak en drukte die tegen de wonde.
' Jij bent in goede handen. Wel, ik ga ma even verwittigen. '
En toen rende fred weg.
' Wat krijgt die? ' Vroeg George verbaast.
'Geen idee, Percy deed ook al zo vreemd. '
' Ik ben duidelijk niet de enige die een klap van de molen gekregen heeft.'
George grijnsde om zijn flauwe grapje en tot haar eigen verbazing grijnzde ze mee.
' Wel, als dat Jill niet is.' Zei George plots.
Elena keek op en zag haar uil inderdaad in een van de bomen zitten.
Gisteren had ze George eindelijk haar probleem durven vertellen.
Ze had verwacht dat hij haar zou hebben uitgelachen voor haar domme angst maar tot haar grote verrasing was hij er erg begripvol mee omgesprongen. Hij had haar zelf voorgesteld om haar te helpen stukje bij beetje van haar angst verlost te raken.
En hij had meteen de daad bij het woord gevoegd door Jill uit zijn kooi te nemen en hem voorzichtig op haar schouder te zetten.
' Rustig maar hij zal zijn vleugels niet gebruiken voor jij toestemming heeft. '
' En wat is hier dan de bedoeling van? '
' Gewoon leren dat het een lief kereltje is. Geloof me, als je dat eenmaal weet zullen die vleugels zeker geen probleem zijn. '
Bijna de hele avond hadden ze in geoefend, en Elena voelde inderdaad dat ze stilaan een band met het dier begon op te bouwen.
Op het einde van de avond had hij besloten dat hij op jacht mocht.
' Zal hij dan niet verdwalen? ' vroeg ze oprecht bezorgd.
' Nee, hoor ze vinden altijd hun weg terug naar hun baasje. Zelf als die plots verdwenen lijkt te zijn. '
Hij stak in haar plaats zijn arm uit en liet Jill er op landen.
' Hangt er nu een brief aan zijn poot? ' Vroeg ze verbaast.
' Ja, van wie kan die zijn?'
Hij haalde het stuk perkament van de poot en rolde het open.
Zijn gezicht werd duister.
' Het is van Malfidus. Die kerel heeft gewoon ongevraagd je uil in huis genomen.Het lef.'
' Wat schrijft hij?'
' Lees zelf maar.'
Ze nam het perkament van hem over.

Hey Esther,
Het is mischien vreemd dat ik zomaar je uil naar binnen
heb gelokt maar toen ik hem zag kon ik gewoon de kans niet
laten schieten om jou even deze brief te sturen.
Ons afscheid bij Goudgrijp was zo abrupt dat ik amper de kans had
om naar je adres en zo te vragen.
Ik hoop dat ik snel iets van je hoor want ik zal het echt fijn vinden om je beter te leren kennen.
Hopelijk tot snel,
Draco.

' Verdorie, ik heb percies te veel indruk gemaakt op die kerel.' Mompelde ze.
' Kan ik wel geloven, jij maakt op iedereen indruk.'
Ze probeerde het compliment te negeren maar ze voelde toch dat ze begon te blozen.
' Moet ik hem nu antwoorden? zal het niet vreemd overkomen als ik niets terug schrijf? Al is het maar om te vertellen dat ik niets met hem te maken wil hebben? '
' Misschien, het is in ieder geval verstandig dat je niet te veel met hem te maken hebt. Als zijn familie er achter komt wie jij bent dan zullen we wat beleven. '
' Zijn familie? Wat heeft die er nu weer mee te maken. '
' Er zijn nooit echt bewijzen gevonden maar iedereen weet gewoon dat de familie Malfidus grote aangangers zijn van Voldemort.'
' Wacht. Dan kan het zijn dat hij weet waar ze Garreth vasthouden. '
'Wat? Nee, dat vertellen ze hem niet.'
' Het is het proberen waard.'Hield ze vol.
De hoopvolle blik in haar ogen deed hem pijn, hij voelde zich bijna een monster om haar die hoop weer af te nemen maar het moest.
' De kans dat hij iets weet is vrij klein, El. En dan nog.
Trouwens Draco, een kleine vraag. Weet je trouwens waar die meester van jou een zekere Garreth verbergt? Hij is namelijk mijn broer. Dit klinkt toch te gek voor woorden? '
' Ik moet toch iets doen? Ik word gek van dat afwachten! '
Het perkament scheurde bijna toen ze het machteloos in haar hand klemde.
Tranen welmden op, het was zo oneerlijk dat ze niets kon doen. Garreth was er altijd voor haar geweest en nu hij haar hulp nodig had kon ze niets anders doen dan wachten.
Ze voelde George 's arm over haar schouder en liet toe hoe hij haar tegen zich aan trok.
' We vinden hem wel. ' Fluisterde hij in haar oor.
' Ik weet dat het moeilijk is maar je moet vertrouwen hebben in de Orde. Als er mensen zijn die hem kunne vinden zijn het wel Lupos en zijn team. '
Lupos? Shit ze was te laat voor haar praktijk les bij hem. Nu zou er zeker wat zwaaien.
George besloot om mee te gaan, om uit te leggen dat het zijn schuld was, maar natuurlijk ook om zeker te zijn dat ze Lupos over Draco zou vertellen.

Lupos' gezicht stond als een donderwolk toen ze hem eindelijk vond.
'Wel, wie we hier hebben. Mevrouw heeft eindelijk een gaatje gevonden in haar drukke agende. ' Begroete hij haar sarcastisch.
' Het was mijn schuld, Remus...' Begon George.
' Nee,de mijne. Ik was de tijd even uit het oog verloren. Het spijt me. '
Dat laatste smaakte bijna als vergif in haar mond maar het leek hem toch tevreden te stellen.
' Laat het niet meer gebeuren. Bedankt haar te brengen George. Maar je kan nu gaan. '
'Toon hem de brief. ' Fluisterede die in haar oor.
' Welke brief? '
Ze haf hem Draco 's brief.
' Hoe??...Hoe weet hij waar je verblijft? '
' Hij heeft Jill toevallig opgemerkt. Ik kon het niet helpen. ' Verdedigde ze zich.
' Dan weet hij het dus nog niet. Houden zo. '
' Is het waar dat zijn familie iets met Voldemort te maken heeft? '
' Er zijn geruchten. Waarom? '
' Ze heeft het in haar hoofd gehaald dat hij haar kan helpen om Garreth terug te vinden. ' Antwoorde George in haar plaats.
Ze keek hem woedend aan maar het deerde hem niet.
' Wat? Daar komt niets van in. Daar zijn wij bezig, en jij hoeft er je niet mee te bemoeien. '
' Jullie zijn er inderdaad mee bezig. Maar wat is jullie resultaat? Hebben jullie al enig idee waar hij is? '
Daar leek hij niet meteen een antwoord op te hebben.
' Je kan haar toch wel iets vertellen, Remus. ' Hielp George haar.
' Wel, we hebben de geheimhouder van de eerste schuilplaats gevonden. '
' Werkelijk? En heeft hij bekent? '
Elena snapte weer eens niet waar het over ging maar de reactie van George was toch hoopgevend.
' Hij heeft bekent en we hebben het huis gevonden. Maar ik vrees dat we te laat waren. '
Teleurgesteld liet ze haar hoofd zakken.
' Ben je echt zeker dat het daar was? ' Probeerde George nog.
' Hij kan gelogen hebben. '
' We vonden er genoeg aanwijzingen die er op wezen dat hij er echt geweest was. We...We vonden dit bijvoorbeeld. '
Hij haalde een klein pakketje uit zijn zak, ze herkende de inhoud meteen als het horloge dat ze Garreth gegeven had hun vorige verjaardag.
Ze wist dat hij het zo graag wou dat ze er bijna vier maanden zakgeld en de helft van haar eigen verjaardagsgeld had gespendeerd.
En sindsdien had hij het alleen nog maar uit gedaan om in bad te gaan.
Haar hand begon te trillen toen ze het van hem over nam.
Er zat een barst in het glas, nee het mocht niet stuk zijn.
Hij hield zo veel van dit horloge.
' We zoeken verder Elena. Maar dit is alles wat ik je voorlopig kan geven. '
' En dat zal ook het enige zijn. ' Snikte ze zacht.
Hij negeerde het laatste en besloot dat het tijd was voor de les.
George keek hem vuil aan.
' Laat haar nu even. ' Sisste hij zacht.
' Je ziet toch dat ze het nu niet aan kan. '
' We hebben al genoeg tijd verloren George. Wil je nu weg gaan. Je leid haar toch alleen maar af. '
Uiteindelijk liet hij zich overtuigen maar niet veel later liet Lupos haar toch stoppen omdat ze er toch niets van bakte en een gevaar dreigde te vormen toen ze een net niet een boom liet onploffen.


Die avond op haar kamer bleef ze naar het horloge staren.
Haar enige link met Garreth.
Ze bleef zich zelf voorzeggen dat ze er zich niet mee mocht bemoeien maar elk moment dat ze aan haar broer dacht werd het moeilijker en moeilijker.
Ze werd uit haar gepeins gerukt door geklop op de deur.
' Mag ik binnen? ' Vroeg George voorzichtig.
' Tuurlijk. Kom er in. '
' Ik kom me verontschulldigen voor Lupos zijn gedrag. Ik snap die kerel echt niet meer. Ik heb hem altijd als een geduldig en begripvol persoon gekend. '
' Het is niet jouw schuld dat hij me niet mag. '
' Toch blijft het oneerlijk. '
Hij kwam naast haar zitten en zag toen het horloge.
' Het is mooi. '
' Het is stuk. ' Antwoorde ze bits.
' Zie ik. Wel, laten we daar eens wat aan doen. '
Hij haalde zijn staf boven en richte het op het horloge.
' Reparo. ' Mompelde hij.
Meteen was het glas weer in een stuk en hoorde ze het vertrouwde getik van de wijzers weer.
' Ik denk dat hij het leuker zal vinden om het zo terug te krijgen als we hem terug gevonden hebben. ' Fluisterde hij zacht in haar oor.
Hij zat nu zo dicht tegen haar aan dat ze ijn warme adem in haar nek kon voelen.
Het haf haar rillingen maar aan de andere kant vond ze het ook leuk om hem zo dicht bij haar te hebben.
' Dank je. ' Fluisterde ze zacht.
Ze keek recht in zijn mooie grijze ogen. Ze kon er wel in verdrinken.
' El, Ik...'
Zijn gezicht kwam steeds dichter bij het hare. Ze sloot instinctief haar ogen en wachte gespannen af.
Ze voelde zijn hand op haar wang en maakte zich klaar voor de...
' George...Ben je hier? '
Met een grote zwaai gooide Fred de deur open en stormde binnen.
Meteen werd Elena weer in de werkelijkheid gehooid en liet hem los.
George 's wangen waren net zo rood als en zijn haar en ze wist gewoon dat haar wangen er net het zelfde uitzagen.
'Kom ik ongelegen? ' Vroeg Fred toen hij begreep wat hier net aan de hand was.
' Wat...Nee tuurlijk niet. Wat is er? '
' Ma, ze heeft je nodig. Ik kan wel zeggen dat je geen tijd hebt...'
'Nee, ik kom er aan. '
En plots kon hij niet snel genoeg uit de kamer zijn en bleef Elena alleen achter.
'Verdome Fred. ' Mompelde ze.
Ze begreep niet waarom maar plots nam ze een besluit.
Ze ging aan het bureau zitten en nam een vel perkament en wat inkt.
Ze mochten zeggen wat ze wouden maar ze moest de kans gewoon aangrijpen.
Ze rolde het perkament open en begon te schrijven.

Hey Draco, ...

Reacties: