FanFic.nl

The Road To Happiness

Chapter 7

Shannon is al in de kleedkamer als Jared binnenkomt. Jared smijt zijn spullen in een hoek, gaat op een stoel zitten, zet zijn ellebogen op zijn bovenbenen en houdt zijn handen opnieuw in zijn haar. “What is wrong with you man?”� vraagt Shannon.
“What?”�
Shannon komt bij hem zitten en zegt: “You haven’t been yourself all week. You are grumpy and you drink. You never drink. What is wrong? Troubles in paradise?”�
Jared kijkt zijn broer aan met een verdrietige blik. “You can say that.. Alyssa is.. She’s pregnant”� Shannon kijkt blij verrast en roept “Am I going to be an uncle? That’s great! Congratulations man! How is she feeling?”� Jared vertelt dat ze wat misselijk is maar dat de dokter pillen heeft voorgeschreven. “Then what is the problem if she is doing better?”�
Jared schaamt zich een beetje om het te moeten zeggen, maar het is zijn broer dus uiteindelijk is hij maar eerlijk: “It’s a lot sooner then we planned. I don’t know how to react on it. I need to get used to the idea but I’m hurting her. I can see in her eyes that it’s killing her and there is nothing that I do to help.”�
Shannon luistert verbijsterd naar zijn broer en zegt: “Jared Leto! I did not see this coming! Are you saying that you are not happy? Yeah, okay, you have to get used to the idea that you and your beautiful girlfriend are going to have a small, tiny, beautiful baby. Made out of your love and I know you love her Jar, I never saw you look at anyone that way. But how can you not be happy?”�
Jared beseft dat zijn broer ergens wel gelijk heeft, maar zegt: “I don’t know! It’s not what I expected. Yes she was sick before but this.. I don’t know what to do.. I told her about the interview tomorrow and you know she doesn’t like Natalie. Normally I had to go with her to the doctor but I told her I couldn’t and she yelled at me, telling me she didn’t want to see me anymore. I don’t want to lose her, Shannon. I can’t live without her. What do I do?”�
Shannon staat op en wordt kwaad op zijn jongere broer. “How can you sit here and tell me you’d rather do an interview then be with her when she has to go to the doctor for your child! And no I didn’t know she didn’t like Natalie. If I did, I wouldn’t have agreed to it! And be glad that she is not sick instead of treating this pregnancy like a disease.”� Hij kijkt op Jared neer en zegt: “She loves you. With all her heart. She told me a thousand times. The way you are treating her now, you don’t deserve her. As long as you don’t think that I won’t take care of my niece or nephew. You should really think about what you want, because she doesn’t deserve this! You should be ashamed.”�
Hij staat op en verlaat de kleedkamer, Jared in gedachten verzonken achterlatend. Hij probeert toch de knop om te zetten en iets van het concert te maken en het lukt nog vrij aardig ook. Als iedereen in de kleedkamer zit, neemt hij Shannon nog even apart.
“You were right my brother. I have to think about what I want and how I’m going to fix it. One thing is for sure. I don’t want to lose her and I will fight to make things right. Could you do the interview tomorrow?”�
Shannon geeft hem een stevige schouderklop en lacht: “Of course I can! Don’t worry about it! You take some time and make everything okay with Alyssa. She loves you man, it will be okay.”� Jared glimlacht en omhelst zijn broer voor hij naar buiten gaat en een ritje gaat maken om eens goed na te denken.

Ik heb intussen geen tranen meer over en zit mistroostig in de zetel naar een oude film te staren. Ik volg niet echt, want mijn gedachten gaan nog steeds over het gesprek. Het wordt later en later en ik voel me zenuwachtiger worden, omdat het bijna tijd is dat Jared thuiskomt. Ik heb geen idee hoe ik me moet gedragen. Het liefste wil ik me gewoon in zijn armen werpen en alles vergeten, maar ik voel me zo gekwetst dat ik me afvraag of alles nog wel goed kan komen. Rond middernacht gaat de telefoon en wat bedeesd neem ik op. Wie zou er nu in hemelsnaam nog bellen?
“Hello?”� vraag ik en ik hoor een bekende stem, al is het dan niet zijn stem.
“Hi Alys! It’s Shannon. I just called to tell you that I knocked some sense into Jared. I’m sure everything will be okay.”�
“What? How do you know?”�
“Jared was looking like a mess when I saw him before the show. He’s suffering from all this too. You might not think so, but he is. He’s going to over think some things but I’m sure everything will be okay! Oh and euhm.. Congratulations with your pregnancy.”�
Ik voel hem glimlachen door de telefoon en kan het niet laten zelf ook te lachen. Zijn woorden hebben me weer hoopvol gestemd.
“Thank you Shannon. I’m glad at least one brother is happy about it.”�
“You’re kidding me right? Happy? I’m going to spoil that little kid’s brains off! You’d better be sure of that!”�
Nu lach ik volop met hem mee. “Thank you so much! I really needed that.”�
“No problem! I better let you sleep now. Rest is good for the baby. And don’t worry too much. Everything will be okay.”�
Ik bedank hem nogmaals en neem afscheid. Met een blij gevoel ga ik dan maar slapen. In bed wacht ik tot Jared thuiskomt, maar dat duurt lang en mijn ogen worden zwaar. Om 2u kan ik me niet meer wakker houden en val ik in slaap.

Ik word later wakker dan anders, maar het is dan ook al een hele week laat geweest. Het is al 10u en ik kijk naast me om Jared te zien liggen. Alleen ligt er niemand naast me en is het bed onbeslapen! Snel schiet ik wakker, trek ik een peignoir aan en roep ik zijn naam. Niemand antwoordt en het huis ligt er net zo bij als de dag ervoor. In een felle angst loop ik terug naar boven en trek ik de kleerkast open. Gelukkig hangen al zijn kleren er nog. Hij is het dus niet afgestapt. Lang blijft mijn opluchting echter niet duren. Waar kan hij toch zijn? Ik bel hem op zijn gsm, maar hij neemt niet op en hij heeft ook geen boodschap achtergelaten op mijn voice mail. Dus besluit ik om zijn broer te bellen. In zeven haasten ren ik naar de telefoon en bel ik Shannon terug op.
“Hi, Shannon, it’s me. I’m sorry if I woke you up but do you know where Jared is? He didn’t come home last night and I have no idea where he is. I’m worried sick!”�
“I have no idea”�, antwoordt Shannon heel verbaasd. “Last thing he told me was that he wanted some time to think, but that he most certainly did not want to lose you. I’m sure that it’s nothing. Maybe he took a drive and was too tired to drive back?”�
Die woorden stellen me helemaal niet gerust. “Bud don’t you think he would have called or left me something on my voice mail? What if something happened to him?”� roep ik bijna door de telefoon.
“I’m sure that he’s fine. He’s just that kind of guy that takes a drive if he needs to think about something. He’ll be home soon, but if you feel better, I could come wait with you?”�
“No, I have to go to the doctor anyway. And you guys have that interview. If he’s not back after that, I’m going to look for him.”�
“Okay”�, zegt Shannon. “You just call me again and I will come with you. But just calm down now and go to the doctor, okay?”�
Ik zeg oké en haak in. Even sta ik er met de handen in het haar, maar dan zie ik dat het al bijna 10u20 is en haast ik me naar de badkamer om me om te kleden. Ik steek nog snel een boterham in mijn mond en ben blij dat ik me niet meer zo misselijk voel. Om kwart voor is er nog altijd geen spoor van Jared, maar ik kan niet langer wachten. Ik stap de auto in om naar de praktijk van de gyneacoloog te rijden.

De tijd dat ik moet wachten in de wachtzaal is vreselijk en ik ben blij als ik binnen kan. Ik hoop maar dat dit mijn gedachten wat gaat verzetten. De gynaecoloog is een vrouw en blijkt heel vriendelijk te zijn. Ze stelt me een paar standaardvragen waarop ik zo goed mogelijk antwoord probeer te geven. Als ze vraagt naar de naam van de vader en ik “Jared Leto”� zeg als antwoord, kijkt ze een beetje vreemd, maar voor de rest laat ze niets merken. Wel vraagt ze of hij er niet bij kon zijn.
“No”�, antwoord ik verdrietig. “I think he had an interview.”�
Het is moeilijk om te verbergen dat ik er verdrietig om ben. De gynaecoloog besluit een echo te maken en zegt dat ik op de behandeltafel mag gaan liggen. Ze doet mijn bloes omhoog en waarschuwt me dat de gel best een beetje koud kan aanvoelen, als ik ineens tumult hoor op de gang.
“No, it’s my girlfriend. I have to be here”�, hoor ik ineens een bekende stem zeggen. Voor ik het weet, gaat de deur van de praktijk open en staat Jared, ongeschoren en met felblauwe ogen in de kamer. Ik hou mijn adem in, eventjes gepakt omdat hij er zo ongelooflijk goed uitziet. Daarna ben ik nog meer van slag, omdat ik dacht dat hij naar het interview zou gaan en dan pas naar huis zou komen. Maar nu staat hij hier ineens bij me. De gynaecoloog lijkt hem ook te herkennen en geeft hem een hand. “Mr. Leto, we were just going to make the first echo. Will you please sit there?”�
Ze wijst naar een kruk naast de behandeltafel en hij gaat zitten. Hij neemt mijn hand vast en geeft er een kus op. Daarna wrijft hij over mijn wang, terwijl de gynaecoloog het apparaat klaarmaakt.
“Where have you been?”� fluister ik naar hem en ik laat alle angst, woede en bezorgdheid in mijn stem doorklinken.
“I’ll explain later. But I’m here now and I’m not going anywhere.”�
Hij knijpt in mijn hand en kust ze opnieuw. Ik voel de tranen al achter mijn ogen branden, maar dan begint de dokter met de echo. Ze laat het toestel over mijn buik glijden en op het beeldscherm zien we vage vlekken.
“You are eight weeks pregnant”�, zegt ze. “And here is the baby.”� Ze wijst een grijs, bewegend vlekje aan op het scherm. Ge kunt er nog niet veel van maken, maar ineens hoort ge een snel geluid en hoort ge de vrouw zeggen: “And the heartbeat is fine too.”�
Jared zit naast me en met verstokte stem vraagt hij: “Is that the baby’s heartbeat?”�
De dokter knikt. “Yes, it is. And everything looks fine either.”� Ze laat ons nog even luisteren en de tranen, die ik net nog probeerde in te houden, lopen nu over mijn wangen als regendruppels. Jared knijpt in mijn hand en ik kijk naar hem. Hij glimlacht en zijn ogen worden iets vochtiger, maar stralen. “That’s our baby”�, fluistert hij tegen me en ik voel een gelukzalige warmte zich door mijn lichaam verspreiden. De dokter zet daarna het scherm uit en veegt mijn buik schoon. Ze meet ook nog mijn bloeddruk en doet nog een inwendig onderzoek. Het is niet zo prettig, maar Jared blijft de hele tijd bij me. Dan mogen we terug gaan zitten en zegt ze dat alles in orde is met de baby en dat we over vier weken mogen terugkomen voor een nieuwe afspraak. Die kunnen we maken bij de secretaresse. Ze geeft ons beide nog een hand en we vertrekken. Eerst wordt er nog een nieuwe afspraak gemaakt en dan staan we buiten.
“My car is parked there”�, zegt Jared en hij kijkt me aan met een blik alsof hij bang is dat ik wegloop. “Okay, then I will see you home”�, zeg ik en ik draai me om om naar de auto te wandelen. Maar hij houdt me tegen en kijkt me met smekende ogen aan. “Please, Alyssa. Give me another chance. Let me explain.”�
Ik kijk hem in die helderblauwe ogen en weet dat ik hem niet kan weerstaan. “Okay,”� zucht ik. “We’ll talk at the house.”� Ik kijk hem nog even aan en wandel dan naar de auto. Hij rent naar de zijne en scheert langs me heen om zo snel mogelijk thuis te zijn, bang dat ik niet meer naar hem wil luisteren eens ik daar aankom.

Thuis aangekomen doet hij de deur van mijn auto open en heeft hij een zakje vast.
“What is that?”� vraag ik, maar hij zegt: “Later.”�
We wandelen naar binnen en ik loop voor hem uit de woonkamer in. Ik kan echter niet ver gaan, want hij pakt me met de arm, draait me om en kust me hartstochtelijk op de lippen. Ik weet niet wat er gebeurt, maar het voelt zo goed om weer door hem aangeraakt te worden dat ik hem eerst laat begaan. Na een minuutje duw ik hem echter weg.
“No. I can’t do this Jared. Where have you been? Do you have any idea how worried I was when you weren’t lying next to me this morning?”�
“Yes, I know”�, zegt hij zuchtend. “I’m sorry. I went for a drive and I thought about some things. Shannon really woke me up. He made me see that I could lose you by my behavior and the thought alone…”� Ik sta er met mijn armen over elkaar naar hem te luisteren. “It’s too bad that Shannon had to be there to make you realize.”�
“No, I knew it before. I just didn’t know what I could do. I knew I was hurting you but one way or another I couldn’t behave normal. Now I can. Now I know what is important.”�
“And what about that interview?”� vraag ik, want Shannon had me daar niets over verteld.
“That interview doesn’t matter. Tomo and Shannon are taking care of that. I had to be with you. It’s our baby. Our baby. Made out of our love and God knows how much I love you.”�
Hij kijkt me aan met glanzende ogen, komt naar me toe en pakt mijn handen vast. “Please tell me I didn’t lose you. I will do whatever to make it right.”�
Mijn blik wordt zachter als ik zie dat hij het werkelijk meent. “You didn’t lose me, Jared. You can’t. I was scared you were going to leave me, but I could never think of me leaving you.”�
Hij neemt mijn gezicht tussen zijn handen en kust me zacht op de lippen. “I’m so in love with you. I was just so scared. That I’m not going to be a good father, that I won’t have enough time for the two of you. It just freaked me out. I want to treat you right, like you deserve and I had no idea how to do that and it killed me.”�
“But we could have figured something out. You are not alone in this, you have to talk to me about things like this. You don’t have to reject me like you did, it really broke my heart”�, zeg ik, terwijl ik hem met een pijnlijke blik aankijk.
Hij kijkt geschrokken en voor ik het goed en wel besef, houdt hij me stevig vast, alsof ik zijn laatste hoop ben. Hij heeft zijn armen stevig rond me geslagen en verbergt zijn hoofd in mijn haren. Ik heb hem zelden zo aangeslagen gezien en wrijf over zijn rug, terwijl de tranen al terug komen. “I didn’t want that. I never wanted to hurt you. I didn’t want to give you the idea that I don’t want you anymore because my god, you have no idea. And this baby. I was scared and it is no excuse but I’m okay with it now. Hearing the heartbeat was so beautiful. Please forgive me, please..”�, smeekt hij met een stem vol emoties.
Ik wring me zachtjes los en neem zijn gezicht tussen mijn handen. “It’s okay, honey. It’s okay. I forgive you. I love you. Just promise me you’ll talk to me first. Promise me you won’t reject me like that.”�
Hij kijkt me diep in de ogen, kucht een keer om zijn stem helder te laten klinken en zegt dan: “I never rejected you. I’ve been sitting by your side of the bed every night. Wondering how I could make things right, fantasizing about the baby. About us and the baby. I can’t believe what I was thinking. A little boy or girl.. who looks like you.. it sounds wonderful now..”�
“It is wonderful”�, glimlach ik. “And were you staring at me again?”�
Met die woorden weten we allebei dat onze ruzie is afgelopen. Ineens herinnert hij zich weer het zakje.
“Oh, I have something for you.”�
Ik neem het zakje verbaasd aan en erin zit een klein cadeautje. Ik maak het open en zie een kleurrijk kruippakje. “Oh Jared”�, zeg ik, terwijl ik voel hoe zacht het is. Hij is snel bij me, neemt me vast en vraagt bezorgd of ik het wel leuk vind. Met betraande ogen kijk ik naar hem op. “It’s beautiful. When did you do this?”�
“Yesterday when I was driving, all I could think about was you. I realized once again that you are the woman I want to spend the rest of my life with. If there is anyone I would have children with, it would be you. I’ve known that since the beginning. I knew you were the mother of my children and when I realized that again, my behavior seemed really stupid because we talked about this on Hawaii and I said I was fine with it, if we waited a little bit. So what the hell? It’s a bit sooner now but that is not an excuse for me behaving like a complete idiot. It just hit me then. Real hard and clear. That I wanted you and this baby. I was actually starting to fantasize a little bit and I liked it. So this morning I drove to a baby shop and bought something. I saw this and it seemed perfect because boys and girls can wear this and it just looked so cute. There were mothers there with little babies and all I could think about was the two of us, standing behind a baby carriage ourselves. And I smiled. And then I knew I had to hurry to get to the doctor in time. I really wanted to be with you, both of you.”� Hij legt zijn hand op mijn buik en wrijft er zachtjes over. “I just love you so much”�, zegt hij en hij kijkt me eindelijk terug aan met die verliefde, tedere blik. “I love you too”�, zeg ik zuchtend en dan stort ik me eindelijk op hem voor een passionele kus die duidelijk moet maken dat alles terug goed was.

Reacties: