FanFic.nl

Stand Alones

~ Afscheid nemen

Ik had afscheid nemen altijd al gehaat. De reden was niet altijd even duidelijk geweest. Maar deze keer wel. Want elk afscheid brengt een stukje verdriet. Wel, ik kan je vertellen dat dit afscheid me erg zwaar viel. Thom achterlaten was iets wat ik gewoonweg niet kon. Als je dat niet echt snapt. Door dit zal je het wel snappen. Ik breng je terug naar een herinnering.
Genietend had ik me in het zonnetje gelegd en las een van mijn lievelingsboeken, Evermore. Ik kon helemaal opgaan in het verhaal en met het zonnetje heerlijk op mijn rug lag ik perfect. De 309 bladzijdes en de 38 hoofdstukken konden me boeien van begin tot het einde. Ever kon me blijven boeien en meeslepen in haar gevecht om de liefde tussen haar en Damen stand te laten houden.
De uren verstreken en de pagina’s vlogen aan me voorbij. Net toen ik bij hoofdstuk 38 aanbeland was moest ik gaan eten.
“Mam, nog eventjes,”� smeekte ik,”�Ik moet nog 6 pagina’s lezen.”�
“Snel dan,”� zuchtte ze,”�Maar klaag niet als je eten koud is.”� Een typische moeder reactie. Maar, uit ervaring wist ik, dat als mijn eten koud zou zijn, ze het gewoon in de microgolfoven zou zetten, 3 minuten op jet start. Ik herinner me nog die keer dat ik in slaap was gevallen midden in een boek. Niet dat Wings zo saai was, maar ik had al de hele dag gelezen en de vorige nacht amper geslapen door een gasexplosie. Toen verwarmde ze mijn eten ook. Ik had het echt getroffen met zo’n moeder. Na 10 minuten liep ik weer naar binnen met de melding dat ik naar de standaard boekhandel wou. Mijn boekenvoorraad was op. Mijn moeder stemde in en even later reden we naar de winkel. Nu moet je wel weten dat mijn moeder advocaat is en ik best verwend was. Ik kreeg alles en moest vooral niet op een prijs letten. Mijn moeder verdiende al goed, maar mijn vader, daar was mam niks tegen. Hij speelde al in enkele films en had dus bakken geld. Nu zat hij in Hollywood. Daar woonden we normaal ook maar mam en ik waren aan een vakantie toe. Dus waren we naar België gegaan, mam klaagde al omdat je in Hollywood de benzine over de $4 ging. Hier stond hij nog hoger.
“Maar meisje, het zijn toch allemaal Nederlandse boeken hier?”� vroeg ze,”�Daar versta je toch niks van.”�
“Mam, waarom denk je dat ik in Amerika op cursus Nederlands ging?”� zei ik,”� Anders verstond ik er niks van.”�
“Moet jij weten,”� zuchtte ze,”� Maar, je weet wat je vader hiervan denkt. Hij denkt dat Nederlands je naar je hoofd stijgt.”�
“Zal wel,”� zuchtte ik terwijl mam me haar creditcard gaf,”�Doei mam!”� Ik stapte de wagen uit en liep de standaard binnen. Ik ging niet alleen naar de standaard om de boeken. Maar ook om de geweldig aardige jongen die ik eventjes geleden leerden kennen. We zijn nu al 3 weken hier en we hebben elkaar al een paar keer gezien. Hij liet me de stad waar we verbleven kennen en werd een vriend voor me. Misschien zelfs wat meer, maar dat liet ik mezelf niet toe. We bleven nog maar een week. Ik kocht enkele boeken en ging afrekenen, waar ik geluk had. Daar zat hij. De jongen die me alles liet vergeten Thom.
“Ah, onze beste klant, boekenvoorraad op?”� lachte hij terwijl hij mijn boeken inscande.
“ Inderdaad,dat heb je goed geraden,”� glimlachte ik.
“ Dat is dan 120.99 euro,”� zei hij.
“Bankcontact?”� vroeg ik.
“Is goed, heb je vanavond iets te doen?”� vroeg hij terwijl ik betaalde, hij gaf me mijn boeken.
“Neen, niet dat ik weet,”� zei ik,”� Niet weglopen hé.”�
“Nee hoor, zou mijn baas niet zo leuk vinden,”� glimlachte hij. Ik liep naar de wagen en zette de boeken op de achterbank.
“Mam, gaan we vanavond nog iets doen?”� vroeg ik.
“Neen, niet dat ik weet,”� antwoordde ze. Natuurlijk keek ze me raar aan toen ik weer naar binnen liep.
“Ik heb niets te doen,”� zei ik toen ik Thom weer zag. Deze keer was hij boeken goed aan het zetten in de schappen.
“Mooi zo, hou vanavond vrij. Ik kom je om 7 uur halen. Kleed je maar extra mooi,”� zei hij mysterieus,”�Ik heb een verassing voor je.”�
“Ik kan niet wachten tot vanavond,”� zei ik,”� In principe zo meteen, want het is bijna 6 uur.”�
“ Dan heb ik bijna gedaan,”� glimlachte hij, in zijn glimlach kon ik verdrinken,”�Ik kom je een half uurtje eerder oppikken.”�
“ Tot zo,”� zei ik en liep naar de wagen. Mam vertrok en al snel waren we thuis. Ik schoot naar boven om te zien of ik een kleedje mee,had. Enkele minuten later toverde ik een zalmroze kleedje uit mijn koffer. Ik zocht mooie schoenen en make-up uit en trok alles aan.
“ Lisa, waar ga je heen dat je zo mooi uitgedost bent?”� vroeg mam nieuwschierig.
“Ik heb een date,”� gaf ik blozend toe,”�Die alle momenten hier kan zijn.”�
“Op tijd thuis!”� zei mam, typisch haar.
“Ja hoor, ik ben geen baby,”� protesteerde ik en liep naar buiten. Daar stond een beige wagen op me te wachten.
“Stap in mevrouw,”� zei Thom,”�Je ziet er prachtig uit.”� Hij deed me blozen.
“Dankje, jij ook!”� glimlachte ik. Hij deed me een blinddoek om. Ik hield van dat mysterieuze kantje van hem.
“Waar gaan we heen?”� vroeg ik.
“Ergens, wees niet zo ongeduldig,”� lachte hij. Na 10 minuten stopte de auto. Ik werd opgetild en op een deken gelegd. Ook de blinddoek werd van mijn hoofd gehaald. Ik zag dat ik in een weide zat. Hij was prachtig versierd. Er lag een groot deken met eten op en een kaarsje dat brandde. We aten en toen vroeg hij het me. Het gene wat ik stiekem al lang wou dat hij me vroeg.
“Lisa, wil je mijn meisje zijn?”� Er schoten tranen in mijn ogen toen ik antwoordde.
“Ja,”� antwoordde ik en we verwikkelden in een passionele kus.
We spendeerden nog een week samen en we hadden veel plezier. Het afscheid was dan ook hartverscheurend. Maar het moest.
De herinnering deed nog altijd pijn. Ik mis hem nog elke dag, toen ik thuis kwam ben ik naar mijn kamer gespurt en riep naar mijn vader dat ik hem haatte, hetzelfde riep ik naar mijn moeder. Daar heb ik erg veel spijt van. Het stond in alle boekjes, maar, daar genoot ik van. Dezelfde week kreeg ik een lange brief van Thom. Over het feit dat hij me miste. Ik schreef terug en tot de dag van vandaag spendeerde ik veel geld aan postzegels. Hij kwam om de vakantie naar hier, en ik om de vakantie naar daar. Onze liefde bleef overeind. Ik denk dat ik nu een van de populairste clichés heb gebroken. Want, onze lange afstandsrelatie bestaat nu nog, maar daar gaat nu een eind aankomen. Nu ik 18 ben, ga ik verhuizen. Op naar hem, op naar belgië, op naar de plek waar ik mijn hart verloor.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.