FanFic.nl

The brothers I didn't know.

A new life.

Er was iets heel belangrijks, en Ravi weigerde het te vertellen aan de telefoon. Nu stond ik voor haar deur, afwachtend, met mijn vinger nog op de deurbel.
Zacht hoorde ik voetstappen en vervolgens vloog de deur open. Een huilende Ravi stond daar in de deuropening terwijl mijn ogen groot werden van verbazing. 'Jorg..' Fluisterde ze met een trillende stem. Het jaagde mij een angstgevoel aan en ik wist niet zeker of ik klaar was voor de informatie.
Mijn handen vonden een plek op haar schouders en ik fronste mijn wenkbrauwen. 'Vertel wat je wou vertellen.'
Ze hapte naar adem en sloeg haar ogen neer. 'Ik.. Ik ben zwanger.'
'..Wí¡t?!' Mijn handen gleden van haar schouders af en mijn verbazing werd groter. Woorden, waar waren ze als ik ze nodig had?
'Hoe is dat mogelijk?! We.. We hebben..' 'Ik snap het ook niet..' Terwijl ik zuchtte zochten mijn handen naar een plek waar ze kalm konden blijven. Ze balden zich in vuisten en ik wou niet dat Ravi ze te zien kreeg.
Het was niet waar wat ze zei, ze wou gewoon weten hoe ik hierop zou reageren. Ravi was niet zwanger.. Ze wist dat het problemen zou opleveren.
'Maak geen grapjes hierover, Ravi. Ik schrok me een..' 'Het is geen grap!' 'Ravi, please?' 'Please?! Jorg, het is.. Wat het ook is.. Ik weet dat de baby van jou is.. Want..' 'Stop. Je bent helemaal niet zwanger.' 'Geloof het nou gewoon. Denk je dat ik het leuk vind?! Ik wéét dat je Simone geen pijn wilt doen en..' 'Hou Simone er buiten! Je kent Simone niet en je weet niets af van mijn kinderen. Dat hadden wij afgesproken!' 'Maar Jorg, dit kind..' 'Welk kind?! Ik weet niet over welk kind je het hebt!' Een stilte. 'Tot nooit meer, Ravi.' 'Wat?! Jorg, dat kan je niet menen! Ik ben.. Ik kan het niet alleen..'
Nee, ik wou niets meer horen. Mijn rug keerde ik naar haar toe, nog steeds zeker over het feit dat ze loog. 'Nee!' Riep haar stem mij na en ik hoorde haar voetstappen naar mij toe rennen. Bang en haastig sloeg ze haar armen om mijn middel. 'Ga niet weg! Jorg, ik ben verliefd op je! Dit kind heeft je nodig!' '"Dit kind" bestaat niet, je weet dat het nooit serieus was tussen ons! We waren gewoon vrienden..' 'Vrienden?! Hoe verklaar je dan de avond waarop het gebeurde?!' 'We waren dronken! Ik wist niet wat ik deed en daar heb jij gebruik van gemaakt!' Nee, ik moest mij los maken uit haar greep en iets pijnlijks zeggen. Iets wat er voor zou zorgen dat ze mij zou haten en nooit meer naar mij opzoek zou gaan. 'Slet. Laat me los. Nu weet ik waar het je allemaal om ging.' Haar greep verslapte. 'Hoe noemde je me?'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.