FanFic.nl

Everlasting Hogwarts

Hoofdstuk 3 - The Sortinghat

Zodra de trein stopte, de leerlingen uitstapten en naar de koetsen liepen, was het voor iedereen duidelijk. Ze waren terug. Voor velen was Hogwarts een tweede thuis geworden en iedereen vond het heerlijk om terug te zijn, al lieten sommigen dat niet zien. Eenmaal aangekomen bij Zweinstein stapten Jason, Sam, Isobel, Bridget en Logan uit de koets. In de koets achter hen zaten Lena en Evan, maar die kwamen er zelf al aanlopen. Bridget en Logan gingen met Lena en Evan alvast naar het kasteel, terwijl Isobel de jongens apart trok.
“Jongens, luister. Als hij terug is, weet ik zeker dat hij de macht weer wil hebben.”� begon Isobel ernstig. Sam leek het duidelijk niet veel te boeien aangezien hij een totaal andere kant op keek, maar Isobel ging gewoon door. “Waarschijnlijk zal hij opnieuw het ministerie overnemen en... Wie weet erger...”�
“Maar als hij het ministerie overneemt... Jij-”� Jason zag de bui al hangen.
“Inderdaad. Dan zal het voor mij, en alle andere muggleborns, niet meer compleet veilig zijn. Misschien wel op Hogwarts, maar toch, vorige keer was het hier ook niet veilig. Hij had zijn spionnen, zo was het hier dan ook meteen overgenomen door die deatheaters...”� Isobel sloeg haar ogen neer en beet op haar lip.
“Dan moeten we daar iets aan doen. Op zijn minst professor Triggs waarschuwen. Als hij het nog niet weet.”� Jason keek naar Sam, die nog steeds met zijn aandacht aan de overkant van de weg was. Isobel draaide zich om en volgde zijn blik. Daar liepen Bridget en Logan, samen met Lena en Evan.
“Wacht- Sam.”� Isobel knipte met haar vingers voor het gezicht van haar vriend, waardoor hij schrok en meteen Isobel aankeek. “Vind je haar leuk ofzo?”�
“Helemaal niet. Wat denk je wel niet? Ik- nee.”� Sam keek snel weg en keek naar de donkere lucht. “Het is best warm, vind je niet?”�
“Nee.”� Jason keek Isobel grijnzend aan. Beiden wisten ze wat dit betekende. Sam was smoorverliefd. “Je weet dat Logan ook achter haar aan zit, toch? Je moet snel zijn jongen.”� Jason gaf een vriendschappelijk klapje op de schouder van Sam, die hem boos aankeek. Ach, Isobel vond het zelf niet zo gek, het was ook best wel genant, zo'n moment.
“Laten we maar gaan. Ik wil de sorteersessie niet missen.”� zei Isobel, om de gespannen sfeer te breken. De jongens knikten en samen liepen ze naar het kasteel.

Veel gemist hadden ze niet in de tussentijd. De eerstejaars kwamen pas net binnen toen de drie in de banken bij de tafel van Griffoendor zakten. Toen professor O'Keefe binnenkwam met de eerstejaars achter zich aan gehobbeld. Er waren een aantal ongelofelijk zelfverzekerd, sommigen iets té. Eenmaal aangekomen bij het einde van de Grote Zaal, ging professor O''Kleefe op het verhoginkje staan en rolde een lijst met namen uit.
“Ryan, Stéfanie.”� Zoals gewoonlijk klonk eerst de achternaam en daarna de voornaam van het eerste slachtoffer. Professor O'Kleefe zette de sorteerhoed op het hoofd van het kleine meisje met lange blonde krullen en nogal een babyface.
“Oh ja, daar gaan we weer. Oké, ik weet het al...”� Het kleine blonde meisje zat gespannen op het oude houten krukje. Isobel herinnerde nog wel dat ze daar zat als een kleine elf-jarige. Het was vreselijk, vooral omdat Isobel veel had gelezen, maar nog nooit wat had gehoord van Hogwarts, of iets anders van de toverkunst. “Huffelpuf!”� Het meisje zuchtte opgelucht, waarschijnlijk omdat ze niet in Zwadderich zat. Veel mensen wilden totaal niet in de afdeling. Het was nu dan wel niet meer de standaard afdeling voor purebloods die altijd aan de kant van de Heer van het Duister staan, maar nog steeds stond het bekend als de afdeling voor mensen die zichzelf zo ongelofelijk goed vonden.
“Floode, Vanessa.”� klonk de stem van O'Kleefe opnieuw. Dit keer liep een klein, duidelijk de kleinste van de groep, roodharig meisje uit de groep. Het was duidelijk dat ze vrij verlegen was, maar zeker niet anders dan hoe Isobel daar had gestaan.
“Jaja, dit is een moeilijke.”� begon de sorteerhoed. “Griffoendor!”� Het meisje glimlachte vrolijk en sprong van de kruk af en huppelde bijna naar de tafel van Griffoendor. Isobel, Jason en Sam klapten samen met de anderen van hun afdeling mee, maar Isobel zat nog lichtelijk gespannen op de bank, wachtend tot haar kleine broertje werd omgeroepen.
“Parke, Nigel”� Weer niet. Isobel keek naar het jongetje met asblond haar dat met een valse grijns, dat zelfverzekerd naar de kruk liep en er op ging zitten. De hoed raakte zijn hoofd pas net, maar meteen klonk het woord wat Isobel, en de rest in de zaal gemakkelijk had kunnen voorspellen.
“Zwadderich!”� Niemand aan de tafel van Griffoendor klapte. Natuurlijk niet. Weer een tovenaar meer aan de tafel van Zwadderich, meer kans voor hen om de beker te winnen.
“Sommers, Peter.”� Eindelijk. Isobel ging rechter zitten en keek naar het kleine jongetje met dezelfde zwarte haren, dezelfde donkere ogen en huid. Isobel keek hoe hij op de kruk ging zitten en voelde de hand van Jason op haar schouder. Ze draaide zich even glimlachend om. Waar Peter ook kwam, het maakte haar niet uit. Hij bleef haar broertje en ze bleef van hem houden. Toch, het was altijd fijn als hij in Griffoendor zou komen.
“Nog een Sommers? Zo, zo.”� De Sorteerhoed bewoog lichtjes op het hoofd van Peter, waardoor Peter geschrokken omhoog keek. “Hmm. Opnieuw een moeilijke. Ja, ik weet het.”�
“Alsjeblieft, Griffoendor.”� mompelde Isobel zachtjes, wat Sam en Jason liet grijnzen. Ze voelde een zacht kneepje in haar schouder en bleef haar aandacht op Peter worden.
“Griffoendor!”� Opgelucht haalde Isobel adem en begon te applaudiseren. Peter zat in Griffoendor, net als zijzelf. Ze voelde hoe de hand van Jason langzaam over haar rug wreef.
“Gefeliciteerd.”� fluisterde hij, zodat alleen zij het kon horen. Isobel glimlachte en keek naar de groep met leerlingen die nog gesorteerd moesten worden, daarna naar haar broertje, die naast het roodharige meisje ging zitten. Tot nu toe verliep het jaar prima. Tot nu toe...

Reacties: