Hoofdcategorieën
Home » Yu-Gi-Oh! » Hanna » hoofdstuk 3: De harde waarheid
Hanna
hoofdstuk 3: De harde waarheid
Het weekend is voorbij gevlogen. Ik zit weer op de fiets naar Kaiba Corp. Het regent keihard en ik baal als een stekker. Ik haat regen. ‘Fijn.’ zeg ik sarcastisch en ik trap harder. Eindelijk kom ik aan op Kaiba Corp. En ik hang mijn regenjas over de verwarming. ‘Hey Hanna.’ begroet Mokuba en komt naar mij toe. ‘Hey.’ begroet ik terug. ‘Ze hebben mensen nodig om een vergaderzaal weer opnieuw te behangen. Kan jij misschien helpen?’ vraagt Mokuba. Behangen, daar ben ik zo goed in! Niet dus. ‘Behangen kan ik voor geen meter.’ antwoord ik. Mokuba moet lachen. ‘Misschien wil je dan helpen met het papierwerk van mijn broer?’ vraagt Mokuba. Ik knik. Het is beter dan behangen, want ik heb vandaag mijn favoriete shirt aan die ik niet wil laten verpesten door behanglijm. Samen gaan we naar het kantoor van Seto en Mokuba doet open. Op het bureau liggen stapels papieren en Seto is druk bezig met schrijven. ‘Kan jij die papieren in de hoek sorteren?’ vraagt Seto nog steeds gericht op zijn papierwerk. ‘Gelukkig heb ik jou meegenomen om mij te helpen.’ fluistert Mokuba. Geweldig! Stapels papier, het kan gewoon niet leuker! Het sorteren van de papieren is een regelrechte hel. Ik heb me al een paar keer gesneden aan het papier. Gelukkig heeft Mokuba de radio aangezet. Ik hoor mijn favoriete nummer en begin mee te zingen. Ook Mokuba kent het liedje en blert gezellig mee. ‘Oh baby! I miss you. Please come back to me, my dear!’ zingen we vrolijk. Seto is er niet zo heel erg blij mee. Met een kuch onderbreekt hij onze zang en wijst naar de papieren. Grinnikend gaan Mokuba en ik weer verder. ‘Yugi Mutou is nog steeds niet verslagen met het beroemde kaartspel ‘Duel Monsters’. Hij staat nog steeds op nummer een en het lijkt alsof niemand hem meer kan verslaan. Top duellisten van over de hele wereld hebben het al een keer gewaagd, maar het blijkt onmogelijk. Volgens Yugi komt dat door zijn geloof in het hart van de kaarten.’ zegt iemand op de radio. Seto stopt met schrijven en balt zijn vuist lichtjes. Mokuba kijkt bezorgt naar hem. Ik kijk van Seto naar Mokuba en terug. ‘Ik had hem moeten verslaan.’ zegt Seto woedend. Mokuba springt op. ‘Jij kan aan niets anders denken!’ roept Mokuba boos. Ik schrik van hem. Ik heb Mokuba nog nooit zo boos gezien. ‘Jij denkt ook dat als je Yugi verslaat, je je verleden kan vergeten. Dat is niet zo!’ die woorden komen recht uit het hart van Mokuba. ‘Hanna, ga weg.’ beveelt Seto boos. Ik ga zo snel mogelijk het kantoor uit als een puppy met zijn staart tussen zijn benen. Buiten het kantoor druk ik mijn oor tegen de deur om te horen wat er gebeurt. Het blijkt niet nodig te zijn. Vanaf deze gang zijn ze prima te horen. ’Je bent zo verandert. Ik mis mijn grote broer die gewoon kan lachen om dingen en geniet van zijn leven.’ zegt Mokuba snikkend en begint te huilen. Seto blijft stil. Ik luister gespannen mee. ‘Ik weet het. Onze jeugd was niet het beste, maar vergeet het!’ roept Mokuba huilend. ‘Alle keuzes die ik in mijn leven heb gemaakt, heb ik allemaal voor ons gedaan! Zodat we een beter leven hadden.’ roept Seto woedend. ‘Dat weet ik, maar jij geniet niet meer van het leven.’ zegt Mokuba en ik hoor hem mijn kant op rennen. Ik stap gauw aan de kant. Mokuba rent huilend weg. Zonder na te denken stap ik het kantoor binnen. ‘Mokuba heeft gelijk.’ zeg ik. Seto is duidelijk niet blij dat ik me er ook mee ga bemoeien. ‘Hij heeft mij verteld hoe je vroeger was. Een aardige jongen die altijd wel een klein grapje wist te vertellen. Gozaburo maakte het je niet gemakkelijk in je jeugd, maar je moet het los laten.’ zeg ik. ‘Het gaat jou niets aan over wat er in het verleden is gebeurt!’ roept Seto boos. ‘Maar je hebt het recht om de waarheid te weten! Dit is gewoon de waarheid!’ roep ik boos en ik kijk razend naar Seto. Ook hij was woedend en is inmiddels gaan staan. ‘Ik wil gewoon dat jullie weer goede broers zijn zoals broers horen te zijn. Ik vindt het dood zielig voor Mokuba dat hij een verbitterde en verwaande grote broer heeft!’ roep ik recht in Seto zijn gezicht. Na mijn woorden hangt er een gespannen sfeer. Seto heeft zijn handen als vuisten gebald en ik sta vastberaden voor hem. ’Nu weet je de waarheid.’ zeg ik en ik keer me om. Ik loop het kantoor uit.Nog nooit ben ik zo boos geweest op iemand. Ik ga opzoek naar Mokuba. Mokuba zit onderaan de trap en is nog steeds aan het huilen. Ik leg een arm om zijn schouders en ik troost hem. ‘Dit kan je je stage kosten.’ snikt Mokuba. ‘Hij mag mijn stage beëindigen. Dat boeit mij nu niet zo.’ zeg ik. Mokuba is verbaast om wat ik zeg. ’Je broer weet nu gewoon de waarheid.’
Reacties:
Gaaf verhaal!
Snel verder.
Ben benieuwd hoe het verder gaat.
Snel verder...
Ik ben ff inspi loos
Het zal dus nog wel ff duren voordat er weer wat komt.