FanFic.nl

Fiona 's choice

a big suprise

Het was nog vroeg in de ochtend toen Fiona wakker werd, verbaast zag ze op haar horloge dat het nog maar half acht was, wat voor haar doen tergend vroeg was.
Ze drukte haar gezicht in haar kussen en kreunde onophoudelijk door haar hoofd dat aanvoelde alsof het onder een pletwals gelegen had.
Ze herinnerde zich nog dat ze de vorige avond laat was doorgezakt met enkele vrienden, en er was redelijk wat alcohol gevloeid.
En plots herinnerde ze zich wat de reden was van het laate uitje;
Ze werd vandaag zestien jaar, een van de belangrijkste mijlpalen uit haar leven en door die verdomde alcohol was ze het bijna vergeten.
Met vernieuwde energie sprong ze uit haar bed en rende naar de badkamer waar ze de laatste mist uit haar hoofd met veel koud water wegwaste.
Na deze douche rende ze weer naar haar kleerkast waar zeker een uur nodig had om een gepaste outfit bij elkaar te zoeken.
Buiten hoorde ze het bekende geluid van een motor die aan het einde van haar krachten was.
Ze had haar broer Terence al zo vaak gesmaakt om die auto weg te doe en er een nieuwe te kopen.
Iets wat hij altijd koppig geweigerd had.
' Het was pa zijn auto, als ik die we doe is het alsof ik hem weg gooi. ' Was zijn bekenste excus.
Iets wat ze aan de ene kant wel kon begrijpen.
Hij was zelf zestien geweest toen hun ouders gestorven waren.
Zelf was ze nog maar zes geweest en haar herinneringen aan hen waren best vaag, iets waar ze zich soms schuldig over voelde.
Na zich te hebben omgekleed rende ze de trap af en liep rechelrecht de keuken binnen.
Terence verslikte zich bijna in zijn koffie toen hij haar binnen zag stormen, na haar wilde feestje had hij wel verwacht dat ze knock out geweest zou zijn tot zeker aan de middag.
' Jij...Jij ziet er goed uit. ' Stotterde hij verbaast.
' Hoe kan ik vandaag nu moe zijn? Ik word maar een keer in mijn leven zestien.' Riep ze vrolijk.
' Dat is ook waar. Gefeliciteerd trouwens. '
Hij sloeg zijn armen om haar middel en gaf haar drie zoenen op haar wang.
' Is het al weer zes jaar geleden dat ik je daar uit dat tehuis gehaald heb? '
Fiona keek verbaast op bij het horen van die vraag.
' Je gaat toch niet sentimenteel worden? ' Lachte ze.
'Ik sentimenteel? Hoe kom je daar nu bij? ' Lachte hij terug.
' Het was gewoon een simpele vraag. Tijd gaat snel voorbij weet je, iets wat je bij het ouder worden wel zult begrijpen. '
Hij liet haar weer los en nam nog een slok van zijn koffie.
Nu pas zag ze hoe moe hij wel niet was, ze wist dat hij zijn bed al enkele nachten niet gezien had maar ze wist enkel en alleen dat dit iets met zijn baan als agent te maken had.
' Moet je vanavond weer weg? '
' Ja, het spijt me echt, Fi. Ze hebben me weer nodig. '
' Ik snap nu wel dat het belangrijk is maar wat is er nu eigenlijk aan de hand? Je kampeert al enkele dagen zowaar op kantoor en je ziet er nu echt wel uit als een zombie. Dit doe je niet voor je plezier toch. '
' Ik mag er niets over zeggen en dat weet je. Er ijn inderdaad dingen aan de hand en als die aan de grote klok worden gegangen kan er wel eens paniek uitbreken. '
Dit begon haar minder en minder aan te staan.
' Je doet toch wel voorzichtig? '
' Ben ik ooit niet voorzichtig? ' Vroeg hij lachent met een blik in zijn ogen die haar net nog meer ongerust maakten.
' Ik meen het Terry, ik wil niet dat je iets overkomt. '
' Daar moet je niet bang over zijn. Ik kijk wel uit. Maar nu genoegt sombere gedachten. Ik ben de hele voormiddag vrij en ik ga mijn kleine zus op deze speciaale dag eens extra verwennen. '

Het was al weer in de namiddag toen ze weer thuis kwamen, de oude wagen begaf het bijna onder het gewicht van Fiona 's nieuwe kleren colectie.
Het gebeurde maar eens in de zoveel jaar dat ze zonder schuldgevoel in Terence 's geldbuidel kon tasten dus had ze zich voorgenomen er van te genieten.
Bij het thuis komen viel het haar echter meteen op dat de deur open was terwijl ze er zeker van was dat ze die gesloten had.
' Wacht hier.' Fluisterde Terence.
In zijn eentje ging hij de hal binnen.
Nerveus wachte Fiona af tot hij enkele momenten weer buiten kwam, met een brede glimlach op zijn gezicht.
' Wat sta jij te lachen? Wie is daar?'
' Sluit je ogen.'
' Wat? Waarom...'
'Geen vragen. Sluit je ogen en vertrouw me maar.'
Uiteindelijk sloot ze dan toch haar ogen en nam zijn hand en liet toe dat hij haar door de kamer leide.
'Mag ik nu mijn ogen openen? '
' Nog even, we zijn er bijna. Ja doe maar. '
Nog voor ze haar ogen goed en wel geopend had weerklonk een luide suprise door de woonkamer.
Die was volledig versierd met slingers en ballonen en in het midden van de kamer ging een grote spandoek.
Al haar vrienden waren aanwezig, net als haar liefje Brian die haar meteen begroete met een stevige zoen op de mond.
' Wat is dit?'
'We komen je ontvoeren, liefje. Als je dacht dat we je verjaardag gisteren al gevierd hadden dan heb je duidelijk nog niet gevoeld wat echt feesten is. '
Ze lachte verbaast en keek toen naar Terence.
' Jij wist dit, niet?'
Hij zei niets maar zijn ogen zeiden genoeg.

Reacties: