FanFic.nl

Elena

the true meaning of love

' Harry? Komaan dit is niet grappig! ' Riep ze geschrokken.
Ze bonkte enkele malen op de muur maar er kwam geen reactie.
' Zo hebben ze jou ook te pakken? ' Klonk een stem achter haar.
Nu pas bessefte ze dat ze niet alleen was, een klein lich floepte aan en ze zag George zitten op een kleine stoel. Ze zag dat hij niet weg kon door een soort van kooi gemaakt uit kippengaas.
' Ik kan best wel wat hulp gebruiken. ' Lachte hij verlegen.
'Wat?...O ja sorry. '
Ze haalde het slot weg en hielp hem uit zijn benarde situatie.
' Hoe kom jij hier? '
'Ron en Fred. Het zou een simpel partijtje zwerkbal worden en plots gooien ze me hier in. '
' Wel, van je familie moet je het hebben. '
Ze hielp hem plaats nemen op een bank en ging naast hem zitten.
' Wat zou hier de bedoeling van zijn? '
' Geen flauw idee. Ik hoop dat het niet te lang duurt want dit is gewoon belachelijk. Zelf voor Fred. '
Lange tijd zeiden ze geen woord tegen elkaar en heerste er een gespannen stilte tussen hen beide.
' Wel...Nog drie dagen en school begint weer. ' Begon George.
'Juist ja. Het gaat hier echt stil worden zonder jullie. '
' Jij zult je handen wel vol hebben met je lessen. Je zult zien. Tegen de herfstvakantie zal ik je gewoon niet meer bij kunnen houden. '
' Nou, toch iemand die er vertrouwen in heeft. '
En opnieuw viel er een stilte.
' Hebben we het eigenlijk ooit gehad over die ene avond? Op mijn kamer. '
Ze flapte het er uit voor ze het wist en had al spijt dat ze het gevraagd had.
' Nee, ik sloot me op in mijn kamer en jij veranderde zowaar in een tweede Hermelien met dat gestudeer van je. '
' Wel...Zou dat niet moeten? Ik bedoel...We kunnen elkaar niet blijven ontwijken. ' Stotterde ze zacht.
Ze zag zijn wangen weer rood worden.
' Wel het spijt me daarvoor. Ik heb me laten mee slepen door het moment. '
' Is dat alles? '
Hij moest de teleurstelling in haar stem gehoord hebben want hij keek haar verbaast aan.
' Dit antwoord lijkt je niet te bevallen? '
' Wel? Ik vraag me af...Zou je het opnieuw doen? Zou je het erg...? '
' Of ik het erg vind om jou te zoenen? '
' Niet zomaar een kus...Ik bedoel...Shit dit is moeilijk. '
' Vraag je nu of ik gevoelens voor je heb? ' Vroeg hij verbaast.
' Heb je die dan? '
Die vraag overviel hem en hij wist niet meteen een antwoord te geven.
' Ik...Weet je, die vraag hen ik me de laatste dagen zo vaak gesteld. Waarom vraag je het eigenlijk? Heb je soms...? '
' Ja...Nee...O verdomme ik weet het niet. Ik mag je zo graag, maar ik ken je maar net. Kan dit soort gevoelens zo snel groeien? '
George voelde een vreemd gevoel in zijn buik toen hij besefte dat dit net de zelfde vragen waren die hij zich de laatste dagen had afgevraagd.
' Soms heeft dit jaren nodig, soms ook niet. ' Antwoorde hij uiteindelijk.
' Misschien, maar je hebt eigenlijk nog steeds niet geantwoord. Heb je geoevoelens? '
In plaats van te antwoorden voelde ze hoe zijn vingers in de hare verstrengeld werden.
' Al sinds de eerste keer dat ik je zag wist ik dat je erg bijzonder was.' Fluisterde hij zacht in haar oor.
Ze rillde zacht toen ze zijn warme adem in haar hals voelde.
' Jij...Jij zag er ook niet slecht uit. '
Ok, dit was een slecht antwoord en even dacht ze dat ze het moment verpest had.
Hij lachte enkel om haar onhandigheid.
En net als die avond sloot ze instinctief de ogen en dit maal werden ze niet gestoord toen haar lippen de zijne raakten.
Zo zoet als honing was het, ze voelde haar maag enkele tuimelingen maken toen hij haar steviger vast nam.
Het gevoel as zo fantastisch dat het abrupte einde vreemd aanvoelde.
'Heb ik iets...? '
Met een vinger legde hij haar het zwijgen op en gebaarde met zijn ogen haar hoofd om te draaien.
Ze begreep eerst niet wat hij bedoelde tot haar blik op een lang stuk touw met een vleeskleur viel.
' De rotzak. ' Fluisterde hij amper hoorbaar.
Hij haalde iets uit zijn zak dat Elena herkende als een misthoorn.
' Wel, ik hoop dat ze ons niet te lang meer vasthouden. Ik kan wel wat frisse lucht gebruiken. '
Met een klein handgebaar wist Elena dat ze mee moest spelen.
'Ja, en het word al laat, straks missen we je moeder haar heerlijke avondmaal nog. '
Ondertussen schoof hij het stuk touw over te hoorn en liet die toen afgaan.
Aan de andere kant van de muur hoorde ze meteen een verschrikte gil en niet veel later gooide Fred de deur open, met zijn ene hand op zijn oor en zijn andere hand in een dreigende vuist naar zijn broer.
' Wat was dat? Moest ik doof worden of zo? '
' Op dit soort momenten wil ik gewoon mijn privacy. Problemen mee? '
' Ik...Je weet toch dat dit was om jou te helpen? '
' Ja hoor, bedankt daarvoor trouwens, maar nu kunnen we het wel zonder jouw luisterend oor. '
' Het hielp anders wel.' Riep Ron van achter de muur en maakte enkele kusgeluidjes.
George liet zich niet van de wijs brengen door het gepest van zijn broer, daar was hij hem gewoon veel te dankbaar voor.
' Wat is dat ding trouwens? ' Vroeg Elena benieuwd.
' Dit? Dit is een hangoor. ' Sprak George niet onder trots. ' Hiermee kan je ieder gesprek afluisteren. Zelf uitgevonden dus vraag ik me af waarom jij dacht dat je het tegen mij kon gebruiken. '
' Laat hem, het heeft geholpen, niet? ' Verdedigde ze Fred gauw.
' We kunnen hun twee maar beter even alleen laten. ' Kwam Harry haar te hulp.
' Fred? Kom je nog? '
' Wat? Ik versta je niet door dat getuut in mijn oor. '
Zowel Ron en Harry trokken hem uit de schuur en toen waren ze weer alleen.
' Nou waar waren we gebleven? ' Vroeg George op firterige toon.
' Kan ik je wel zeggen. '
En toen trok ze zijn hoofd voorzichtig weer naar haar toe.

Reacties: