FanFic.nl

Hunter's Princess

Problems Already

Ik zit weer mooi in de nesten. Nog niet in de les verschenen, kreeg ik al een uitbrander. De boeken die ik nodig had voor mijn les biologie, had ik op mijn bureau laten liggen. De docente keek geirriteerd mijn kant op, nadat ik tijdens een doodse stilte mijn pen op de grond had laten vallen. ‘’ óke. Ik weet dat mijn vak je niets interesseert , Artemis, maar dat geeft je geen recht om het te verstoren’’ Serieus keek ze me aan. Ja, helaas. Ze had het toch echt tegen mij. Artemis hoor je bijna niet, het is een speciale naam voor mijn ouders. Als kleine baby zonder naam vond ik mijn weg naar de mensen die nou mijn ouders zijn. Op een koude winternacht ben ik op de veranda neergelegd waarover ik nu nog steeds weer het huis binnenga. Officieel betekend Artemis Godin van de Jacht en de Maan. Mijn biologische ouders zijn gestorven op weg naar een belangrijke taak. Ze waren beruchte ‘’hunters’’. In onze samenleving leven vampieren, naar de hiërarchie die hier ooit ook eens bestond. Je hebt ‘’pureblood’’ vampieren, vergelijkbaar met onze regering. Zij zijn volbloed vampieren die ongekende krachten bezitten en heersen over de rest van de vampieren. Hun dienaren zijn ‘’Noble’s’’ en staan dicht bij ze. Onderaan de hiërarchie staan de ‘’level E’s’’. Dit kan je amper nog vampieren noemen. Verscheurd door hun bloeddorst vermoorden ze alles wat dit kostbare vloeistof in zich draagt. Mijn ouders waren een level E op het spoor, heel dicht op het spoor. Hoog in de ijskoude Alpen in de maand Februari , reisden ze een level E achterna. Zonder enkele voorspelling van slecht weer, stak er een ijskoude storm op. Alles wat zich nog met moeite vastklampte aan het leven op deze grote hoogte, werd moeiteloos weggevaagd. Helemaal zeker weten doen we het nooit, maar het was een kille maar mooie 14 Februari en een sneeuwstorm komt niet zo maar op zetten. Ik was amper een maand oud. Ze waren lid van de ‘’Hunters Ascociation’’ , zij droegen hen op om er toch achteraan te gaan. Mijn adoptieouders waren goede vrienden en vertellen nog dagelijks over mijn ouders die ik nooit gekend heb. Ze verwachtten dat ik ook lid zou worden op mijn 18e, een echte uitweg is er niet. Mijn ouders stonden hoog aangeschreven als succesvolle hunters. En inderdaad. Op stipt het tijdstip van mijn geboorte werd er een pakje afgeleverd.

‘’ Artemis,
Bij deze heb je met je 18e verjaardag het recht geërfd om lid te worden van de Hunters Ascociation. In dit pakje zul je de kracht vinden om het pad van je ouders te vervolgen. Wens je geen contact meer en opheffing van het lidmaatschap kun je het 1 maand na ontvangen afleveren bij ondergetekend adres.
Met vriendelijke groet,
Hunters Ascociation’’

In het pakje zat een kleine zilverenboog die ineen geklapt kon worden tot een kleine staaf. Bovendien kreeg ik een klein mes om me te redden wanneer de boog niet meer dienst deed. Beiden draag ik dag en nacht bij me, de boog aan mijn rechter been, mes aan linkerbeen. Beiden zijn dodelijk voor vampieren, iets waar ik achter kwam toen een vreselijk wezen op me af snelde in een afgelegen bos. Als gedreven door instinct, greep ik mijn boog en schoot. Ik kon nog net zien hoe de pijl het hart van het wezen doorboorde voordat het in as en rook opging.
Ik keek verschrikt op uit mijn overpeinzingen toen mijn naam viel, gevolgd met directeur.

‘’Artemis, de Directeur wil je spreken’’ zei de docent. Gezellig, dacht ik. Dit word uitleggen.

Reacties:

Kahlan zei op 7 aug 2011 - 17:48:
Hhm dit is al veel belovend
snel verder!!