FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 42: Renji's rescue mission!

''Maar Akito..'' Rena keek haar stiefbroer haast smekend aan, maar het leek niet te werken. ''Nee, Rena. Mam heeft gezegd dat we ons hier niet mee moesten bemoeien. Daarbij vermoord ze me als jou iets gebeurd en ze komt erachter,'' sprak de jongen streng. ''Normaal doe je nooit zo,'' mompelde Rena geïrriteerd. ''Best, dan ga ik wel alleen met Roxas mee,'' vervolgde ze en grijnsde breed naar de blonde jongen, terwijl ze wegkeek van Akito. ''Aah,'' zei hij verbaasd tegen zijn kleine zusje. ''Als je toch gaat.. Dan kan ik best wel mee..'' mompelde hij. ''Goed. Want mam vermoord je als mij iets overkomt en jij was er niet bij om mij te beschermen,'' antwoordde ze met een brede glimlach. Ze knipoogde naar Roxas, doe daardoor doorkreeg dat dat een plannetje van haar was geweest. Hij grijnsde licht naar Rena. ''Dan kunnen we vertrekken,'' mompelde ze en liep richting de deur, langs Roxas. De jongen volgde haar, en uiteindelijk kwam ook Akito naar buiten gelopen.

''Goed, die twee zijn dus achter Team Plasma aan, maar wat doe jij hier?'' vroeg Akito aan Roxas, die met Suki in zijn armen naast hem liep. Rena liep met haar Vulpix voorop zodat haar broer haar in de gaten kon houden. ''Ik euh.. Ik was eerst wel bij hen, maar dankzij Team Plasma viel ik in de rivier en verloor mijn bewustzijn. Chiara had me hierheen gebracht,'' antwoordde Roxas op een mompelende manier. ''Is Chiara al wat opgeknapt?'' vroeg het meisje dat voor hem liep plots. Ze had zich omgedraaid zodat ze naar Roxas keek. Hij keek haar vragend aan. ''Ik bedoel.. Van toen met mijn moeder,'' sprak ze toen wat stiller en keek naar de grond. ''Maak je geen zorgen, daar is ze vast wel al van opgeknapt,'' antwoordde hij op een geruststellende toon. Hij wist niet zeker of hij zichzelf nu voor de gek hield of niet, maar toen zij hem terugbracht naar het pokéCenter leek ze minder.. Terughoudend. ''Hé, daar heb je die idioten!'' riep Akito opeens, waardoor de andere twee opschrokken. Een eindje verderop zagen ze Team Plasma lopen met het gestolen goed. ''Geef dat terug, stelletje idioten!'' riep hij, waardoor hij de aandacht trok van de Plasma-leden. Rena deed vlug een hand voor zijn mond, maar het was al te laat. ''Idioot,'' siste zowel Roxas als Rena. ''Ah, jullie komen vast de schedel terughalen,'' sprak één van de leden. Hij keek uitdagend naar het groepje. Suki en de Vulpix sprongen beschermend voor hun trainers. ''Tyrogue, kom eruit!'' riep Akito en gooide een pokéball de lucht in. Een witte schim in de vorm van Tyrogue verscheen, die even later ook de kleuren van de pokémon kreeg. Vervolgens pakte Akito zijn zusje stevig vast en keek kwaad naar het groepje. Het waren er in totaal vier. Zouden ze dat aan kunnen?

Zwijgend liepen Sora en Chiara tussen de bomen door. Sinds dat gedoe met N hadden ze niet echt iets meer tegen elkaar gezegd. Chiara had Taiki terug laten keren, zodat de Quilava kon rusten. Sparky liep voorop, maar ook hij vond de sfeer niet geweldig. Na nog een tijdje zo te hebben gewandeld draaide hij zich kwaad om, waardoor hij de aandacht van beiden trok. ''Pika, pikachu!'' riep hij tegen hen. Sora fronste even, maar begreep waar hij op doelde. Hij wilde wel, maar.. Hij keek Chiara kort aan, maar die weigerde recht in Sora's ogen te kijken. Meteen draaide Sora weer weg en begon weer te lopen, teleurgesteld. Hij was kwaad op zichzelf, omwille wat hij net gezegd had tegen zijn vriendin. Natuurlijk, misschien was haar vader deel van Team Plasma, maar het was nog altijd haar vader, dus het deed vast pijn om zoiets te moeten horen. Misschien kwam het wel door wat er de laatste tijd is gebeurd. Sinds ze in deze stad waren, veranderde alles opeens. Kwaad schopte hij tegen een steen die op het pad lag, die langs Sparky afvloog. De Pikachu draaide zich weer boos om, waardoor Sora een onschuldig gezicht opzette. Op dat moment was een schreeuw hoorbaar. De jongen zijn ogen werden groot van verbazing toen hij de stem herkende die erna hoorbaar was. Dat was zijn broertje, Roxas. Meteen zette hij een sprint in, gevolgd door Sparky en Chiara.

''Laat haar los!'' riep Akito kwaad. Hij deed nog een poging om op de man af te stormen, maar Roxas wist hem alweer nog net te stoppen. ''Jammer joh,'' grinnikte de partner van de man. ''Als je niet wilt dat haar iets overkomt laat je ons gaan.'' Roxas en Akito keken hopeloos toe, terwijl Vulpix, Tyrogue en Suki op de grond lagen van vermoeidheid. De vier draaiden zich om en wilde weglopen, maar schrokken opeens op toen ze een jongen en meisje op hen af zagen komen rennen. ''Laat haar los!'' schreeuwde Chiara en beukte tegen de man op die Rena vasthad. Helaas voor haar was de man sterker dan ze had ingeschat, dus bleef deze staan en greep nu ook haar vast met zijn vrije hand. Vervolgens werd Rena prompt op de grond geduwd, zodat Chiara nu steviger vast werd gepakt. De man draaide zich met haar om naar de rest. Sora was inmiddels naar zijn broertje gelopen. ''Laat los,'' gromde Chiara nijdig. Ze probeerde zich uit zijn greep te wringen, maar dat was tevergeefs. Plots schoot de man zijn hand naar één van zijn zakken. Het volgende dat Chiara meekreeg was iets kouds en hards dat op haar keel werd gedrukt. Geschrokken bleef ze abrupt stilstaan. Haar blik gleed toen naar haar vrienden, die ongelovig naar hen staarden. Rena kroop ondertussen terug langs de man, maar werd door een ander tegengehouden en opnieuw vastgepakt.

Sora balde zijn vuisten en beet op zijn onderlip. Wat moesten ze nu doen? Chiara en Rena werden nu als gijzelingen vastgehouden, en daar bovenop kwam ook nog het mes dat tegen Chiara's keel werd gedrukt. ''Niet zo stoer meer, huh?'' vroeg de man die Chiara vasthad. Sora zag dat ze moeite had zich in te houden. Het was wel slim om niks te zeggen, ze zat nu in een lastige situatie. ''Sora, ik heb een idee,'' fluisterde Roxas. De jongen keek hem vragend aan. ''Ik kan met Renji een gat onder hun graven, zodat ze erin vallen. Dan kunnen we zowel de twee meiden als de schedel bemachtigen,'' mompelde hij. ''Maar die twee staan riskant. Als het zover is moeten we zo snel mogelijk naar ze toe,'' voegde hij eraan toe. Sora knikte. Vervolgens haalde Roxas de pokéball van de Eevee tevoorschijn en liet die achter hem eruit, zodat het niet zichtbaar was. ''Renji, doe je Dig zodat die gasten daar in het gat vallen,'' fluisterde Roxas tussen zijn tanden door. De Eevee begreep het gelukkig wel en begon zo snel mogelijk te graven. Een korte stilte viel er, totdat Roxas vond dat hij lang genoeg had gewacht. ''NU!'' schreeuwde hij de longen uit zijn lijf. Sora en hij begonnen richting de Plasma-leden te rennen, terwijl er een gat zichtbaar werd onder hun voeten. Sora greep meteen naar Chiara, terwijl Roxas Rena probeerde te pakken. De mannen vielen naar beneden, omdat dit onverwacht was voor hen, terwijl de meisjes veilig en wel aan de kant werden getrokken. ''Alles oké?'' vroeg Sora bezorgd aan Chiara, die lichtjes knikte. ''Gelukkig,'' zuchtte hij opgelucht. ''Nu we de schedel ook weer hebben, kunnen we terug naar de stad, toch?'' vroeg Roxas aan de rest. Er werd geknikt en ze liepen richting de schedel, klaar om terug naar de stad te gaan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.