FanFic.nl

I want a normal life(pauze)

welcom to my family

Nadat ik de bijna alles wist over elfen zei Laurus: 'Kom dan stel ik je eens deftig voor aan mijn familie.' Ik knikte kort en volgde hem terug naar het huis. We liepen door een enorme gang hij die beschilderd was in allerlei kleuren. Toen we in de woonkamer kwamen zag ik Alicevia, het meisje met kort krullend haar. Ze glimlachte naar mij, en ik glimlachte terug.
'Hum jongens..' zei Laurus speels.'Willen jullie je even voorstellen aan June?' Alicevia stond op en liep naar me toe 'Ik ben Alicevia.' Zei ze lachend, en ze gaf me een knuffel 'Ik zal je alles leren over water, het enige wat jij nu moet doen is voorlopig niet aan water denken.' Ze grinnikte.
'Ik zal het proberen' lachte ik terug.
'
Toen kwam Edan naar voren. Hallo, ik ben Edan.' Zei hij met een twinkeling in zijn ogen 'Maar dat wist je al.' hij gaf me ook een knuffel, en fluisterde wat in mijn oor: 'Welkom zusje van me.’
'Bedankt 'zei ik terug.De tweelingzus van Laurus, Laurana lachte naar me en zei van een afstandje: 'Welkom ' Ik knikte beleefd terug, en Laurus sleurde me naar boven.
'Ehm…'begon hij .'Wat is er?' Wilde ik weten.
'Wel, June toen je bewusteloos was, keken we naar je wonden en...’
'Wat' gilde ik.
'Rustig June , die wonden kon gewoon niet alleen van Taylor zijn.'
‘Ik ....ik' Stotterde ik.
'June mij kan je alles vertelen.’ Zei Laurus met een lieve blik, even verdronk ik in zijn lieve groene ogen maar ik kwam snel weer bij mijn positieven.'Wel ehm..’ Ik slikte even. ‘Sinds mijn moeder overleden is, is mijn vader niet meer hetzelfde.’ Ik ging verder. ‘Hij… hij reageert alles op mij af.’ Zei ik snikkend.
Laurus keek me met medelijden aan, en zei: 'Ik verwachte al zoiets toen hij je die n dag kwam ophalen van school, hij was erg… Nou, je weet het wel.'
Ik knikte 'Laurus?' Ik voelde hoe mijn ogen zich met tranen begonnen te vullen. 'Ja?' vroeg hij .
'Wel…' ik voelde de tranen langs mijn wangen stromen. 'Moet ik terug naar huis?' vroeg ik snikkend.
'Ssst...’ Suste hij, en hij nam me in zijn. 'We verzinnen wel iets.' Zei hij, en hij wiegde me heen en weer. Zo bleven we uren zitten…

Reacties: