FanFic.nl

You are my only hope || Emmett Cullen ||Afgelopen

017 || Hope Luna

Ik zag de wolven naar een van de huisjes gaan. Zou ik ze moeten volgen? Ik wist het niet. Er liep een jongen van ongeveer 18 op mij af.
" Hoi, ik ben Thom, de wolf die je gevonden heeft" zei hij. Oké hij leek me vriendelijk. Voor een wolf.
" Ik ben Hope" zei ik dan ook maar vriendelijk. Het zou hier nog een leuk dagje kunnen worden.
" Achternaam?" vroeg hij. Ik was hier toch niet bij de politie. Of wel?
" Luna jij?" vroeg ik.
" Schulz" zei hij diep in gedachten. De rest kwam terug naar buiten en wenkte me.
" Hoe heet je bloedzuiger" vroeg de grootste.
" Hope Luna" zei ik en bedacht me net dat mijn vader en moeder nooit getrouwd waren en ik de achternaam van mijn moeder nog altijd had. Mijn haar had ik bijvoorbeeld van andere familie want ik had het niet van mijn vader. Stil aan begon ik te beseffen dat ik eigenlijk niet van mijn vader had. Waarom deed Thom zo raar bij het horen van mijn achternaam? En waarom doen deze jongens hetzelfde.
" Je moet even bij ons stamhoofd langsgaan" zei de grootste. ze wezen me een huisje aan. Ik liep naar binnen. Daar zat een oude man in een rolstoel. Hij deed me aan Billy Black denken.
" Hoi, ik ben Hope Luna en u? "vroeg ik beleefd.
" Ik ben Bennett Müller, heette je moeder soms Anna-Lena Luna?" vroeg hij.
" Jah waarom?" vroeg ik.
" Ben je 19 bijna 20 en verjaar je bijna?" roeg hij.
" Ja" zei ik.
" Heb jij je nooit echt vergeleken met je vader? En zag je dan iets van hem in jou?" vroeg hij.
" Nee, niks" zei ik en ik begon meer van Benett in mij te zien. hij was oud genoeg om mijn vader te zijn.
" Kom in mijn armen mijn klein meisje" zei hij en nu wist ik wat hij bedoelde! Hij was mijn biologische vader
"pap" zei ik en knuffelde hem. Wat moeilijjk ging omdat hij in een rolstoel zat.
" Waarom heb ik je nooit gezien?" vroeg ik.
" Je moeder heeft je al bij me weg gehouden sinds je 1 jaar. Ze had een vent ontmoet ofzo. In ieder geval je mocht me niet meer zien. Meis je weet niet hoe hard ik je gemist heb." zei hij.
" Zeg, euuhhmm... Ik wil je iets vertellen" zei ik.
" Wat dan?" vroeg hij nieuwsgierig.
" Je bent opa" zei ik.
" Echt?" vroeg hij geroerd.
" Jep! Wil je haar eens zien?" vroeg ik.
" Ja graag" zei hij vol overtuiging.
" Ik ga haar meteen halen pa! Tot zo! Mag ik trouwens je nummer" zei ik..
" Natuurlijk" zei hij, ik zette zijn nummer in mijn GSM en liep weg. Tot aan mijn huis. Ik liep binnen het was al 20 uur maar dat maakte niet uit want Tim was toch vampier.
" Waar ben jij geweest? Een uurtje weg? Dat waren zeker 5 uur!" zei hij boos.
" Heb ik geen vrijheid meer? Mag ik mijn pap niet meer opzoeken?" gilde ik boos. Ik begon te trillen.
" Je pa?! De weerwolf?! Daar kom je niet meer!" zei hij.
" Wat?!" gilde ik woest en sprong uit mijn vel. (letterlijk).In plaats van mij stond er nu een prachtige grijze-witte wolf. Oké nu had ik er genoeg van. Ik joeg hem weg. Man! Wat haatte ik hem! Ik kalmeerde en trok mijn kleedje aan. Snel belde ik naar pa.
" Hallo, met Bennet Müller" zei hij.
" Hoi! Met Hope! Kan ik bij in het reservaat komen wonen?" vroeg ik.
" Tuurlijk meisje! Wat is er gebeurt? Je klink zo anders?"vroeg hij.
" Ik ben een wolf pa" zei ik. Het vampiergif was volledig uit mijn lichaam gewist en ik was weer mens.
" Een vampier en wolf?" vroeg hij verbaasd.
" Nou, geen vampier meer" zei ik.
" O" zei hij.
" Tot zo" zei ik. Ik begon met Emma's spullen te pakken. Als alles in een tas stak en in de auto zette ik Emma erin en mijn tassen en vertrok met behulp van mijn GPS naar het indianenreservaatje

Reacties: