FanFic.nl

You are my only hope || Emmett Cullen ||Afgelopen

018 || Hope Luna

Ik kwam na even rijden bij de wolven aan. Het goot! De wolven stonden me op te wachten in de regen. Die konden daar wel tegen toch?
" Hey! Volg ons maar!" riep Thom. IK volgde hun. In mijn auto wel is waar! We kwamen bij een leuk huisje aan. Ik stapte uit, werd kleddernat, deed de deur open en ging supersnel met Emma naar binnen. Die bleef gelukkig droog. Mijn kleedje was door maar dan ook door nat; maar dat vond ik niets. Ze hielpen me alles binnen zette.
" Hey willen jullie even binnenkomen?" vroeg ik.
" Nee bedankt! We gaan Amy, Sydney en Carrie helpen met het eten!" riepen ze. Hier hadden ze blijkbaar ook koks. Ik pakte alles uit en tegen dat ik klaar was, was het 7 uur en gelukkig gestopt met regenen.
" Kom je eten?" vroeg een jongen met kort blond haar die ineens in mijn deuropening stond.
" O oké! Een momentje! Kom maar even binnen" zei ik en hij stapte binnen.
" Hoe heet je trouwens?" vroeg hij.
" Hope, jij?" vroeg ik.
" Timothy" zei de jongen. Snel liep ik naar boven en trok een jeansbroek en t-shirt aan. Emma nam ik mee. Gwn in mijn armen! Ik kon haar toch moeilijk alleen laten! Niet veel later kwamen we bij de meiden en hun eten aan. We aten en het was verrukkelijk! Toen ging opeens mijn GSM. Het was Emmett.
"Sorry jongens deze moet ik even opnemen.
" Waarom kan Alice je toekomst niet zien?" vroeg Emmett.
" Heb je een minuutje tijd? Nogal lang verhaal" zei ik
" Ja hoor" zei hij en ik begon mijn verhaal. Het bleef stil aan de lijn.
" Emmett?" vroeg ik. Het bleef stil.
" Hope, ik moet je iets zeggen. Nu ja, hoe zal ik het zeggen?" zei hij.
" Wat Emmett?" vroeg ik. Waarom had ik hier een slecht gevoel over.
" Ik heb een ander" zei hij zonder enige emotie. De tranen gingen in mijn ogen staan.
" Doei Emmett" wist ik nog uit te brengen en dat was alles. Stilletjes liepen er tranen over mijn wangen. ik veegde ze weg en zette een fake smile op mijn gezicht. Zo dit zou mijn verdriet wel kunnen verstoppen. Ik liep weer naar binnen. Daar zaten de jongens een beetje hulpeloos rond Abigail. Ze was het de enige vrouwelijke wolf op mij na. Ze zat te huilen.
" Wat is er gebeurd?" vroeg ik aan Timothy.
" Haar lief heeft haar verlaten" zei hij.
" Kom" zei ik tegen haar en trok haar naar mijn huis. Emma die de hele tijd vertroeteld was geweest door de rest nam ik natuurlijk ook mee. Ik zei dat Abigail in de zetel moest gaan zitten, legde Emma in haar parkje, nam een grote doos zakdoekjes, 2 grote dekens en 2 mokken warme Chocomelk mee. Dat hielp bij mijn ooit bf nu aartsvijand ook. Een van de dekens gaf ik aan haar en gaf haar een zakdoekje. De mok zou ze wel pakken als ze niet meer zo huilde. Ze huilde nog een 5 minuten en toen stopte ze.
" Hey meis! Kan je me vertellen wat er is gebeurd?" vroeg ik.
" Ja" zei ze schor en begon aan haar verhaal. Ze vertelde hoe haar lief Drew haar verlaten had voor iemand anders en waarom.
" En het ergste vind ik nog dat hij me verliet gewoon omdat ik een weddenschap voor hem was en hij echt verliefd is op haar " zei ze snikkend. Ze dronk haar chocomelk op. Nu huilde ze niet meer.
" Hey abby, zal ik je eens wat vertellen. Als hij je nu zomaar laat vallen was hij je niet waard!! Begrepen! Het is niet jou schuld! Ik zal een film op zetten! Welke wil je kijken?" vroeg ik. Ik had namelijk mijn hele filmcollectie meegenomen.
" Euuhhmm. Heb je P.S I Love You?" vroeg ze. Het was mijn bijna lievelingsfilm!
' Ja! Het is mijn lievelingsfilm" zei ik en stak de DVD in de DVD-speler. Soms lachten we om de streken van Holy en soms huilde we om de ontroerende dingen die Gerry schreef. Het was negen uur en de film was gedaan.
" Voel je je al wat beter?" vroeg ik.
" Ja" zei ze opgewekt. Het had haar duidelijk goed gedaan!
Ze ging naar huis en ik besloot dat pa zijn kleindochter ook wel eens mocht zien.
" Hoi pa!" riep ik door het huisje. Pa kwam in zijn rolstoel aanrijden.
" Hoi Hope!" zei hij.
" Kijk Emma, dat is opa. Pa dat is Emma je kleindochter. Wil je haar eens vasthouden?" zei ik.
" Ja graag" zei hij. Die avond werd nog heel leuk!
* 2 Weken later *
Emma was bij Pa blijven slapen. Op zijn vraag. Ik had tot nu toe elke nacht gehuild. Gehuild voor de liefde van mijn leven. Ik had hem al een paar keer gezien. Maar dan wel op webcam. Dat omdat Rosalie, Esme, Bella, Edward, Alicia,... met we wou praten. En dan moest hij verplicht even in beeld komen. Gister had ik met hem gepraat en ik ben er achter gekomen dat zijn nieuw lief Melody heet. Haar heb ik ook al eens gezien. Toen Rose in de living zat met haar laptop. Ze leek me een echte bitch. Ze was vampier. En geloof me haar wil je niet tegenkomen. Ik wil dat in ieder geval niet. Ik had met Abby afgesproken. Ze was de enige met wie ik over Emmett gesproken had.Maar toen ik daar aankwam verschoot ik me een ongeluk. Daar lag ze op de grond. Ze bloedde! Er lag een mes naast haar. Meteen ging ik bij haar zitten. Het laatste wat ze zei voor ze haar ogen sloot was Drew. Ik wist dat ze het nog kon halen en dus belde ik een ziekenwagen. Die was hier in een paar minuten. Ze laadde haar op en ik mocht meerijden. In het ziekenhuis ging het allemaal heel snel. Ze namen haar mee en meteen gingen ze haar onderzoeken ik moest in de wachtkamer wachten. Ik ging de wolven bellen. Na 10 minuten zaten alle wolven in de wachtkamer. Na 30 zenuwslopende minuten kwam er een van de dokters buiten en wenkte ons.
" Het spijt me maar mvr. Angel heeft een hartaanval gekregen. We konden niets meer voor haar doen" zei hij. Het voelde alsof mijn wereld instortte. De tranen liepen over mijn wangen.
" Mogen we haar nog een laatste keer zien?" vroeg Lukas.
" Ja maar niet met zijn alle. Er mogen maar 5 mensen binnen" zei de dokter.
" Gaan jullie maar" zei ik. De jongens waren samen met 5.
" Echt, wil jij niet gaan ze was je beste vriedin" zei Arno.
" Ga maar " zei ik en toen de jongens naar buiten gingen liep ik naar buiten. Eenmaal thuis liep ik het bos en verdwaalde ik. Met mijn lompe poten viel ik over een boomstronk en verloor het bewustzijn...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.