FanFic.nl

You are my only hope || Emmett Cullen ||Afgelopen

025 || Hope Luna

Ik en Emma hadden daar nog hele tijd aan het knuffelen geweest. Ik kon haar gewoon niet vertellen dat haar moeder altijd in een rolstoel zou zitten. Daar was nog tijd voor. Nu was ze weer naar huis. Natuurlijk was Timo gisteren bij haar. Gisteren had ik Emma beloofd dat ze haar cadeautje deze week nog kreeg. Want door de omstandigheden was ik er geen gaan kopen. Maar nu zou ik iets extra mooi voor haar kopen! Ik was van plan een hobbelpaard voor haar te kopen. Volgens Timo was ze daar al lang achter aan het vragen. Die nacht had ik slecht geslapen. Ik zou graag zo snel mogelijk naar huis gaan. Maar mijn huis is op 2 verdiepen dus daar kan ik niet blijven. Waarom is het toch altijd zo moeilijk. Je aanpassen aan nieuwe dingen? Het zou wel op zijn pootjes landen zeker? Genoeg gepiekerd en probeer te slapen beval ik mezelf. Na 1 uur viel ik dan toch in slaap.
* 7 dagen later *
Tot nu toe had ik resoluut om geen bezoek gevraagd. Ze schenen het te begrijpen maar toch gaven ze cadeautjes aan Emmett mee als hij kwam. Ik moest af en toe om te wennen al in mijn rolstoel. Maar vanaf vandaag zou ik er nog vaak inzitten want ik mocht naar huis. Emmett zou vanaf nu mijn vaste chauffeur worden. Ik ging in mijn rolstoel zitten. Wat nog makkelijk ging. Eerst mijn benen erin - Natuurlijk zette ik die erin met mijn armen - en dan op mijn armen mezelf in me rolstoel zetten. Mijn kleren aandoen was wel wat moeilijker. Ik moest gaan zitten om bvb een jeansbroek over mijn benen te trekken daarna mezelf op 1 hand optillen en met mijn andere hand mijn broek verder te trekken. Een normale mens zou hulp nodig hebben bij het aankleden, maar ik niet. Ik ben een weerwolf remember. Alleen bij mijn schoenen dichtknopen als het veters zijn moet iemand helpen. maar dat doet Emmett met plezier. Alle dat zegt hij tenminste. Emmett was de cadeaus in zakken aan het steken. We zouden bij iedereen langsgaan. Dat waren maar 2 haltes, de wolven en de Cullens. We begonnen bij de wolven. Toen ik door het raam keek regende het. Perfect!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.