Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » Help Me Find My real name || Emmett Cullen || Gepauzeerd » 5.
Help Me Find My real name || Emmett Cullen || Gepauzeerd
5.
“Zo mevrouw Di Salvatori, u bent wakker,”¯ een dokter die me bekend voor kwam kwam binnen, met een persoon achter zich die pijnlijk bekent voorkwam. Emmett. Ik probeerde me sterk te houden en dat leek te lukken.
“Zoals u ziet,”¯ mompelde ik. Ik wou wel meewerken, best, maar ik wist niet waarom ik zo kattig deed. Misschien door hem?
“Zou ik u onder 4 ogen kunnen spreken?”¯ Zijn stem klonk raar. Alsof er iets was.
“Mag Lisa blijven?”¯ vroeg ik verward.
“Liever niet,”¯ zei hij.
“Schatje, ga je even met Emmett mee? Maar heel eventjes,”¯ zuchtte ik. Lisa keek treurig. Ik drukte een kusje op haar kruin,”¯Je mag zo weer binnen meisje.”¯
“Oké mama,”¯ zachtjes liet ze zich uit het ziekenhuis bed glijden en Emmett nam haar op.
“ Zo mevrouw, ik weet niet hoe ik het u moet zeggen maar,”¯ begon hij.
“ Wil je alstublieft tot de kern van de zaak komen dokter? Ik wil terug bij mijn dochter zijn,”¯ zei ik kattig.
“U weet dat u ontvoerd bent?”¯ vroeg hij kalm.
“Ja, dat weet ik,”¯ zuchtte ik.
“Wel, u weet dat ik de politie hiervan op de hoogte zal moeten brengen,”¯ zei hij met een vreemde schijn in zijn ogen, “Net zoals ik uw ouders op de hoogte zal moeten brengen. Is er enige kans dat u me zich nog herinnerd?”¯
“Dat weet ik. Mijn ouders?”¯ zei ik met een twijfeling in mijn stem, “zullen ze me het niet kwalijk nemen dat ik hun me niet herinner? Ja, ik ken u van ergens. Maar ik weet niet van waar. Van deze dingen kan ik dus gek worden.”¯
“Dat zullen uw ouders zeker niet doen, ik ken hun. Oké, ik ben Carlisle Cullen. Kent u me nu?”¯ vroeg hij.
“Ja, u bent de vader van Emmett,”¯ zei ik.
“Dat klopt,”¯ zuchtte hij opgelucht.
“Mag Lisa nu alstublieft binnen?”¯vroeg ik. Ik kon geen moment meer zonder die kleine meid.
“Ja,”¯ zei hij. Zwijgend liep hij de deur uit en deed teken naar Emmett. Lisa en Emmett kwamen binnen.
“Mama!”¯ riep Lisa en kroop weer op mijn bed.
“Ken je me nog?”¯ vroeg de breekbare stem van Emmett. Ik knikte,“Ja Emmett, ik ken je nog,”¯
“ En, qua gevoel?”¯ vroeg hij weer.
“Dat is niet veranderd. Ik heb je elke dag gemist. Jou gevoel?”¯ de tranen stonden in mijn ogen. Zijn lippen kwamen voorzichtig naar me toe, en drukte zich op die van mij.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.