FanFic.nl

Help Me Find My real name || Emmett Cullen || Gepauzeerd

7.

“Zeker mama?”� vroeg ze met een bezorgde blik in haar ogen.
“Ja liefje,”� zei ik,”�Waar verbleef je de hele tijd dat ik in coma lag?”�
“Bij die lieve man en zijn familie,”� glimlachte ze,”�Ze zijn erg lief.”�
“Welke lieve man?”� vroeg ik fronsend.
“Die hier net buiten ging. Ik denk hij Emmett noemt,”� zei ze,”�Maar zijn zus Rosalie is liever.”� Ik voelde hoe een soort schokgolf door me heen ging. Rosalie, aardig? Tot zover ik me nog kon herinneren was Rosalie nooit aardig.

Ik nam een pen en begon te schrijven. Al snel had ik een kantje vol. Dat leek me voldoende. Deze stak ik in een enveloppe en schreef er in een sierlijk handschrift Emmett op.
“Liefje, wil je deze brief aan Emmett geven?”� vroeg ik.
“Ja hoor mama,”� zei ze en nam de brief aan,”�wanneer moet ik hem geven?”�
“Geef hem straks pas,”� zei ik,”�als je ‘thuis’ bent.”� Ze knikte dat ze het begreep. Niet veel later kwam een meisje met zwart haar binnen, haar,haar hing stijl naar beneden tot aan haar kin. Ze had een vriendelijke uitdrukking in haar ogen en was klein gebouwd, ik schatte 1m63. De vrouw kwam me bekend voor. Als in een vervlogen herinnering, waar ik er veel van had. Het nadeel was dat ik al een jaar mijn familie niet zag, waardoor ik die herinneringen niet meer kon ophalen.
“Tante Alice!”� riep Lisa blij en klom van bed, om de vrouw haar benen te knuffelen.
“Dag meisje,”�glimlachte ze en nam Lisa op. Het was raar om te zien, hoe Lisa zo blij was om haar te zien. Een steek van jaloezie schoot door me.
“Ik zie dat je wakker bent,”� glimlachte de vrouw en kwam naar me toe.
“Inderdaad,”� zuchtte ik. Het kon me niet schelen wat die vrouw van me dacht. Ik kende haar toch niet meer.
“Niet blij?”� vroeg ze verward.
“Jawel, begrijp me niet verkeerd, maar ik ben het beu dat iedereen dat tegen me zegt,”� zei ik en haalde mijn schouders op,”�Neem het niet persoonlijk.”�
“Dan zal ik dat niet doen,”� zei ze.
“Wie ben je eigenlijk?”� vroeg ik nieuwsgierig.
“Ken je me niet meer?”� vroeg ze alweer verward.
“Nee, weetje ga gewoon,”� zuchtte ik.
“Oké,”� zei ze teleurgesteld,”�Ik kwam kijken hoe het met je ging en kijken of Lisa mee kwam naar huize Cullen. Kom je Lisa?”�
“Ja Alice! Doeg mama, ik kom morgen opnieuw!’ ze drukte een kusje op mijn hand en verliet dan samen met Alice de ziekenhuiskamer.

-Alice point of view -

Zei ze dat nu echt? Waar is mijn winkelmaatje gebleven? Ze deed zo bot, net ook al tegen Emmett. Er was iets raars gebeurt daar waar ze ook zat. Ik herken haar niet meer alsof een duivel in haar gekropen is en haar heeft afgenomen van de mensheid.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.