FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventures

Chapt 43: Brother bond, broken bond.

Het groepje kinderen liep over het vrolijke bospad heen die naar de stad leidde maar er was een persoon die achter aan liep en dat was Sora. Roxas keek achterom en wierp een blik op Chiara die ook erg stil was… is soms iets gebeurt ofzo?... Sora leek erg depressief en in gedachte verzonken en Chiara.. was zoals gewoonlijk afwezig en liep met haar gezicht de andere kant op naast Rena. Sparky liep nijdig naast haar en was duidelijk uit zijn doen door de gespannen situatie, “wat is er tussen Sora en Chiara?, mompelde Akito tegen Roxas die niet-begrijpend zijn schouders ophaalde, “ik heb geen idee, mompelde Roxas tegen de jongen die naast hem liep. Akito schudde neerslachtig zijn hoofd en liep door..

Even later kwamen de kinderen in het stadje aan en liepen naar het Museum, “mam! Pap!, we hebben de schedel terug gevonden!, riep de stem van Akito vaag waardoor Sora opkeek en Lenora op hen af zag komen met een man die een bril op had, zijn zwarte haar in een scheiding en had een labjas aan. Hierdoor leek Akito helemaal niet op zijn vader.. hij had blond haar en had een pet achterste voren op zijn hoofd. “dankjewel lieverds”� Lenora zocht iets in haar zak, “je moeder moet trots zijn op zulke jongens, voegde Lenora eraan toe. Sora zette grote ogen op en voelde hoe er tranen over zijn wangen stroomde toen hun moeder en trots werd genoemd… Sora draaide zich om en rende weg zonder iets te zeggen. “heb ik iets…?, begon Lenora maar Roxas schudde zijn hoofd, “nee… het zit zo dat… eh… laat mij maar, besloot Roxas en rende erachter aan. Chiara had ook opgekeken toen Sora was weggerend, “moet ik meegaan?, zei Chiara maar Roxas hoorde het al niet meer want Chiara zei het nogal zacht. “Pi…”� De Pikachu had zijn oren verdrietig omlaag laten zakken… hij wist wel waardoor dat kwam.. alleen was het zo moeilijk. Zijn trainer praatte heel erg weinig over zijn ouders… en als hij dat al deed werd hij kwaad of verdrietig… ja ouders waren bij hem een gevoelige plek. Sparky liep neerslachtig naar Chiara en probeerde haar blik te vangen maar voelde toen hoe hij werd opgetild, “maak je maar geen zorgen, zei Chiara zacht in zijn oor en Sparky keek haar aan en sprong over op haar schouder met zijn oren omlaag gezakt..

Sora stopte met rennen en zakte op een boomstronk neer. Het was begonnen met regenen en Sora zat daar maar doelloos voor zich uit te staren… waarom moest Lenora nu over hun moeder beginnen. Het was al moeilijk genoeg om Chiara zo te zien die zich duidelijk doodschaamde voor haar vader. Waar hij iets naars over had gezegd en het was al helemaal moeilijk om iemand te horen die zei dat zijn trots op hem zou moeten zijn wat hij helemaal niet verdiende. Op de dag dat hij op weg ging in Sinnoh had hij haar uitgescholden en lopen tieren tegen haar waar hij nu zoveel spijt van had dat hij wilde dat hij dood was in plaats van haar.
“Broertje?”� De stem van zijn broer klonk onverwachts zodat Sora opschrok uit zijn gedachte. Hij had helemaal niet door dat zijn kleren zeiknat waren geworden door de vallende regen, “Rox..as?”� hij veegde gauw zijn tranen weg. “ik weet dat dit over mama ging… begon Roxas maar Sora zweeg en knikte licht,”�ik mis haar, mompelde Sora en voelde de hand van Roxas op zijn schouder, “dat is de rede waarom je huilt…? Dat is volgensmij niet het enige ik voelde spanning tussen jou en Chiara, zei Roxas waarbij Sora op had gekeken en rood was geworden, “nee… er is niks, loog Sora en voelde zich akelig van binnen dat hij loog tegen zijn broer.
“je liegt, dat voel ik, zei Roxas. Sora schrok van wat zijn tweelingbroertje daarnet zei. “kom je bent kleddernat, zei Roxas en liep met hem naar het Pokémon Center..

Daar aangekomen zagen de twee jongens de meiden naast elkaar zitten. Sparky lag languit bij Chiara op haar schoot. Blijkbaar te slapen. Rena zat naast haar…hadden net zo goed zusjes kunnen zijn. Ze waren in een korte tijd goeie vrienden geworden. Roxas zwaaide een beetje.. was alles wel goed met hem?
Sora hoopte van wel anders zaten ze hier nog even vast, “Sora! Roxas!,”� Rena kwam meteen naar hen toegelopen,”� oh heey Rena, zei Sora wat droevig maar zo meende hij het helemaal niet. Hij vond het hartstikke lief dat ze zo enthousiast was. “mijn moeder was jou zo dankbaar dat ik jou deze Basic badge mocht geven, zei Rena met een vrolijke ondertoon in haar stem. Sora glimlachte en nam het kleine glinsterende stukje staal aan. Hij had er helemaal niet bij nagedacht of trok het kleine meisje naar zich toe, “bedank je moeder maar voor mij geef haar deze knuffel van me, zei Sora en liet haar weer los, “ik moet nu gaan me moeder wacht, zei Rena en rende naar de schuifdeuren toe. Sora wierp even snel een blik op Chiara maar die was bezig met Sparky te aaien…of deed ze dit nou express. Hij voelde de aandrang om het tegen haar uit te schreeuwen dat ze zich niet zo moest aanstellen en hem niet moest negeren... Hij wist ook wel dat hij fout zat. Sora liep zonder iets te zeggen richting hun kamer. Roxas had hem nagekeken en wist niet goed wat hij hier mee aanmoest… “Chiara.. is er iets tussen jou en…?”� Roxas staarde twijfelachtig naar haar en wist niet goed of hij haar had gehoord. Chiara keek hem kort aan. “ik…eh..”� Hij bleef haar aankijken, ”�er is niks.. tussen mij en Sora, mompelde Chiara ontwijkend terwijl ze Sparky bleef aaien. Ja vast! Ze negeren elkaar en dan zeggen dat er niets aan de hand is… wat er duidelijk wel was is dat hij spanning voelde tussen hen en dit wilde hij nu oplossen of ze het nou wilde of niet dit moesten ze uitpraten en wel nu. Roxas kwam overeind en ging voor haar staan. Sparky keek hem aan en sprong naast hem op de grond alsof hij doorhad wat Roxas van plan was, “meekomen… wat er ook is… jullie gaan dit nu uitpraten het kan me niet schelen of je wilt of niet, zei Roxas fel en trok haar overeind en sleepte haar mee. Chiara begon te vloeken maar dat deerde Roxas niet. Wat er toe deed was dat ze weer normaal met elkaar om konden gaan en dat ging niet als je elkaar negeerde en niet over je problemen praatte. Roxas stopte voor hun kamer deur, “wat is hier de bedoeling van!, riep Chiara verontwaardigd en keek hem fel aan, “dat… is jullie probleem… jullie gaan dit nu oplossen anders ga ik in me eentje verder en dan zitten jullie alsnog met elkaar opgescheept, zei Roxas. Sparky grijnsde breed… eindelijk iemand die in actie kwam, “wat is hier het nut van?, vroeg Chiara maar Roxas negeerde die vraag en gooide de deur open en sloot meteen weer de deur en leunde er met zijn volle gewicht tegen aan, “Roxas!”� klonk het vanachter de deur, “dit is voor jullie eigen best wil, zei Roxas en grijnsde naar Sparky…

Sora draaide zijn hoofd naar het lawaai dat plaats had gevonden in hun kamer.
Wat deed zij nou weer hier…? als ze hem negeerde had hij geen zin in haar. dit was Roxas zijn actie anders had hij zijn stem niet herkend vanachter de deur.
Chiara had blijkbaar haar poging om te ontsnappen gestaakt en liep naar haar bed toe. Sora draaide zich met zijn rug naar haar toe,”�Sora”� hij negeerde haar en staarde naar de muur, “ik moest van..”� dus dit deed ze omdat Roxas haar had gedwongen? Hij had gehoopt dat ze uit zichzelf was gekomen en niet was gestuurd door zijn broer. “ga weg… ik heb geen zin om genegeerd te worden, gromde Sora nijdig. Het deed hem wel pijn dat hij nu zo tegen haar deed maar hij haatte het om genegeerd te worden en dan het idee dat ze met Rena had gepraat maakte hem ongemakkelijk. “Sora, ik negeer je niet, begon Chiara aarzelend maar hierdoor schoot Sora overeind en keek haar kwaad aan,”�al vanaf Pinwheel Forest negeer je me… ik heb me excuses aangeboden over wat ik over je vader gezegd heb… ik heb je geholpen met die vent die je keel wou door snijden en dan de weg hier naar toe heb je me ook zitten negeren!, zei Sora fel en haalde jachtig adem, “wees blij dat jij allebei je ouders nog hebt… ik moet het doen met een chagrijnige opa en een oma die er mentaal aan onderdoor gaat!, voegde Sora er trillerig aan toe. Chiara had hem geschrokken aangekeken en wist niets uit te brengen. Hij moest moeite doen om niet weer de tranen te laten stromen wat nogal moeilijk ging… hij was net tegen zijn beste vriendin tekeer gegaan, “weet je laat maar!”� Chiara rende richting de deur en smeet hem open, “GOED REN MAAR WEER WEG!, schreeuwde Sora kwaad. Roxas keek om de deurpost, “waar sloeg dat op?!, riep Roxas net zo kwaad, “Chiara! kom terug!”�
Roxas rende achter haar aan zonder iets tegen Sora te zeggen. Sparky keek hem ook nijdig aan, “Pikapika! Pikachu!”� De Pikachu had hem ook een kwade toegeworpen. Sora schopte kwaad tegen het nachtkastje en zakte neer op zijn bed.
“ik ben een waardeloze idiote zak”� nadat gezegd te hebben stond hij op en rende naar de gang…

Roxas rende kwaad door de hal opzoek naar Chiara. wat had hij nu op zijn hals gehaald? Bemiddelaar spelen tussen zijn broer en vriendin… hij was gek dat hij er tussen was gekomen maar dit sloeg alles! Hij mocht Chiara niet overstuur weglaten lopen dat mocht niet en het was ook niet eerlijk voor haar. Na lang zoeken vond hij haar op een zachte bank waardoor ze naar buiten kon staren.
“ehm… hey, begon Roxas en Chiara keek hem aan. Roxas ging naast haar zitten en legde zijn arm om haar heen. “laat Sora maar even afkoelen, zei Roxas kalm. Chiara zweeg maar bleef hem aankijken. Niet veel later toen hij dat had gezegd kwam Sora hun kant opgelopen,”�Chiara…het spijt me dat ik net tegen je uitviel.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.