FanFic.nl

Breathless.

Draco's 3e Schooldag

I've found a reason for me,

To change who I used to be,

A reason to start over new,

And the reason is you,

I've found a reason to show,

A side of me you didn't know,

A reason for all that I do,

And the reason is you.

-. Hoobastank: The Reason,-

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(Draco's 3e schooldag)

Draco stond op en toen hij alles had gedaan wat hij moest doen ging hij naar de Uilenvleugel toe.

Hij haalde een stuk perkament, veer en inkt uit zijn tas om een briefje aan Harry te schrijven.

HP.
Ik geef je Carlos vandaag weer terug. Misschien kunnen we om de dag afwisselen voor de rest van de week? Tot later.

DM.

Draco liep naar de Grote Zaal toe en ging zitten. Hij keek weer naar Harry en zag de uil landen. Harry legde het briefje weg en begon te eten.

'Hij eet nu ten minste. Gelukkig,' dacht Draco.

Hij wou met het briefje bereiken dat hij Harry naar zijn kamer kon lokken, om met hem te praten.

'Nu moet hij ten minste komen. Ik hoop echt dat hij naar mij wilt luisteren,' dacht Draco.

De lessen begonnen gauw, dus Draco stond op en liep naar zijn klas.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Toen Draco naar de Grote Zaal liep zag hij Ron en Harry lopen. Draco volgde ze op een afstandje, en zag dat Ron voor de Bibliotheekdeuren bleef staan en Harry gedag zei.

Ron liep de gang uit, maar Harry ging de Bibliotheek binnen. Draco zag Harry net in een donker hoekje zitten voordat hij zelf Bibliotheek binnenliep en aan een tafel ging zitten waar hij Harry nog wel kon zien.

Harry stond op en zocht een paar boeken uit. Hierna haalde hij perkament, een veer en inkt uit zijn tas.

De Bibliotheek was erg onrustig en vol met gelach. Pas nadat Madam Rommella om stilte riep werd het iets rustiger.

Draco zag zijn kans en liep naar het tafeltje waar Harry aan zat te werken. Zo gauw als hij de stoel had verlaten zaten er alweer nieuwe mensen.

Harry keek niet op toen Draco naar hem toe liep, dus gooide Draco zijn tas neer op het tafeltje. Harry schrok blijkbaar van het geluid, want hij keek nu op.

"Goedemiddag," zei Draco beleefd tegen Harry.

Harry zuchtte en wendde zich weer tot zijn werk. Uiteindelijk zei hij: "Wat wil je Malfidus. Kun je niet aan een andere tafel zitten?"

Draco antwoordde Harry met een: "Als je om je heen had gekeken kon je zien dat alle tafels al bezet zijn," Draco ging op de stoel tegenover Harry zitten.

Harry keek op, keek om zich heen, haalde zijn schouders op en ging weer verder met aantekeningen maken.

'Waarom zegt hij nou niks? Ik dacht dat ik dit keer redelijk beleefd was. Misschien moet ik wel de eerste stap zetten,' dacht Draco voordat hij aan Harry vroeg: "Wat doe je eigenlijk?"

Harry antwoordde met zijn ogen nog steeds op het werk. "Informatie verzamelen."

Draco wou meer weten, dus vroeg hij: "Wat voor informatie en waarvoor?"

Harry zuchtte en nam deze keer zijn ogen van zijn werk af, naar Draco gericht. "Ik mag je niet en ik vertrouw je niet dus waarom zou ik je iets vertellen?"

Draco bedacht daar snel wat op en zei: "Omdat ik je misschien kan helpen."

Toen Draco dit zei zag Harry er geschokt uit. Dit vond Draco amuserend, maar er zat ook een stukje spijt in. Spijt dat niemand door zijn masker heen kon of wou kijken.

"En waarom zou je mij willen helpen?" vroeg Harry nog steeds met die schattige uitdrukking op zijn gezicht.

"Omdat ik veel andere spreuken weet. Meer als de meeste leerlingen hier," beantwoordde Draco,

"En waarom ben je bereid om mij te helpen?" vroeg Harry.

Draco zei vrij kortaf: "Zeg ik niet."

Harry ging weer verder met aantekeningen maken. 'Waarom vertrouwt hij me niet? Misschien moet ik hem vertellen dat ik veranderd ben,' dacht Draco voordat hij tegen Harry zei: "Je kunt me wel vertrouwen," het kwam er heel zachtjes uit. Zachter dan bedoelt.

Harry keek naar Draco en zei: "Hoezo kan ik je vertrouwen? Je gaat je toch waarschijnlijk binnenkort bij Voldemort aansluiten."

Het was voor Draco pijnlijk om dat aan te horen, dus reageerde hij iets te koel en boos met een: "Je weet helemaal niks over mij."

Harry bleef Draco aankijken en zei: "Ik weet dat je vader een Dooddoener is, en dat hij wil dat jij er ook één wordt."

Draco gaf een bittere lach voordat hij zei: "Mijn Vader wil mij voor zijn eigen doeleinden gebruiken," Draco zag dat Harry hem diep aankeek, en Draco haalde zijn masker een klein beetje van zijn gezicht af, zodat Harry kon zien wat hij voelde.

Harry vroeg zachtjes: "Voor wat voor doeleinden?"

Draco wist gewoon dat dit de tijd was om Harry alles te vertellen. Hij haalde diep adem en begon met vertellen. "Hij heeft mij altijd geleerd om de naam voort te zetten, als een echte heer te gedragen, alles wat ik wil achter te laten en ten slotte dat ik een Dooddoener wordt."

Harry vroeg meelevend: "Wat wil je dan?"

Draco bedacht dit even, maar hij kon toch nooit datgene krijgen dat hij wou. Eerder diegene, dus beantwoordde hij met een: "In ieder geval geen Dooddoener worden."

Toen Harry dit hoorde trok hij een vreemd gezicht.

"Ja, kan je het geloven? De zoon van de bekendste Dooddoener wil er zelf geen worden." Draco had zijn vuisten gebald en ademde hard. "En ik wil al helemaal niet trouwen met een meisje omdat het moet."

Draco merkte niet dat er tranen in zijn ogen brandde.

"Is er wat gebeurt toen je die brief kreeg de eerste dag?" vroeg Harry.

"Ja, waarom denk je anders dat ik zeg dat ik geen Dooddoener wil worden, of dat ik niet met iemand wil trouwen alleen maar voor mijn naam."

'Hoe durft hij mij dingen op te leggen, terwijl hij zelf in Azkaban zit! En waarom kijkt Harry me zo raar aan?'

"En ik moet me ook gedragen zoals een Malfidus dat doet in school. Maar ik wil mijn moeder niet teleurstellen. Zij vindt dat ik mijn eigen weg moet kunnen kiezen. Zij vindt dat ik met iemand moet trouwen als ik van diegene houd. Mijn Vader vind het mijn plicht dat ik met een rijke Volbloed heks ga trouwen.

"Wist je dat mijn Vader wou dat we vrienden zouden worden?" vroeg Draco.

Harry zag er stomverbaasd uit en schudde alleen maar zijn hoofd.

Draco ging verder, ook al wist hij zelf nog niet dat de tranen over zijn wangen liepen, of dat hij hevig snikte. Uiteindelijk zei Harry: "Dat wist ik niet. Echt niet. Het spijt me."

Draco zei daar op: "Voor wat? Dat mijn Vader mij heeft gevraagd om vrienden met je te worden? Dat je mijn hand hebt afgeslagen? Dat ik moet trouwen? Dat ik in de voetsporen van mijn Vader hoor te treden?"

Draco zijn stem was kalmer en hij merkte nu pas dat hij aan het huilen was. Hij veegde zijn tranen nog niet weg want Harry praatte weer.

"Voor alles wat je hebt door moeten maken doordat ik je hand afsloeg."

Deze woorden betekende veel voor Draco, en alle muren die hij om zijn hart had gebouwd waren verzwakt door Harry's woorden. Draco vroeg nu een vraag waar hij al jaren antwoord op wou krijgen.

"Waarom sloeg je mijn hand eigenlijk af? Wist je dan niet wie ik was?" vroeg Draco. Hij veegde nu de tranen uit zijn ogen en keek naar Harry.

Harry zei toen: "Eerste beantwoord ik de eerste vraag. Ik sloeg je hand of door twee redenen. De eerste was dat je Ron had beledigd. Ron was de eerste vriend die ik ooit gehad heb. De tweede rede is dat je niet echt bepaald als een aardig persoon overkwam. En nu het antwoord op je tweede vraag.

"Ik had geen idee wie je was totdat Ron me een paar dingen had uitgelegd en had gezegd. Ook over jouw familie."

Draco vroeg nu: "Maar heb je daarvoor iets over mij of mijn familie gehoord?"

Harry moest hierdoor glimlachen. Draco voelde zich op dat moment net als een Huffelpuf. 'Wat is er met me aan de hand?' dacht Draco die lichtjes begon te blozen. Harry had dit niet gemerkt, want hij ging verder met praten.

"Als je me toen had verteld over die naam, en dat er tovenaars bestonden zou ik hebben gedacht dat ik nog niet helemaal gek was geworden."

Draco begreep dit totaal niet, dus vroeg hij: "Hoezo?"

Harry antwoordde met een korte: "Er waren een aantal 'onverklaarbare' dingen gebeurd in die tijd."

Draco's interesse was duidelijk in zijn stem toen hij vroeg: "Wat voor dingen?"

Harry beantwoordde met een: "Dingen zoals op het dak verschijnen van mijn oude school nadat ik was achterna gezeten door mijn neef en zijn vrienden, en dat mijn haar in één nacht is aangegroeid."

Draco lette niet zoveel meer op het laatste en vroeg: "Je neef zat je achterna? Hoezo dat? Ik dacht dat je juist heel veel vrienden had op je oude school," Draco was nu erg verward. 'Waarom zou je familie je achterna zitten?'

Harry beantwoordde met een: "Mijn oom, tante en neef zijn niet echt bepaald de aardigste mensen. En ik had op mijn oude school helemaal geen vrienden. De meeste durfden geen vrienden met me te worden, omdat mijn neef ze anders in elkaar sloeg, en de rest vond me gewoon raar denk ik."

Draco wou nu graag meer weten over hoe Harry's familie was en hoe hij daar geleefd had. Dus vroeg hij: "Hoe behandelen je oom, tante en neef je dan?"

Harry vroeg met echte verbazing: "Wat kan jou het eigenlijk schelen?"

Draco antwoordde met een: "Ik ben niet zoals mijn Vader. Ik heb namelijk wel gevoelens voor andere mensen." Draco hoopte dat Harry niet doorhad dat Draco gevoelens voor hem had. Gelukkig had Harry het niet door en vroeg: "Waarom heb je besloten om een ander pad als je vader te kiezen?"

Draco haalde hierop zijn schouders omhoog en zei: "Dingen zoals dat ik erachter kwam wat mijn Vader allemaal deed op zijn 'zakenreizen'. En wat hij nu allemaal van mij wil. Tot jou."

"Mij?" vroeg Harry die er verbaasd uitzag.

"Ja jou. Jij had echte vrienden die alles samen deden met je. Ik was - nee ben - jaloers op jou en je vrienden. En je hebt met de Heer Van Het Duister oog in oog gestaan en overleefd," zei Draco.

Harry mompelde een: "Ik had daar meestal hulp bij."

"Ja, maar uiteindelijk moest je Jeweetwel alleen bestrijden," zei Draco.

Harry gaf hierop een bittere lach en een boos antwoord. "Hij heeft een nare gewoonte om bijna elk jaar op te duiken en de mensen die ik ken of waar ik van hou te vermoorden." Harry had nu zijn vuisten gebald, maar ging verder met praten. "Het leuke is, is dat er een profetie over mij en Voldemort gaat."

Draco trok een gezicht, deels van de naam, en deels van de informatie.

"Wist je dan niet dat dat bij het Miniserie van Toverkunst is gebeurd? Door die profetie ben ik nu mijn Peetvader kwijt." Harry zijn stem zat vol met verdriet en er liep een traan uit zijn ooghoek naar beneden over zijn wang.

Draco wou Harry graag troosten, maar wist niet hoe, dus wachtte hij tot Harry verder ging.

"Weet jij wie mijn Peetvader was Draco?"

Draco schrok ervan dat Harry hem bij zijn voornaam noemde, maar herstelde snel en gaf antwoord. "Ja de massamoordenaar Sirius Zwarts."

Toen Draco dit had gezegd schudde Harry zijn hoofd waardoor er nog meer tranen over zijn wangen liepen.

"Sirius was geen moordenaar. Peter Pippeling is dat wel, en hij is ook degene die mijn ouders heeft verraden aan Voldemort."

Draco overdacht dit en zei: "Peter Pippeling... Is dat niet een kalend dik mannetje met een zilveren hand?"

Harry knikte boos met zijn hoofd waardoor de tranen lager zakte, zijn shirt in.

Harry ging verder met praten. "Dankzij hem zijn mijn ouders er niet meer en moet ik nu dus bij de Duffelingen inwonen. Dat ze me eigenlijk vanaf het begin al in huis haalde mag een wonder genoemd worden."

Draco vroeg met echte interesse aan Harry: "Hoe zijn ze eigenlijk? Behandelen ze je wel goed?"

Harry vroeg daarop verbaasd: "Wil je echt nog meer aanhoren van mij?"

Draco bedacht daar snel wat op, zodat hij niet te wanhopig zou klinken. Draco knikte en zei: "Ik wil graag weten wat je overkomen is, zodat ik weet waarvoor ik ga vechten."

"Maar waarom wil je dan over mijn oom, tante en neef weten?" vroeg Harry.

Draco haalde elegant zijn schouders op, terwijl Harry verslagen zuchtte en tussen een snik door vroeg: "Oké, maar heb je geen les dan?"

Draco wou hier bijna om lachen, maar de situatie was veel te serieus, dus zei hij gewoon: "Ja maar ik leer er toch niks nieuws dus kan ik net zo goed naar jou luisteren."

"Oké, maar ik denk dat ik wel een tijdje bezig ben, dus kan ik beter voor wat drinken zorgen."

Draco wou Harry wanhopig in de Bibliotheek houden dus vouwde hij zijn armen over elkaar heen en zei: "Oh nee je gaat niet naar de Keukens toe om vervolgens aan mij te ontsnappen."

Harry gaf een kleine, zwakke vreemde glimlach en zei: "Wie zei dat ik naar de Keukens toe ging? Ik in ieder geval niet."

Draco zag Harry naar hem kijken en zei duidelijk: "Dobby!"

Er was een zachte pop naast de tafel. Draco keek langs de tafel om te kijken waar die pop vandaan kwam. Hij schrok op toen hij het bekende gezicht van een Huiself zag. "Dobby?!"

Dobby begon te praten.

"Wat kan Dobby doen voor..." Dobby's ogen werden zo groot als tennisballen toen hij Draco zag. "Meester Draco," zei Dobby verbaasd.

"Hallo Dobby," zei Draco die lichtjes glimlachte.

Dobby wendde zich nu naar Harry en zijn ogen werden zo mogelijk nog groter. "Harry Potter Meneer?" vroeg Dobby met zijn ogen nog groot.

"Wat is er Dobby?" vroeg Harry.

Dobby vroeg nu aan Harry: "Gaat alles wel goed met Harry Potter Meneer?"

Harry zag er eerst stomverbaasd uit, voordat hij besefte dat zijn gezicht nog onder de tranen zat.

Harry antwoordde met een: "Ja Dobby, alles is goed. Maar wil je misschien iets voor me doen Dobby?"

"Alles voor de grote Harry Potter Meneer!" antwoordde Dobby opgewonden.

"Wil je misschien voor Draco en mij wat Boterbier halen?" vroeg Harry.

Dobby antwoordde met een: "Ja Harry Potter Meneer! Dobby is zo terug."

En Dobby verdween met een zachte pop.

Dobby keerde een korte tijd daarna weer terug met twee Boterbieren. Ze praatte nog wat, voordat Harry met zijn verhaal begon.

Toen Harry klaar was met praten had Draco tranen in zijn ogen, en de drang om de Duffelingen met minstens twee Onvergefelijke Vloeken te beheksen en als het kon zelf nog meer te creëren was groot. Harry zag de tranen, en vroeg zachtjes: "Draco wat is er?"

Toen Draco zijn naam zo zacht uit Harry's mond hoorde, werden de restanten van de muur rond zijn hart doorbroken. Draco legde zijn armen op de tafel, en legde zijn hoofd erin. Dit deed hij deels omdat hij zich schaamde dat hij huilde, terwijl Harry degene was die het allemaal door moest maken.

En gedeeltelijk omdat Draco zijn woede nu niet goed kon verbergen. 'Hoe durven die Dreuzels Harry pijn te doen?'

Harry vroeg nu met dezelfde zachte stem: "Draco...? Heb ik iets verkeerd gezegd?"

Draco moest nog een keer snikken, veegde zijn tranen af en wendde zijn blik naar Harry en vertelde zijn verhaal.

"Het spijt me," zei Draco uiteindelijk.

Harry haalde hierop zijn schouders op en zei: "Het is niet jouwn schuld en je kunt er ook niks aan doen."

Draco haalde dit keer zijn schouders op en zei: "Misschien niet, maar je had niet zo moeten lijden."

Harry glimlachte lichtjes en zei: "Misschien kunnen we nog één ding rechttrekken."

Draco vroeg verbaasd: "Wat dan?"

Harry zei kort met nog steeds het kleine glimlachje op zijn gezicht: "Vriendschap."

"Wil je nu nog vrienden met me worden?" vroeg Draco verbluft.

Harry haalde hierop zijn schouders op en zei: "Waarom niet?"

Draco vroeg zich af hoe Harry Draco's hartslag niet kon horen of zien. Zo hard ging Draco's hart tekeer.

'Zou hij echt opnieuw willen beginnen? Dan heb ik eindelijk wat ik wil... Harry.'

Draco beantwoordde: "Wat zullen je vrienden daarvan vinden?"

Harry antwoordde daarop met een: "Ze moeten me maar vertrouwen dat ik de juiste keuze heb gemaakt."

Draco vroeg: "En heb je de juiste keuze gemaakt?"

Harry glimlachte en zei: "Dat weet ik nog niet, want je hebt je vriendschap nog niet aangeboden."

"Oh," zei Draco die zijn hand uitstak voor Harry om hem aan te nemen.

Harry nam de hand deze keer wel aan en schudde hem.

Draco voelde iets toen ze handden schudde, maar zei en dacht er verder niks van.

Harry keek op zijn horloge en vroeg of Draco meekwam naar de Keukens om te eten.

Draco liep met hem mee naar de Keukens, en de Huiself maakte wat eten voor ze.

Harry en Draco praatte nog wat en Draco hield Harry goed in de gaten. Deels om te kijken hoeveel de andere jongen at, en deels omdat hij zich afvroeg wat het handenschudden kon betekenen.

Draco stelde na het eten voor om naar zijn kamer toe te gaan.

Hij gaf het wachtwoord "Narcissa" en stapte naar binnen toe zodat Harry toegang kreeg tot de kamer.

Nu Draco in zijn kamer was merkte hij pas hoe moe hij was. Harry en Draco praatte en lachten nog wat voordat ze allebei in gedachte raakten.

Harry zat nu een tijdje naar Draco te kijken en Draco reageerde hierop met een: "Je staart naar me."

Harry antwoordde simpel met een: "Nee, ik observeer je."

Draco was zo moe dat hij er niet tegenin ging. In plaats daarvan ging hij wat comfortabeler zitten en sloot zijn ogen.

Zijn laatste gedachte was: 'Als ik in slaap val, dan zal Harry wel uit zichzelf weggaan.'



















---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(Draco's 3e schooldag)

Draco stond op en toen hij alles had gedaan wat hij moest doen ging hij naar de Uilenvleugel toe.

Hij haalde een stuk perkament, veer en inkt uit zijn tas om een briefje aan Harry te schrijven.

HP.
Ik geef je Carlos vandaag weer terug. Misschien kunnen we om de dag afwisselen voor de rest van de week? Tot later.

DM.

Draco liep naar de Grote Zaal toe en ging zitten. Hij keek weer naar Harry en zag de uil landen. Harry legde het briefje weg en begon te eten.

'Hij eet nu ten minste. Gelukkig,' dacht Draco.

Hij wou met het briefje bereiken dat hij Harry naar zijn kamer kon lokken, om met hem te praten.

'Nu moet hij ten minste komen. Ik hoop echt dat hij naar mij wilt luisteren,' dacht Draco.

De lessen begonnen gauw, dus Draco stond op en liep naar zijn klas.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Toen Draco naar de Grote Zaal liep zag hij Ron en Harry lopen. Draco volgde ze op een afstandje, en zag dat Ron voor de Bibliotheekdeuren bleef staan en Harry gedag zei.

Ron liep de gang uit, maar Harry ging de Bibliotheek binnen. Draco zag Harry net in een donker hoekje zitten voordat hij zelf Bibliotheek binnenliep en aan een tafel ging zitten waar hij Harry nog wel kon zien.

Harry stond op en zocht een paar boeken uit. Hierna haalde hij perkament, een veer en inkt uit zijn tas.

De Bibliotheek was erg onrustig en vol met gelach. Pas nadat Madam Rommella om stilte riep werd het iets rustiger.

Draco zag zijn kans en liep naar het tafeltje waar Harry aan zat te werken. Zo gauw als hij de stoel had verlaten zaten er alweer nieuwe mensen.

Harry keek niet op toen Draco naar hem toe liep, dus gooide Draco zijn tas neer op het tafeltje. Harry schrok blijkbaar van het geluid, want hij keek nu op.

"Goedemiddag," zei Draco beleefd tegen Harry.

Harry zuchtte en wendde zich weer tot zijn werk. Uiteindelijk zei hij: "Wat wil je Malfidus. Kun je niet aan een andere tafel zitten?"

Draco antwoordde Harry met een: "Als je om je heen had gekeken kon je zien dat alle tafels al bezet zijn," Draco ging op de stoel tegenover Harry zitten.

Harry keek op, keek om zich heen, haalde zijn schouders op en ging weer verder met aantekeningen maken.

'Waarom zegt hij nou niks? Ik dacht dat ik dit keer redelijk beleefd was. Misschien moet ik wel de eerste stap zetten,' dacht Draco voordat hij aan Harry vroeg: "Wat doe je eigenlijk?"

Harry antwoordde met zijn ogen nog steeds op het werk. "Informatie verzamelen."

Draco wou meer weten, dus vroeg hij: "Wat voor informatie en waarvoor?"

Harry zuchtte en nam deze keer zijn ogen van zijn werk af, naar Draco gericht. "Ik mag je niet en ik vertrouw je niet dus waarom zou ik je iets vertellen?"

Draco bedacht daar snel wat op en zei: "Omdat ik je misschien kan helpen."

Toen Draco dit zei zag Harry er geschokt uit. Dit vond Draco amuserend, maar er zat ook een stukje spijt in. Spijt dat niemand door zijn masker heen kon of wou kijken.

"En waarom zou je mij willen helpen?" vroeg Harry nog steeds met die schattige uitdrukking op zijn gezicht.

"Omdat ik veel andere spreuken weet. Meer als de meeste leerlingen hier," beantwoordde Draco,

"En waarom ben je bereid om mij te helpen?" vroeg Harry.

Draco zei vrij kortaf: "Zeg ik niet."

Harry ging weer verder met aantekeningen maken. 'Waarom vertrouwt hij me niet? Misschien moet ik hem vertellen dat ik veranderd ben,' dacht Draco voordat hij tegen Harry zei: "Je kunt me wel vertrouwen," het kwam er heel zachtjes uit. Zachter dan bedoelt.

Harry keek naar Draco en zei: "Hoezo kan ik je vertrouwen? Je gaat je toch waarschijnlijk binnenkort bij Voldemort aansluiten."

Het was voor Draco pijnlijk om dat aan te horen, dus reageerde hij iets te koel en boos met een: "Je weet helemaal niks over mij."

Harry bleef Draco aankijken en zei: "Ik weet dat je vader een Dooddoener is, en dat hij wil dat jij er ook één wordt."

Draco gaf een bittere lach voordat hij zei: "Mijn Vader wil mij voor zijn eigen doeleinden gebruiken," Draco zag dat Harry hem diep aankeek, en Draco haalde zijn masker een klein beetje van zijn gezicht af, zodat Harry kon zien wat hij voelde.

Harry vroeg zachtjes: "Voor wat voor doeleinden?"

Draco wist gewoon dat dit de tijd was om Harry alles te vertellen. Hij haalde diep adem en begon met vertellen. "Hij heeft mij altijd geleerd om de naam voort te zetten, als een echte heer te gedragen, alles wat ik wil achter te laten en ten slotte dat ik een Dooddoener wordt."

Harry vroeg meelevend: "Wat wil je dan?"

Draco bedacht dit even, maar hij kon toch nooit datgene krijgen dat hij wou. Eerder diegene, dus beantwoordde hij met een: "In ieder geval geen Dooddoener worden."

Toen Harry dit hoorde trok hij een vreemd gezicht.

"Ja, kan je het geloven? De zoon van de bekendste Dooddoener wil er zelf geen worden." Draco had zijn vuisten gebald en ademde hard. "En ik wil al helemaal niet trouwen met een meisje omdat het moet."

Draco merkte niet dat er tranen in zijn ogen brandde.

"Is er wat gebeurt toen je die brief kreeg de eerste dag?" vroeg Harry.

"Ja, waarom denk je anders dat ik zeg dat ik geen Dooddoener wil worden, of dat ik niet met iemand wil trouwen alleen maar voor mijn naam."

'Hoe durft hij mij dingen op te leggen, terwijl hij zelf in Azkaban zit! En waarom kijkt Harry me zo raar aan?'

"En ik moet me ook gedragen zoals een Malfidus dat doet in school. Maar ik wil mijn moeder niet teleurstellen. Zij vindt dat ik mijn eigen weg moet kunnen kiezen. Zij vindt dat ik met iemand moet trouwen als ik van diegene houd. Mijn Vader vind het mijn plicht dat ik met een rijke Volbloed heks ga trouwen.

"Wist je dat mijn Vader wou dat we vrienden zouden worden?" vroeg Draco.

Harry zag er stomverbaasd uit en schudde alleen maar zijn hoofd.

Draco ging verder, ook al wist hij zelf nog niet dat de tranen over zijn wangen liepen, of dat hij hevig snikte. Uiteindelijk zei Harry: "Dat wist ik niet. Echt niet. Het spijt me."

Draco zei daar op: "Voor wat? Dat mijn Vader mij heeft gevraagd om vrienden met je te worden? Dat je mijn hand hebt afgeslagen? Dat ik moet trouwen? Dat ik in de voetsporen van mijn Vader hoor te treden?"

Draco zijn stem was kalmer en hij merkte nu pas dat hij aan het huilen was. Hij veegde zijn tranen nog niet weg want Harry praatte weer.

"Voor alles wat je hebt door moeten maken doordat ik je hand afsloeg."

Deze woorden betekende veel voor Draco, en alle muren die hij om zijn hart had gebouwd waren verzwakt door Harry's woorden. Draco vroeg nu een vraag waar hij al jaren antwoord op wou krijgen.

"Waarom sloeg je mijn hand eigenlijk af? Wist je dan niet wie ik was?" vroeg Draco. Hij veegde nu de tranen uit zijn ogen en keek naar Harry.

Harry zei toen: "Eerste beantwoord ik de eerste vraag. Ik sloeg je hand of door twee redenen. De eerste was dat je Ron had beledigd. Ron was de eerste vriend die ik ooit gehad heb. De tweede rede is dat je niet echt bepaald als een aardig persoon overkwam. En nu het antwoord op je tweede vraag.

"Ik had geen idee wie je was totdat Ron me een paar dingen had uitgelegd en had gezegd. Ook over jouw familie."

Draco vroeg nu: "Maar heb je daarvoor iets over mij of mijn familie gehoord?"

Harry moest hierdoor glimlachen. Draco voelde zich op dat moment net als een Huffelpuf. 'Wat is er met me aan de hand?' dacht Draco die lichtjes begon te blozen. Harry had dit niet gemerkt, want hij ging verder met praten.

"Als je me toen had verteld over die naam, en dat er tovenaars bestonden zou ik hebben gedacht dat ik nog niet helemaal gek was geworden."

Draco begreep dit totaal niet, dus vroeg hij: "Hoezo?"

Harry antwoordde met een korte: "Er waren een aantal 'onverklaarbare' dingen gebeurd in die tijd."

Draco's interesse was duidelijk in zijn stem toen hij vroeg: "Wat voor dingen?"

Harry beantwoordde met een: "Dingen zoals op het dak verschijnen van mijn oude school nadat ik was achterna gezeten door mijn neef en zijn vrienden, en dat mijn haar in één nacht is aangegroeid."

Draco lette niet zoveel meer op het laatste en vroeg: "Je neef zat je achterna? Hoezo dat? Ik dacht dat je juist heel veel vrienden had op je oude school," Draco was nu erg verward. 'Waarom zou je familie je achterna zitten?'

Harry beantwoordde met een: "Mijn oom, tante en neef zijn niet echt bepaald de aardigste mensen. En ik had op mijn oude school helemaal geen vrienden. De meeste durfden geen vrienden met me te worden, omdat mijn neef ze anders in elkaar sloeg, en de rest vond me gewoon raar denk ik."

Draco wou nu graag meer weten over hoe Harry's familie was en hoe hij daar geleefd had. Dus vroeg hij: "Hoe behandelen je oom, tante en neef je dan?"

Harry vroeg met echte verbazing: "Wat kan jou het eigenlijk schelen?"

Draco antwoordde met een: "Ik ben niet zoals mijn Vader. Ik heb namelijk wel gevoelens voor andere mensen." Draco hoopte dat Harry niet doorhad dat Draco gevoelens voor hem had. Gelukkig had Harry het niet door en vroeg: "Waarom heb je besloten om een ander pad als je vader te kiezen?"

Draco haalde hierop zijn schouders omhoog en zei: "Dingen zoals dat ik erachter kwam wat mijn Vader allemaal deed op zijn 'zakenreizen'. En wat hij nu allemaal van mij wil. Tot jou."

"Mij?" vroeg Harry die er verbaasd uitzag.

"Ja jou. Jij had echte vrienden die alles samen deden met je. Ik was - nee ben - jaloers op jou en je vrienden. En je hebt met de Heer Van Het Duister oog in oog gestaan en overleefd," zei Draco.

Harry mompelde een: "Ik had daar meestal hulp bij."

"Ja, maar uiteindelijk moest je Jeweetwel alleen bestrijden," zei Draco.

Harry gaf hierop een bittere lach en een boos antwoord. "Hij heeft een nare gewoonte om bijna elk jaar op te duiken en de mensen die ik ken of waar ik van hou te vermoorden." Harry had nu zijn vuisten gebald, maar ging verder met praten. "Het leuke is, is dat er een profetie over mij en Voldemort gaat."

Draco trok een gezicht, deels van de naam, en deels van de informatie.

"Wist je dan niet dat dat bij het Miniserie van Toverkunst is gebeurd? Door die profetie ben ik nu mijn Peetvader kwijt." Harry zijn stem zat vol met verdriet en er liep een traan uit zijn ooghoek naar beneden over zijn wang.

Draco wou Harry graag troosten, maar wist niet hoe, dus wachtte hij tot Harry verder ging.

"Weet jij wie mijn Peetvader was Draco?"

Draco schrok ervan dat Harry hem bij zijn voornaam noemde, maar herstelde snel en gaf antwoord. "Ja de massamoordenaar Sirius Zwarts."

Toen Draco dit had gezegd schudde Harry zijn hoofd waardoor er nog meer tranen over zijn wangen liepen.

"Sirius was geen moordenaar. Peter Pippeling is dat wel, en hij is ook degene die mijn ouders heeft verraden aan Voldemort."

Draco overdacht dit en zei: "Peter Pippeling... Is dat niet een kalend dik mannetje met een zilveren hand?"

Harry knikte boos met zijn hoofd waardoor de tranen lager zakte, zijn shirt in.

Harry ging verder met praten. "Dankzij hem zijn mijn ouders er niet meer en moet ik nu dus bij de Duffelingen inwonen. Dat ze me eigenlijk vanaf het begin al in huis haalde mag een wonder genoemd worden."

Draco vroeg met echte interesse aan Harry: "Hoe zijn ze eigenlijk? Behandelen ze je wel goed?"

Harry vroeg daarop verbaasd: "Wil je echt nog meer aanhoren van mij?"

Draco bedacht daar snel wat op, zodat hij niet te wanhopig zou klinken. Draco knikte en zei: "Ik wil graag weten wat je overkomen is, zodat ik weet waarvoor ik ga vechten."

"Maar waarom wil je dan over mijn oom, tante en neef weten?" vroeg Harry.

Draco haalde elegant zijn schouders op, terwijl Harry verslagen zuchtte en tussen een snik door vroeg: "Oké, maar heb je geen les dan?"

Draco wou hier bijna om lachen, maar de situatie was veel te serieus, dus zei hij gewoon: "Ja maar ik leer er toch niks nieuws dus kan ik net zo goed naar jou luisteren."

"Oké, maar ik denk dat ik wel een tijdje bezig ben, dus kan ik beter voor wat drinken zorgen."

Draco wou Harry wanhopig in de Bibliotheek houden dus vouwde hij zijn armen over elkaar heen en zei: "Oh nee je gaat niet naar de Keukens toe om vervolgens aan mij te ontsnappen."

Harry gaf een kleine, zwakke vreemde glimlach en zei: "Wie zei dat ik naar de Keukens toe ging? Ik in ieder geval niet."

Draco zag Harry naar hem kijken en zei duidelijk: "Dobby!"

Er was een zachte pop naast de tafel. Draco keek langs de tafel om te kijken waar die pop vandaan kwam. Hij schrok op toen hij het bekende gezicht van een Huiself zag. "Dobby?!"

Dobby begon te praten.

"Wat kan Dobby doen voor..." Dobby's ogen werden zo groot als tennisballen toen hij Draco zag. "Meester Draco," zei Dobby verbaasd.

"Hallo Dobby," zei Draco die lichtjes glimlachte.

Dobby wendde zich nu naar Harry en zijn ogen werden zo mogelijk nog groter. "Harry Potter Meneer?" vroeg Dobby met zijn ogen nog groot.

"Wat is er Dobby?" vroeg Harry.

Dobby vroeg nu aan Harry: "Gaat alles wel goed met Harry Potter Meneer?"

Harry zag er eerst stomverbaasd uit, voordat hij besefte dat zijn gezicht nog onder de tranen zat.

Harry antwoordde met een: "Ja Dobby, alles is goed. Maar wil je misschien iets voor me doen Dobby?"

"Alles voor de grote Harry Potter Meneer!" antwoordde Dobby opgewonden.

"Wil je misschien voor Draco en mij wat Boterbier halen?" vroeg Harry.

Dobby antwoordde met een: "Ja Harry Potter Meneer! Dobby is zo terug."

En Dobby verdween met een zachte pop.

Dobby keerde een korte tijd daarna weer terug met twee Boterbieren. Ze praatte nog wat, voordat Harry met zijn verhaal begon.

Toen Harry klaar was met praten had Draco tranen in zijn ogen, en de drang om de Duffelingen met minstens twee Onvergefelijke Vloeken te beheksen en als het kon zelf nog meer te creëren was groot. Harry zag de tranen, en vroeg zachtjes: "Draco wat is er?"

Toen Draco zijn naam zo zacht uit Harry's mond hoorde, werden de restanten van de muur rond zijn hart doorbroken. Draco legde zijn armen op de tafel, en legde zijn hoofd erin. Dit deed hij deels omdat hij zich schaamde dat hij huilde, terwijl Harry degene was die het allemaal door moest maken.

En gedeeltelijk omdat Draco zijn woede nu niet goed kon verbergen. 'Hoe durven die Dreuzels Harry pijn te doen?'

Harry vroeg nu met dezelfde zachte stem: "Draco...? Heb ik iets verkeerd gezegd?"

Draco moest nog een keer snikken, veegde zijn tranen af en wendde zijn blik naar Harry en vertelde zijn verhaal.

"Het spijt me," zei Draco uiteindelijk.

Harry haalde hierop zijn schouders op en zei: "Het is niet jouwn schuld en je kunt er ook niks aan doen."

Draco haalde dit keer zijn schouders op en zei: "Misschien niet, maar je had niet zo moeten lijden."

Harry glimlachte lichtjes en zei: "Misschien kunnen we nog één ding rechttrekken."

Draco vroeg verbaasd: "Wat dan?"

Harry zei kort met nog steeds het kleine glimlachje op zijn gezicht: "Vriendschap."

"Wil je nu nog vrienden met me worden?" vroeg Draco verbluft.

Harry haalde hierop zijn schouders op en zei: "Waarom niet?"

Draco vroeg zich af hoe Harry Draco's hartslag niet kon horen of zien. Zo hard ging Draco's hart tekeer.

'Zou hij echt opnieuw willen beginnen? Dan heb ik eindelijk wat ik wil... Harry.'

Draco beantwoordde: "Wat zullen je vrienden daarvan vinden?"

Harry antwoordde daarop met een: "Ze moeten me maar vertrouwen dat ik de juiste keuze heb gemaakt."

Draco vroeg: "En heb je de juiste keuze gemaakt?"

Harry glimlachte en zei: "Dat weet ik nog niet, want je hebt je vriendschap nog niet aangeboden."

"Oh," zei Draco die zijn hand uitstak voor Harry om hem aan te nemen.

Harry nam de hand deze keer wel aan en schudde hem.

Draco voelde iets toen ze handden schudde, maar zei en dacht er verder niks van.

Harry keek op zijn horloge en vroeg of Draco meekwam naar de Keukens om te eten.

Draco liep met hem mee naar de Keukens, en de Huiself maakte wat eten voor ze.

Harry en Draco praatte nog wat en Draco hield Harry goed in de gaten. Deels om te kijken hoeveel de andere jongen at, en deels omdat hij zich afvroeg wat het handenschudden kon betekenen.

Draco stelde na het eten voor om naar zijn kamer toe te gaan.

Hij gaf het wachtwoord "Narcissa" en stapte naar binnen toe zodat Harry toegang kreeg tot de kamer.

Nu Draco in zijn kamer was merkte hij pas hoe moe hij was. Harry en Draco praatte en lachten nog wat voordat ze allebei in gedachte raakten.

Harry zat nu een tijdje naar Draco te kijken en Draco reageerde hierop met een: "Je staart naar me."

Harry antwoordde simpel met een: "Nee, ik observeer je."

Draco was zo moe dat hij er niet tegenin ging. In plaats daarvan ging hij wat comfortabeler zitten en sloot zijn ogen.

Zijn laatste gedachte was: 'Als ik in slaap val, dan zal Harry wel uit zichzelf weggaan.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.