FanFic.nl

'Hier ben ik' hoorde ik haar zeggen. Ik zuchtte opgelucht en liep ook naar het einde van de tuin. Ellen zat in een kuil, ze had een kistje vast. 'Wat is dat?' vroeg ik verontwaardigt. 'Ik weet het niet, ik keek gewoon even rond en zakte récht in de grond, mijn kont kwam op het kistje terecht wat wel redelijk auwie was'. Ik schoot even in de lach 'Ga je het nou nog opendoen of wat?' zei ik nieuwsgierig. 'Ik weet het niet hoor, het is vast van iemand . Ik weet niet zeker of we wel het recht hebben het open te doen' zei Ellen bezorgd, die ondertussen de oude vrouw ook eng zag lachen. Maar ik gunde het niet veel aandacht, ik nam gewoon het doosje vast en opende het. En het ging nog gemakkelijk open ook! Er zaten een paar ringen in. 'Die gele is mooi' zei Ellen en wou hem omdoen. Verder zat er niks in, wat we beiden erg eng vonden. Ik was verdronken in gedachten, waarom het kistje in die tuin lag. Ik keek Ellen aan die haar hand uitstrekte naar de gele ring, en opeens FLITS weg was ze. Ik werd bleek en keek het kistje bloedserieus aan. Zij en de gele ring waren gewoon weg. Er was niets nada noppes meer in de tuin, buiten ik,het kistje en het bordje met 'De Strobloemweide'. Ik nam het kistje goed vast. De oude vrouw sukkelde zichzelf naar buiten. 'Ik zal je eens wat vertellen' zei ze, en liet zich moeizaam in de put vallen. 'Ik wist niet dat iemand het verhaal ging herontdekken, het verhaal van Narnia'. Ik keek haar onbegrepen aan 'Ja meisje. Hetgene wat nu juist gebeurd is met je zus of vriendin heb ik ooit beleefd met een goede vriend van me, Digory Kirke. Ik herinner me het nog als de dag van gisteren. Ik en Digory ontmoetten elkaar op een druilerige dag hier, in Londen. Om exacter te zijn de tuin hiernaast. Dat souvenirwinkeltje is de winkel van zijn achterkleinnicht - om precies te zijn - de achterkleindochter van zijn tante Letty. Nou ik ben het nu even kwijt dus op die dag ontmoetten ik Digory, dat was wel even geleden hoor. Nou, we werden snel goede maatjes en wilden een zolder gaan ontdekken maar kwamen uit in een zolderkamer van zijn gemene oom Andreas die mij in de val lokte waardoor ik de gele ring paste. Ik flitste weg en kwam uit in het 'Woud tussen de Werelden'. Digory kwam ook snel, zijn oom had hem nog wat verteld. We wilden wat ontdekken en kwamen uit in Charn, waar we Jadis de heks opwekten. We namen haar per ongeluk mee naar Londen en ze maakte er een zootje van. Niet te doen.. Ik en Digory wilden haar wel terug meenemen naar haajr eigen wereld maar namen dan ook nog eens oom Andreas, een koetsier en die zijn paard mee. En tot slot wisten we niet eens welk poeltje tot welke wereld leidde' zei ze, toen onderbrak ik haar 'Poeltje? Huh?' 'Ja om in Charn te geraken moesten we de groene ringen omdoen en in 1 van de poeltjes stappen. Er waren duizenden poeltjes maar wij namen Charn. Maar dus we wisten niet meer waar het poeltje van Charn was dus namen we hetgene waarvan we dachten dat het Charn was. We namen het poeltje van een nieuwe wereld, 1 die Aslan de leeuw juist schiep. Narnia genaamd. Het was echt een magische boel! Er werden 20 dieren uitverkoren om te praten en Strobloem kreeg vleugels en en we moesten gaan naar een boom waar een appel van geplukt moest worden en die zou Narnia beschermen tegen Jadis' zei ze alsof ze weer een kind was. 'Maar ik weet niet hoe het verder gaat daar in Narnia' zei ze teleurgesteld. 'Begrijp ik het nou goed? Ik moet een gele en een groene ring meenemen naar Ellen die bij een eng woud zit met allemaal enge poeltjes rond haar?' vroeg ik 'Wel als je haar terug wilt zien wel ja. Neem ze met je mouw op en steek ze in je broekzak, onthou groen=links en geel=rechts of hoe je wilt. Ellen hoeft je alleen maar aan te raken om mee te gaan naar een andere wereld.' antwoordde ze. Ik schoof de mouwen van mijn groene trui over mijn handen en nam een gele en groene ring uit het kistje. Het werd allemaal vervaagd rondom mij..Opeens lag ik op een grond. Het was een grote lege ruimte en 10 m ver van mij stond een woud. Bij een van de voorste bomen lag een meisje. Ik tilde mijzelf op en liep er even naar toe. Ik herkende haar maar kwam er niet op dus besloot ik er naast te gaan zitten. Haar ogen openden en ze keek me bloedserieus aan 'Ik ken jou van ergens' mompelde ze in mijn richting. 'Ik ken jou ook precies' zei ik en dacht eens goed na. Wie zou het zijn? 'Het gevoel dat we elkaar al eens ontmoet hebben en gepraat hebben spookt door mijn hoofd' zei ze. Langzaam kwam het weer op in onze hoofden, zij was Ellen en ik heette Dorien. We praatten met elkaar tot we het weer wisten. Ik vertelde ook wat de oude vrouw me allemaal toevertrouwd had. Toen stond haar mond wel even verbaasd open. 'Zullen we eens gaan zoeken naar dat poeltje van Narnia?' vroeg Ellen dan maar. 'Ja!' antwoordde ik enthousiast. We liepen de lege ruimte rond tot we aankwamen bij een poeltje waar een tekening van een leeuw bij lag.

Wie Narnia gaat betreden,
Stapt in een ander iemand zijn verleden
Wat Jadis heeft vermeden
Zal zich terug herhalen
En zich naar de werkelijkheid vertalen
Voor duizenden malen
Uiteindelijk wordt Narnia terug sterk
En draagt door jou terug zijn eigen merk
Draagt je terug naar je eigen tijdsperk
Dus ben jij zo dapper om te zien hoe het is
Geloof me het is geen leeuwenpis
Als je het niet doet
Smeek dan niet om gemis,
Aslan

'Dat is het! Ik denk dat we de groene ring moeten aandoen en in het poeltje gaan staan!' zei ik blij. 'Neem mijn trui vast, dan raak ik de groene ring aan en komen daar waarschijnlijk uit in Narnia, het magische land' voegde ik er aan toe. 'Het is te mooi om waar te zijn' glimlachte Ellen.