Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Mythbusters » Deel 9
Mythbusters
Deel 9
Snel trek ik m’n gezicht terug in de plooi. Ik hoop zo hard dat hij het niet gezien heeft, maar ik weet dat het tevergeefs is.
‘Zo,waar is die filmzaal nou?’ Vraag ik alsof er niets aan de hand is en het blijkt te werken. Embry herstelt z’n gezichtsuitdrukking en haakt z’n arm in de mijne.
‘Volg me maar’ Zegt hij met een glimlach.
De muren in de bioscoop zijn echt prachtig. Ze zijn versierd met erg zacht ogende tapijten. Voorzichtig en zo onopvallend mogelijk laat ik m’n vingers langs de muur glijden. Ja, het is kinderachtig, maar ach ja, ik bewonder nu eenmaal graag de pracht en praal van het leven. Wanneer we aan een dubbele deur komen, vraagt een man onze kaartjes. Hij draagt echt een vreemd pak, het is blauw en rood met een vreemd hoedje.
‘Alstublieft’ Zegt Embry terwijl hij de kaartjes overhandigd.
‘In orde. U zit op rij 13, zetels 4 en 5’ Zegt hij zo verveeld als maar kan.
‘Amai, die man zag er zo ongelooflijk gelukkig uit met z’n zo lachende gezicht’ Lach ik wanneer we buiten gehoorsafstand zijn.
‘Ja, echt,hé. Ik snap niet waarom iemand eigenlijk een job zou kiezen die men veracht’
Ik haal m’n schouders op. ‘Sommige mensen zijn onbegrijpelijk, zeker?’
‘Wat hebben jouw ouders eigenlijk als beroep?’ Vraagt Embry duidelijk geïnteresseerd.
Oei, hoe moet ik dat nu zeggen? Goh, mijn papa is Minister van Toverkunst, wat betekent dat hij president is van de Amerikaanse toverbevolking, en mama is een heler, een toverarts. Eigenlijk ben ik een heks, het is maar dat je het weet.
Nee, dat zeg ik toch maar niet! Dan loopt die arme jongen met z’n staart - wat toepasselijk is in zijn geval - tussen z’n benen ver weg van mij.
‘Papa is een politieker en mama is een arts’ Zeg ik, politieker vrij openlatend. ‘Wat doen jouw ouders?’
‘Mijn vader is garagist en mijn moeder verzorgt de administratie van de garage’ Ah! Mijn sikkel is gevallen. Zo komt het dus dat hij zo’n passie heeft voor auto’s. Als je opgroeit tussen liefhebbers ervan, neem je die liefde deels automatisch over, denk ik.
‘Vandaar jouw autoliefde. Nu snap ik het’
Plots gaan alle lichten uit en klinkt er een hels kabaal op in de zaal, waarvan ik zo hard verschiet dat ik een meter een m’n stoel omhoog schiet. Iets wat Embry blijkbaar ongelooflijk grappig vindt aangezien hij z’n lach met moeite kan inhouden. Merlijns onderbroek, waarom staat dat zo luid? Zijn dreuzels doof of zo?
De film is boeiend, in zekere zin. Dreuzels zijn gek! De film gaat over iets wat ze waterstofbommen noemen. Ik weet niet precies wat bommen zijn, maar volgens mij is het een voorwerp waarmee je een hele hoop of omgeving kan laten ontploffen. Waarom zou je dat in godsnaam willen uitvinden en opnieuw blijven uitvinden? Oké, wij hebben ook wel onvergeeflijke vloeken, maar het is niet dat er nieuwe onvergeeflijke vloeken bijkomen. Het zijn er drie en het blijven er drie.
Wist je trouwens dat dreuzelkunst wat vorm betreft niet zoveel verschilt van de tovenaarskunst? Nu ja, de beelden dan toch. Het enige echt grote verschil is dat het in de dreuzelwereld blijkbaar alle oude kunst om godsdienst lijkt te draaien.
Ondanks dat de film best wel interessant en leerrijk is, verliest hij na een uur toch mijn aandacht. Hij blijft maar over hetzelfde gaan, vrij monotoon dus en het geluid is trouwens ook véél te luid om me echt te kunnen concentreren op de film.
Zou ik eens in zijn hoofd kijken? Nee, Eliz! Het is zijn eigen zone. Het zijn niet mijn zaken. Maar ach, vijf minuutjes kan toch geen kwaad? Tegen beter in doe ik een non-verbale spreuk. Ik ben ongelooflijk geïnteresseerd in zijn aangeboren faunaatzijn en concentreer me dan dus ook daarop in de hoop meer te weten te komen over zijn , uhm ja, hoe noem je dat? Zijn roedel en lichaam? Lieve hemel, dat klinkt fout, maar ook wel grappig.
Embry POV
‘Angels & Demons’ wil ik al zolang eens zien en hier zit ik dan, in de cinema, zonder ook maar iets van de film in mij op te nemen. Mijn gedachten blijven steeds afdwalen naar het meisje naast me. Sommige van haar reacties in het begin van de film waren best wel grappig, nee, eerder een beetje vreemd, maar wel schattig. Bijvoorbeeld toen het woord waterstofbom de eerste keer ter sprake kwam, verscheen er zo’n diepe rimpel op haar voorhoofd dat ik me echt afvroeg wat ze dacht. Ze is 17, ze moet allicht toch weten wat een waterstofbom is. Of blijkbaar niet?
10 minuutjes geleden is ze zelf blijkbaar ook alle aandacht voor de film verloren. Ik vraag me af waar ze nu aandenkt. Af en toe verschijnt er een glimlach op haar gezicht, maar een moment later kan er alwaar een rimpel boven haar ogen liggen. Af en toe werpt ze een snelle blik naar mij om dan weer in haar eigen gedachten te verzinken.
Ik wil haar zo graag beter leren kennen. Ze is hier nu nog een week en een half. Zou dat genoeg tijd zijn om elkaar goed genoeg te leren kennen?
Reacties:
Ik haat je niet hoor
Maar, je hoofdstuk is echt fantastisch!
Ik moet heel langzaam typen, ik heb hier echt de slappe lach!
En hoe jij haar gedachten en onbegrip beschrijft!
Wat een superhoofdstuk!
Snel verder jij hè
xxxx
Ik vind t weer ge-wel-dig! ;D
Ik ga strijk op sommige stukken!
Het was het wachten waard hoor!
Maar komt er wel snel meer?
Xkus
hahaha hoe jij haar onbegrip over de dreuzelwereld beschrijft, echt fantastisch
en geen zorgen, ik ga je echt niet haten omdat het wat langer duurde.
Ik reageer even lekker laat, want ik was op vakantie toen je het postte (:
Ik haat je niet, trouwens. En aangezien de meesten hier zelf ook schrijven, de rest waarschijnlijk ook niet. Soms lijkt het gewoon alsof je eigen verhalen je tegenwerken, niet willen lukken, en blijven je vingers tijdenlang doelloos boven het toetsenbord zweven terwijl je ogen gefixeerd zijn op het knipperende cursortje omgeven door veel te veel wit. Iedereen die zelf schrijft ken dat probleem wel en zal er begrip voor hebben.
& Dramione is awesome, trouwens.
Het lijkt me.. awkward om iemands gedachten over mezelf te kunnen lezen. Ik zou het wel doen, waarschijnlijk, maar het lijkt me echt heel ongemakkelijk. Gelukkig denkt Embry vast alleen maar lieve dingen over haar ;'
Om deze zin heb ik trouwens heel hard moeten lachen; Haar gedachten zijn zo heerlijk droog (x
xx