Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Drowning in the Time | Twilight » | Hoofdstuk 5 | Part 1 || 1 dag later ||
Drowning in the Time | Twilight
| Hoofdstuk 5 | Part 1 || 1 dag later ||
Op mijn krukken loop ik door het huis heen. Uiteindelijk bleek ik mijn voet zwaar gekneusd te hebben. Nog steeds had ik mijn vragen aan niemand gesteld en ik had vanmorgen besloten dat het daar wel eens tijd voor werd, aangezien ik morgen weer naar school mocht.
‘Edward?’, vraag ik. Het voelt nog steeds praten tegen iemand die niet in dezelfde kamer zit, maar iedereen werd er gek van als ik schreeuwde. Dus uiteindelijk ben ik toch maar op een gewone toon gaan praten.
‘Ja, Saar.’ Edward staat voor mijn neus en kijkt me aan met een vragende blik. ‘Wat is er?’
‘Hoe is het met Bella? Waar zitten we? Waarom zag Alice de val niet aankomen, waarom ving niemand me? En vooral, waarom deden jullie zo raar eerst?’
‘Rustig. Niet zoveel vragen tegelijk. Laten we bij de eerste vraag beginnen.’ Edwards gezicht krijgt plotseling een andere uitdrukking.
‘We zijn nergens meer. Twilight bestaat niet meer. Bella is er niet meer.’
‘Wat?! Hoe kan dat?’
‘Ze heeft op de weg naar huis een ongeluk gehad. Ze was opslag dood. Zelfs vampiergif kon haar niet meer redden.’
‘Ik... Ik... Sorry, bedoel ik.’
Edward zet een gemaakte glimlach op.
‘En ik weet niet wat je bedoeld met het laatste. Van die dag kan ik me niet veel meer herinneren, niemand meer. Alsof onze lichamen een tijd zijn weggeweest. Opeens waren we er weer en toen lag jij schreeuwend op de trap.’
‘Maar... Maar jullie negeerde me! Jullie waren standbeelden! Hoe kan dat dan? Waarom was ik geen standbeeld. Ik dacht dat jullie me pesten.’ Langzaam begin er tranen over mijn wangen te rollen.
Wat was er aan de hand?
‘Kom we gaan wel naar Carlisle. Dit kan te maken hebben met ehm.. Dat verteld Carlisle je wel.’
Ik snap er niets meer van, maar loop achter Edward aan de trap op. Alhoewel ik wat langzamer loop door mijn voet.
Edward is allang boven als ik er ook eindelijk ben. Hij klopt op de deur en opent hem.
Ik hink achter hem aan het kamertje van Carlisle in. Mijn ogen gaan snel naar de muur toe, naar het portret van de Volturi met Carlisle. De bloedrode ogen lijken wel met echt bloed geschilderd, zo fel zijn ze.
Carlisle ziet mijn blik en begint te praten. ‘Vroeger kenden ze nog geen acryl verf. De kleuren werden zelf gemaakt. De kleur rood van kleine beestjes. Het is dus echt rood.’
Best wel luguber eigenlijk.
‘Maar waarvoor zijn jullie hier, kinderen?’
‘Saar hier heeft wat meegemaakt voor ze viel. Waarschijnlijk heeft Alice het daardoor niet kunnen zien en kunnen Jasper en ik haar soms niet lezen. Vertel jij over haar eetgewoontes?’
‘Ja is goed. Ga jij maar even weg, Edward.’
Ik snap er nu nog minder van. Eetgewoontes? Wat heb ik met Alice haar toekomst zien te maken?
Reacties:
Oeeeh spannendd ! ^^
Melikesss! ^^
Snel weer verder jij!
xloveyou
Halleluja wat the fok krijgen we nou I_I
Sorry voor het taalgebruik maar ik ben hélemaal in de war.
Ik wil snel meer, meer en meer Edward !
Hoe meer Edward hoe beter en hoe meer Edward hoe beter dit verhaal.
Oké je snapt het vast ik zit met een Edward Obsessie ( nog steeds mijn nummer I top personage ) Duss jij moet maar even tijd maken en snél verder zodat Edward weer de show kan stelen !
I luv it I_-
xx