FanFic.nl

Stay ~Destine

001

Ik zit op de vensterbank van het raam in de woonkamer. Ik heb een acoustische gitaar vast maar eigenlijk doe ik er niets mee en ben ik gewoon naar buiten aan het staren. "Vlins? Hé, Vlins! Reactie!" Hoor ik ineens iemand roepen. Ik schrik op. "Oh, Six. Wat is er?" Hubrecht zucht. "Je hoort me ook echt niet, hè?" Ik kijk beschamend naar de gitaar. "Sorry..." Hubrecht lacht. "Ach. Maakt niet uit. Wafel komt zo om de details van de Oktober-tour door te nemen." Deelt de gitarist mee. Ik knik. "Oké. Is goed." Hubrecht kijkt me onderzoekend aan. "Zeg, Robin. Gaat alles wel goed? Je bent telkens zo afwezig..." Ik knik. "Ja hoor, alles gaat prima." Ik zie aan Hubrecht dat hij me niet geloofd maar ik schenk er geen aandacht meer aan. Ik hoor de poort open gaan en ik kijk op. Robin komt binnen. En zijn zusje loopt er achter aan. Robin zwaait naar me en ik zwaai vrolijk terug. "Hallo!" Roept hij als hij binnen komt. Ik glimlach. "Goedemiddag!" Robin ploft op de bank en Desirée, zijn zusje, gaat aan tafel zitten. Hubrecht komt ook weer binnen. "Ha, Wafel. Witte en T slapen nog. Vlins, wil jij ze wakker maken?" Ik knik en spring op de grond waarna ik de gitaar op een standaart dump. Alles om maar even uit die kamer te zijn... Ik ren naar de kamer van Tom en begin op de deur te bonzen. "T! Wakker worden!" Roep ik. Ik hoor wat gemompel. "Ja niks 'ik blijf nog even liggen'. Het is twee uur, Robin en zn zusje zijn er. Opstaan, we gaan de tour bespreken!" Roep ik terug en dan loop ik door naar Laurens, waar hetzelfde gebeurd. "En? Hebben ze al zin om op te staan?" Vraagt Robin lachend. Ik schud mijn hoofd. "Nee, niet bepaald. Die twee slapen wel eens de hele dag door, volgens mij." Lach ik. Ik neem mijn plek op de vensterbank weer in. Niet veel later komen eindelijk die twee slaapkoppen naar beneden.

De hele middag zijn we bezig geweest met de tour doornemen, we hebben gezamelijk gegeten en Laurens en Tom zijn hun werk aan het doen: bier en wodka zuipen. Roger en Willem van The Hot Stewards zijn ook gezellig langs gekomen en doen gezellig met mijn twee bandleden mee. Bier drinken bewaar ik wel voor na de shows. "Hé, guys, ik ga naar bed. Tot morgen!" Ik loop de trap op en laat me op mijn bed vallen. Ik trek mijn muts van mijn hoofd af en verberg mijn gezicht erin. "Waarom is het leven nou zo lastig en oneerlijk?" Mompel ik gesmoord en ik merk dat er een traan over mijn wang loopt. De eerste traan weer. Iedere avond gaat het precies zo. Ik ga weer op de vensterbank zitten en laat de tranen vrij over mijn wangen lopen. "Robin? Gaat alles goed?" Hubrechts zachte stem komt door de deur heen. "Ja hoor." Zeg ik, mijn stem gesmoord in tranen. De deur gaat open. "Robin? Je liegt." Zegt Hubrecht en hij loopt maar me toe. Ik kijk hem niet meer aan. "Kom, vertel op." Zegt hij dwingend. "Er is niets." Ontken ik. "Robin..."

Reacties: