Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Wearing My Scars » 02. Extremely Awesome.
Wearing My Scars
02. Extremely Awesome.
Ik rende achter Seth aan door het huis, terwijl hij luid bleef lachen en ik hem woedend spullen naar zijn hoofd slingerde.
Het was maar goed dat Sue met Emily meegegaan was, want anders had ik absoluut opgesloten gezeten tot mijn 83ste voor alle dingen waar ik mijn broertje voor uitmaakte.
Seth stormde de trap af en rende de woonkamer in.
‘Alison vindt…’ schreeuwde hij.
Dat was het moment waarop ik hem inhaalde en mijn hand op zijn mond legde. Hij murmelde wat onverstaanbaar gebrabbel en probeerde zich los te krijgen.
‘Geen woord,’ siste ik in zijn oor. Ik vond het al knap van mezelf dat ik niet spontaan uit mijn vel gesprongen was en het hele huis had laten ontploffen door in een enorme, goudkleurige wolf te veranderen.
‘Wat wilde hij zeggen?’ vroeg Quil lachend.
‘Niks,’ gromde ik en liet mijn broertje met een duw los.
‘Wie ze leuk vindt!’ riep Seth en dook onder mijn armen weg. Onder luid gelach van de anderen greep ik Seth opnieuw vast.
‘Zo, Alison. Heb jij ons nog wat te vertellen?’ plaagde Jake.
Ik zond hem een ijskoude blik en duwde Seth de trap op. Toen we boven in mijn slaapkamer waren, sloot ik mijn deur achter me.
‘Ten eerste wil ik weten waarom jij met je grote neus in mijn dagboek zit te wroeten! En ten twééde ga jij hier dus je mond over houden, anders ben jij nog lang niet jarig!’ siste ik.
‘Weet je hoe grappig het is als hij erachter komt?’ gierde Seth.
‘Niet grappig,’ benadrukte ik.
Seth schoot alleen maar meer in de lach. ‘Ik ga het écht niet voor me kunnen houden als we wolf zijn.’
Ik kreunde verslagen en liet me op mijn bed zakken, met mijn hoofd in de kussens.
‘Ga weg,’ zei ik gesmoord en hoorde hoe hij de deur achter zich dicht trok.
Ik volgde het gesprek beneden gespannen.
‘Wie is het dan?’ vroeg Jared nieuwsgierig.
Ik kon Seth bijna hóren grijnzen.
‘O, kom op! Vertel!’ Het was Quil die het nu ook per se wilde weten.
Een tijdlang raadden ze en probeerden ze erachter te komen.
Toen hoorde ik Seth zeggen: ‘Oké, ik zeg het wel. Maar niet doorvertellen, want dan vermoordt ze me.’ Jammer joh. Zelfs nu je fluisterde kon ik alles horen wat je zei.
‘Oké,’ beloofden de jongens.
‘Hij.’ In gedachten zag ik voor me hoe Seth hem nu aanwees.
Het bleef doodstil in de woonkamer. Je kon een speld horen vallen. Toen werd er luchtig gelachen en het gesprek gauw op een ander onderwerp gebracht.
Mijn snelle hartslag kwam langzaam tot een normaal ritme, maar mijn ademhaling versnelde. Er sprongen tranen in mijn ogen toen ik in kleermakerszit op mijn bed ging zitten. Het duurde niet lang voor de eerste traan mijn wang bereikte en uiteen spatte op de lichtroze stof van het kussentje dat ik tegen me aanklemde.
Een paar uur ging voorbij en bij het gesprek van de jongens beneden kwam mijn geheime liefde - die nu eigenlijk totaal niet meer geheim was - niet meer ter sprake.
Ik had mijn muziek aangezet en probeerde mijn gedachten op andere dingen te zetten, maar het lukte me niet erg. Steeds zag ik zijn gezicht voor me; vroeg me af hoe het gestaan had toen hij erachter kwam.
Het was al halverwege de nacht toen er weer geluid in het huis klonk. Sue en Leah kwamen thuis en de jongens stonden op om een paar minuten later te vertrekken.
Sue’s voetstappen klonken op de trap en gingen de laatste trap op naar de zolderkamer, waar zij en Harry sliepen. Ik bedoelde, waar zij sliep. Harry, mijn vader, was nu al een tijdje dood.
Ik hoorde hoe Seth en Leah beneden praatten en luisterde er expres niet naar door mijn iPod aan te zetten en me te concentreren op de muziek.
Ik hoorde hoe Seth naar boven ging, wat stommelde in de badkamer en daarna naar zijn slaapkamer ging.
Niet veel later klonken ook Leahs voetstappen. Ze aarzelden op de overloop en gingen toen naar mijn deur.
‘Allie?’ vroeg ze en klopte zacht.
Ik trok mijn iPod uit mijn oren. ‘Kom maar.’ God, wat klonk mijn stem trillerig.
Leah sloot de deur achter zich en keek me even aan. Haar gezicht stond meelevend toen ze naast me op het bed ging zitten en haar armen om me heen sloeg.
‘Het komt goed zusje,’ fluisterde ze. Tranen sprongen opnieuw in mijn ogen, maar het voelde goed te huilen in de armen van mijn oudere zus. Zij wist welke pijn ik nu doormaakte. Misschien wel als enige.
‘Onbeantwoord hè?’ vroeg ze zacht toen ik haar aankeek. Ik snufte, knikte en haalde diep adem. Kordaat veegde ik de tranen en uitgelopen make-up van mijn gezicht.
‘Afgelopen. Hij is het niet waard,’ besloot ik resoluut.
Een klein lachje verscheen op Leahs gezicht. ‘Zo ken ik je weer.’
Ze stond op en liep naar haar eigen kamer, waar ze in bed kroop. Al snel hoorde ik haar regelmatige ademhaling.
Ik lag in het donker en staarde naar mijn plafond. Ik wist zeker dat ik deze nacht geen oog dicht zou doen.
De deur ging zachtjes open.
‘Slaap je?’ Het was Seth.
‘Ja,’ mompelde ik knorrig.
‘O…’ Hij sloot de deur achter zich en ging op het randje van het bed zitten.
‘Sorry,’ mompelde hij.
‘Dat zit wel goed,’ murmelde ik. Dat zat het verdorie helemaal niet! Maar als ik hem dat zou zeggen, zou het ventje er ook alleen maar schuldgevoelens aan over houden. En voor zover ik kon besluiten waren er wel weer genoeg mensen gepijnigd vandaag.
Reacties:
Ah. Wat sneu.
Nu wil ik het ook weten ^^
Xxx
Nino