FanFic.nl

Trip to hell!

57.

"Keisha," zei hij grijnzend, terwijl hij zacht zijn hoofd schudde.
De toon waarop hij mijn naam uitsprak, bezorgde me kippenvel. Hij was iets van plan. Wat wist ik echter niet.

"You're not very smart, darling."
Tergend langzaam kwam hij op me af. De gemene grijns op zijn gezicht deed me sidderen van angst. Angstig duwde ik me nog dichter tegen de muur aan, hopend dat ik kon ontsnappen. Toch was ontsnappen in dit geval onmogelijk. Bill had me helemaal ingesloten. Er moest een wonder gebeuren om me nog uit deze benarde situatie te bevrijden. Het enige wat ik nog kon hopen, was dat één van de andere jongens zou binnen komen en me zo ter hulp kon schieten. Toch had ik er mijn twijfels bij dat Tom, als hij de kamer zou binnenvallen en hij ons zou zien, me zou redden. Ik zag hem ervoor aan om Bill juist op geweldige ideeën te brengen en me samen met Bill eens goed onder handen te nemen. Nee, dat was wel het laatste wat ik wilde. Tom mocht nu niet binnenvallen, zelfs al zou dat Bill even afleiden en ervoor zorgen dat ik toch nog zou kunnen ontsnappen. De enige persoon waarvan ik nu wilde dat hij binnenkwam, was Gustav. Die zou Bill misschien nog kunnen tegenhouden voor het gemene plannetje dat hij dreigde uit te voeren.

"Did you forget the rules that we explained you a month ago?"
De fonkeling in Bills ogen was me niet ontgaan. Blijkbaar vond hij het leuk om de angst in mijn ogen te zien brandden. Hij vond het leuk om de macht over me te hebben. De zwartharige jongen wist maar al te goed dat ik veel te zwak was om het tegen hem op te nemen. Hij zou me binnen één seconde terug onder controle hebben. Hem aanvallen was dus geen optie.

"No problem, I will repeat them for you. But make sure that you don't forget them this time."
Ik walgde van de manier waarop Bill tegen me sprak. Het leek alsof hij tegen een kleine kleuter bezig was, die iets had uitgestoken wat niet mocht.
"First of all, you have to call us mister. But in your case, you also may call us master."
Woedend staarde ik Bill aan. Het liefst van al had ik zijn grijns van zijn gezicht gerukt. Hoe durfde hij me zo te kleineren? Dacht hij nu echt dat ik hem meneer of zoals hij het wilde meester zou noemen? Geen denken aan. Het enige woord dat ik aan hem zou verspillen was: Klootzak.

"Secondly, when we order you something, you do it immediately."
Bill keek me grijnzend aan. Ik wist dat hij me hiermee uit mijn tent wilde lokken. Toch zou ik me deze keer inhouden. Hij was het niet waard om boos te worden en vervolgens in elkaar geslagen te worden. Ik moest me bedwingen. Ooit zou ik hem wel terugkrijgen. Dan zou ik hem laten voelen hoe het is om gekleineerd te worden, maar nu moest ik mezelf onder controle houden. Ik mocht geen domme dingen doen, anders zou ik toch enkel gestraft worden.

"You're always polite."
Hard beet ik op mijn lip. Het liefst van al wilde ik hem nu in de haren vliegen, waarna ik zijn ogen zou uitkrabben. Toch bedwong ik me. Wetende dat het enkel een kwestie van tijd was, vooraleer ik uit mijn kram zou schieten. Spijtig genoeg, was het net daar waar Bill op uit was. Hij wilde me zover krijgen dat ik hem verrot zou schelden, waarna hij weer een reden had om me te straffen.

"You don't act silly."
Moeilijk ademde ik diep in en uit. Bill koos er speciaal de regels uit waarmee hij me nog meer op mijn paard joeg. Toch moest ik nog even volhouden. Ik kon het. Ik kon de gedachte om hem uit te schelden weerstaan. Althans dat hoopte ik.

"You don't annoy us."
De grijns van Bill werd groter toen hij mijn woedende blik zag. Oké, dit was echt de druppel. Hij kon veel zeggen, maar nu ging hij toch wel echt te ver

"I already know the rules! So please shut your mouth!" schreeuwde ik geïrriteerd.
Bill keek me gemeen grijnzend aan. Dit was het moment waarop hij gewacht had. De bom was ontploft en nu was het zijn beurt om me op gepaste wijze te straffen.

Minuten lang hing er een doodse stilte in de kamer. Bill bleef me enkel gemeen aanstaren, waarna hij zijn hoofd een beetje schuin draaide en me indringend aankeek. Woedend keek ik hem aan. Als blikken konden doden, was hij nu allang morsdood.
Hoewel ik verwachtte dat Bill zou exploderen omdat ik tegen hem had geschreeuwd, bleef hij ijzig kalm. Toch was er iets dat veranderde. De gemene glimlach, die zijn mond sierde, werd nu duidelijker zichtbaar. Ook de blik in zijn ogen veranderde. De schittering in zijn ogen werd steeds feller. Hij had me eindelijk waar hij me hebben wilde. Nu kon het spel pas echt beginnen.

"I'm sorry that I have to say this, darling, but you've forgotten some rules. First of all, you don't shout. Secondly, you're quiet when I'm talking. And thirdly, you don't contradict."
Naarmate hij langer praatte werd zijn stem steeds duidelijker. De grijns leek op Bills gezicht gebrand te zijn. Zijn ogen keken me fonkelend aan. Ik kon het plezier in zijn ogen duidelijk waarnemen.
"So, darling, I think it's better to shut your mouth and to listen very carefully, because you already have broken the rules. And as you know there will be a punishment. And it's up to you to decide how bad that will be."
Bill sprak de woorden op een kalme toon uit, toch was de onderliggende dreiging me niet ontgaan. Ik wilde Bill iets toeschreeuwen, maar ik bedwong mezelf. Het was nu niet het moment om te schreeuwen tegen Bill. Ik wist maar al te goed dat hij elk woord meende wat hij zei. Dat betekende dus dat, als ik nu nog mijn grote mond zou opzetten, mijn straf tien keer zo erg zou zijn. Hoewel ik Bill het liefst van al de huid zou vol schelden, was dat de straf toch niet waard.

"So, darling, what are you going to do? Are you going to listen to me? Or are you going to shout and contradict?"
Bills bruine kijkers keken me vragend aan. Meteen maakte ik mijn blik van de zijne los en richtte ik mijn aandacht op een punt in de verte. Ik wist dat ik moest plooien, maar ik was te trots om het toe te geven. Nerveus ramde ik mijn nagels in mijn hand. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe Bill steeds dichter naar me toekwam. Toch was ik te koppig om mijn hoofd naar hem toe te draaien. Pas toen ik Bills lichaamswarmte voelde, draaide ik mijn hoofd zijn richting uit. Meteen ontmoetten onze ogen elkaar. Hij keek me grijnzend aan. Traag boog hij zich naar mijn oor. Ik voelde zijn zachte huid tegen mijn wang. Zijn warme adem bezorgde me kippenvel. Hoewel ik hem het liefst van al van me af had geduwd, bleef ik doodstil staan. Ik wist gewoon dat Bill nu ongelooflijk hard aan het grijnzen was. Hij voelde zich machtig omdat hij me helemaal onder controle had.
"I already thought that you would make this decision."

Beheers jezelf...Controleer elke stap die je maakt...Want voor je het weet bega je een fout met ernstige gevolgen...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.