FanFic.nl

'Die moet je opendraaien trouwens' zei de jongen droog. 'Hoe heet jij eigenlijk?' vroeg Ellen nieuwsgierig. 'Edmund Pevensie' riep hij trots. Ellen had ondertussen de deur opengedraaid. Het kleine meisje van daarjuist stond ongeduldig te kijken. 'Aha daar ben je! En mij niet geloven? Je neemt gewoon 2 nimfen mee!' klonk het. 'Nimfen? Wij zijn meisjes net zoals jou!' zei Ellen op zo'n toon, alsof ze tegen een 5-jarige praat. 'Hoezo? Je draagt toch ongewone kleren? Excuseer trouwens'. 'Rare kleren?' zei ik beledigd. Ik keek mijn groene trui, mijn driekwartsbroek en mijn allstars met doodskopjes op eens goed na. Ellen deed hetzelfde met haar zwart/witte trui, haar jeans en haar zwarte allstars. 'Is dat dan zo raar?' vroeg Ellen. 'Wel, wij moeten braaf giletjes en lange zalmkleurige broeken dragen, de meisjes van die saaie geruitte rokjes en van die lelijke roze sandaaltjes' zei Edmund. 'Die zijn niet lelijk! Ze zijn mooi!' antwoordde het meisje terug. Na even verder discussiëren over kleren kwamen een jongen en een meisje van rond de 16-jaar binnen. Ze schrokken zich rot bij het zien van mij en Ellen. 'Wie zijn dat?' vroeg het oudste meisje verwondert maar onverantwoordelijk tegelijkertijd. 'Dat zijn 2 meisjes die Edmund heeft meegenomen uit Narnia!! Het bestaat dus echt!!' zei het kleine meisje opgewekt. 'Hoe noemen jullie?' vroeg ik om het ijs te breken. 'Ik ben Peter Pevensie, dit is mijn zus Susan, de kleinste heet Lucy en hij heet Edmund' antwoordde hij 'En wie zijn jullie?' voegde hij er aan toe 'Wel, wij zijn Ellen Bijs en Dorien Aders' antwoordde Ellen. 'Hoe komen jullie hier?' vroeg Susan 'Wij gingen naar Londen en in de tuin van waar we logeerden lag een kistje met ringen in. We pasten per ongeluk een paar ringen en flits, weg waren we! We kwamen uit in een woud en gingen dan een poeltje in en dat leidde naar Narnia..' antwoordde ik. Edmund was blijkbaar verdwenen uit de kamer want de deur stond open. Hij kwam terug met een getypt blad, dit stond erop:

Beste Digory Kirke,
Wij zouden het appreciëren als u nog 2 kinderen opving uit de oorlog.
Ze zijn hun moeder en vader verloren,
Dus alstublief vang ze op.
Getekend het ministerie van welzijn.
(handtekening)

'Zo, hoe heb je dat gedaan?' vroeg Peter nieuwsgierig. 'Er stond een typmachine in het kantoor van Professor Kirke, en ik zag nog het papier liggen van toen hij ons uhm dat hij het goed moest keuren dat wij kwamen'