Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Wearing My Scars » 04. A Little Taste Of Luck.
Wearing My Scars
04. A Little Taste Of Luck.
Jammer genoeg kwamen er aan mijn vrije dagen een eind en moest ik weer naar school toe.
Met een zucht sloeg ik mijn piepende wekker uit en verborg kreunend mijn hoofd in de kussens van mijn tweepersoonsbed.
‘Alison! Alison, wordt wakker!’ Er werd aan me geschud en een dringende strem drong mijn bonkende hoofd binnen.
Slaperig opende ik mijn ogen en zag Sue staan. ‘Je moet níº je bed uit. Je bent al veel te laat!’
Langzaam drongen haar woorden tot me door en ik schoot met een ruk overeind om een snelle blik op de wekker te werpen en tot de conclusie te komen dat ik inderdaad laat was. Vloekend griste ik wat kleding uit mijn kast en probeerde ze zo snel mogelijk aan te trekken.
Ik deed heel snel wat mascara op, poetste mijn tanden en rende de trap af terwijl ik een poging deed mijn haar te fatsoeneren.
‘Goeiemorgen,’ grinnikte Seth toen hij mij voorbij zag komen struikelen.
‘Sorry, geen tijd! Ben laat!’
Ik griste mijn schooltas uit de gang en rende naar mijn auto. Ik trapte het gaspedaal flink in en wist uiteindelijk nét tijdens de bel het lokaal binnen te komen vallen.
Er waren geen woorden om te beschrijven hoe blij ik was toen deze verschrikkelijke schooldag afgelopen was. Na een hoop lange, saaie lessen, vele preken en een hoop vergeten huiswerk, had ik mijn portie ook wel weer gehad. School was écht kindermishandeling.
Ik liet me op een grasveld naast de school zakken en keerde mijn gezicht naar de zon. Het was zeldzaam lekker weer vandaag.
‘Ik blijf hier liggen ook,’ murmelde ik tegen Kim. Kim - Jareds inprent - was een hele goeie schoolvriendin. Zolang ze niet aan Jared vastgeplakt zat tenminste.
Ze liet zich naast me in het gras zakken. Een tijdlang kletsten we over van alles en nog wat, en toen verdween mijn zon.
Geïrriteerd opende ik mijn ogen om degene die in mijn zon stond eens goed uit te kafferen, en toen zag ik dat het Embry was.
‘Hé!’ Mijn stemming was gelijk omgeslagen. ‘Kom erbij.’ Jake, Quil, Jared en hij lieten zich in het gras zakken.
‘Ik heb zin om vanavond iets met z’n allen te doen,’ mijmerde Kim.
Ik knikte. ‘Helemaal mee eens.’
‘We kunnen met z’n allen naar Port Angeles gaan vanavond?’ stelde Quil voor.
‘Dan kunnen we daar net zo goed naar de bios gaan,’ vond Jared.
‘Dan doen we dat,’ lachte Jake en zo gebeurde het dat we die avond in de natte straten van Port Angeles liepen, op weg naar de bioscoop hier vlakbij.
‘Hé!’ hoorde ik opeens een stem achter ons.
Ik keek over mijn schouder en zag een wilvreemde man dichterbij komen.
‘Ik wijs even die man de weg,’ glimlachte ik tegen Embry en liep hem tegemoet.
‘Mag ik je wat vragen?’ vroeg de man.
Ik knikte. ‘Natuurlijk. Waar wilt u heen.’
Plotseling verscheen er een grijns op het gezicht van de man. ‘Overal waar jij heen wil dametje.’
‘Ik blijf het liefst bij mijn vriendje. Maar daar zal ik u niet mee naar toe nemen.’
‘Nee, ik neem jou wel mee.’
De man kwam vlak voor me staan en klemde mijn hand om mijn pols.
‘Dat dacht ik niet,’ siste ik en sloeg de man keihard in zijn gezicht. Hij wankelde, liet los en viel op de grond.
Met een glimlachje legde ik de man uit waar het ziekenhuis was. ‘Alstublieft.’
Alsof er niks gebeurd was, liep ik terug naar de anderen en pakte Embry’s hand weer vast.
‘Wat wilde die man?’ vroeg hij fronsend.
‘Hij moest naar het ziekenhuis,’ zei ik en lachte in mezelf.
Na twee uur de meest saaie film ooit bekeken te hebben stonden we weer buiten.
Net toen ik wilde vragen waar we ook alweer geparkeerd hadden, zag ik iemand voorbij lopen.
Iemand die ik heel erg goed kende.
Iemand die mijn broertje was.
Mijn broertje dat per se thuis moest blijven van mijn moeder omdat er vanavond niemand thuis was.
‘Seth!’ gilde ik naar hem toe. Hij keek op en kwam vrolijk naar me toe gerend.
‘Heb je een leuke avond?’ vroeg ik glimlachend.
Hij knikte en barstte een verhaal los. Ik wachtte rustig tot hij klaar was.
‘Ik vraag me af of mama jouw verhaal net zo leuk vind als ik.’
‘Hoezo?’ Hij leek te schrikken.
‘Je mocht het huis niet uit van mama.’
Toen leek zijn geheugen terug te komen. ‘O shit… Je zegt het toch niet, Alison?’ vroeg hij geschrokken.
Ik deed alsof ik nadacht. ‘Hm… Daar staat wel wat tegenover.’
‘Zeg maar iets. Maar als mama hierachter komt heb ik écht een probleem.’
Deze machtspositie was zo leuk hè.
‘Goed. Ik zeg niks tegen mama als jij mijn kamer opruimt en schoonmaakt.’ In gedachten ging ik naar mijn kamer en alle spullen die op de grond verspreid lagen.
‘Is goed!’ stemde hij gelijk dankbaar in.
‘Oké.’ Een glimlachje gleed over mijn gezicht. ‘Ga dan nu maar naar je vriendjes terug,’ duwde ik hem in de richting van zijn wachtende klasgenoten.
Triomfantelijk draaide ik me terug naar de anderen toen hij weg was.
‘Jij bent echt erg,’ lachte Quil.
Ik haalde mijn schouders op. ‘Of gewoon slim.’
Reacties:
DIT IS GEWOON SUPER!
En die man is eng... Brrr...
EN DIT VERHAAL IS GEWOON VERSLAVEND!
LALALALALA!
Whaaa.
Slecht??!! Dut is suoer goed!!!!!!¡
Je moet heeeeeeeeeeeeeeeel snel verder.
Xxx
Ik vind dit a-ma-zing !
Weet je wel hoé goed dit stuk is ?
Joh niet zo onzeker zijn, want dit is verslavend.
Ik wil héél snel meer (:
Als Edward mijn engel er nu nog ergens in verschijnt zou ik dit verhaal géweldig vinden *hinthint*
Maar het is een wolven verhaal dus daar leg ik me maar bij neer
xx
dat laatste is echt leuk, maar chantage tegen die lieve seth is niet lief
ik vind hem zo schattig...
arme seth, haar kamer opruimen en poetsen...ga maar snel weer verder
hihihi alison is te gek!!!
snel verder xxxshauny