FanFic.nl

'Ik heb de handtekening van het hoofd van dat ministerie overgekalkeerd. Heb jij nog zo'n enveloppe van papa, Susan?' voegde hij er aan toe. 'Ja geef de brief maar dan steek ik hem in er in' antwoordde ze. Na een tijdje verder kennis maken te hebben kwam Susan binnen. 'Ik denk dat jullie moeten doen alsof jullie aanbellen, en dan de brief afgeven aan de profesoor' zei ze wijs. Ik en Ellen volgde haar raad op en gingen naar de gelijkvloers. We belden aan. Susan deed alsof ze open kwam doen en riep zoiets als 'Mevrouw MacReady! Er zijn 2 kinderen met een brief!' riep ze. Iedereen kwam al snel kijken. Professor Kirke ook en hij nam de brief aan, hij zette zijn leesbril op en herleesde alles nog 3 keer. 'Dit is wel verse inkt, zijn ze je hier juist komen afzetten?' vroeg hij plots. 'Laat maar je hoeft niet te antwoorden, kom mee naar mijn kantoor. Mevrouw MacReady, zorg er asjeblieft voor dat de anderen niet binnenkomen' voegde hij er aan toe. Hij loodste hun verder naar het kantoor. De deur werd achter hen gesloten door de professor die hen liet zitten op 2 leunstoelen. 'Zo? Ouders verloren?' zei hij terwijl hij op zijn stoel ging zitten en hem dichter bij de tafel schuifde. 'Nee meneer, de Pevensies hadden verteld dat u poetsvrouw ons niet al te makkelijk door ging laten en we moesten iets verzinnen' antwoordde Ellen eerlijk. 'En wat brengt jullie hier?' vroeg hij. Toen deden we samen het hele verhaal, hij begreep het wel. Precies of hij ooit in Narnia geweest was want een andere volwassene zou ons gek verklaren en naar het eerste beste gekkenhuis bellen. 'Ik denk dat jullie terug moeten keren, blijf hetzelfde zeggen tegen mijn poetsvrouw en jullie mogen in 1 van de logeerkamers slapen. Morgen gaan we ontbijten en zullen we wel zien wat we aan moeten vangen met jullie. Slaap lekker.' was zijn reactie op het verhaal. We volgden zijn raad op en gingen in een willekeuige kamer met 2 bedden binnen. Na een nachtje slapen ging er een ouderwetse wekker gaf in een andere kamer. We gingen naar de tafel waar iedereen aan het ontbijt zat. De professor gaf Mevrouw MacReady een teken dat hij ons en de Pevensies alleen wou spreken. Ze volgde het bevel op en draagde de vuile glazen naar de keuken. 'Dus, jullie komen uit de toekomst?' zei hij. 'Ja mijnheer. Wij leven in het jaar 2009. We werden zoals we al zeiden gestuurd door Polly' antwoordden we. 'Door Polly? Hebben jullie dat ook gezegt? Dat herinner ik me niet meer, hoe gaat het met haar?' vroeg hij verontwaardigt.