FanFic.nl

~ Lost in Twilight.

~ Chapter 6.2

Ik wachtte even toen hij naar de auto liep en staarde vol weerzin naar de plenzende regen. Zoals verwacht was ik op die vijf meter van de voordeur naar de auto drijf nat geworden en ik rilde over mijn hele lichaam toen ik in de auto zat. Ik voelde de auto intussen al onder me bewegen, maar ik wist niet hoe hard we ongeveer gingen. Vage omtrekken van bomen en huizen kwamen aan mijn raam voorbij, maar het regende te hard om ook maar één van die dingen te herkennen.
‘We zijn er,’ zei mijn vader na een tijdje en tot mijn verbazing zag ik nu inderdaad het huis van Will. De familie Peters woonde - in tegenstelling tot ons - in een modern huis, midden in een van de nieuwbouwwijken. Het huis was groot, had twee verdiepingen en deed ietswat denken aan een kubus. ‘Misschien is Danny wel thuis, dan kunnen jullie gezellig samen kletsen.’
‘Hmmm,’ gaf ik als antwoord, ik was niet in de bui om tegen deze domme opmerking in te gaan. Snel liepen we door de voortuin naar de voordeur en ik was blij toen ik het afdakje boven mijn hoofd had.
Mijn vader drukte op de bel en nog geen vijf seconden later ging de deur open ‘Harry, wat leuk je te zien ! En je hebt Lizzy meegenomen.’ Met een brede glimlach op zijn gezicht liet hij ons binnen en ik herinnerde me opeens weer waarom ik zo’n hekel had aan bij deze mensen zijn.
Het was op een woensdagmiddag geweest en allebei mijn ouders moesten werken. Mijn vader had besloten dat het wel ‘leuk’ voor mij zou zijn om met Danny te gaan spelen. Dus had hij me na school bij de familie Peters afgezet. Op dat moment wist ik nog niet wat voor onheil me boven het hoofd hing en ik belde vrolijk aan.Will deed al even vrolijk open en complimenteerde me over het speelgoed paardje dat ik bij had en dat net nieuw was. Daarna vertelde hij me dat er ook wat andere vriendjes van Danny waren en dat ik maar gewoon naar ze moest toegaan. Met mijn speelgoedpaardje dicht tegen me aangeklemd liep ik de trap op. Danny was tenslotte drie jaar ouder als ik en ik was bang dat ze me niet aardig zouden vinden. Toen ik de deur naar zijn kamer opende verstomde het gelach onmiddelijk. Drie paar ogen keken me aan; een paar kende ik, de andere waren volledig onbekend voor me. Nog steeds was ik niet heel erg ongerust, Danny kende me ten slotte toch? ‘Wat moet je?’ Zijn stem had afstandelijk geklonken, totaal niet hoe ik van hem gewend was. ‘Je vader.. hij zei dat ik met jullie mocht komen spelen,’ zei ik zachtjes en voelde mijn wangen diep rood kleuren.‘Zeg maar tegen mijn vader dat ik geen baby-sit ben.’
Er welden tranen op in mijn ogen en ik vluchtte de kamer uit, de trap af naar beneden. Ik had tegen Will geschreeuwd en gehuild dat ik weg wilde, maar het enige wat hij zei was dat ik het zo nog maar even moest proberen. De hele middag had ik met Will voetbal gekeken terwijl hij me telkens naar boven probeerde te krijgen. Keer op keer had ik geweigerd om ook nog maar één stap de trap op te doen en zodra de bel ging sprong ik meteen op. Zonder nog wat tegen Will te zeggen sloot ik de voordeur achter me en trok mijn verbaasde vader mee naar de auto. Het was alweer een aantal jaar geleden en ik hoopte met heel mijn hart dat het niet weer zo zou gaan.
‘Liz.. Kom je?’ Will keek me vragend aan terwijl hij de deur naar de woonkamer voor me openhield.
Ik schrok op uit mijn gedachtes en keek even fronsend naar de muur. Had hij het al eerder gevraagd? Het was alsof ik pas wakker werd en dat ik niet bij de rest van het gesprek was geweest - als dat er al was. Snel liep ik langs hem heen, de bekende woonkamer in. Zoals verwacht stond de televisie aan, voetbal. Rebecka stond niet op haar vaste plaats achter het fornuis in de keuken en dus nam ik aan dat ze waarschijnlijk nog aan het werk was.
‘Ga maar naar boven, Danny zit op zijn kamer met wat vrienden.’
Even dreigde ik op te worden gezogen door een déjí -vu, maar gelukkig kon ik mezelf nog bij elkaar houden voor het te laat was. ‘Nee bedankt, ik kijk liever de voetbalwedstrijd,’ mijn stem klonk definitief en ik wist dat hij er niet verder over zou doorgaan.
‘Ach boven zijn is toch veel leuker. Je hebt Danny al in geen eeuwen meer gezien.’ Mijn vader moest zich er natuurlijk weer precies mee bemoeien. Van alle momenten waarop je zorgzaam kon zijn over de socialiteit van je dochter koos hij altijd de verkeerde uit.
‘Echt hoor, ik zit liever hier.’ Dwingend hield ik zijn ogen vast en ik hoopte dat hij me zou begrijpen. Tevergeefs natuurlijk.
‘Liz, je wil toch niet met de bejaarden omgaan?’
Ik zuchtte diep, hij was onvermurmbaar. Met overduidelijke tegenzin verliet ik de kamer en stapte ik de trap op. Al vanaf de eerste paar treden kon ik de jongens horen lachen. Het waren het soort lachen waar ik een gruwelijke hekel aan had, het soort dat alleen maar werd gelachen omdat het stoer was tegenover vrienden. Ik klopte een keer op de deur en meteen stopten alle geluiden.
‘Wie is daar?’ Ondanks dat hij veel zwaarder was geworden, herkende ik Danny’s stem met gemak.
Ik ademde nog eenmaal diep in en deed toen de deurklink omlaag. Mijn gezicht zette ik op emotieloos en toen stapte ik de kamer in.

Reacties:

justAgirl zei op 26 aug 2011 - 22:54:
super!
ik ben echt blij dat dit verhaal weer verder gaat!<3
Ik vond dit altijd al geweldig dus ik zou het leuk vinden als je weer ging schrijven. Maar neem vooral rustig de tijd. Weinig hoofdstukken niet snel achter elkaar is nog altijd beter dan geen hoofdstukken!<3

NovaFlowne zei op 21 aug 2011 - 21:32:
Cliffhanger. ._.
Niet eerlijk.
Ga je snel verder?

wordslover zei op 21 aug 2011 - 21:01:
Ik vind 't super! [:
Ik sloot moeiteloos weer aan bij 't volgende hoofdstuk.
Het zou super zijn als je hier weer mee verder gaat,
en hoewel we natuurlijk allemaal snel nieuwe hoofdstukken willen,
moet je alle tijd nemen die je nodig hebt [:
xkuss

realMe zei op 21 aug 2011 - 20:37:
dit is echt goed, al moet ik even wat gaat teruglezen denk ik zo
ga maar snel weer verder alsjeblieft, maar neem de tijd als je die nodig hebt