FanFic.nl

Flow [3/3]

1

Drie hele weken non-stop hard werken, dag na dag en Tom voelde dat zijn mondhoeken brutaal waren vastgeniet in zijn oren om een ​​domme nepglimlach te toveren, zijn woordenschat en zinnen vol met onzin en tenslotte was dit zijn werk, om te doen alsof. Het was soms echt kutwerk. Het was eindelijk een feit dat hij nu twee dagen rust had zonder enig schema. Lang uitslapen tot ‘s middags om vervolgens niets te doen. Tom had waarschijnlijk nooit zo erg verlangd naar een vakantie als deze keer. Groepen gillende fans waren overal waar ze heen gingen en verslaggevers vroegen continu dezelfde vragen. Hij had misschien wel honderd keer antwoord gegeven op vragen over de titel Humanoid, irriterende gokken over hun relatie status (en die bepaalde blondine, ja, de hele freaking tijd) en insinuaties die niet de kleinste druppel van de verbeelding lieten zien. Hij was gevaarlijk afgestemd op de automatische modus. Uitschakelingstijd, toch? Twee dagen hiervan weg vond hij prima.

Het was het laatste weg-punt op hun USA promo-tour voordat ze terug naar huis zouden gaan. Tom miste zijn thuis al. Hij was vergeten hoe vermoeiend en ontworteld deze manier van touren was en sommige dagen kon hij het niet helpen om zichzelf af te vragen; waarom zou je moeite doen? Koffers werden opengereten en lagen willekeurig op de vloer en zelfs nu, na een verblijf van enkele dagen in dit hotel, was hij nog steeds aan het zoeken naar een schakelaar voor verlichting, hij drukte op de verkeerde knop op de afstandsbediening van de TV en zijn leven was letterlijk gevuld met koffers en tassen. Dit voelde niet zoals thuis. Ze zouden morgen vertrekken.

Tom kon niet geloven dat hij werkelijk in zijn eentje uit zou gaan. Hoe lang was het geleden dat hij dat de vorige keer had gedaan? Het leken lichtjaren, op zijn minst. Er was altijd Bill om met hem uit te gaan en zonder hem voelde Tom zich behoorlijk kwetsbaar, maar Bill kon vanavond niet gaan. Hij was overboekt om de rest van de avond met David te spenderen met een hoop papieren en vergaderingen in plaats van uitgaan met Tom. Soms vroeg Tom zich af of David een enorme crush op zijn kleine broer had, niemand anders zou zo graag dingen willen regelen voor Bill om de hele tijd met hem rond te hangen en zulke slechte excuses gebruiken voor dat. Hoewel het niet eens echt een verrassing zou zijn voor Tom. Hij was niet helemaal blind deze jaren.

Hij had zijn kleren verspreid op zijn bed en deed er een half uur over om na te denken over wat hij zou dragen naar een club waarop hij gefocust was. Een lokale organisator had het hem aangeraden, dus hij moest het gewoon doen dit keer. Hij aarzelde nog een beetje, maar was vastberaden om de lokale rap club te controleren, waar verondersteld veel rappers uit de buurt zouden optreden. Het idee was zo aantrekkelijk en verschrikkelijk slecht. De groep van nieuwe lijfwachten waren al in moeilijke situaties met hen en nu dit. Shit, ze waren waarschijnlijk aan het vloeken als oude matrozen vanwege zijn plotselinge beweging.

Uiteindelijk eindigde Tom met een donker blauwe jeans en een eenvoudige zwarte Miskeen's hoodie. Als een oude gewoonte koos hij iets saais, iets wat makkelijk te verdwijnen was in de menigte en trok zo min mogelijk aandacht. De badkamerspiegel weerspiegelde een paar nerveuze ogen toen hij zijn bandana aanscherpte op zijn hoofd. Paar biertjes, goede muziek en vervolgens slapen tot in de middag, morgen. Yup, klonk als een plan.

Bij aankomst bij de club merkte hij gelukkig op dat hij niet de enige blanke man binnen was, zag hij ook dat het aangenaam vol was, maar niet te druk. Hij slaagde erin om een ​​vrije tafel te vinden waar hij zichzelf neer kon planten en zijn bodyguard probeerde er wanhopig bij te passen, waarop Tom geamuseerd toekeek. Ze zaten een volgende tafel verder (Tom vond het vreselijk om de adem van die jongens zo dicht in zijn nek te hebben) hij nipte van zijn ijswater terwijl de kale man zich eigenlijk heel goed vermomde. Tom lachte een beetje om zijn gedachten om Bills persoonlijke bodyguard met zich mee te nemen. Jeetje, die kerel was zo groot als een berg! Nu voelde Tom zich bijna normaal, hij kon bijna de observerende ogen vergeten en keek onrustig de menigte rond. Hij voelde zich zinloos tegenover iedereen, voelde zich gewoon een willekeurige jongen. Hij miste dat gevoel vaak.

Een uur en twee biertjes later werd Tom wakker gesnauwd door de stem naast zijn oor. Hij was zo diep in zijn eigen gedachten, liet lui zijn hoofd knikken met de beat en keek hoe rappers van het podium wisselden zonder enige logica, maar er was dan ook zelden enige logica op dit soort plekken. Hij voelde zich goed, op een of andere manier positief opgewonden. Muziek en bier gooiden zijn zenuwstelsel open, liet hem ontspannen. De bron van dit verlangende gevoel was moeilijk te vangen, maar Toms ogen speurden voldaan door de club. Het verheugde hem in manieren waarin hij niet te diep wilde graven.

“Is deze plek bezet? Het is vol overal, dus vroeg ik me af, of ik hier kan zitten?”� En het was waar: De club werd voller nu. De bron van deze stem was een jongen, ongeveer dezelfde leeftijd als Tom, wiens ogen onder de pet vandaan piepten en keken hem knipperend en warm aan, vragend.

“Tuurlijk. Ga je gang...”� Tom haalde zijn schouders op en keek naar de jongen. Het voelde raar om een ​​vreemde aan dezelfde tafel als hem te laten zitten. De blik van de lijfwacht boorde in zijn rug en observeerde hem intensiever, maar Tom hief zijn hand op als een teken te vertellen dat alles oké was.

De jongen bedankte hem en nam een ​​slok van zijn drinken en draaide zijn stoel naar het podium, zodat hij het beter kon zien.

“Shawn, btw...”� Hij draaide zich om en bood een hand, die Tom prompt schudde.

“Tom.”�

Na deze korte en weinige interactie, zaten ze beiden stil voor een lange tijd, kijkend naar het podium, maar keken naar elkaar op een onhandig gemeten hoogte vanuit de ooghoek. Het was ineens onmogelijk voor Tom om zich nog te concentreren. Hij voelde zijn hart hevig kloppen, maar hij kon niet begrijpen waarom. Het raakte in het ritme van de beat, maar dan in dubbele snelheid.

Onder de New Era cap piepte donker haar vandaan en de jongen zag eruit alsof hij kon verdrinken in zijn grijze Ecko's hoodie. Deze Shawn-guy leek hier bij te passen zoals Tom. Bijna, maar niet helemaal. Tom zag vanaf zijn ooghoek hoe vriendelijk en aardig gezicht Shawn had. Schattig, dacht hij en raakte in de war van deze gedachte die in zijn geest leek te glijden. Hij gebruikte de definities; ‘mooi, lief, schattig’ bij het bekijken van Bill, maar nu bij het kijken naar deze vreemde jongen bij de tafel? Tom veegde dit verontrustende beeld snel uit zijn hoofd.

Maar toch, de meeste gebaren die hij maakte, fascineerden Tom op een vreemde manier. De manier waarop Shawn zijn haren achter zijn oor borstelde, zijn hoodie aangepast op zijn schouders. Tom had ooit dezelfde soort hoodie. Misschien was dat de reden? Ja, het moest wel. Tom kon niet ontkennen dat hij een beetje verliefd was op zijn kleren. Het liet hem goed voelen, zelfverzekerd en hij kon zich niet voorstellen om kleren te dragen zoals zijn broer. Strak en glanzend. Tom huiverde door de gedachte. Dik, groot en warm, ja.

Tenslotte brak Shawn het ijs door dichter naar Tom te buigen om over het lawaai heen te vragen wat Tom dacht over de muziek van deze nacht en zei iets betekenisloos over de lokale sterren op het podium. Tom verklaarde dat de muziek geweldig was en nee, hij had nog nooit gehoord van de man die nu rijmend op het podium stond en het publiek stuiterde mee met de beat.

“Je accent verraadt dat je niet van hier komt?”� vroeg Shawn botweg en nam een slok van zijn drankje en likte zijn lippen achteraf. Tom slikte ademloos.

“Nee, ik ben niet van hier. Vanuit Duitsland eigenlijk. Ik ben hier slechts voor een paar dagen en had besloten om hier de lokale muzikale markten te bezoeken,”� Tom probeerde zijn antwoord zo te laten klinken dat de bruine chocolade-ogen hem niet hier en nu over de rand zouden duwen. Wat de hell gebeurde er met hem?

“Van Duitsland? Wow! Hoe de fuck ben je hier beland?”� Shawn was verrast en Tom vond zijn ogen nog heter dan voorheen, ze verbrandden Tom levend onder de piek van zijn pet wanneer Shawn hem nieuwsgierig in zich opnam.

“We hebben een band en doen wat promo stuff, maar morgen gaan we weer terug naar Duitsland. Dus ja, het inpakken van de tassen en ander kutwerk voor morgen.”� Tom liet zichzelf niet toe om zijn hoofd af te wenden, zelfs toen hij voelde dat zijn hart weer begon te racen. Shawn leek zo mooi. Nee, meer dan mooi. Als Shawn een meisje was, zou Tom zijn geluk al hebben geprobeerd. Verontrustende gedachte.

En zo zweefden ze in een ​​gesprek en vergaten de muziek, het publiek en de wereld om hen heen. Ze rookten een paar sigaretten, kregen opnieuw bier. Tom vertelde Shawn dat hij gitaar speelde in de band, dat zijn broer een zanger was en hij was er absoluut zeker van dat Shawn hem niet herkend had. Het was goed zoals het was. Enige wat hij voelde was Shawns oprechte interesse en zijn ogen die Tom zo nu en dan ontmoetten, hij zou niet gemakkelijk waarnemen wat er gaande was. Net als meisjes op M&G's. Proberen om normaal te doen en ogen die ronddwalen. Shawn studeerde, werkte part-time bij McDonalds en haatte zijn baan. Tom kon die gedachte bijstaan met zijn volle hart. Soms haatte hij zijn baan ook. Ze lachten samen en het voelde goed.

Tom tilde zijn voet op een stoel naast hem en merkte op hoe Shawn er aangetrokken naar keek. Het maakte Toms maag aangenaam aan het kietelen.

“Dat zijn verdomd goed uitziende Nikes,”� deelde Shawn mee en hij hief nu zijn Air Jordans op een stoel om ze aan Tom te laten zien.

De sfeer was ineens zo elektrisch dat het fonkelde tussen hen. Tom merkte hoe goed Shawn gekleed was, gewoon perfect voor de smaak van Tom. Ze bleven praten voor een tijdje; over auto's, kleding, muziek. Tom was bang om te veel te onthullen. Misschien was het het beste dat Shawn niks over Tokio Hotel wist. Tom was bang dat het alles zou verpesten op een manier die Tom niet kon verklaren. Shawn had de lijfwacht al opgemerkt, had gevraagd over hem (en Tom hield van de rechtlijnigheid in hem), maar toen Tom vlot de vraag vermeed, kwamen ze er niet meer op terug.

Tom was zo fucking geil dat zijn lul een zenuwtrekking kreeg als Shawn elke keer naar hem keek. Ja, Tom werd uiteindelijk gedwongen om het toe te geven aan zichzelf. De aanwezigheid van deze schattige jongen maakte hem warm. En Tom was echt niet geïnteresseerd in jongens, oh nee hij was het niet! Helemaal niet! Nooit! Hij probeerde zichzelf te overtuigen, maar dat mislukte helaas iedere keer als hij naar Shawn keek, Shawns stem hoorde en, fuck, Shawns knie tegen de zijne voelde onder de tafel. Tom haalde zijn been echter niet weg. Hij wilde niet.

Hun ogen waren in elkaar gevangen. Tom zou normaal bij de andere jongens rondhangen en Bill had hem geleerd niet gevleid te worden, alleen maar door een beweging, maar dit was iets heel anders. Shawn zag er zo ongelooflijk prachtig uit. Tom barstte onder zijn eigen verlangen om hem aan te raken, maar hij durfde niet meer dan zijn knie tegen die van Shwan te laten wrijven. Tom stond al zijn emoties toe die over hem heen golfden. Dingen die hij alleen met meisjes had willen doen, de nieuwe waarvan zelfs hij niet wist dat ze bestonden. Hij wilde gewoon Shawn aanraken, zijn kleren voelen, ruiken, likken.

Shawn deed de eerste zet in dit spel toen hij zijn hand voorzichtig op de pols van Tom schoof en het stukje stof tussen zijn duim en wijsvinger kneep. Tom liet zijn bijna onzichtbaar bevende hand op de tafel liggen tafel toen Shawn zijn hand in de manchet van zijn mouw kronkelde. Toms ogen vroegen om meer en pleitten in angst om te stoppen op hetzelfde moment. Hij was zo ongeveer aan de lijn waarvan hij nooit gedacht had die kruising over te steken. De blik in de ogen van Shawn was rustgevend, overtuigend. Ja, ja, geen behoefte aan een back-up, het is oke, alles is oke. Shawn hijgde een beetje toen de zachtheid van de binnenkant van Toms hoodie en de stralingswarmte van zijn arm voelbaar was.

Vuile, verboden gedachten vielen brutaal Toms geest aan en maakten de trillingen van zijn kruis bijna pijnlijk. Ze bleven ontoepasselijk praten, maar het deed er bij beide echter niet meer aan toe. Shawn draaide zijn been rond die van Tom onder de tafel, streelde licht Toms arm in zijn hoodie met zijn vingertoppen en Tom liet het allemaal gebeuren. Hij was zo verloren om te weten hoe verder te gaan, waar verder te gaan vanaf hier. Hij was niet eens zeker wat de hell hij wilde.

Met uitzondering van het kussen van Shawns lippen, vol en zacht. Tom boog een beetje dichter bij Shawn en wilde zo graag zijn lippen kussen, die bewogen onder de explosieven van de muziek. Dit zou hun laatste nacht in de stad worden. De band zou morgen vertrekken. Hij niet... Hij wilde niet... Toms hart deed pijn voor deze gedachte en deze verwarring. Het was niet alleen zijn hart, maar het was ook zijn lul en nog nooit eerder had Tom een stijve door een vent. Nooit eerder tot nu toe.

“Ik moet naar het toilet...”� verklaarde Tom, zwaar ademend, en strompelde zijn weg van de tafel naar het toilet om zichzelf weer op orde te maken. Shawn knikte, stak een sigaret op en volgde geamuseerd hoe de enorme berg van een man Tom schaapachtig volgde in de richting van de toiletten.

Het was leeg. Labels versierden de muren naar een anders verrassend schoon toilet. Tom had hardhandig de volgende reus tegen de muur van een gang geduwd en vroeg hem te wachten. Tom had echt geen oppas nodig in een ​​freaking toilet. Hij moest zijn gedachten op orde krijgen. Tom spoelde zijn gezicht met koud water en vervolgens leunde hij tegen de muur met zijn ogen dicht. What the hell was er aan de hand? Hij was geen homo of wat dan ook en nu liet hij gewoon een jongen, die hij nauwelijks kende, hem aanraken en wat het ergste was, hij wilde eigenlijk meer. Het zou niet slecht zijn als... Ze zouden morgen toch vertrekken... Shawn wist niet eens wie hij was... Het zou geen kwaad kunnen als hij gewoon...

Gedachten kriskrasten genadeloos in zijn hoofd. Net toen hij zich ervan had overtuigd zo snel mogelijk weg te gaan, naar het hotel te gaan en freaking alles vergeten wat er was gebeurd die nacht (omdat hij bang was, oh ja. Hij was geschokt en hard als een rots op hetzelfde moment. Wat een puinhoop!) ging de deur naar het toilet open en een figuur gleed naar binnen. Het weefsel van de jeans van dat figuur ritselde in het ritme van zijn stappen en hij kwam naar Tom, bleef voor hem staan en voor een kort moment ontmoetten twee paar bruine ogen elkaar. Slechts voor een kort moment tot alles was gebeurd.

Plotseling hield Tom Shawns wangen in zijn handen en kuste zijn vochtige lippen, die de kus zonder aarzeling beantwoordden. De kus smaakte goed, een beetje naar bier en sigaretten, maar goed. Shawn scheidde zijn lippen en duwde zijn tong tegen Toms mond en laatstgenoemde antwoordde dat door zijn lippen te openen toen een puntje van Shawns tong Toms piercing kruiste. Ja, dit was precies goed. Tongen vonden elkaar, achter bij de voortanden. Zo goed, zo goed.

Shawns handen raakten Toms haar, trokken voorzichtig aan zijn vlechten, gleden neer op zijn zijkant, zijn maag, en uiteindelijk vonden ze hun plaats op Toms heupen. Shawn kneep nu de dikke stof in zijn handen en kreunde zachtjes diep in zijn keel. Tom streelde Shawns wangen, zijn nek, en volgde de rand van zijn capuchon van de hoodie met zijn vingertoppen. Zachtheid streelde Tom terug toen hij de opwinding voelde in hem en in zijn kruis. Tom wist dat hij hem moest laten gaan, maar toch duurde het lang voor ze de kus braken.

“Ik doe eigenlijk niet... ik bedoel... Ik val niet... op jongens of iets... Ik dacht dat ik...”� verklaarde Tom hijgend tegen Shawns schouder en snoof de geur van diens shirt op. Hij zou het niet moeten doen, maar hij kon zichzelf niet stoppen. Gewoon een beetje meer, meer aanrakingen. Hun heupen werden samengeperst en bleven daar.

“Ik weet het,”� mompelde Shawn in Toms rechteroor, likte de vorm van zijn oorlel en ademde hete lucht tegen de natte huid toen hij weer fluisterde: “Ik weet het, jij doet dat niet...”�

Het was genoeg om Tom zich volledig over te laten geven.

Reacties: