FanFic.nl

The Bachelor

Part 3

Nu Ava in haar slaapkamer weer een nieuw kleedje aan het aantrekken is voor de roosceremonie, voelt ze zich nog altijd opgewonden. De kriebels vliegen door haar lijf als ze denkt aan hoe zijn lippen over die van haar gleden. Ze had nooit gedacht dat ze zich zo snel al zo goed bij iemand zou voelen. Naïef om zich zo te laten gaan? Misschien, maar haar hele hart zegt dat ze het erop moet wagen. Dit keer trekt ze een groene jurk aan, die haar ogen goed doen uitkomen. Na nog een blik in de spiegel, vertrekt ze al naar de hal waar iedereen bijeen zit. Rose komt meteen naar haar toe. Ze is nogal zenuwachtig, omdat ze niet weet of ze gaat mogen blijven, maar Ava stelt haar meteen gerust. Daar moet ze zich volgens haar, geen zorgen over maken. Ben komt hen halen en weer worden ze naar het terras gebracht via de lange trap. Austin staat al in een zwart pak vooraan en hij ziet er ongelooflijk knap uit. Als haar ogen de zijne ontmoeten en hij haar een stiekeme knipoog geeft, voelt ze zich even de koning te rijk. De meisjes gaan allemaal op een rij staan en het wordt moeilijk om zich op de speech van Ben te concentreren. Haar ogen zijn de hele tijd op Austin gericht en ze merkt dat hij moeite moet doen om niet de hele tijd in haar richting te kijken. Als hij mag beginnen met zijn mensen naar voor te roepen, gaat het inderdaad zoals verwacht. Degene die het minst oppervlakkig zijn, worden gekozen. Als Rose haar naam afgeroepen wordt, gaat ze met een opgelucht gezicht naar voor. Ava merkt aan zijn gepraat dat hij haar op haar gemak wilt doen voelen en dat lukt ook, want tevreden gaat ze aan de kant staan waar de andere gekozen meisjes ook staan. Hopelijk voor Rose verwacht ze niet teveel van dit alles. Na nog drie andere meisjes genoemd te hebben, roept hij eindelijk haar naam af. Ze loopt naar voor, voortgetrokken door de blik in zijn ogen. Als ze voor hem staat, houdt hij haar handen in de zijne.
“Finally”�, mompelt hij. “You look like an angel, Ava.”�
“And you look like a greek God”�, zegt ze met een speels glimlachje. Austin grijnst en kijkt haar dan weer intens aan. “You know what I want to say.. You mean a lot to me, Ava. Already. And I don’t really know what it means exactly, but I’m dying to find out. I have no other choice than to beg you if you will accept this rose.”�
Zijn duim streelt al die tijd haar hand en ze voelt het bloed al door haar lichaam razen. In de hoop dat niemand het ziet, verstrengelt ze haar hand met de zijne.
“I will stay as I promised”�, antwoordt ze zacht. “Leaving is no option for me now.”�
“Why not?”� vraagt hij met een glimlach, omdat ze blijft.
“Maybe I would miss you too much”�, antwoordt Ava eerlijk. Hij staart haar even aan en brengt dan haar hand naar zijn mond.
“God knows, I would miss you too if you left. Thank you for staying.”�
“You are welcome”�, glimlacht ze. Al die tijd staren ze onafgebroken in elkaars ogen. Het is maar met veel moeite dat ze hem kan loslaten om bij de andere meisjes te gaan staan. Austins ogen branden nog in haar rug.

De rest van de ceremonie verloopt soepel, maar dan moet hij even weg om afscheid te nemen van acht meisjes. Er blijven er nog maar twaalf over. De komende vier dagen moet hij weer op date met hen, telkens in groepjes van drie. Terwijl hij met de andere meisjes praat, vertelt Ben wie er als volgende met hem op date mag. Ava en Rose zijn daar niet bij en ergens vindt ze dat jammer. Ze heeft hem al zo lang niet meer echt kunnen spreken, buiten die korte ontmoeting een uur of twee geleden, en ze had gedacht dat ze gauw terug de kans zou hebben. Een beetje ontgoocheld gaat Ava naar haar kamer, maar Rose houdt haar al snel tegen.
“Ava!”� roept ze. “I’m so glad I can stay. Can I come with you for a while? I need to tell you something.”�
“Of course, Rose”�, glimlacht ze. “I’m happy we can stay too.”�
Ze gaat haar kamer binnen en Rose volgt haar. Met een zucht zet ze zich op het bed.
“I don’t know how I’m going to tell you, but I have to talk to someone!”� begint ze meteen. Ava’s alarmbellen beginnen al te rinkelen. “What’s wrong, Rose?”�
“I’m in love”�, zegt ze zacht. “I’ve fallen in love, Ava.”�
Haar hart staat haast stil bij die woorden. Geschrokken laat ze zich naast haar vallen.
“You have fallen in love? With Austin?”�
“No, not with Austin”�, zegt ze snel. Blozend voegt ze eraan toe: “with Ben.”�
Nu zit Ava werkelijk met haar mond vol tanden. “With Ben?”� vraagt ze verrast, maar ook opgelucht. “How did that happen?”�
“Well, I wasn’t feeling so well after my first night here and I went into the living room to see if I could watch some TV or so. Ben was there. We talked, he took care of me and we had so much fun! I never felt so good with anyone, Ava! I don’t know what happened to me.”�
Geamuseerd luistert ze naar haar verhaal. Wat is ze blij voor haar!
“That’s great, Rose! Do you think he feels the same way?”�
“He keeps looking at me and we always find a way to be alone.. I think he does, but of course maybe I’m just seeing things because I hope so.. that’s why I’m so glad that Austin asked me to stay! Maybe I can get to know him better then?”�
“It sounds like a great opportunity to me. Maybe I can ask Austin if he will help you two get together or something.”�
Ditmaal schiet Rose in de lach. “That would be great! Seriously, Ava. I’ve never felt like this before and I can’t ignore it.”�
“Then you shouldn’t”�, glimlacht Ava. “Follow you heart.”�
“Talking about following your heart”�, begint ze geheimzinnig. “I saw Austin look at you all the time. He talked to you the longest of all! What’s going on there?”�
Omdat Rose ook zo eerlijk tegenover haar is geweest, vindt ze het niet meer dan juist om ook eerlijk te zijn.
“Well, you already know that something was going on between the two of us, right?”� begint ze. Rose knikt en Ava vertelt haar alles. Over de kus in de tuin die haar helemaal van streek had gemaakt, over het proberen te ontwijken daarna en over, toen hij haar dan uit de groep had gehaald, ze eerst ruzie hadden, maar dat hij daarna gezworen heeft dat hij met niemand anders gekust had. En over de kus daarna vertelt ze ook maar. Rose haar ogen worden groot en ze springt haast op en neer op haar bed als ze is uitgepraat.
“That’s great, Ava!”� roept ze blij. “And he is right. The girls have not said a single word about being kissed. And you know they would do that. They’re even beginning to wonder if it’s ever going to happen! They want to, of course, but something is holding him back.”�
“So he is telling the truth?”� vraagt ze wat onzeker.
“Yes, he is”�, knikt Rose. “Ava, you should trust your instincts too. He really seems crazy about you. Everyone is wondering why he asked you to come with him and why you don’t want to talk to him so much. Some say you don’t want to be here, others think you want to make yourself interesting by doing that.”�
“They’ve been talking about me?”� vraagt ze. Het doet raar om dat te horen.
“It’s only because you don’t talk to them much”�, zegt haar vriendin sussend. “They don’t know you. And I can’t blame you for not wanting to know them.. they are terrible sometimes.”�
Ze trekt een vies gezicht en Ava komt erachter dat er al heel wat plannetjes zijn gesmeed om de ‘mooiste’ meisjes weg te krijgen. Ongelooflijk hoe ver sommigen willen gaan om aandacht te trekken. Van doen alsof ze verdrinken in het zwembad, tot gewoon stiekem naar Austins kamer gaan. Het idee alleen al doet haar rillen. Al weet ze dat hij nooit iets met hen zou doen. Vreemd dat ze daar nu ineens zo zeker van is. De woorden van Rose hebben haar duidelijk meer moed gegeven. Ze praten nog een beetje, maar dan vertrekt zij ook naar haar kamer. Ze belooft haar verhaal geheim te houden en Ava belooft met Austin te praten over haar en Ben. Als ze weg is, kleedt ze zich rustig uit en ontschminkt ze zich. Ze trekt haar slaapkleedje aan om in bed te liggen. Nadenkend over alles wat er gebeurd is, valt ze na een tijdje toch in slaap.

De volgende ochtend merkt ze dat er een briefje onder haar deur is geschoven. Een beetje benieuwd pikt ze het op.
“I’m sorry I didn’t pick you for the first date”�, staat erop. “But at least now, I’ll have something to look forward to. Thank you again for staying. It means a lot to me. I’ll miss you. Kisses, A.”�
Met een glimlach leest Ava zijn briefje. Het was niet nodig geweest om een uitleg te krijgen, maar ze vindt het lief dat hij het toch heeft gedaan. Met een gelukzalige glimlach kleedt ze zich om. Nog vier dagen zonder veel privacy. Maar voor hem heeft ze het over.
De dagen zonder hem gaan inderdaad maar traag voorbij. Elke keer komen de meisjes dolenthousiast terug, omdat het zo leuk is geweest. De keren dat Ava hem ziet, zijn op één hand te tellen. Als hij ’s avonds nog even bij de groep komt zitten, kan ze het dan ook niet laten om dit keer wel in zijn nabijheid te blijven. Het is heel moeilijk voor haar om te doen of ze niet liever alleen met hem zou willen zijn. En ze merkt dat het bij hem ook zo is, want iedere dag, steekt er altijd een briefje onder haar deur met een aftelling. ‘3 more days’, ‘2 more days’ en dan nog wat meer tekst. Vaak vraagt ze zich af hoe het toch komt dat hij zo’n invloed op haar heeft. Gelukkig kan ze nu eindelijk toegeven dat ze verliefd op hem is.

Als ze op haar kamer zit, de tweede dag na de ceremonie en zich klaarmaakt voor de nacht, klopt er ineens iemand op de deur. Omdat ze denkt dat het Rose is, doet ze ook niet de moeite om een peignoir aan te doen. In haar slaapkleedje gaat ze open doen. Ava blijft aan de grond genageld staan als ze ziet dat het niet Rose, maar Austin is die aan haar deur staat. Zijn ogen glijden meteen over haar lichaam, omdat er nu ook niet veel bedekt is en met een verhitte blik staart hij haar aan.
“Can I come in?”� vraagt hij met die hese klank die ze zo graag hoort.
“Yes, sure”�, stamelt ze onder de indruk. Ze zet een stap opzij om hem binnen te laten. Austin kijkt eens rond en draait zich dan weer naar haar om. De deur is intussen gesloten en ze leunt ertegen, benieuwd naar wat hij wilt.
Weer staart hij haar met die intense blik van hem aan. Het is moeilijk om het te kunnen lezen. Verlangen, begeerte, maar er is ook nog iets anders. Het feit alleen al dat ze zijn verlangen naar haar duidelijk kan voelen, is genoeg om haar op haar benen te doen trillen. Austins blik wordt naar de briefjes getrokken die op haar tafeltje liggen.
“I see you got my notes”�, glimlacht hij tevreden.
“Yes”�, glimlacht ze automatisch terug. “Thank you. You didn’t have to explain, but I’m glad you did.”�
“I didn’t want you to think that it was easy for me not to pick you”�, antwoordt hij. Ava laat terwijl haar ogen ook eens over zijn lichaam glijden. Hij heeft een donkere jeans aan met een strak zwart T-shirt. Zijn spieren zijn duidelijk zichtbaar en ze voelt haar lijf reageren. De twee meter die hij van haar verwijderd is, zijn veel te ver.
“It wasn’t easy to do that?”� vraagt ze daarom maar, haar aandacht terug bij het gesprek richtend.
“No”�, antwoordt hij nogal kortaf. Hij had gezien hoe ze naar hem keek en het wordt steeds moeilijker voor hem om op een veilige afstand te blijven. “I’ve missed you, Ava”�, zegt hij dan. Zijn ogen worden in de hare geboord en de omgeving lijkt te vervagen.
“I’ve missed you too”�, antwoordt ze zacht. Nog even lijkt hij te twijfelen, maar dan stapt hij resoluut naar haar toe om haar in zijn armen te nemen. Austin drukt zijn mond stevig op die van haar en ze klampt zich aan zijn schouders vast voor steun. Ze opent haar mond welwillend om hem te kunnen verwelkomen en hij maakt daar gebruik van door zijn tong weer wild met die van haar te laten spelen. Zijn handen glijden verkennend over haar rug en het duurt niet lang of er staat kippenvel van genot op haar armen. Zij laat haar handen ook over zijn rug gaan en voelt al zijn spieren. Austin duwt haar tegen de deur, streelt haar arm met zijn vingertoppen en verplaatst zijn mond naar haar hals. De dingen die zijn lippen daar met haar doen, maken haar nog gekker dan ze al was. Voorzichtig laat ze haar handen onder zijn T-shirt glijden. Hij stopt abrupt als hij voelt hoe ze zijn naakte rug streelt. Met een blik alsof hij haar wil verslinden, kijkt hij haar aan. Daarna komt hij traag terug naar haar mond om rustiger en een stuk trager te werk te gaan. Zijn kalmte doet het bloed in haar aders bijna verdampen. Hij is zo teder dat het strafbaar zou moeten zijn. De sfeer is ook heel anders, omdat er dit keer een bed staat en ze niet zoveel aanheeft. Als ze denkt aan waar dit kan toe leiden, verdiept ze de kus nog meer, maar net op dat moment wordt er aan de deur geklopt. Austin stopt met zijn kus, maar houdt zijn lippen nog op die van haar. Met een bonzend hart ademen ze elkaar in, intussen zo weinig mogelijk geluiden makend. Er wordt nog één keer geklopt, maar dan hoort ze dat de voetstappen zich verwijderen. Waarschijnlijk was het toch Rose die nog wilde praten. De korte onderbreking doet ook Austin beseffen dat ze bijna te ver waren gegaan. Met een diepe zucht laat hij haar los.
“Do you think that was Rose?”� vraagt hij hees. Ava glimlacht als ze merkt wat voor effect ze op hem had.
“I think so”�, zegt ze. Dan bedenkt ze zich ineens dat ze het hem nog moet vertellen van haar en Ben. Austin luistert geboeid en grijnst meer en meer naarmate haar verhaal zijn einde nadert.
“Yeah, Ben told me he liked her. He even asked me to let her stay. I’ll see what I can do to help them both.”�
“That’s really sweet of you”�, glimlacht ze tevreden.
“Oh but I am really sweet”�, antwoordt hij met een grijns. Ava schiet in de lach door zijn gezichtsuitdrukking en grinnikend doet hij met haar mee. “I think I should go now”�, zegt hij dan. “Not that I want to. Believe me.”�
“I know”�, antwoordt ze zacht. “But you should, indeed.”�
Ze kijken elkaar nog even aan en dan komt hij opnieuw naar haar toe. Austin blijft voor haar staan en tilt haar gezicht met zijn vinger naar hem op. Ze kijkt in die blauwe ogen, verdrinkt erin en valt bijna door haar knieën als hij haar teder op de lippen kust.
“The day after tomorrow”�, zegt hij zacht. “I miss you already.”�
Vaag merkt ze dat hij zich van haar losmaakt en terug naar buiten gaat. Dit keer voelt ze zich nog meer van slag als anders. Als ze weer wat bij zinnen is gekomen, kruipt ze in het grote bed. Ze neemt het tweede kussen in haar armen en met zoete dromen over Austin, valt ze in slaap.

De dag erna, voor Austin op date gaat met drie meisjes, is er echter een minivergadering met iedereen samen. De reden ervoor is dat Austin graag die dag met vier meisjes zou afspreken, aangezien hij morgen niet zoveel tijd heeft. Als hij de naam van dat meisje noemt, beseft Ava dat zowel Rose als zij morgen dus alleen met hem gaan zijn. Het lukt niet om hem nog stiekem alleen te spreken, dus gaat ze nog niet direct uitleg kunnen krijgen. Ze heeft het gevoel dat er meer achter zit en kijkt er ook al ontzettend naar uit om de dag met hem door te brengen. Al is het dan maar een paar uur. Als hij haar en Rose die volgende dag dan komt halen, heeft ze haar uiterste best gedaan om er goed uit te zien. Austin neemt haar bewonderend van kop tot teen op en ze glimlacht hem toe. De dag duurt nu maar vier uurtjes in plaats van acht, maar het kan haar niet schelen. Eenmaal ze samen in de auto zitten, Ben is er ook bij, biecht Austin eindelijk op wat hij van plan is.
“I thought it would be nice to spend the day together. Not just you and me, but Ben and Rose as well.”�
Rose bloost bij die woorden, maar Ben draait zich om, zodat hij haar kan aankijken. “At least now we don’t have to worry about anyone finding out about us.”�
“So we can be together for four hours?”� vraagt ze voor de zekerheid. “Alone?”�
“Yes”�, knikt hij glimlachend. “Just you and me.”�
Rose moet er zowaar ook van glimlachen en ook Ava beseft wat dat betekent. Vier uurtjes alleen met Austin. Vanuit de achteruitkijkspiegel kijkt hij haar aan en ze voelt de opwinding stijgen.

De dag verloopt dan ook heerlijk. Om wat privacy te hebben, zijn ze in Ben zijn woning gaan zitten. Hij trekt met Rose naar boven om in de jacuzzi te zitten, terwijl Ava en Austin rondwandelen in de tuin. En niet zomaar rondwandelen, maar hand in hand. Af en toe houdt hij haar staande om haar te kunnen kussen of om haar vast te houden en ze voelt zich elke seconde nog verliefder worden. Hij vertelt over zijn familie, zijn werk, dingen die hem bezig houden, vorige vriendinnen, maar geeft eerlijk toe dat hij zich nog nooit zo snel tot iemand heeft aangetrokken gevoeld.
“I can’t explain”�, zegt hij. “When I’m with you, I feel strong and weak at the same time.”�
Ze zit samen met hem tegen een boom. Hij leunt met zijn rug tegen de stam en Ava zit tussen zijn benen. Ze voelt zijn adem elke keer langs haar oor strijken en geniet van zijn stevige armen rond haar. Tevreden zet ze zich nog wat dichter.
“Like the king of the world because we are together, but also hating the moment when we will be apart again”�, vult ze aan. Hij draait haar wat om zodat hij haar kan aankijken.
“Exactly”�, bevestigt hij. “How do you know?”�
Verlegen richt ze haar aandacht op het stukje huid dat ze ziet omdat het bovenste knoopje van zijn hemd openstaat. “Because I feel it too?”�
Zijn hand brengt haar gezicht voorzichtig weer omhoog. “You have no idea what I’m feeling right now.”�
“I think I know better than you think”�, antwoordt Ava. Zijn ogen ontmoeten de hare en hij brengt haar gezicht dichter naar hem toe voor een tedere kus. Zij heeft echter zin om het blote stukje huid verder te ontdekken. Daarom trekt ze zich een beetje los. Verbaasd kijkt hij haar aan.
“What is it?”�
“I want to do something”�, glimlacht ze ondeugend. Verrast kijkt hij toe hoe ze met haar hoofd naar zijn hals gaat. Traag en verkennend gaat Ava op onderzoek uit met haar lippen. Ze merkt dat zijn ademhaling versnelt als ze hem daar kust waar zijn hemd openstaat. Austin laat haar even begaan, maar houdt het dan niet meer. Hij drukt haar op het gras en komt half boven haar hangen om haar net zo genadeloos te kussen als zij bij hem gedaan heeft. Ze spelen nog een beetje en de spanning stijgt zienderogen.
“My god, I want you so much”�, fluistert hij hees tegen haar mond.
“I want you too”�, fluistert ze, zijn mond al terugtrekkend voor een nieuwe kus. Helaas rinkelt net op dat moment zijn gsm. Ben had beloofd te bellen als ze terug moesten vertrekken, zodat hij niet zou storen. Afwachtend kijkt hij haar aan.
“I don’t have to answer that”�, zegt hij met een licht smekende toon in zijn stem.
Ava glimlacht en wrijft over zijn wang. “Yes, you do.”�
Met een zucht en een vloek komt hij weer recht om de telefoon op te nemen. Het is inderdaad tijd om door te gaan. Austin steekt zijn hand uit om haar overeind te trekken en haalt dan enkele sprietjes gras uit haar haren. Voor ze terug naar het huis wandelen, houdt ze hem nog even tegen.
“I had a great time”�, zegt Ava zacht. “Even if it was only for a few hours. It was so nice to be alone with you for a while.”�
Austin buigt zich voorover en kust haar zacht op de lippen. “I’ll find a way to do this more often, I promise.”�
Op dat moment, als ze hem zo in de ogen kijkt en ziet dat hij ieder woord meent, voelt ze pas hoeveel hij echt voor haar betekent. Met moeite slikt ze de woorden in die ze zo graag tegen hem wil zeggen. Het is nog zo pril en ze wil hem ook niet afschrikken. Hand in hand lopen ze dan maar verder naar het huis. Rose en Ben staan ook al te wachten. Ava ziet dat ze er net zo gelukkig uitzien als zij. De rit naar het grote huis waar het programma doorgaat, duurt dan ook niet zo lang. De privacy zit er al weer op. Voor Austin de straat inrijdt, stopt hij echter de auto nog even, zodat hij haar nog een kus kan geven. Ben doet hetzelfde bij Rose en grinnikend kijken ze elkaar daarna aan.

Als ze het huis terug binnen komen, merkt Ava meteen dat er ontzettend veel tumult is. Blijkbaar is er iets gebeurd. Verbaasd lopen ze de living binnen.
“Did something happen?”� vraagt Ava, omdat ze situaties intussen goed kan inschatten. Twee meisjes lopen meteen naar haar toe. Kwaad blijven ze voor haar staan.
“THIEF!”� schreeuwen ze. “You stole our stuff! I couldn’t find my purse and some of my clothes and I found them in your room! How can you be so low?!”�
Het meisje begint nogal dramatisch te huilen en werpt zich praktisch in Austins armen.
“Relax, Tanya”�, probeert het andere meisje dat Monique heet, haar te sussen. “I’m sure Austin will take care of it right away.”�
Austin kijkt Ava intussen met een vragende blik aan en ze voelt de grond onder haar voeten verdwijnen als al de anderen ook rond haar komen staan en haar kwaad en vol verwijten neerbliksemen.

Reacties: