FanFic.nl

The Bachelor

Part 7

Twee dagen erna betreedt Ava met veel kriebels de zaal. Het concert is nog niet bezig, maar omdat alle plaatsen vooraan al bezet zijn, zet ze zich maar ergens achteraan. Als na een tijdje de lichten worden gedoofd en Hinder het podium betreedt, snakt ze naar adem omdat ze hem eindelijk weer ziet. Austin ziet er nog altijd even knap uit als altijd. Zijn haren staan wild en ongekamd, hij heeft een kort baardje en ze ziet wat Ben bedoelde met dat hij veel dronk. Zijn ogen zijn wat rooddoorlopen. Haar hart bloedt als ze ziet hoe slecht hij er aan toe lijkt te zijn. Hopelijk kan ze daar snel een einde aan maken. Met veel geduld en ook plezier luistert ze naar hoe het hele concert wordt gezongen. Als ze de bisnummers gedaan hebben, verlaten ze onder groot applaus het podium. Als de zaal een beetje leegloopt, loopt ze naar de zijkant van het podium om tegen de security te botsen.
“What do you want?”� vraagt de grote brede man nors.
“I would like to talk to Austin Winkler”�, vertelt ze de man. Die schiet natuurlijk in de lach.
“Everybody wants to talk to Austin, missy. You better leave. I’ve got better things to do.”�
“Please sir”�, smeekt ze bijna. Nu ze zo dicht is om hem te zien, moet ze doorzetten. “Tell him it’s Ava who is waiting for him. He will understand.”�
“I don’t think so”�, grinnikt de man nog na.
“At least you can try”�, wordt ze nu kwaad. “What if I’m telling the truth and Austin finds out? Don’t you think he would be angry?”�
De man slikt, omdat hij weet dat ze daar gelijk heeft.
“I’ll tell him you are here, but if you are lying..”� waarschuwt hij haar.
“I’m not”�, zegt ze snel. “Thank you.”�
De man vertrekt en dit keer kan Ava alleen maar wachten en hopen dat Austin haar inderdaad graag wil zien.

Intussen sloft de security guard naar de kleedkamer van Austin. Na een klop op de deur gaat hij naar binnen. Austin heeft zich al een glas cognac ingeschonken. Het is veel te pijnlijk om te moeten nadenken.
“What do you want?”� vraagt hij nors. “I didn’t tell you that you could enter, did I?”�
“There’s a girl here who wants to see you”�, zegt de man snel voor Austin nog verder gaat. “She says you would want to see her too.”�
“I don’t want to see anyone”�, snauwt Austin. “Leave me alone.”�
De man schraapt zijn keel. “She says her name is Ava.”�
Dit keer heeft Austin wel oren naar wat er hem verteld wordt. “What?”� vraagt hij als hij zich omdraait en met grote ogen de man aankijkt. “What did you say?”�
“There’s a girl named Ava here to see you”�, herhaalt de man, blij dat hij toch niet wordt weggestuurd.
“Where is she?”� roept hij nu ongeduldig.
“Next to the stage”�, antwoordt de man, maar Austin rent al naast hem door om zelf te gaan kijken.

Ava staat intussen te ijsberen op die plaats. Hoe lang kan het duren om Austin te halen? Waarschijnlijk is die lompe security haar naam vergeten. Maar ineens hoort ze een zeer bekende hese stem haar naam roepen. Verrukt draait ze zich om en inderdaad. Austin loopt in grote passen op haar af. Hij opent het hek naar de backstage, zodat ze binnen kan en neemt haar dan meteen in zijn armen. Na enkele seconden beseft hij echter dat iedereen hen kan zien en daarom neemt hij haar snel mee naar zijn kleedkamer. Daar omhelst hij haar nog eens stevig. Het voelt zo goed om zijn armen weer rond haar te hebben dat ze de tranen alweer voelt opkomen. Na een tijdje laat hij haar los om haar eens goed te bekijken.
“Ava”�, zegt hij nog altijd ongelovig. “I can’t believe you’re here.”�
“Me neither”�, glimlacht ze watering.
Austin streelt de tranen in haar ooghoek weg met zijn duim. “Do I have to thank Ben for this?”� vraagt hij.
Ava knikt ter bevestiging. “He told me you were not doing so well”�, zegt ze zacht.
“I wasn’t”�, antwoordt hij serieus. Met zijn indringende blauwe ogen kijkt hij haar aan. “But I feel much better now.”�
Zijn ogen trekken haar als magneten naar hem toe en voor ze het weet, ligt ze weer in zijn armen en raken zijn lippen de hare. Het duurt niet lang eer ze helemaal week wordt. Eindelijk kan ze hem weer aanraken. Eindelijk is hij weer bij haar. Ze legt haar hand in zijn nek om hem nog dichter te trekken en Austin strompelt achteruit om zich in de zetel te kunnen zetten. In zijn val trekt hij haar op zijn schoot, terwijl zijn mond de hare geen moment verlaat. Zuchtend leunt ze dicht tegen hem aan, intens genietend van het moment. Austin laat haar na een tijdje los, zodat hij haar gewoon kan vasthouden.
“I’ve missed you so much”�, zegt hij. “You have no idea.”�
Natuurlijk heeft ze wel een idee. Ze heeft hem net zoveel gemist en nu ze weer bij hem is, weet ze zeker dat het dit is wat ze wil. Bij hem zijn. Haar liefde voor hem is nog nooit zo groot geweest als op dit moment dat ze hem weer ziet. Wat de gevolgen ook zijn van het verbreken van het programma. Als Austin haar net zo gemist heeft als hij zegt dat hij doet, dan is er maar één oplossing. Ava kust hem zacht op de lippen, ervan overtuigd dat de moeilijkste periode voorbij is.
“I’ve missed you too”�, antwoordt ze zacht. “It was hell not to be with you for so long.”�
“I tried everything”�, zegt hij dan. “I thought of so many things but nothing was good enough. I have no idea how I can make this happen. Hey, how is it with that boy?”�
Ze verwerkt net de eerste kleine klap, namelijk dat hij vertelt dat hij niet weet hoe hij deze situatie kan oplossen. Gelukkig kan ze nu wat afleiding zoeken in Daniel.
“He’s fine”�, antwoordt ze. “It was a good thing I went back to help him.”�
“Yeah, I’m sure it was”�, reageert hij. Hij houdt haar dicht tegen zich aan en streelt terwijl over haar rug. Intussen voelt Ava zich steeds ongemakkelijker worden. Heeft Austin er nu werkelijk niet aan gedacht dat hij gewoon het progamma kan stopzetten? Hij had het toch nog eens vermeld nadat jullie voor de eerste keer samen hadden geslapen? Voorzichtig probeert ze er naar te peilen.
“Austin?”� vraagt ze. Hij kijkt omhoog en kijkt haar vragend aan.
“What is it?”� vraagt hij.
“You say you’ve tried to find a solution for this situation. But what if you just stop with the program? I know it’s already taped and everything but it still has to come on TV…”�
“I thought about that”�, zegt hij eerlijk, zich totaal niet bewust van de groeiende pijn in haar hart. “But I have to pay a serious sum of money if I do. There has to be another way.”�
Terwijl het lijkt alsof ze niet meer kan ademen, gaat ze traag van zijn schoot af. Blijkbaar zijn zijn gevoelens voor haar toch niet zo diep als hij niet eens wat geld ervoor over heeft. Ze snapt ook wel dat hij zijn woord heeft gegeven en dat het een heel gedoe is, maar ze had het absoluut voor hem gedaan. Omdat ze van hem houdt. En het pijnlijke besef dat ze duidelijk niet zoveel voor hem betekent, doet haar snel opstaan om naar de deur te lopen. Austin weet nauwelijks wat er aan de hand is als ze zo ineens opstaat.
“Ava? What’s wrong?”� vraagt hij bezorgd. Als ze in zijn ogen kijkt, ziet ze de ongerustheid, de pijn van haar naderende vertrek en nog iets anders wat ze niet kan plaatsen.
“You are right”�, zegt ze met verstikkende stem. “I don’t think there is another option. The fine is too big and I wouldn’t want you to spend that all on me. After all, I’m not worth that much.”� Ze glimlacht zwakjes en loopt achterwaarts naar de deur, intussen ook haar tas pakkend die ze had laten vallen toen hij haar zo innig kuste.
“What are you talking about?”� vraagt hij onbegrijpend.
“Nothing”�, zegt Ava snel. “I have to go now. It was nice to see you again. Maybe we’ll meet again someday.”�
Ze voelt de tranen weer opkomen en voor hij nog iets kan zeggen, draait ze zich om en is ze de deur uitgelopen. Austin roept haar nog achterna, maar ze verdwijnt in de menigte voor hij haar goed kan vinden.

Snikkend rijdt Ava terug naar haar huis en ze huilt tranen met tuiten tot ze eindelijk in slaap valt.
Het hele weekend is een ontzettende anticlimax. Ze had zo gehoopt dat ze het samen met Austin kon doorbrengen; dat hij eindelijk begreep hoe de vork aan de steel zat, maar niet dus. Zaterdag geeft ze haar huis een goede schrobbeurt, zodat ze er niet aan moet denken en zondag rijdt ze naar zee om eens goed te kunnen uitwaaien. Op dit moment weet ze zelfs niet of ze hem ooit nog gaat zien. Wat heeft het voor zin als hij niet zoveel voor haar voelt als zij voor hem? Tijdens die eenzame momenten probeert ze na te denken over wat het beste zou zijn. Het nog eens proberen heeft geen zin. Ze heeft de eerste stap al gezet, maar als Austin het niet doorheeft, kan ze er ook niets aan doen. Het enige wat Ava kan bedenken, is om hem gewoon proberen te vergeten. Hoe moeilijk dat ook zal zijn.

Die maandag probeert ze dan ook met goede moed en een half oprechte glimlach te gaan werken. De tijd om te huilen en melig te zijn is voorbij. Al haar collega’s merken niets op van haar innerlijke moeilijkheden en dus gaat ze gewoon door. Maar natuurlijk kon de dag niet goed blijven gaan. Net als ze weer wil buitenlopen om zeven uur - ja, ze heeft weer langer gewerkt - komt Rose naar binnen. Even weet Ava niet wat zeggen. Het is al zo lang geleden dat ze haar gezien heeft en ze weet ook niet van hoeveel ze op de hoogte is. Gelukkig neemt Rose zelf de touwtjes in handen.
“Ava”�, glimlacht ze. “I’m so happy to see you’re still here. I’ve been waiting for you for a while now and I didn’t know if you were still working.”�
Ze geeft haar een lieve knuffel en in die omhelzing voelt Ava hoe blij ze is om haar weer te zien. Eigenlijk geldt dat voor haar ook.
“I just finished”�, zegt ze. “What can I do for you?”�
“Can we go somewhere more private?”� vraagt ze, omdat jullie in het midden van de hal staan. Ava knikt en gaat haar voor naar de kamer waar iedereen eet en waar ze de week ervoor ook met Ben zat.
“First of all”�, zegt ze, voordat Rose ook maar iets kan ondernemen, “I want to congratulate you with Ben. I’m so happy for you.”�
“Thank you”�, zegt ze blij. “I’m happy too. We try to be secretive about it, because of the show, but it’s hard.”�
Dat is eigenlijk ook waar. Door Austin zijn beslissing om het programma toch te laten doorgaan, is niet alleen jullie relatie, maar ook die van Ben en Rose onderdrukt.
“Just a little while longer”�, zegt Ava daarom maar geruststellend. Al is dat voor haar helemaal niet het geval.
Rose begint een beetje te draaien op haar stoel en Ava merkt dat ze iets wil zeggen. Omdat ze zeker is dat ze het niet graag hoort, laat ze de stilte maar duren om haarzelf een beetje tijd te geven.
“There was something I wanted to ask you”�, begint Rose uiteindelijk na een minuut of drie.
“Ask away”�, zegt ze nonchalant.
“Ben told me he gave you a ticket to see Hinder. What happened there? I mean.. Austin is really upset. I never saw him like that before and I’ve seen him behave strange in the past two weeks with drinking and yelling en being quiet, but this is nothing like that. He seems desperate.”�
Het voelt raar aan om die woorden zo te horen. Ergens wil Ava ze graag geloven, maar ergens vreest ze dat er niet veel van kan kloppen.
“I don’t know about that, Rose”�, zegt ze dan ook met een zwakke glimlach. “It’s hard to believe.”�
Nu kijkt ze Ava met een ongelovige blik aan. “How can you say that? You do remember how he looked at you at the mansion? And you do remember how upset he was when you had to leave? How can you think all of that is gone now?”�
“Because he doesn’t change anything about it”�, zegt ze nu al verdedigend. “I saw him and yes it was wonderful.. it was more than that..”� Ava zwijgt even omdat de herinnering aan hem haar weer in de war brengt. “From the moment I saw him again, I knew he was the one I want. Forever. I love him, Rose. I love him so much it’s practically killing me. But when I asked him about the program and if he could cancel it, all he said was that the fine was too much and there had to be another way. If he thinks like that, then his feelings for me are probably not as great as we thought.”�
Rose kijkt haar zwijgend aan en luistert goed naar alles wat ze aan het zeggen is.
“All he said was that the fine was too big to pay?”� vraagt ze verward.
“Yes”�, antwoordt Ava. “He did tell me he missed me, but the fact that money is the thing that’s keeping us apart…”� Ze slaakt een diepe zucht en gaat verder. “I would have paid that fine a long time ago. Being with him is way more important than that.. but if he can’t see it, then I have no other choice.”�
“What do you mean?”� vraagt Rose.
“I have to let him go”�, antwoordt ze resoluut. “I have to find a way to continue my life without him. And I will..”�
“I can’t believe he would say such a thing.. You have no idea how much he missed you the past few weeks.”�
“Well, maybe he didn’t miss me enough”�, glimlacht ze triestig. “Please don’t tell him that’s the reason I left. If he can’t figure it out himself, it doesn’t mean anything.”�
“No, I won’t”�, zegt Rose.
Ze praten nog een tijdje verder, maar dan is het tijd om toch maar eens naar huis te gaan. Rose belooft te zwijgen en zegt dat ze nog wel eens zal langskomen om wat bij te praten. Dat is natuurlijk meer dan oké. Hoe moeilijk haar eigen situatie nu is, Ava is toch blij voor haar dat het goed is gekomen met Ben.

Op dat moment zit Austin zelf te ijsberen in zijn villa. De drie dagen sinds het concert heeft hij niets anders gedaan dan nagedacht over wat de plotse reden van haar vertrek kon zijn. Iets in hem zegt dat er iets is veranderd. Hij is ineens niet meer zo zeker of ze hem nog wel wil terugzien en die gedachte kan hij niet verdragen. Als er één ding is dat hij nu wel zeker weet, dan is het dat hij ook van haar houdt. Nog nooit had hij zich zo verloren gevoeld als toen Ava van hem wegliep. Alsof ze een stuk van zijn hart had meegenomen. Austin weet dat er iets gedaan moet worden, maar wat? Het contract van het programma ligt in de weg. Als het niet voor die boete was…
Ineens lijkt zijn centje te vallen. Die boete.. wat maakt hem die boete nu uit? Er is geld genoeg om ze te betalen, het programma wordt stopgezet en hij kan terug bij Ava zijn. Op dat moment beseft hij ook dat ze het net daarover hadden voor ze zo snel weer vertrok. Austin wrijft met zijn hand door zijn haar. Hoe kon hij zo stom zijn? Natuurlijk is ze vertrokken. Hij heeft net gedaan alsof die boete belangrijker was. En dat is helemaal niet zo. Het enige wat hem tegenhield, was dat hij ervan overtuigd was dat er nog een andere manier was. Nu hij erover nadenkt, weet hij ineens zeker dat dat de reden was dat ze was vertrokken. Het groeiende besef dat ze nu waarschijnlijk inderdaad niets meer met hem te maken wil hebben, doet hem ter plekke bevriezen. Hij moet het goedmaken. Hij moet naar de producer gaan om te zeggen dat het voor zijn part genoeg is. Het idee om zonder haar verder te moeten, is veel te pijnlijk om ermee door te gaan. Austin pakt zijn telefoon op om Ben te bellen. Zo gauw hij morgen naar de producers is gegaan, moet hij haar zoeken en als hij het goed heeft, had Ben haar werkadres. Desnoods wacht hij de hele dag en avond. Hij moet en zal Ava overtuigen.

De dag erna gaat ze weer nietsvermoedend aan het werk. Het gesprek met Rose heeft haar wel doen beseffen dat ze de juiste keuze heeft gemaakt. Al was het ontzettend moeilijk om te horen dat hij haar toch gemist heeft. Waarom beseft hij dan niet wat er aan de hand is? Of is er helemaal niets aan de hand? Om 14u gaat ze zuchtend naar de gang waar Sophie staat met een dossier dat ze nodig heeft. Ze moet er maar niet verder over nadenken, want het helpt toch niets. Sophie overhandigt haar het dossier en vertelt nog wat leuke anekdotes als ze ineens bevriest en over Ava’s schouder iemand aanstaart.
“What is wrong?”� schiet ze in de lach bij haar collega’s verbouwereerde gezicht.
“He’s a celebrity”�, fluistert ze nogal onsubtiel, terwijl ze de verschijning achter Ava nog altijd aanstaart. Lachend haar hoofd schuddend draait Ava zich om om te kijken waar ze het over heeft. In de deuropening staat een brede, grote man met donkere haren tot op zijn schouders en indringende blauwe ogen haar intens aan te kijken. Austin. Ze verslikt zich haast omdat ze totaal niet verwacht had hem hier te zien. Snel loopt ze naar hem toe voor er nog meer tumult ontstaat.
“What are you doing here?”� vraagt ze fluisterend, maar toch met een kwade ondertoon. Dit is al de derde keer dat iemand van het programma haar hier komt opzoeken.
“I need to talk to you”�, zegt hij, zijn ogen nog altijd op haar gericht. “Please.”�
Als ze hem aankijkt, ziet ze een mengeling van wanhoop en tederheid. De blik brengt haar zodanig in de war dat ze niet anders kan dan hem mee te nemen naar haar bureau.
“Follow me”�, zegt ze zacht. Ava kijkt even naar Sophie om te zeggen dat ze haar het komende kwartier niet moet storen, maar die knikt enkel om dan met open mond verder te staren.
Eenmaal op haar kamer aangekomen, kan Austin zich niet langer beheersen. Hij neemt haar in zijn armen, drukt haar tegen de deur en kust haar met zo’n intensiteit dat haar tenen ervan krullen. Omdat het zo fantastisch aanvoelt, gaat Ava eerst volledig mee op in het moment. Maar dan komt jammer genoeg het besef dat ze afstand van hem moet nemen. Ze legt haar handen tegen zijn borstkas om hem weg te duwen en loopt direct naar haar bureau om afstand te kunnen bewaren.
“Don’t do that”�, zegt ze hijgend, nog altijd snakkend naar adem van zijn kus. “What do you want?”�
Austin heeft echter geen zin om op een afstand te blijven en hij komt dichter naar haar toe.
“Can we only talk for fifteen minutes?”� vraagt hij.
“I have a job here, you know”�, antwoordt ze kortaf. “I have no time to waste.”�
Dit keer ziet ze zijn ogen opschrikken bij die woorden. Alsof haar tijd met hem een verspilling zou zijn. Goed, hij voelt zich gekwetst. Dat is ook net wat hij verdiende.
“You have every right to be upset”�, zegt hij dan ook. “I deserve that.”�
“Glad you realize”�, zegt ze nors. Inwendig razen de emoties echter door haar lijf. Waarom moet hij ook zo dicht staan?
“Ava”�, begint hij. “There is so much I want to tell you.”� Hij zucht eens en gaat dan verder. “I heard you. That night after the party in bed? I heard you say you love me.”�
Terwijl ze haar blik van hem afwendt, omdat ze zich die nacht maar al te goed herinnert, gaat hij verder. “I was so happy when you said that. That was the first feeling I got. And then I got scared, because my feelings for you were so powerful and overwhelming… I didn’t really knew what it meant. I wanted to figure it out, but then you had to leave! The two weeks after that were the hardest ever. I missed you so much, it was like all I could think of was you. I tried to find a way for us to be together, but I couldn’t see it. Not yet.”�
Hij zwijgt even en kijkt haar aan om te zien of ze nog luistert. Ava staat er met haar armen over elkaar, maar durft hem niet terug aankijken. Daarom gaat hij maar verder. “I didn’t dare to admit how deep my feelings for you were at that time. When I saw you again Friday, it hit me. It felt so good to hold you again.. just being able to see you smile, makes my entire day. And when you left, It felt as though you were taking a part of me with you. I never felt that lost.”�
Austin komt naar haar toe en tilt haar gezicht naar hem op, zodat ze hem wel moet aankijken. Zijn ogen staan nog altijd wanhopig, maar dit keer ziet ze met hoeveel liefde hij haar aankijkt. Kan dit echt zijn?
“I annulled the contract”�, zegt hij dan. “I don’t care about that fine anymore. I never cared about it. I was just too scared to admit to myself how I felt, but when I thought I could lose you forever, that didn’t matter anymore.”�
Beverig staart ze hem aan. “Have you talked to Rose?”� vraagt ze met trillende stem.
“Rose?”� vraagt hij verward. “No, not at all. What does she have to do with this?”�
In zijn ogen ziet Ava dat hij de waarheid spreekt en echt niets weet van het gesprek dat ze gisteren met haar had.
“Why did you annul the contract then?”� vraagt ze, half smekend.
Met een glimlach streelt hij over haar wang met zijn duim. “Because I love you, Ava. I love you so much that the single thought of not being with you eats me alive. The thought of losing you made my heart stop. I can’t believe I was so stupid not to admit it before. It’s you. You are everything to me. I love you.”� Hij zwijgt even en ziet hoe haar ogen nat worden van tranen. “I know I did a lot of stupid things, but I don’t ever want to lose you again.. please.. say you’ll give me another chance. I’ll do anything. An entire life if I have to, but please, Ava..”�
De eerlijkheid en de angst voor haar afwijzing zijn ook duidelijk in zijn blik te lezen. Haar gevoel zegt dat hij niets anders dan de waarheid heeft gesproken. Hoe kan ze hem niet vergeven als haar hele hart haar smeekt om hem terug toe te laten en haar ziel weet dat ze hem nodig heeft?
“I love you too”�, zegt ze zacht. “You can’t lose me. My feelings for you are too strong..”�
“So?”� vraagt hij voor de zekerheid, nu met een opgewonden klank in zijn stem. “You’ll forgive me? You’ll take me back?”�
Glimlachend kijkt ze hem aan. “I forgive you.”�
Austin slaakt een kreet van blijdschap en tilt haar op in zijn armen om haar rond te draaien. Als hij haar terug neerzet, legt hij zijn handen om haar gezicht en kust hij haar met zo’n liefde waar ze van duizelt. Ava klampt zich aan hem vast en beantwoordt zijn kus even hartstochtelijk. Na enkele minuten moet hij haar echter loslaten, omdat er op de deur wordt geklopt. Het is tijd voor haar volgende patiëntje. Austin laat haar met tegenzin los.
“I’ll stay here”�, zegt hij. “The entire day until you’re done. Then we can go to your place and talk about this, if you want to.”�
“Okay”�, knikt ze tevreden. Austin kust haar nog eens, fluistert nogmaals ‘I love you’ tegen haar lippen en gaat dan naar de wachtzaal om op haar te wachten.
Ze behandelt nog drie patiënten, maar voelt de opwinding omdat ze weet dat hij op haar wacht. Als ze dan eindelijk gedaan heeft tegen vijf uur, kan ze niet wachten om naar hem te lopen. Hij zit in de wachtkamer handtekeningen uit te delen aan kindjes die hem herkenden. Het ziet er zo lief uit dat ze goedkeurend blijft kijken. Als hij haar opmerkt, glimlacht hij stralend en als in een droom loopt ze naar hem toe. De kindjes verdwijnen, hij neemt haar in zijn armen en kust haar zo teder dat ze niet kan wachten om naar haar thuis te gaan. Austin volgt haar in zijn auto, omdat hij niet wist waar ze woonde, maar eenmaal binnen is er geen tijd voor een rondleiding. Ava vliegt weer in zijn armen, hij tilt haar op en ze wijst hem de weg naar de slaapkamer, waar ze de eerste uren nog niet zullen uitkomen. Eindelijk kunnen ze ongestoord samen zijn.

Reacties: