FanFic.nl

Teenage Drama

Hoofdstuk 7

Bijna gefascineerd staarde Illeke naar de bruistablet die oploste in haar glas water. Haar neefje, Joren, keek haar met grote ogen aan en krabde met zijn handje in zijn blonde haar.
“Wat is dat?”�, vroeg hij. “Wilde je bruiswater?”�
Illeke moest even lachen. “Dat is tegen mijn hoofdpijn.”�
“Dat doet mijn papa als hij te veel bier heeft gedronken,”� zei hij. Ze zuchtte. “Voor een zevenjarige ben jij al veel te slim.”�
Hij lachte en pikte nog een frietje van haar bord.
“En je eet ook nog eens te veel dan goed voor je is,”� grijnsde Illeke.
“Jij bent gewoon dom,”� lachte hij haar uit en hij wees naar haar. “Gaan we nu naar de olifanten?”�
“Ik ben al blij dat je niet vindt dat er eentje voor je zit,”� mompelde ze. Joren grijnsde en lachte luid.
“Gaan we nu? Gaan we nu? Gaan we nu?”�, vroeg hij ongeduldig. Illeke knikte en duwde hem vooruit, het restaurant uit. Eenmaal buiten liep hij rond als een kip zonder kop. Twee keer per week deed hij aan veldlopen en dat was er aan te zien: Illeke kon hem amper bijhouden. Welgeteld anderhalve minuut later stond hij naast zijn geliefde olifanten, dan wilde hij naar de ‘giraffen met de lange nek’ en daarna besliste hij om terug naar de andere kant van het park te rennen om naar het reptielenhuis te gaan kijken.
“Die slang was keicool!”�, zei hij opgetogen. “Mag ik op die speeltuin?”�
Illeke wilde net beginnen preken dat ze daar niet voor betaald had, toen ze zijn smekende gezichtje zag - en ze besefte dat zij dan gewoon op een bankje in het waterige zonnetje kon gaan zitten. Hij liep naar één of andere glijbaan en Illeke draaide zich om om op een bankje te gaan zitten, toen ze op botste tegen iemand.
“Sorry, sorry!”�, zei ze al, voor ze opkeek en zag dat ze tegen Marya gelopen was. “Wow, dat is ook toevallig! Ik dacht wel dat het iets meer dan twee weken zou duren voor ik je terug zag!”�
“Zeg, wat een begroeting! Geef me een knuffel, schatje!”�, grijnsde Marya en ze omhelsde Illeke.
“Met wie ben je hier?”�, vroeg Illeke nieuwsgierig.
“Met Caroline. We zijn erachter gekomen dat we eigenlijk levenslang gratis binnen mogen in dierentuinen omdat we ’s zomers altijd op de kinderboerderij werkten. Cool, hé?”�
Ze lachte haar typische grijns waar iedereen wel vrolijk van moest worden. Illeke knikte dan ook enthousiast. “En ik heb de volle pot betaald! Ik ben hier met mijn neefje.”�
“Ja, Joren, toch? Zijn baby-foto prijkte zes maanden lang op je agenda. Wat een schatje!”�
Illeke wees hem aan op één of ander klimrek en vroeg dan waar Caroline ergens uithing.
“Op het toilet. Je kent haar zwakke blaas toch,”� grijnsde Marya.
“Caroline í­s gewoon zwak,”� hing Illeke weer even de bitch uit. “Is George thuis gebleven?”�
George was Marya’s vriend, over wie ze Illeke tijdens de reünie honderduit had verteld.
“George is met Ludovic mannendingen gaan doen. We hebben onze mannen vriendjes laten worden. Cool, hé?”�, antwoordde Marya. Illeke’s mond zakte open. “Ludovic? Toch niet haar tramlover?! Daar speelde ze altijd hard to get mee!”�
“Hard to get?”�, herhaalde Marya. “Zeg maar never gonna happen! En nu zijn ze een koppel.”�
Op dat moment liep Caroline het toilet uit. “Ha, Illeke, ik had net zo’n mooie dag…”�
Ze lachte boosaardig, maar Illeke zei snel: “Lach maar, wat heb ik gehoord over… euh, Ludovic was het toch?”�
“Ai, dat vreesde ik al… Aan het roddelen geweest? Tja, hij bleef maar aandringen,”� grijnsde ze. “En hij werd minder zielig… Zeg, maar van zielig gesproken… Daar hangen al drie minuten twee mini-voeten aan dat klimrek te spartelen in de lucht!”�
Illeke barstte in lachen uit toen ze zich het beeld alleen nog maar voorstelde, maar als ze zich concentreerde op de kleine, rode All Stars, merkte ze dat ze die schoenen herkende.
“Shit, Joren!”�, riep ze verschrikt en ze liep naar dat klimrek. Daar hing Joren inderdaad aan één van de eerste spijlen van het klimrek.
“Ik… Ik… Ik geraak niet meer v-v-verder!”�, jammerde hij en hij deed ontzettend hard zijn best om niet in huilen uit te barsten - als een echte, stoere vent. Ze strekte haar armen uit en zette hem op de grond. Zijn lip trilde, maar nog steeds wilde hij geen traan laten. Ze aaide even over zijn hoofd.
“Jij, rare! Wil je nog verder spelen?”�, vroeg ze. Hij dacht even na en schudde toen zijn hoofd.
“Ik wil apen zien!”�, zei hij met grote ogen en hij wees met zijn vingertje naar de kooien. Voor ze hem kon tegenhouden liep hij al weg. Ze zwaaide snel even naar Marya en Caroline en liep achter Joren aan. Ondertussen rinkelde haar telefoon en terwijl ze hem voor een bordje met uitleg over apen zette - hij wilde constant bewijzen dat hij nu eindelijk kon lezen -, nam ze op.
“Ha, mijn favoriet model!”�, begroette ze Jim.
“Mijn advocate van de duivel!”�, zei hij al even enthousiast. “Waar ben je ergens? Ik hoor zoveel stemmen.”�
“Ruik je de apenkeutels niet door de telefoon heen?”�, huiverde ze en daarna verduidelijkte ze: “Ik ben in de Zoo van Antwerpen.”�
“Juist, het was dat of je toilet!”�, zei hij bijdehand. “Ik belde eigenlijk om te vragen of je nog eens wilde afspreken!”�
“Hmm, dat hangt ervan af… Ga je me weer dronken voeren, want ik heb net besloten om nooit meer te drinken.”�
“Ik mag naar de première van een film en ik heb een date nodig. Alleen wat champagne voor the rich and famous dus. Trouwens, je was niet dronken, anders had ik je wel in mijn bed gekregen!”�
“Dat was je nog niet gelukt als ik in comateuze toestand was, player!”�, grijnsde ze.
“Daar zijn die vooroordelen weer, ik moet ze dringend de kop indrukken! Woensdagavond, acht uur? Ik kom je ophalen,”� stelde hij voor.
“Perfect, tot woensdag!”�

Wanneer Illeke thuiskwam, trof ze Laura aan op een blauwe yoga-mat. Ze zat met haar knieën op de grond en had haar armen in haar nek. Illeke liep snel naar haar toe. “Laura, ik heb je hulp nodig. Dringend!”�
Traag opende Laura haar gesloten ogen. “Shht, wees eens wat meer zen! Je verstoort mijn yin en yang!”�
“Wat?”�, vroeg Illeke verward.
“Zie je dan niet dat ik mediteer?”�, zuchtte Laura. “Ik heb een drukke dag gehad.”�
“Laura, shoppen telt niet als lichaamsbeweging, ook niet als de Flair zegt dat het eigenlijk cardiotraining is,”� merkte Illeke serieus op. “En ook al verstoor ik je zweverig gedoe, ik kan je hier op aarde goed gebruiken, zoals ik al zei.”�
Ondertussen was Laura’s interesse getrokken en ze werd haar yoga-les duidelijk beu, dus maakte ze van haar armpositie een stretchbeweging en klopte ze naast haar op de mat, als teken dat Illeke mocht gaan zitten. Gehaast deed ze dat en begon ze te vertellen: “Ik heb woensdag weer een date met Jim en -”�
“Ja, natuurlijk mag je mijn nieuwe Jimmy Choo’s lenen. Was dat je groot probleem? En dan ben ik hier de dramaqueen…”� onderbrak Laura haar.
“Wil je nu eens je klep houden? Dank je voor de schoenen, maar ik heb het over iets anders. Ik ga met hem naar een filmpremière, maar klinkt dat als een serieuze date? Want ik wil niet dat hij er meer van verwacht. Ik ben vrij zeker dat hij gewoon een goede vriend kan worden. Hij is geweldig, maar een relatie… Ik weet het niet, Laura.”�
“Jij hebt gewoon al veel te lang geen relatie gehad, Ill. Jim past perfect bij je, ik ken jou. En we weten allebei dat je twijfelt omdat je weer contact hebt met Leander, ook al ga je dat nooit toegeven. Maar omdat ik je beste vriendin ben, wil ik je helpen. Wil je een date en toch geen date? Wij gaan op double date, meid. Ik vind wel iemand en Jim vindt dat vast oké. Hij vindt alles best, als hij jou maar ziet. Trouwens, hoe moeilijk kan het voor een beroemd fotomodel zijn om extra kaartjes te krijgen?”�, knipoogde ze.

“Rep je dikke kont van voor die spiegel, Ill! Ik moet me nog opmaken en onze dates kunnen er zo zijn,”� zei Laura gehaast.
“Wie is je date nu eigenlijk?”�, vroeg Illeke nieuwsgierig.
“Voor jou een vraag, voor mij een weet!”�, zei Laura geheimzinnig en ze duwde Illeke weg. Ze had haar krullen chique opgestoken en droeg een knalgele jurk. Illeke zelf had haar haar wat gestijld en droeg een babyblauw jurkje met een groen, pastelkleurig giletje erover. Eigenlijk was het veel te zomers voor de tijd van het jaar, maar Illeke vond het wel mooi en ze zou toch binnen zitten.
“Je plan om in mijn buurt te blijven, gaat wel grandioos mislukken, want jouw geel is té lelijk bij mijn blauw,”� zuchtte Illeke. “Ik hoop dat je jouw date hebt gevraagd om zijn kostuum op je af te stemmen.”�
“Je kent mij, stylish as hell,”� grijnsde Laura. Op dat moment ging de bel. Laura knipperde met haar ogen door de mascara en Illeke zorgde ervoor dat de deur beneden open ging en deed de voordeur hier op een kier. Een paar seconden later stapte Jim nonchalant uit de lift. Hij droeg een donkerblauw, duur uitziend pak met een das in een gelijkaardige kleur als haar kleedje. Het was duidelijk dat Laura weer eens voor spion had gespeeld.
“Je ziet er mooi uit,”� knipoogde hij. “Al moet ik wel toegeven dat Laura me gisteren minstens een half uur heeft verteld over hoe babyblauw je jurk was.”�
“Dat moet je er niet bij zeggen, eikel!”�, schold Laura vanuit de badkamer. Toen de bel voor een tweede keer ging, snelde ze naar de voordeur en even later kwam er niemand minder dan Sean binnen. Hij droeg een zwart pak en - passend bij Laura’s jurk - een gele das.
“Ik dacht dat je een geel strikje zou dragen!”�, zei Laura beteuterd.
“Je dacht toch niet echt dat ik me zo belachelijk ging maken? Nog een rood zwembroekje erbij en ik ben net Di Rupo,”� rolde Sean met zijn ogen. “Wees al blij dat het de juiste kleur is.”�
Hij stelde zich vriendelijk voor aan Jim en knuffelde Illeke uitbundig.
“Gaan we nu? Ik wil zo’n première wel eens meemaken… Is er ook gratis eten?”�, vroeg hij, spontaan als altijd. Jim keek hem grijnzend aan. “Laura had geen geschiktere date kunnen scoren!”�
Die porde hem tussen zijn ribben en met zijn vieren lieten ze Laura’s appartement achter zich.

“Dus als ik het goed begrijp, hebben jullie alle drie samen op school gezeten?”�, vroeg Jim ter informatie. De première zat er al even op en Illeke herinnerde zich de titel van de film niet, maar het was wel een steengoede romantische komedie. Ze had met Jim geposeerd op de rode loper - daar zou ze best gewend aan kunnen raken, misschien moest ze een carrière als filmster overwegen, of gewoon zo bekend worden als Jef Vermassen. Ze zaten nu al een klein uurtje in een gezellig cafeetje in de buurt van de bioscoop. Op de receptie waren ze ook al flink in de champagne gevlogen en de pintjes stegen toch ook al wat naar haar hoofd.
“Dat begrijp jij helemaal, ik heb de volledige zes jaar uitgezeten met die twee hier en het is niet iets wat ik je kan aanbevelen, geloof me! Je bent op date met Illeke, hé? Vreemde smaak heb je,”� grijnsde hij.
“We gingen uit op onze eerste date en ik had wat gedronken. Ik herinnerde me haar niet zo goed,”� lachte Jim.
“Je hebt nu blijkbaar ook wat veel gedronken en of je me nu morgen nog herinnert of niet, dat maakt niet uit, want er komt geen derde date,”� pestte Illeke hem.
“Als je geen mannenpraat wil, moet je niet op double date gaan, Ill,”� zei Sean en hij gaf Jim een high five.
“Straks wordt Leander jaloers op je nieuwe beste vriend,”� merkte Illeke op.
“Oh, je hebt al iemand,”� zei Jim quasi gekwetst.
“Ach ja, Leander… Illeke kan je í¡lles over hem vertellen als je interesse zou -”� begon Sean, maar Illeke snoerde hem de mond met een boze blik.
“Goed, voor er gíªnante stiltes ontstaan: wie wilt er nog een cocktail? Ik trakteer,”� zei Laura.
“Nog een cocktail en je mag mij morgenvroeg zo’n Bloody Mary shaken om te ontnuchteren,”� mompelde Illeke. “Trouwens, het is al bijna half één en ik moet werken morgen.”�
“Ik heb een casting, dus ik wil er wat fris uitzien,”� trad Jim haar bij.
“Dat is waar ook: jij hebt een schoonheidsslaapje nodig,”� grijnsde Illeke.
“Seuten...”� schold Sean. “Ik moet ook werken! Public relations, had je mij dat ooit zien doen? En ik moet nog naar Antwerpen, maar zaag en klaag ik? Nee, toch?”�
Eenmaal buiten sloeg Jim zijn arm om Illeke heen en Sean deed net hetzelfde bij Laura, duidelijk gebruik makend van de situatie. Toen Jim kort zijn lippen op de hare plaatste, keek Sean Laura grijnzend aan en die zei agressief: “Je waagt het niet!”�
Illeke giechelde, maar concentreerde zich toen weer volledig op haar eigen date. “Ik vond het echt leuk. Dank je voor de uitnodiging!”�
Hij knipoogde en ze kuste hem terug. Geen brave afscheidskus, maar een echte tweede date-kus! Ze besefte dat ze Laura had meegevraagd om deze situatie te vermijden - daarom keek die haar waarschijnlijk zo verbluft aan -, maar tegelijk was het wat ze wilde, wat goed voor haar was. Ze moest Leander uit haar hoofd zetten en ruimte en tijd maken voor nieuwe mannen. En daten met een knap model was een goed begin…
“Zalige auto!”�, complimenteerde Sean Jim nog, voor hij wegscheurde in zijn rode auto.
“Ik ga er ook maar eens vandoor,”� zei Sean. “Allerliefste dateje, arrividerci!”�
Hij had zich al omgedraaid als hem plots iets te binnen schoot. “Oh ja, voor ik het vergeet, Leander wilde nog eens afspreken. Hij laat jullie één van deze dagen nog iets weten, dus tot binnenkort! En Laura, als je je nog bedenkt over die kus, bel me!”�
Hij wierp hen een kushandje toe en verdween in de nacht.

“Een beetje op je gemak of ik stuur je deze keer op date met Sean zelf!”�, dreigde Leander over de telefoon. “Hoe was dat trouwens? Hij zei dat je met een model was. Zijn dat niet allemaal homo’s?”�
“Beetje jaloers, Leander?”�, vroeg Illeke geamuseerd.
“Grappig, hoor,”� antwoordde hij. Hij moest eerlijk toegeven dat het hem niet koud liet dat Illeke terug in zijn leven was, maar van amoureuze gevoelens was absoluut geen sprake. Dat zou ook raar zijn na al die jaren en zeker nu hij zo gelukkig was met Line.
“Leander, kom je eten?”�, riep die vanuit de keuken.
“Ik moet gaan. Zie ik je dan donderdag?”�, vroeg hij hoopvol.
“Ben je ermee aan het lachen of zo? Ik ben dol op Grieks eten, dat weet je toch? Tot dan!”�, zei ze en Leander hing snel op en liep naar de keuken.
“Wok? Weeral?”�, vroeg hij toen hij de pan op tafel zag staan. “Je staat toch niet weer op één of ander dieet voor het werk, hé?”�
“Dit is gezond eten, Leander, geen dieet,”� zei ze.
“Variatie is anders ook gezond…”� mompelde hij.
“Ja, wel, ik eet graag wok en als het je niet aanstaat, kook je toch zelf?”�
“Jij was eerder thuis, schat, en jij bent een vrouw, wat duidelijk te zien is aan je PMS-gedrag,”� merkte hij op. Hij zag dat ze hem flink op zijn donder wilde geven en veranderde daarom subtiel het onderwerp. “Donderdag ga ik Grieks eten met een paar van mijn oude klasgenoten. Dan kan je zoveel wokken als je wilt.”�
Oké, hij wilde eigenlijk vriendelijk het onderwerp veranderen, maar nu leverde hij gewoon meer kritiek op haar wok.
“Belde je daarom net met Sean?”�, vroeg ze. Gezien haar rothumeur, voelde hij zich ook geïrriteerd en hij wist dat ze alleen geïnteresseerd was in zijn leven, maar het voelde meer aan als een controle.
“Sean? Oh nee, dat was Illeke,”� zei hij toch eerlijk. Line kneep haar ogen tot spleetjes. “Illeke? Alweer Illeke. Jij zeurt over het eten, maar ik vind het verontrustender dat jij de laatste tijd zoveel afspreekt met je ex,”� foeterde ze.
“Ik heb haar amper gezien, Line!”�, verhief hij zijn stem.
“Dit is al de derde keer, Leander! Na jaren stilte, dat vind ik abnormaal. En tijdens het redactiefeestje negeerde je me de hele avond!”�, verweet ze hem.
“Oh, ga je die weg weer op…”� zuchtte hij. “Illeke is een groot deel van mijn leven geweest en ik heb haar gemist. Maar ik heb het je makkelijker gemaakt: partners gaan niet mee, dus kan ik je niet negeren.”�
“Verdomme, Leander, het is niet normaal om na al die jaren ineens elke week je ex te zien die een uur verderop woont!”�, schreeuwde Line.
“Misschien zijn wij ook niet normaal!”�, riep hij even luid. “Kijk, ik ben het niet gewend dat je zo jaloers bent, dus je moet weten dat ik niet constant ga zeggen dat ik alleen van jou hou, maar dat moet je zelf inzien. Ik spreek af met mijn ex, ja, maar er is een reden waarom ik de term ‘ex’, als in ‘niet meer samen’, gebruik. Jij bent nu de belangrijkste, Line, en ik zie je graag.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.