Hoofdcategorieën
Home » Overige » Brownsville Academy; Another Love Story » Chapter 7
Brownsville Academy; Another Love Story
Chapter 7
Mijn eerste date met Avan. Nooit gedacht dat die ooit zou komen. Ik kan wel zeggen dat ik er geen zin in heb, maar dan zou ik liegen. Ik vond die chemie tussen ons tweetjes eerlijk gezegd wel leuk. Er was alleen één ding dat me dwarszat: Avan had geheimen. Ik schudde mijn hoofd, daar ga ik niet aan denken vanavond. Ik keek naar het meisje in de spiegel, die haar lange haren kamde. Elke keer als ik in de spiegel keek, dan leek het net of ik naar iemand anders keek. Ik voelde dat mijn mobieltje trilde in mijn broekzak. Ik legde de kam neer, en keek op het schermpje. Sam. Ik rolde met mijn ogen, en nam op.
‘Wat heb je aan?’ Viel ze met de deur in huis. Ik moest lachen om haar strenge toon, ze nam deze date blijkbaar serieuzer dan ik deed.
‘Een witte blouse en een spijkerbroek.’ Zei ik.
‘Weet je, die blouse zegt; ‘‘Ik blijf zakelijk,’’ en die broek zegt; ‘‘Bring it on!’’ Ik rolde met mijn ogen, en zei; ‘Jep als jij het zegt.’
‘Welke schoenen?’
Ik beet op mijn lip. ‘Ehm.. Mijn sneakers.’ Zei ik, en ik keek naar mijn vertrouwde Nike schoenen.
‘Je maakt een grap.’ Zei ze, het klonk als een verklaring.
‘Nee, dat doe ik niet.’
‘Natalie Bancroft.’ Zei ze, en ik vond het nogal grappig dat ze mijn achternaam gebruikte. ‘Wie trekt er nou weer sneakers aan op de eerste date?’
‘Natalie Bancroft.’ Antwoordde ik glimlachend, en ik klemde mijn mobieltje tussen mijn nek en schouder, terwijl ik de knoopjes van mijn blouse dichtknoopte.
‘Geen sprake van! Jij gaat met hakken.’ Zei ze streng.
Ik lachte hardop. ‘Ik ga nog liever met klompen.’ Zei ik sarcastisch. ‘Of zonder schoenen, dat kan ook.’
‘Jij hebt duidelijk hulp nodig, ik kom er meteen aan.’ Ik wilde nog net zeggen dat het niet hoefde, maar ze hing alweer op.
Mijn kamerdeur werd opengedaan, en ik zag dat mijn zus Cheryl in de deuropening stond.
‘Wie heeft er een witte blouse aan, en gaat er op een date?’ Riep ze enthousiast.
‘This girl!’ Riep ik gemaakt enthousiast, en ik wees naar mezelf.
Ze lachte. ‘Die Avan toch? Geluksvogel.’
‘Hij is mijn biologiepartner.’ Zei ik.
‘Binnenkort is hij je partner. Zonder het woordje ‘‘biologie’’ ervoor.’ Ze deed haar wenkbrauwen op en neer, en ik gooide lachend een kussen naar haar. Recht in haar gezicht, een voltreffer.
‘Maar even serieus, ik denk niet dat hij mijn type is.’ Zei ik.
‘Dat zeg je nu… Maar als je thuis bent…’ Ze begon smakgeluiden te maken. Ik duwde haar lachend mijn kamer uit. ‘Weg, weg, weg.’ Mompelde ik terwijl ik haar richting de deur duwde.
‘Ja, ja. Ik kan lopen, weet je wel.’
Ik lachte. ‘Dat weet ik. Laat me eens zien hoe goed je dat doet, terwijl je mijn kamer uitloopt.’
Ik hoorde haar gelach nog op de gang, en ik schudde mijn hoofd. Even later hoorde ik geklop op mijn deur. ‘Ga weg.’ Ik rolde met mijn ogen, wat had Cheryl vandaag?
‘Ook hallo.’ Zei Sam beledigd, en ze liep mijn kamer in.
Ik lachte. ‘Ik dacht dat je Cheryl was.’
‘Ja, ja. Die spijkerbroek wil ik ooit van je lenen.’ Ze keek goedkeurend naar mijn broek.
Ik knikte.
‘Maar vandaag doe je deze aan.’ Ze hield een satijnen saffierblauwe jurkje omhoog, en in haar andere hand had ze een paar zilveren kettingen omhoog. Ik keek lachend naar de bling bling. ‘Sam, ik ben Fifty Cent niet.’ Ik grinnikte, de jurk zag er wel mooi uit, om eerlijk te zijn.
‘Natalie, zoiets heet chic.’ Zei ze, en ik stak mijn tong naar haar uit. ‘Hier, doe deze aan.’
Ze hield een paar hakken omhoog. Ik slikte, het waren letterlijk killerheels.
‘Wil je me dood hebben, of zo?’ Zei ik, en ik keek met grote ogen naar de schoenen.
‘Overdrijf niet. Ik laat je niet met sneakers gaan, hoor.’ Ze leek heel zeker.
Ik zuchtte diep. ‘Kom maar op met die moordwapens.’
Ze grinnikte, en gooide ze naar me toe. Ik ging op mijn bed zitten, en deed ze aan.
‘Als ik mijn benen breek, dan breng jij me naar het ziekenhuis.’ Mompelde ik, Sam rolde met haar ogen en knikte. ‘En je geeft me elke dag een voetmassage tot mijn voeten zijn hersteld van deze… marteldingen.’
Sam rolde opnieuw met haar ogen. ‘Doe niet zo dramatisch.’
Ik kreunde toen ik zag dat ze met mascara aankwam lopen. ‘Ik haat je.’ Mompelde ik toen ze mijn ogen opmaakte.
Ze glimlachte triomfantelijk. ‘Ik ook van jou.’
Ik zag dat ze lipgloss uit haar tas pakte. ‘Nee!’ Riep ik, en ik stond op.
‘Ja, je hebt gelijk. Die lipgloss verdwijnt toch na het zoenfestijn.’
Had ik het goed gehoord? ‘Wat?’
‘Niets.’ Antwoordde Sam met een geamuseerde glimlach op haar gezicht.
‘Verheug je je een beetje?’ Vroeg Sam, terwijl ze op mijn bed ging zitten.
‘Nee.’ Loog ik gladjes.
‘Yeah right.’ Zei ze spottend, en met een geamuseerde glimlach op haar gezicht. ‘Zeg dat maar tegen je push-up BH.’
Ik wilde net een sarcastische opmerking maken, maar de bel kapte me af.
Sam sprong op. Het was Avan. Sam ging met haar handen door mijn haar, en ze draaide me in het rond. Ze bekeek me kritisch, en ik keek haar lachend aan. Ze was zenuwachtiger dan ik… denk ik.
‘En dit keer gewoon opnemen.’ Zei ze, en ze keek me doordringend aan.
‘Ik beloof niets.’ Zei ik, en ik lachte. Het klonk eerlijk gezegd nogal nerveus.
Ik nam de voordeur, en Sam de achterdeur.
‘Ik ben niet later dan twaalf uur thuis!’ Riep ik naar mijn ouders.
‘Veel plezier!’ Hoorde ik mijn vader roepen, mijn moeder had waarschijnlijk niet eens door dat ik wegging. Te druk bezig met haar serie.
Ik ging nog één keer met mijn hand door mijn haar, voor ik de deur opende. Avan stond verderop tegen zijn auto geleund. Zijn warrige haar viel voor een deel over zijn voorhoofd, en hij had een oogverblindende glimlach op zijn gezicht. Hij droeg een zwarte T-shirt, en een spijkerbroek met daaronder een paar sneakers. Ik keek snel weg, want ik merkte dat ik ging staren. Toen Avan me zag, liet hij zijn ogen over mijn lichaam glijden. Het was niet de eerste keer dat een jongen me zo keurde, maar het was wel de eerste keer dat Avan het deed, zo… ongegeneerd. Ik voelde dat ik bloosde.
‘Hoi.’ Zei ik.
‘Hey.’ Zei hij, zijn stem klonk heel diep. De vlinders in mijn buik fladderden rond.
‘Ben je zenuwachtig?’ Vroeg hij glimlachend toen hij naast me plaats nam.
‘Nee.’ Zei ik, maar ondertussen gierden de zenuwen door mijn lijf.
De rit verliep in stilte, en iets vertelde me dat Avan ook een beetje zenuwachtig was. Ik keek stiekem opzij. Zijn blik was strak op de weg gericht, maar hij leek in gedachten verzonken. Zijn sterke handen omklemden het stuur, en ik zag zijn gespierde schouders door zijn T-shirt heen. Ik fantaseerde dat die armen om me heen waren. Toen schudde ik mijn hoofd, ik weer met mijn hyperactieve meidenbrein. Wacht eens even! We gingen naar een feestje. Waar mensen dí¡nsen. Ik slikte. Avans achternaam, Boquez, klonk erg Spaans, en voor zover ik weet zijn Spaanse dansen nogal… intiem. Toch? Ik keek stiekem opzij, en zag dat er op Avans gezicht een geamuseerde glimlach was verschenen. Ik had hem nog nooit zo stil meegemaakt, was hij net zo zenuwachtig als ik?
Ik schakelde mijn gedachten uit, want ze maakten me gek. Ik keek uit het raam, en probeerde niet te denken aan wat er op het punt stond om te gebeuren.
‘We zijn er.’ Zei Avan, en hij parkeerde de auto. Galant deed hij de deur voor me open, iets wat ik niet verwachtte van een jongen als Avan.
‘Bedankt.’ Zei ik.
Toen we er waren verwelkomde Avans ouders ons.
‘Pap, mam. Dit is Natalie. Natalie, dit zijn Cindy en John, mijn ouders.’ Avan klonk nogal nerveus.
‘Hallo.’ Zei ik verlegen.
‘Welkom Natalie,’ zei zijn moeder, en haar blik was… bezorgd?
Zijn vader schudde mij de hand, en zei; ‘Welkom, daar is de dansvloer, en daar staan de hapjes.’
Het feest werd gehouden in de tuin, die enorm was. Het viel me op dat Avan weinig vrienden en familie had. Een korte jongen van ongeveer mijn leeftijd kwam op ons aflopen.
‘Avan, stel me voor aan je vriendin.’ Zei hij. Hij noemde mij Avans ‘vriendin’ en dat beviel Avan wel, zo te zien. Mij eerlijk gezegd ook wel.
‘Dit is Natalie. Natalie, dit is Robbie, mijn broertje.’ Avan ging met zijn hand door Robbies haar. Robbie lachte, en wendde zich tot mij. ‘Als het niet werkt met Avan, dan kan je altijd nog naar mij toekomen. Afgesproken?’ Hij knipoogde speels, en ik lachte. Ik woelde door zijn haar, en zei; ‘Ik beloof niets.’ Wat was hij toch schattig, hij had wel iets van zijn broer.
Avan liet me op mijn gemak de boel verkennen, en stelde me voor aan zijn familie en vrienden. Ik keek om me heen, en mijn blik viel op de dansvloer. Er klonk swingende tangomuziek. Ik slikte.
‘Ga je met me dansen vanavond?’ Vroeg ik aan Avan.
Hij glimlachte geamuseerd. ‘Absoluut.’
Avan trok me mee naar de dansvloer, en ik zag dat er een meisje naar ons toe kwam. ‘Zo, zo. Je hebt wel smaak hè?’ Zei ze plagend tegen Avan. Ze stak haar hand naar me uit, en ik schudde hem. ‘Ik ben Carona, maar noem me maar Cara, zoals iedereen doet. Jij bent vast Natalie?’
Ik wilde net ‘ja’ zeggen, maar toen voelde ik dat Avan achter me ging staan en zijn handen om mijn middel sloeg.
Ik sloot mijn ogen, legde mijn handen bovenop de zijne, en liet het geluid van de muziek en onze bewegingen samensmelten. Alles leek vanzelf te gaan, en de dans veranderde langzaam in een vurige, opwindende tango. Ik draaide me naar hem om, en sloeg mijn armen om zijn nek. Hij legde zijn handen op mijn heupen, en we dansten de sterren van de hemel. Terwijl hij een paar stappen naar voren deed, deed ik er een paar naar achteren. Hij draaide me om, zodat mijn rug weer tegen zijn borst geleund stond, en fluisterde toen wat in mijn oor. ‘Waar heb je dit geleerd, mamacita?’ Zijn stem klonk diep, en zorgde ervoor dat de vlinders in mijn buik op los sloegen. Ik had eigenlijk geen idee, bij hem leek alles helemaal vanzelf te gaan. We dansten alsof we het al jaren samen deden. Ik sloeg mijn armen weer om zijn nek, en verdronk in zijn mooie ogen. Zijn ogen waren zó donker dat ik zou zweren dat ze hypnotiserende krachten hadden. Ze fonkelden in het maanlicht, en plotseling had ik de behoefte om de kleine afstand tussen ons te overbruggen, en hem te kussen. Ik keek naar zijn lippen. Ze zagen er zacht en soepel uit. Bijna uitnodigend.
‘Als.. Als je op dit moment iets kon wensen, wat zou dat dan zijn?’ Vroeg ik, en het viel me op dat mijn stem een beetje schor klonk. Schor van verlangen. Avan liet zijn hand langs de zijkant van mijn gezicht glijden, toen langs mijn nek, en daarna langs mijn zij. Toen legde hij zijn hand weer op mijn heup. Met de vingertoppen van zijn linkerhand streek hij over mijn lippen, en ik voelde dat mijn mond een beetje open ging. Toen begreep ik hem.
‘Wil je… Wil je me kussen?’ Vroeg ik verbaasd.
Hij glimlachte naar me, en knikte. ‘Er is niets dat ik liever doe, querida.’ Mompelde hij, en mijn lippen waren nog geen vijf centimeter van de zijne verwijderd.
‘Beloof me… Beloof me dat het niets betekent. Dat het verder niets veranderd.’ Zei ik. Hij hield mijn blik gevangen, en ik voelde dat mijn hart sneller ging slaan.
‘Niemand hoeft het te weten…’ Murmurde hij tegen mijn lippen, en ik voelde dat zijn zoete adem neerstreek op mijn lippen.
‘Geen tongzoen…’ Mompelde ik, en ik zag hem glimlachen.
‘Querida,’ zei hij schor. ‘Als je mij kust, dan kan ik je verzekeren dat het een tongzoen wordt.’ Eindelijk overbrugde hij de afstand tussen ons, en ik voelde dat hij zijn zachte lippen tegen de mijne aandrukte. Ik realiseerde me dat dit moment al weken aan de rand van mijn fantasieën danste. Met zijn ene hand ging hij door mijn haar, en met het andere streelde hij over mijn rug. Ik sloeg mijn armen strakker om zijn nek en drukte me dichter tegen hem aan, zodat er helemaal geen ruimte tussen ons in was. Hij kreunde zachtjes, en opende toen zijn mond. Ik liet mijn handen over zijn borstkas glijden, en liet ze toen rusten op zijn schouders. Een tevreden zucht ontsnapte van mijn lippen, en ik wilde me nog meer in hem verliezen. Avan streelde met beide handen over mijn rug, en zijn tong ontmoette de mijne. In de twee seconden dat zijn lippen de mijne loslieten, fluisterde hij mijn naam; ‘Natalie…’ Het klonk schor, en diep tegelijkertijd. Met mijn handen nog steeds op zijn borst, keek ik naar hem op. Zijn ogen leken te smeulen van verlangen. Ik voelde dat zijn hartslag langzaam tot bedaren kwam, net zoals het mijne. Ik leunde met mijn gezicht tegen zijn borst, en snoof zijn geur op. Zijn geur was heerlijk, dus dit was foute boel. Avan sloeg zijn armen om mijn middel, en ik vergat gelijk wat ik dacht. We dansten langzaam verder, en ik zag dat de lucht langzaam zwart kleurde.
‘Avan? Hoe laat is het?’ Vroeg ik, en ik keek op naar zijn donkere ogen.
Hij keek op zijn horloge. ‘Kwart voor twaalf.’
Kwart voor twaalf? ‘Avan! We zouden nu al onderweg moeten zijn naar..’ Hij onderbrak me door zijn vinger op mijn lippen te leggen. ‘Kalm aan, ik breng je wel.’
We gingen snel gedag zeggen tegen zijn ouders, en Avan bracht me naar huis. We stonden voor mijn huis, en aangezien er niemand voor de deur geplakt stond, had ik nog even tijd.
‘Ehm.. Ik wilde bedankt zeggen. Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad vandaag.’ Zei ik, en er brak een glimlach door op Avans engelachtige gezicht.
‘Ik ook,’ zei hij. ‘Bedankt voor deze avond.’ Hij aarzelde, maar toen gaf hij me een lief kusje op mijn wang.
‘Doei.’ Zei ik tegen hem.
‘Doei.’ Antwoordde hij, en hij liep achteruit mijn tuin uit.
Ik liep de voordeur van mijn huis in, en ik leunde tegen de gesloten deur. Ik sloot mijn ogen, en fluitend liep ik naar mijn kamer.
Cheryl liep langs me. ‘Weet je wat er zo leuk is aan fluiten?’
‘Nou?’ Zei ik.
‘Dat je ermee kunt stoppen.’ Ik glimlachte, niets kon mijn humeur verpesten.
Ik liep mijn kamer in, en ging op mijn bed zitten. Ik pakte mijn fotocamera die ik mee had genomen naar The Prospect Park Zoo, en ik staarde naar de foto die Avan van ons had gemaakt. Zijn ultrawitte tanden leken licht te geven, en zijn haar viel een beetje over zijn voorhoofd. Ik liet mezelf achterover vallen op mijn bed, en staarde naar plafond. Oké, Avan had een paar positieve dingen. Die niets uitmaakten…toch? Eén: Hij is slim. Twee: Hij had van die ogen waar je in verdronk. Drie: Hij kon zó model staan voor een collectie van Calvin Klein. Vier: Hij kuste me met zo veel passie en sensualiteit, dat ik nergens anders aan kon denken. Ik herinnerde me dat ik Sam moest bellen.
‘Hij heeft me gekust.’ Zei ik voordat Sam alleen al ‘hallo’ kon zeggen. Ze gilde, en ik hield de telefoon een eindje van mijn oor.
‘En, en, en?! Hoe was het?’ Zei ze enthousiast.
Ik beet op mijn lip. ‘Het was…’ Ik dacht terug. ‘…fijn.’
Ik kon haast hóren hoe Sam met haar ogen rolde.
‘Oké, best. Het was meer dan fijn. Sterker nog; het was fantastisch.’ Ik glimlachte.
‘Zo mag ik het horen.’ Zei ze goedkeurend. ‘Was het een tongzoen? Hoe lang duurde het? En waar had hij zijn handen?’
Ik lachte. ‘Dag Sam!’ Ze wilde net wat zeggen, maar ik hing op. Ik glimlachte, en ging achterover liggen op mijn bed. Even later kreeg ik een sms van Sam: Je bent nog niet van me af x Sam. Ik rolde met mijn ogen, en liet mijn gedachten weer de vrije loop. Ik kan zeggen wat ik wil, maar mijn band met Avan is niet meer hetzelfde.
Estoy enamorado… Ik ben verliefd.
Reacties:
Wauw, ik ben het met al mijn voorgangers heen. Dit was ge-wel-dig !
En niet alleen omdat het zo'n spannend en leuk stuk was, maar ook omdat je het super hebt beschreven. En dan met dat spaans er door, me gusta. ^^ Jaja, ik spreek ook Spaans. Anyways, snel verder want het is geweldig en ik wil echt weten wat Avan's geheimen nu eigenlijk zijn.
I loveeee it.
xxxx
Morbid
suuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuper hou
í¹me a.u.b. op de
hoogte want ik vind het een
mega de max verhaal
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
WOOOHOOO! Dat was FANTASTISCH! Het mooiste hoofdstuk tot nu toe, vind ik!
Eindelijk geeft Natalie het toe 
Ik vind jouw schrijfstijl zó mooi! 
Ik kan niet wachten tot het volgende hoofdstuk. 
-KiKey
finaly!!!!!!!!!!!
ze heeft het toe, dat werd eens tijd!!!
je moet nu echt verder meid, ik kan haast niet wachten!!!!