Hoofdcategorieën
Home » Overige » Stand Alone's//One Shots » //1\\ Gebroken, letterlijk en figuurlijk [14+!!!]
Stand Alone's//One Shots
//1\\ Gebroken, letterlijk en figuurlijk [14+!!!]
Ik voel een hand op mijn schouder. Bang kijk ik omhoog in de donkerblauwe ogen. Vragend kijk ik hem aan, maar de bange blik verdween niet uit mijn ogen. Die zit er altijd in. Mijn ogen, gebrand om bang te kijken. Ik gebrand om bang te zijn voor altijd. Zoals ze altijd zeggen, tot de dood ons scheidt. Iets wat meestal werd gezegd bij huwelijken, maar wat je net zo goed kan gebruiken voor mij en angst.
De mond onder de neus van de donkerblauwe ogen zegt niets. De ogen kijken alleen maar boos. Alsof ze elk moment kunnen ontploffen. Ontploffen en me dan in stukken scheuren, alsof ik een klein stukje papier ben. Zonder weerstand, maar met pijnlijk scherpe randen. Ik spreek uit ervaring, over de pijnlijke randen dan. Snel wrijf ik met mijn hand over het bobbeltje in mijn arm. Alleen maar veroorzaakt door papier. Papier eigenlijk een moordwapen. Even effectief als een pistool, erger dan een mes.
Een klap komt te recht om mijn arm. Ik moet opletten. Snel kijk ik weer omhoog in de donkerblauwe ogen. Als ik heel goed kijk, zie je kleine witte glinster lichtjes in zijn ogen. Ik heb altijd al gedacht dat die van plezier waren. Mijn vermoedens worden alleen maar bevestigd door de enorme glimlach die hij op zijn gezicht heeft als hij me slaat.
Snel probeer ik me op te rollen tot een balletje. Zo klein balletje dat hij me nergens meer kan raken. Ik heb niets fouts gedaan vandaag, toch? Ik ben braaf geweest, toch? Ik heb al mijn klusjes gedaan, toch? Mijn gedachten gaan naar al de dingen die ik vandaag heb gedaan. Ik kan geen fouten ontdekken. Toch gaan de klappen door, alsof ik wel wat fouts heb gedaan. Mezelf alleen bedrieg als ik zeg dat ik het mis heb.
Ik voel dat hij me oppakt. Snel duik ik nog dieper in elkaar, maar ik kan het niet voorkomen dat ik tegen de muur wordt gegooid.
De botten kraken en pijn verspreid door mijn hele lichaam. Ik begin te hoesten en ik voel wat warms over mijn hand lopen. Ik open voorzichtig mijn ogen. Bloed. Die vijf letters doen me bibberen. Ik begin nog meer te hoesten en door zuurstofgebrek, moet ik uiteindelijk mijn ogen sluiten.
Mam, ik kom eraan. Pap kan me nooit meer iets doen. Mij niet, jou niet.
Reacties:
Wow...
Ik vind het echt heel erg mooi, en zeker voor je eerste SA! ;D
Snel weer één ?
xiloveyou<3
Goede one-shot!!
Te gek geschreven, me
it! En dan vind je dat ik goed schrijf! Pffff!
Hahahaha, snel nog één! En mag ik dan een melding? *puppyogen*
xxxxx Nadine
Nou officieel gezien word ik pas 15 in Oktober maar who cares
Ik schrijf zelf van die deprimerende of verdrietige stukken dat ik hier volledig tegen bestand ben. Ik vond dit super lieverd !
Héél erg goed gedaan, wel een beetje letten op de puntjes die Realme aan je gaf maar verder is dit echt ah-ma-zing !
Iloveyou
xx
het is een hele goede one-shot,
maar in het begin leg je nogal veel de druk op dat ze bang is....
dat zeg je zo vaak dat het na een paar zinnen niet meer leuk is om te lezen, omdat het zo veel lijkt op de vorige zinnen.
als je de zinnen anders laat zijn, er een duidelijk onderscheid in maakt. of er zinnen tussenzet die haar overige gevoelens weergeven, van voordat ze pijn leidt, maakt het het fijner om te lezen dan iedere keer weer een vorm van de zin, dat angst voor altijd bij haar is.
misschien heb je hier iets aan.
het is echt een goede one-shot en als je niet van kritiek of zow houdt,
zeg het dan, dan doe ik het niet meer.
heftyig!!!!!!!!!!!!!!!!! maar mooi! schrijf snel verder!!