FanFic.nl

Drowning in the Time | Twilight

| Hoofdstuk 6 | Part 1 |

‘Saar! Wordt toch eens wakker! Je hebt precies nog 14 minuten en 58 seconden!’, hoor ik een stem boven mijn hoofd roepen.
Snel draai ik me nog een keer om en sla de deken over mijn hoofd heen, hopend dat het geschreeuw stopt. Ik had dí¡t beter niet kunnen doen. Nog geen minuut later voel ik ijskoud water over me heen. Schreeuwend, gillend en klapper tandend kom ik omhoog.
‘Alice!’
Ik spring op en begin haar achterna te rennen.
‘Ach, ik had gezien dat alleen dit je wakker zou maken.’
Langzaam aan stop ik met rennen, een vampier krijg je toch nooit te pakken.
Nog mopperend en koukleumend stap ik mijn kamer in om mijn inloopkastdeuren open te gooien. Ik loop naar de spijkerbroeken toe, pak er één en ga naar de basic T-shirtjes toe. Als ik een blauwe effen T-shirt wil pakken, zie ik er een briefje ophangen.
[i]Deze ga je niet pakken. Dat T-shirt op de tweede rij van links en dan de derde van rechts staat je veel beter. [i]
Sjokkend loop ik naar de plaats toe die Alice heeft aangegeven. Daar hangt een blauw met wit gestreept T-shirt met een leuk jasje erover heen.
Oké, Alice heeft weer gelijk. Dit is veel leuker.
Ik loop de trap af en zie dat ik nog vijf minuten heb. Ik begin me maar te haasten en terwijl ik mijn broodje op eet -die gesmeerd klaar lag- , trek ik mijn schoenen aan.
Precies op tijd ben ik klaar en stap ik in de auto bij Edward, Alice en Jasper. Emmett en Rosalie gaan met de jeep van Emmett. En dan zeggen dat we niet teveel moeten opvallen...
Ik ben nu ingeschreven als Cullen, in plaats van Sarah Vermeulen.
Wel even wennen hoor. Ondertussen krijg ik een kriebel in mijn neus en hatsjoe.
‘Alice!’, grom ik boos.
Ik weet zeker dat als Emmett in deze auto had gezeten dat hij had gezegd: ‘’Je lijkt al op een echte vampier met je grom. Hij moet alleen nog even iets echter worden.’’
Wat ben ik blij dat hij er niet in zit.
Opeens krijg ik door dat Edward me de hele tijd boos zit aan te kijken. Na een tijdje naar zijn gezicht te hebben gekeken, door de achteruitkijkspiegel, vraag ik het uiteindelijk toch maar.
‘Wat is er?’
‘Dat kan ik net zo goed aan jou vragen. Waarom heb jij onze gaven geblokkeerd?’, kaatst hij terug.
‘Omdat ik misschien privacy wil. Is dat nou zo moeilijk?’, mijn stem begint bozer te klinken en ik heb door dat Jasper door mijn schild wil heen komen.
‘Ik word al rustig’, grom ik nog steeds boos.
Gelukkig zijn we snel op de parkeerplaats en loopt Alice met me mee naar de administratie. Niet dat ik het niet had kunnen vinden. Ik heb de film al zo vaak gezien en ik ben hier natuurlijk ook al eens als Sarah Vermeulen geweest. Dit keer voelt het alleen anders. Ik ben bij de Cullens en ik weet als geen ander dat iedereen op school naar ze kijkt.
Als ik, nadat ik me boeken heb gekregen, dan ook naar de kantine loop, wordt ik overal aangestaard.
‘Kan het nog erger?’, mompel ik zachtjes.
‘Ja natuurlijk. Ze roddelen nu nog niet, maar volgens mij worden ze stik jaloers. Ze gaan vast denken dat je wat met Edward krijgt, wat volgens mij ook gaat gebeuren’, ratelt Alice.
‘Wacht, Alice, Stop! Ik ga nooit wat met Edward krijgen!’
Alice trekt een pruillipje, waardoor ik in de lach schiet. ‘Waarom niet dan?’, vraagt ze met een nieuwsgierige blik in haar ogen.
‘Ik zie hem als mijn broer. Net zo goed als jij Emmett als een broer ziet.’
Ze knikt. Ik had een punt, dat wist ik zeker. Ze zou nooit wat met Emmett krijgen, daarvoor hield ze teveel van Jasper.
Ik ga bij ze aan ‘hun’ tafel zitten. Iedereen was met elkaar aan het praten, behalve ik en Edward. We zaten elkaar dom aan te kijken.
‘Meende je het wat je net zei?’, vraagt hij opeens onverwachts. Geschrokken kijk ik op.
‘Over dat broer-zus gedoe?’, vraag ik terug.
Hij knikt.
‘Ja dat meen ik. Ik... Ik zie je gewoon als een broer.’
Hij knikt weer. Ik begin me er ongemakkelijk over te voelen. Gelukkig gaat snel de bel.
Ik heb geschiedenis. Jammer genoeg heeft niemand dat met me.
Ik loop het klas lokaal naar binnen.
‘Aha. Jij moet vast de nieuwe leerlinge zijn’, hoor ik een mannenstem vragen of eigenlijk zeggen.
‘Ja dat ben ik. Sarah Ver... Ik bedoel Cullen.’
Oeps dat ging net goed. Ik overhandig de leraar het briefje en ik mag ergens gaan zitten. Subtiel ga ik rechts achteraan zitten. Hopen dat ik alleen zit. De leraar komt naar me toe gelopen en gelijk over kruipt een naar gevoel me. Een rilling trekt over mijn lichaam heen. Gelukkig blijkt later dat hij niet naar mij kwam maar naar een andere leerling, die zijn boeken nog niet op tafel had.
Meteen toen hij bij de jongen zijn tafel aankomt, wordt hij heel kwaad. Ik zie nog net geen duiveloortjes te voor schijn komen. Als de jongen de klas uit loopt, om zich te gaan melden, wordt de man weer het onschuldige engeltje.
Het nare gevoel komt weer terug en ik begin te hopen dat de les heel snel voorbij is.
Misschien kan ik zorgen dat ik geen geschiedenis meer heb.

Reacties: