FanFic.nl

'Kom er door!' zei de bever. Lucy ging als eerste, Ellen volgde, daarna ik, daarna Susan, daarna Peter en dan de bevers. De bever sloot het hol achter zich met een groot doek. We kropen zo snel mogelijk door. 'Naar waar leidt dit?' vroeg Lucy. 'Naar de dassen' zei het beversvrouwtje. 'Ik hoor ze' zei Ellen. 'Op je snelst!' riep Peter. Uiteindelijk zag Lucy licht. Ze deed wat aarde uit de weg en trok zich naar boven. Al snel volgde iedereen. Het beversmannetje keek verontwaardigt en verdrietig rond. 'Hoe erg voor je' zei zijn echtgenoot terwijl ze haar hand op zijn schouder legde. 'Wat is er gebeurd?' vroeg Peter. 'Ze hebben hun in steen verandert! Kijk, is dat normaal?' snikte hij. 'Kom maar mee' zei Lucy, die zijn poot vastnam en verder liep. We gingen verder. 'Ik denk dat er wolven aankomen, in de verte.' zei Susan plots. 'Alle manen van leeuwen nog aan toe! Je hebt gelijk! Kom, rennen op je aller hardst' reageerde Tumnus. We moesten over het gladde gras lopen. Er werd aangemoedigd en geholpen wanneer iemand bijna viel. Peter had Lucy ondertussen op zijn rug genomen. De slee kwam dichter en dichter bij. Ellen dacht aan Edmund , ze was boos op hem. De rozengeur en maneschijn van hun was verandert in een vies geurtje en regenwolken. Verder lette ik op de rest, en Tumnus die de hele tijd trapte op de staart van de bevers, met gevolg de hele tijd excuses aan te horen van hem tegenover hen. En de wolven kwamen ook dichterbij. Tumnus zag een slangenhol en nam direct de gelegenheid om de handen van mij en Ellen vast te nemen en ons erin te loodsen, de rest volgde. Iedereen zat krap in het hol tot we niets meer hoorden. 'Ik ga kijken' zei het beversmannetje. 'Neen, straks overkomt je wat!' volgde zijn echtgenote. 'Ik heb jullie leven liever dan het mijne, laat me gaan' zei hij dapper. 'Wat ben je toch een held' knipoogde de andere bever terug. Na 5 minuten kwam de bever terug. 'Het is niks, het is iemand aardig' hijgde hij opgelucht. Al snel kropen we allemaal uit het slangenhol en tot de grote verbazing zagen we geen Jadis maar de Kerstman! 'Hopelijk heb ik jullie geen schrik aangejaagd, met mijn slee' verontschuldigde hij zich. 'Dat is niks' zei Tumnus. 'Kerstmis is terug in Narnia, ik zal jullie even je cadeautjes geven' zei de Kerstman. 'Hier, voor koning Peter. Een zwaard. Je mag hem alleen maar gebruiken wanneer het nodig is. Anders zal het niet helpen' Peter nam het zwaard aan en bewonderde zijn naam die er gegraveerd in was. 'Een pijl en boog, voor Koningin Susan, jij mag ook alleen het wapen in het nodigste gebruiken. En een hoorn, waar en wanneer je ook bent, er zal altijd hulp komen wanneer je er op blaast', Susan nam het beleefd aan en stak alles weg in een bijhorende tas. 'Voor Koningin Lucy. Een dolk ,al zul je niet meevechten in de oorlog. Je kan er vijanden mee uit je buurt houden. En druppels van een vuurbloem. Ze zijn zeldzaam maar helend. Als er een vriend in nood is kan je hem of haar een druppel te gieten in het keelgat. Dan is er blijdschap opkomst', Lucy nam ook snel het flesje aan en stek de dolk in de jas van haar truitje. 'Voor jou, edele faun, heb ik niet echt iets bij maar ik weet bijna zeker dat dit je gaat plezieren' zei de Kerstman in Tumnus' richting. Hij gaf hem een zakdoek met een zakmes in, die zakdoek kan hij zeker en vast gebruiken maar de dolk was prachtig gegraveerd, met dansende faunen en geweldige lijnen. 'Dat is de dolk van mijn vader! Bedankt Kerstman!' zei hij blij. 'En jullie bevers. Jullie hebben heel wat geholpen, moge jullie deze tas vol met eten en gereedschap jullie helpen. Verder in dit avontuur.' Blij namen de bevers de rieten tas aan, het vrouwtje trok hem langs haar schouder. 'En voor jullie dochters van Eva, heb ik ook wat. Een zwaard, driehoeken waarmee je kan gooien naar de vijand en stinkbommen die vijanden 3 meter in de buurt kan laten flauwvallen' zei hij en gaf de spullen aan mij en Ellen 'Het zwaard is voor jou, boombruinharige. Je weet het vast wel te gebruiken' zei hij in mijn richting. 'De bommen en driehoeken zijn voor jou, kastanjebruinharige, ze hebben een frisbee-effect. Je kan ze zonder gewond te geraken gewoon terugnemen. Maar alleen de beheerder kan dat, en hij zal geen dierbaren raken dankzij de magie binnenin' en keek naar Ellen. Snel verdeelden we alles. We bedankten de Kerstman allemaal hartelijk en toen vertrok hij 'Zo, nog een prettig kerstfeest! Ho ho ho!'. Opeens kwam er een vos bij staan 'Zo zo, dus dat steken jullie uit' zei hij. 'Ga nog wat klikken aan Maugrim, vosje!' zei de bever boos. Al snel keken we hem angstaanjagend aan. 'Ik klik niet, en die gelijkenis is gewoon een genetische fout. Ik ben niet zo laf om over te lopen naar de vijand' verzekerde hij ons in de richting van de Pevensies. Ze hadden meteen door dat hij het had over Edmund. 'Bewijs dat, help ons. Ik heb een plan. Jij gaat met ons mee en wanneer de heks ons bijna te pakken heeft gooit Ellen een stinkbom. Ze wordt dan verblind en wij kruipen in een boom maar jij gaat ze naar de andere kant lokken' zei Susan. 'Ok, ik zal het plan strikt opvolgen' antwoordde de vos.