Hoofdcategorien
Home » Tokio Hotel » Humanoid » 1000 Meere
Humanoid
1000 Meere
Het was de eerste keer in heel haar leven, voor zover Ven zich kon herinneren, dat zij en Cam écht meidendingen met elkaar deden. Cam borstelde Vens haren, vlechtte ze in elkaar, en stak ze zodanig op waardoor Ven er erg chique uitzag. Ven lakte haar nagels voor misschien de eerste keer in haar leven. Ze kon maar niet wennen aan de bordeaux-rode kleur die ze voorbij zag flitsen als ze over haar hand keek.
Ven liet het zelfs toe dat Cam haar make-up aantrok, en moest lachen toen er een borsteltje met een rode kleur over haar lippen gleed. Ze wilde zich Bill zijn gezicht zien als hij haar zag, terwijl hij zo had gevraagd geen lippenstift aan te doen. Maar dat deed Ven hem natuurlijk niet aan, want Cam had een manier om ervoor te zorgen dat de kleuren niet afgaven op zijn huid.
Ven durfde niet te praten, want ze was bang dat de creme die ze op haar wangen had gekregen ging breken en ervoor zou zorgen dat ze er belachelijk ging uitzien, maar ze wist uiteindelijk wel beter.
Zie ik er wel nog menselijk uit? vroeg ze lachend. Cam deed een stap naar achteren, kruisde haar armen, en keek nadenkend naar het bruidje voor zich. Ven voelde zich erg vreemd. Haar vorig trouwkleed was minder spectaculair geweest. Toen was het ook maar een klein huwelijk, met weinig gasten en vond het plaats in een kleine kapel in de buurt. Bill wilde het anders deze keer. Hij wilde dat Ven er beeldschoon uitzag (Je bent zowieso al beeldschoon, liefje, alleen moet je die dag een kleed aandoen in plaats van een broek!) en wilde dat er niets fout ging lopen. Daarom ook dat Tom, Georg en Gustav alle drie de nodige verdedigingsmaterialen hadden. Vens armband kon haar voldoende bescherming geven, en bij Camilla hetzelfde.
Maar dus. De lokken die Camilla niet had opgestoken, martelde ze met een krultang, waardoor ze nouja, krulden. Vens ogen waren donker geschminkt, en haar gezicht zag er, vond ze zelf toch, bleek uit, op de twee rodige plekken op haar wangen na.
Zijn jullie bijna klaar? vroeg iemand aan de deur, en Ven herkende Jennifer. De vrouw snakte naar adem bij het zien van haar beste vriendin, en stapte dichterbij. Een golf van schaamtenis kwam naar boven bij Ven. Ze had al niet graag dat mensen zo naar haar keken, maar als ze dan nog tonnen make-up ophad, voelde ze zich nog vreemder.
Hemeltjelief, Ven, je bent prachtig! krijgt ze eruit voordat ze haar handen op haar wangen drukt zoals verbaasde mensen meestal deden. Ven zuchtte.
Hoe laat is het? vroeg ze. Ze stond op, en schrok even van het gewicht van het witte kleed dat ze aanhad. Ook de naaldhakken waren een hele marteling voor haar.
Maar toch had ze het er allemaal voor over. Als Bill graag had dat ze er zo uitzag op de dag dat ze zich aan elkaar gingen verbinden (op papier dan ook nog!) deed ze dat met plezier. Ze trok even een grimas terwijl ze aan het oefenen was met het stappen, en toen ze het onder de knie had, richtte ze zich op de klok. Nog vijf minuten en ze moest klaar zijn. Ven haalde diep adem, pakte haar boeket bloemen, en ging voor de spiegel staan.
De vrouw die haar aankeek kon onmogelijk Ven zijn. Haar zwarte haren waren nog nooit zo mooi opgestoken geweest, en haar gezicht zag er oogverblindend uit met alle cosmetica erop. Zelfs haar nagels leken langer door de nagellak. Ze pakte haar verlovingsring, die nu vasthing aan een ketting, vast, en keek ernaar. Zoiets moois had ze nog nooit gezien, en ze was bijna bang om de officiële trouwring te zien. Bill was zon romantische ziel, en hij wilde deze dag perfect. Ook al betekende dat een miljoen uitgeven aan een trouwring. Ven voelde zich klein omdat ze zelf niet zoveel geld had. Haar ring was, moest ze vol schaamte toegeven, een van de goedkoopste die er waren.
We kunnen vertrekken, Ven, werd er gezegd aan de deur. Ven keek op, en knikte. Dan stapte ze met Georg mee naar beneden. Niets was beter dan door haar beste vriend naar het altaar gebracht te worden. Voor de deur was het even stil, en Ven snoof een keer aan de bloemen. Georg keek vanuit zijn ooghoeken naar haar toe.
Weet je dat je er ongelooflijk mooi uitziet? vroeg hij dan. Ven bloosde, en zei een stil bedankje. Ze sloot haar ogen en begon te tellen in haar hoofd.
Een.
Twee.
Drie.
Vier.
Wanneer ze vijf wilde denken, klonk de canon van Pachelbell opeens. De cello met zijn basso continuo eerst. Pas wanneer de eerste viool inviel, werden de deuren geopend. Ven, begeleden door Georg, stapten het licht in.
[Nieuw]
Ven probeerde haar gezicht zo serieus mogelijk te houden toen ze bijna een hartaanval kreeg bij het zien van al het publiek. Ze had haar arm met die van Georg gehaakt, en uit reflex trok ze eventjes. Al die mensen maakten haar nerveus, maar de man naar wie ze toestapte maakte haar nog zenuwachtiger. Het was de man van wie ze hield. De man die haar bij elke aanraking versnelde hartkloppingen gaf, de man waarmee ze de rest van haar leven kon blijven.
Bij het zien van zijn glimlachend gezicht, voelde Ven hoe ze bijna struikelde, waardoor ze haar ogen niet meer van de grond durfde te halen. Niet dat ze kon zien wat er zich allemaal onder die jurk bevond, zodat ze niet kon weten of ze op een steen stapte of wat dan ook. Ven voelde dat het warm was, maar zag geen zon.
Georg liet Ven uiteindelijk los, kuste haar trots op de wang, en keek haar na terwijl hij zich naast Jenn in het publiek voegde. Ven ging nog eventjes het trapje omhoog vooraleer ze effectief bij Bill was. Even keek ze naar onderen, om er zeker van te zijn dat ze haar boeket bloemen niet per ongeluk toch nog had laten vallen. Toen het bleek van niet, stak ze een hand uit, en pakte Bill die vast. Ze voelde haar huid tintelen bij de aanraking. In haar buik werd ze helemaal warm, vooral toen Bill zijn tanden tevoorschijn glimlachte. Haar boeket bloemen gaf ze af aan Camilla, die achter haar stond.
De muziek stopte, en het publiek ging zitten. Dan was er een kleine stilte, die gevolgd werd door een zacht gekuch van de oude man naast het trouwend koppel. Toen hij begon te praten, gingen alle woorden gewoon door haar heen zonder dat ze wist waarover hij het had. Toch had ze door wie hij was, en waarom hij daar was. Daarom bleef ze de glimlach op haar gezicht houden.
Ze kon niet wachten tot ze ja kon zeggen, tot ze de ring rond Bill zijn vinger had gedaan. Maar vooral kon ze niet wachten op de woorden: U mag de bruid nu kussen.
Bill, die gemerkt had dat Ven wat aan het wegdromen was, gaf een zacht kneepje in haar hand. Ven knipperde enkele keren met haar ogen, en zag Bill zachtjes naar de oude man knikken.
Ven, zeg mij maar na, begon de oude man. En toen begon hij een hele zin te zeggen die Ven moest heralen. Ven deed het zonder probleem, en toen Bill hetzelfde had mogen nazeggen, kwamen de getuigen met de ringen. Eerst Camilla. Ze gaf Ven de gouden ring die haar een fortuin gekost had. Toch was het al dat geld waard geweest. Ven pakte hem aan, en wachtte tot de pastoor nog iets zei.
Neemt gij, Bill Kaulitz, Venus Aora tot uw wettige echtgenote, in goede en slechte dagen, in ziekte en in welzijn, tot de dood u scheidt? vroeg hij. Bill haalde diep adem, en sloot even zijn ogen.
Ja, ik wil, zei hij dan zonder twijfel. Dan stak hij zijn linkerhand uit, en liet hij Ven de ring rond zijn vinger glijden. Dan kwam Tom naar Bill toegestapt, met de andere ring. Bill pakte hem vast, en Ven beet zachtjes op haar lip, maar niet hard om de lippenstift en haar gezicht te sparen.
Venus Aora, neemt gij Bill Kaulitz, tot uw wettige echtgenoot, in goede en slechte dagen, in ziekte en in welzijn, tot de dood u scheidt? vroeg de man dan weer. Vens hart begon weer versnellingen te krijgen, en na een diepe ademhaling zei ze een zelfverzekerde ja.
Bill schoof zijn ring rond Vens linker-ringvinger, pakte dan haar handen samen, en legde de zijne erop.
Dan verklaar ik jullie nu, man en vrouw, zegt de man, en dan tegen Bill U mag de bruid nu kussen.
Bill legde zijn handen in mijn rug, en duwde Ven opeens naar achteren. Met haar ogen groot open, werd Ven gekust, en toen begon ze te giechelen. Ook Bill lachte tussen de kus door. Ven sloot haar ogen, en sloeg haar armen gewoon in zijn nek. Het publiek begon te applaudisseren, en in de achtergrond hoorden ze Willem en Thomas een walggeluidje maken. Het waren dan ook nog maar kinderen
Toen Ven terug recht stond, kreeg ze haar boeket weer. Met Bill aan haar zijde, stapten ze naar beneden van het trapje, recht door het gangpadje. Mensen keken hun na, en sommigen volgden hun zelfs. Toen ze voor de deur stonden, liet Ven Bill even los, en draaide ze zicht even naar de mensen achter zich. Ze gebaarde even met haar bloemen. De vrouwen begonnen allemaal te gillen van plezier, en wachtten dan tot Ven in actie overging. Nadat ze Bill nog een laatste kus had gegeven, keerde ze haar rug naar het publiek toe, en telde ze tot drie. Dan wierp ze het boeket over haar hoofd, naar de schreeuwende vrouwenmassa. Toen Ven zich omdraaide, zag ze dat het boeket nog steeds in de lucht hing. Enkele vrouwen gingen bijna op elkaar stappen om het te kunnen grijpen. In de achtergrond zag Ven Tom met Camilla rustig naar hun toe stappen. Ze keken enkel naar elkaar, en hielden elkaar goed vast. Cam was iets aan het uitleggen, en toen ze klaar was, hield ze opeens het boeket bloemen in haar hand. Geschrokken, bang omdat ze eerst niet wist wat het was, wierp ze het meteen terug naar achteren, waardoor de vrouwen nu alweer bezig waren met het worstelen om de bloemen. Ven en Bill lieten ze maar zijn, en stapten door de poort. Ven wierp nog even een blik op de plek waar ze zojuist geweest zijn. Een soort van kerk, maar zonder dak. Als die muren er niet geweest waren, konden ze zowat in een park getrouwd zijn geweest. Maar dat maakt het allemaal niet minder romantisch natuurlijk.
In de auto, waar gelukkig de kinderen al in zitten, omhelsden de twee elkaar nog eens, wetend dat de kinderen het kussen enzo niet leuk vonden. De auto vertrok naar de grote feestzaal die Bill gehuurd had. Daar gingen ze nu hun receptie hebben, en daar ging gefeest worden tot iedereen plat lag van vermoeidheid.
Bill haalde de sluier van Vens hoofd, waarna hij even op haar wang streek.
Je ziet er erg mooi uit, zei hij glimlachend. Ven voelde haar wangen rood worden, maar keek niet weg van haar echtgenoot.
Jij ook, met die lipstick op je mond, grapte ze. Bill wreef snel over zijn lippen, maar Ven pakte dan zijn handen vast. Dat was een grapje.
Bill grijnsde, zag dat de kinderen door het raam aan het kijken waren, en drukte een zachte kus op Vens lippen.
Het feest was duidelijk al bezig toen Ven en Bill aankwamen. Bijna al het volk van het huwelijk was aanwezig, en ze waren allemaal al met een glas champagne aan het praten met elkaar. Ven en Bill glipten snel via de achterdeur al binnen, en in de kleedkamer hielp Bill haar met de moeilijke trouwjurk uit te doen. Na het corset was opengemaakt, voelde Ven ook hoe de druk op haar ribben wat minder werd. Ze legden het trouwkleed voorzichtig op de stoel, want die was gehuurd, en toen Ven een simpele zwarte jurk wilde aandoen, hield Bill haar tegen. Hij haalde een cadeautje boven, en grijnsde.
Ik weet dat het niet echt de bedoeling is dat we elkaar cadeautjes geven, maar toch moest ik dit kopen toen ik het zag, verklaarde hij. Ven trok een wenkbrauw op, en beet even op haar lip. Dan haalde ze het deksel van de doos, en trok ze er een fluwelen zwarte kleed uit. Het stof glitterde in het licht. Ven hield haar adem in, en keek gefascineerd naar het kleed.
Bill?! wilde ze protesteren, maar Bill hield haar tegen.
Doe het nou gewoon maar aan, zei hij lief, waarna hij achter haar ging staan, en haar zachtjes in de nek kuste. Toen Ven zich omdraaide, was hij weg. Waarschijnlijk al naar het feest. Ven zuchtte, en trok het kleedje voorzichtig aan. Ze was er helemaal weg van, en het was een opluchting te zien dat al haar juwelen enzo erbij pasten, waardoor ze niets moest uitdoen. Haar haar was nog steeds opgestoken. Dat ging ze zo laten, want Cam had daar te lang aan bezig gezeten om het na een uur weer los te maken.
Ven veranderde dan nog maar even haar schoenen, en gaf haar zilveren hoge hakken op voor zwarte ballerinas. Haar voeten waren pijn beginnen doen omdat ze zulke schoenen nooit echt aandeed. Nu was ze blij dat ze terug veilig op de grond stond.
Ven stapte naar de deur, deed het licht uit, en verliet de donkere kleedkamer. In de gang hoorde ze al mensen babbelen. Willem en Thomas waren in de gang naar de televisie aan het kijken. Ven had enkele films voor ze meegenomen, omdat ze zich op het feest toch alleen maar gingen vervelen.
In de zaal keken alle mensen om toen ze Ven zagen binnenkomen. Opnieuw voelde Ven zich zenuwachtig worden. Bill stapte naar haar toe, en legde zijn hand onder haar elleboog.
Fijn dat je ook nog komt opdagen, wat vind je van het cadeau? vroeg hij. Ven zei niets, maar drukte een zachte kus op zijn lip. Intussen was het volk alweer gestopt met kijken, en babbelden ze weer over wat ze aan het babbelen waren. Ven liet Bill los, en stapte naar Jenn en Cam toe. Bill zat bij de andere mannen.
Wow, mijn zus is getrouwd en deze keer was ik erbij, zei Cam. Intussen kon ze wel weer lachen met het feit dat Ven eerst getrouwd was met Tom. Ze omhelsden elkaar, en lachten. Ook Jenn kon het niet laten om de pasgetrouwde vrouw een knuffel te geven.
Na een diepe zucht, en een glas champagne dat haar in de hand werd toegeschoven, kon Ven weer helderder nadenken. Ze legde haar hand in haar nek, en nam een slokje.
Wat gaan jullie met de kinderen doen vanavond? vroeg Jennifer, maar Cam beantwoordde die vraag voor haar zus al.
De kinderen verblijven bij Tom en mij. Het is zowieso ons weekend
O, gelukkig. Stel je voor dat je het moet doen met de kinderen in de andere kamer Jenn grijnst en ook Cam moet even lachen.
Serieus, hebben jullie het al gedaan met de kinderen in huis? vroeg Cam. Ven fronste even haar wenkbrauwen, en vroeg zich af waarom de meisjes überhaupt hierover wilden babbelen.
Ehm, eigenlijk hebben ze het niet meer gedaan sinds hij me ten huwelijk vroeg, bekende Ven. Cam en Jenn schrokken van het antwoord, en verslikten zich bijna in hun drank.
Wat? Maar hij vroeg je bijna drie maand geleden ten huwelijk? Dat jij dat volhoudt, oké, maar hij? Camilla klopte Jennifer even op de rug toen deze begon te hoesten.
Hoe bedoel je? vroeg Ven, maar ze had al spijt van die vraag. Ze wist wel dat Bill in die drie maanden best wel eens in de verleiding kwam, en het daar eigenlijk toch niet zo gemakkelijk mee had.
Kijk Tom nu, bij hem moet het toch wel elke week op zn minst twee keer gebeurd zijn, legde Camilla uit. Ven fronste haar wenkbrauwen, en duwde haar zus zachtjes.
Camil, ik wil het allemaal niet horen, zei ze. Toen Ven twee handen op haar schouders voelde, kwam eveneens weer de warme tinteling in haar huid.
Wat wil je niet horen, lieverd, fluisterde Bill in haar oor. Ven grijnsde, draaide zich om, en kuste hem dan innig op de mond.
Hé, Bill, voor als ik je straks niet meer kan spreken ofzo, veel plezier voor vanavond! zei Jenn, waarna de twee vrouwen begonnen te giechelen. In plaats van zich te schamen, boog Bill zijn hoofd alleen een beetje.
Dankje wel, Jennifer, ik weet erg zeker dat ik er plezier aan zal hebben, grapte hij. Ven klopte hem dan ook op bovenarm, maar aangezien ze tegen zijn rechterkant aan zat, deed ze enkel haar vingers ermee pijn.
Ach, jullie eerste gevecht, mompelde Tom, toen hij Ven zag zwaaien met haar pijnlijke hand. Bill grijnsde, en sloeg zijn arm rond zijn vrouw heen.
Ach, ik weet nog de eerste keer dat ik haar vastgreep, deed ze ook niets anders dan me te kloppen, zei Bill, alsof hij genoot van de herinnering. De anderen begonnen ook te lachen, en Ven begon zich te schamen. Hallo? Een wildvreemde man greep haar opeens vast over zijn schouders om haar dan naar een operatietafel te brengen? Hoe zouden zij dan gereageerd hebben?
Wanneer was jullie eerste ruzie? vroeg Cam dan, opeens nieuwschierig op een serieuze manier. Bill en Ven keken elkaar even aan, en fronsten hun wenkbrauwen.
Nouja, van het moment dat we elkaar leerden kennen denk ik, zei Ven dan, terugdenkend aan toen hij haar tegengehouden had in de steeg. Bill echter schudde zijn hoofd.
Neen, we leerden elkaar kennen op Willems feest, en toen maakten we nog geen ruzie, legde Bill uit. Ven grijnsde.
Nou, ik kan niet zeggen dat ik wat op mijn tenen getrapt was door jou, aangezien jij je bemoeide met mijn persoonlijke zaken?
Oké, mensen, genoeg! Ik wil geen echtruzie op mijn geweten hebben op de dag dat jullie nog maar net getrouwd zijn! lachte Camilla dan. Toen vertrokken zij en Tom naar de dansplaats, waar het koppel dicht tegen elkaar aanschoof voor de slow die gedraaid werd. Georg en Jennifer volgden dan, en toen Bill Vens hand vastpakte, moest Ven glimlachen. Na even rond te draaien en te kijken, besefte ze opeens iets.
Bill, waar is Gustav?
Reacties:
Wat een moment om te stoppen! o_o Maar oh, ik kan me Ven zo goed voorstellen in die jurk met alle zenuwen en mooiheid en iedereen die haar perfecte dag gaat meebeleven - en ik hoop zo dat je de bruiloft niet gaat laten verstoren, Emma, dat zou echt eeuwig zonde zijn! x'D -voor Bill & Ven, bedoel ik-
Ben benieuwd naar Bills reactie, hehe...
<3
En alwéér: Wat een moment om te stoppen! o_o
Ik vind de bruiloft wel heel erg leuk, en ze zijn echt lief voor elkaar. Bill voor Ven en andersom. Ik hoop maar dat mijn bruiloft -als ik ooit al trouw- ook zo mooi en romantisch wordt. (:
<3