FanFic.nl

Eenmaal, Andermaal

Eenmaal, Andermaal

Een week na de bruiloft van het jaar sprak Meerdijk nog steeds na over deze prachtige dag. De meeste buitenlandse gasten waren inmiddels al vertrokken, al verbleven Stefano en Lucas nog wel in Meerdijk. Edwin had gehoord dat Lucas al enkele keren in Dansatoria was geweest om dingen te regelen, maar elke avond dat Edwin er was trof hij hem daar niet. Uiteindelijk stond hij dus daar, in de huiskamer van huize Sanders.
‘Edwin?’ sprak Ludo als eerste verbaasd, ‘Kwam je voor iets speciaals?’
Edwin beet even op zijn lip, ‘Sorry als ik jullie stoor’ begon hij. ‘Ik kwam eigenlijk voor Lucas’
Janine glimlachte veelwetend en stond meteen op, ‘Natuurlijk niet’ zei ze warm, ‘Ik zal hem even voor je halen’
Edwin knikte dankbaar en bleef even ongemakkelijk achter, terwijl Janine naar boven liep. Hij zag dat Stefano even van hem naar Ludo keek en hij stak daarom zijn hand uit.
‘Ik ben Edwin’ stelde hij zich voor.
Stefano schudde zijn hand, maar knikte, ‘Ja, Lucas heeft me weleens iets over je vertelt’ vertelde hij, ‘Leuk om je te ontmoeten’
Edwin keek hem even verbaasd aan, maar kreeg geen kans verdere vragen te stellen, omdat Lucas al op de trap verscheen. ‘Edwin?’ sprak deze, ‘Wat doe jij hier?’
‘Kan ik even met je praten?’ vroeg Edwin direct, bang dat de moed hem weer in de schoenen zou zakken. Lucas kijkt hem even nietszeggend aan, als Stefano al omhoog komt.
‘We laten jullie anders wel even alleen’ begint hij, terwijl Ludo en Lucas gelijk bezorgd reageren.
‘Nee, blijf zitten Stefano’ zegt Ludo als eerste, waarop Lucas instemmend knikt, ‘Gaan jullie anders maar naar de tuinkamer’
Even werpt Lucas een bezorgde blik uit met zijn vader, die zucht, ‘Ga maar Lucas’ zegt hij. Lucas wacht op zijn beurt nog even bedenkelijk, maar knikt tenslotte en gaat Edwin, die hem zwijgend volgt, voor naar de tuinkamer.

‘Hoe gaat het nu met je vader?’ vraagt Edwin als eerste, als ze in de kamer aankomen. Lucas zucht, ‘Hij zegt dat hij zich prima voelt’ reageert hij. Edwin glimlacht, ‘Je bent desalniettemin bezorgd’ concludeert hij.
Lucas knikt, ‘Hij moet het rustig aan doen van de dokter, maar schijnt te geloven dat alles weer okay is’ legt hij beknopt uit, ‘Behoorlijk koppig dus’
‘Familietrekje?’ kaatst Edwin even terug, waarop Lucas glimlacht. ‘Maar we zorgen wel dat hij zich rustig houdt’ besluit hij tenslotte.
Even zaten de jongens zwijgend naast elkaar. ‘Maar daarvoor kwam je niet?’ begon Lucas plots.
Edwin keek op en schudde zijn hoofd, ‘Nee, dat klopt’, bevestigde hij, ‘Ik kwam voor jou’
Lucas voelde hoe zijn hart even oversloeg, maar dwong zichzelf tot kalmte, ‘Voor mij?’ herhaalde hij, ‘Waar kan ik je mee helpen?’
Edwin keek Lucas even aan en begreep dat hij het initiatief in handen kreeg gedrukt. Hij beet op zijn lip en vervolgde zijn verhaal. ‘Ik wilde met je praten over ons gesprek op de bruiloft’
Lucas knikte begrijpend, ‘Okay, en wat wilde je daarover zeggen?’
‘Wat jij vertelde, over waarom je niets had gezegd of laten horen’ begon Edwin, als hij onderbroken wordt door Lucas.
‘Ja, dat had ik misschien niet moeten zeggen’ zegt hij meteen, ‘Misschien moet je maar vergeten dat ik iets heb gezegd’
‘Ik wil het niet vergeten’ reageert Edwin verbaasd, ‘Ik wilde je juist zeggen wat ik al die maanden geleden al wilde zeggen’
‘Edwin’ begon Lucas, maar Edwin liet zich niet onderbreken. ‘Ik wilde je die middag vertellen dat ik verliefd op je was’ vervolgde hij. Lucas keek hem zwijgend aan en leek totaal uit het veld geslagen.
‘Sterker nog, ik denk dat ik nog steeds verliefd op je ben’ maakte Edwin zijn verhaal toen af. Even wachtte hij op een reactie van Lucas, maar die volgde niet meteen.
‘Lucas?’ vroeg hij tenslotte voorzichtig, ‘Wil je alsjeblieft iets zeggen?’
Wederom blijft het stil, tot Lucas uiteindelijk zijn keel schraapt, ‘Misschien kun je beter gaan’ besloot hij tenslotte.
‘Gaan?’ herhaalde Edwin verbaasd. Lucas knikte, ‘Ik kan dit niet’ voegde hij toen toe, ‘Het spijt me’
Even keek Edwin hem geruisloos aan, tot hij tenslotte knikte, ‘Ik snap dat je dit er nu niet bij kan hebben’ begon hij toen, ‘maar ik wil dat je weet dat ik wacht tot je er klaar voor bent’
Verbaasd keek Lucas op, waarop Edwin glimlachte, ‘Ik ben erachter wat ik wil Lucas’ vervolgde hij, ‘En als dit nu mijn beurt is om te wachten dan doe ik dat’
‘Ik denk dat je me verkeerd begrijpt, Edwin’ begon Lucas toen, ‘ik heb niet meer tijd nodig. Ik wil het gewoon niet’
Edwin’s mond viel open en even voelde hij een steek, ‘Waarom?’ vroeg hij tenslotte, ‘Ben je niet meer verliefd op mij?’
Lucas gaf geen direct antwoord, maar zuchtte. ‘Hoe reageerden je ouders eigenlijk?’ vroeg hij plots, ‘Toen je vertelde dat je verliefd was op een jongen’
Edwin keek hem even zwijgend, maar veelzeggend aan, waarop Lucas opstond. ‘Zoals ik al zei, misschien kun je beter gaan’

‘Ed? Wat doe jij zo vroeg thuis?’ reageerde Bianca verbaasd, toen Edwin de huiskamer in kwam lopen. Zwijgend plofte deze op de bank neer en zette de televisie aan.
‘Ik dacht dat jij iets leuks ging doen met Wiet?’ vervolgde Bianca haar verhaal.
Edwin keek op, ‘Mam, ik zei dat ik naar Wiet ging’ verbeterde hij zijn moeder, ‘Ik heb nooit gezegd dat we iets leuks gingen doen’
Bianca knikte, ‘Okay, maar waarom ben je dan zo vroeg terug?’ vroeg ze vervolgens. Edwin zweeg en richtte zijn ogen even op het scherm.
‘Ik heb het uitgemaakt’ vertelde hij tenslotte. Bianca reageerde, zoals hij al had verwacht, zonder echte verbazing.
‘Hoe reageerde ze?’ was het enige wat ze tenslotte vroeg. Edwin haalde zijn schouders op, ‘Wel goed, geloof ik’
‘Edwin?’ reageerde de twee andere mannen van het huis toen ineens verbaasd, toen ook zij de kamer in kwamen lopen.
‘Ik dacht dat jij naar Wiet was?’ vervolgde Sjoerd. Bianca kijkt even waarschuwend naar haar echtgenoot, die daarop zijn mond hield.
‘Het is uit’ vertelde Edwin tenslotte op eigen kracht. Anton en Sjoerd knikten even zwijgend, als ook Sjoerd een waarschuwende blik van zijn moeder had ontvangen.
‘Heb jij het uitgemaakt?’ vroeg Anton na enkele seconden. Edwin knikte, ‘Ik kon niet anders’ voegde hij toe.
‘Zullen we anders samen een film kijken?’ stelde Bianca voor, ‘Lang geleden dat we iets met zijn vieren hebben gedaan’
Sjoerd keek gewaarschuwd op, ‘Ik heb eigenlijk met Rikki afgesproken, mam’ reageerde hij, voor hij opsprong. Bianca knikte met een glimlach, ‘Natuurlijk’ zei ze, ‘Met zijn drieën dan, Edwin?’
Edwin keek op en liet zijn blik even van zijn moeder naar zijn vader glijden. ‘Ik moet eigenlijk nog mijn boek uitlezen voor Nederlands’ zegt hij dan snel, voor ook hij opstaat en de kamer uitloopt, zijn ouders verbaasd achterlatend.

Reacties: