FanFic.nl

Brownsville Academy; Another Love Story

Chapter 8

*Natalie*
Avan zat weer eens naast me, maar dichterbij dan normaal. Ik vroeg me af of hij dat expres deed. Er waren wel meer dingen die ik me afvroeg over Avan. Zoals waarom hij mijn gedachten leek te lezen, en waarom ik zijn stem soms in mijn hoofd hoor. Dingen die ik niet kon verklaren, hoe hard ik ook nadacht. Dingen waar ik alleen achter kon komen door het hem te vragen. Het probleem was alleen dat het een geheim bleek te zijn, die hij aan niemand kon vertellen. Wat kon er nou zo erg zijn? Ik werd met de minuut nieuwsgieriger. Ik schrok wakker uit mijn gedachten door de deur van het klaslokaal, die met een harde klap dichtsloeg. Een boze meneer Bennet stampte naar het bureau en keek de klas aan vanonder zijn gouden brilletje.
‘Ik heb de toets -en verslagcijfers, maar eerst wil ik de volgende leerlingen spreken…’ Zei hij met opeengeklemde kaken. Ik schrok. Hij zou er toch niet achter zijn gekomen dat Avan de toets had gestolen…?
‘Avan Boquez, AJ Harris, en David McGarreth.’ Hij stond op, en stampte naar de gang. Ik zag dat Avan verstijfde.
‘Hoe ga je…?’ Begon ik, Avan onderbrak me door zijn wijsvinger op mijn lippen te leggen. Ik haatte het als hij dat deed, want het zorgde ervoor dat er een tinteling door mijn hele lichaam ging. Avan wreef met zijn hand over zijn kaak, wat betekende dat hij aan het nadenken was. Een gebaar waar ik in de korte tijd dat ik hem kende aan gewend was geraakt.
Hij keek bedachtzaam voor zich uit, en toen brak er een glimlach door op zijn gezicht. ‘Ik heb alles onder controle.’ Zei hij glimlachend, en hij liep naar de deur. Zo, dacht ik. Die zien we voorlopig niet meer terug. Ik wist niet of ik opgelucht, of somber moest zijn.

*Avan*
Ik stond op en liep naar de deur toe. Meneer Bennet deed de deur van het klaslokaal dicht, en ging tegenover ons staan op de gang.
‘Denken jullie soms dat ik een idioot ben of zo?’ Zei hij met een walgende blik in zijn ogen.
Ik keek hem onschuldig aan. ‘Waar heeft u het in hemelsnaam over?’ Zei ik gemaakt verward.
Hij keek me spottend aan. ‘Waar ik het over heb? Waar ik het in hemelsnaam over heb?’ Zei hij met een raar stemmetje. Het leek wel of hij een meisje nadeed in plaats van mij. Ik deed moeite om een glimlach te onderdrukken.
‘Ik.. Ik heb een klas..’ Zijn stem trilde van woede. ‘Ik heb een klas met vijfentwintig leerlingen, en het hoogste cijfer was een vijf komma negen, met uitzondering op Natalie, maar van haar ben ik het gewend..’ Hij pakte onze toetsen tevoorschijn. ‘Avan.’ Begon hij. ‘Jij hebt een acht komma vier, David jij hebt een acht komma zeven…’ Hij keek AJ met een gemaakt enthousiaste uitdrukking aan. ‘AJ, jij hebt een tien! Gefeliciteerd joh!’ Ik keek AJ boos aan. De sukkel.
Er was nog maar één manier om mezelf hier uit te redden. Ik keek meneer Bennet boos aan, en smeet mijn pen keihard op de grond. Hij viel kapot neer, en meneer Bennet keek me verbaasd aan. Ik trok wild mijn trui uit, en smeet die ook op de grond. Toen begon ik keihard tegen de kluisjes naast me te bonken, met twee vuisten.
‘Avan! Doe rustig!’ Zei meneer Bennet geschrokken.
‘EINDELIJK! EINDELIJK DOE IK MIJN BEST VOOR EEN VAK, EN DAN KRIJG IK Dí�T?’ Schreeuwde ik, en ik keek meneer Bennet met gemaakte ongeloof aan. ‘DENKT U DAT IK SPIEK? IK DOE DIE TOETS NÚ OPNIEUW, NU METEEN!’ Schreeuwde ik, en ik hijgde overdreven.
Meneer Bennet keek me met een geschrokken uitdrukking aan, terwijl AJ en David me verbaasd aankeken. ‘Je… Je kan hem volgende periode overdoen..’ Zei Bennet met een klein stemmetje.
‘Nee!’ Riep ik boos. ‘Ik doe hem níº over! NU METEEN!’
Meneer Bennet leek door de grond te willen zakken, en hij keek me beschaamd aan. ‘Avan.. Avan doe je trui weer aan, en ga terug naar de klas..’ Zei Bennet, en hij keek me niet aan. ‘Het… spijt me dat ik je beledigd heb…’ Zei hij, en nog steeds keek hij me niet aan.
Ik deed mijn trui over mijn schouder, en liep langs meneer Bennet het klaslokaal weer in. Toen ik langs Bennet liep, keek ik hem gekwetst aan.
Ik deed de deur open, en ik zag dat Natalie verbaasd opkeek, net zoals de rest van de klas. Haar ogen gleden van mijn gezicht naar mijn borstkas, en ze bloosde toen ze zag dat ik ook naar haar keek. ‘Wat… Hoe heb je jezelf hieruit gered?’ Vroeg ze verbaasd, en ze keek me afwachtend aan. Ik zag dat ze moeite deed om haar blik op mijn gezicht gericht te laten.
Ik ging ontspannen achterover zitten, en deed mijn armen achter mijn hoofd. ‘Ac-ter-en.’ Zei ik langzaam met een glimlach op mijn gezicht.
Ze keek me nog steeds verward aan, schudde haar hoofd, en zei toen: ‘Weer gelogen over je seksuele geaardheid?’ Ze keek me geamuseerd aan.
Ik lachte. ‘Nee.’
Ze schudde haar hoofd, en ging verder met haar werk. Even later zei ze: ‘Trek je shirt weer aan.’
‘Waarom?’ Vroeg ik, al wist ik allang waarom. ‘Maak ik je zenuwachtig als ik geen shirt aanheb?’
‘Ja,’ zei ze, en toen keek ze op. ‘Ik bedoel nee, ik bedoel..’
‘Wat bedoel je?’ Vroeg ik geamuseerd. Ze was zó schattig als ze stotterde.
‘Het is tegen de regels.’ Zei ze uiteindelijk.
‘Zowat alles wat ik doe is tegen de regels. Bij jou zijn is ook…’ Ik kapte mijn zin abrupt af. Bí­jna had ik mezelf verraden.
Ze keek op. ‘Bij mij zijn is wat?’ Eiste ze, ik voelde dat ze me doordringend aankeek. ‘Bij mij zijn is tegen de regels? Waarom?’ Zei ze voorzichtig.
Geen antwoord.
‘Avan! Waarom is het tegen de regels om bij mij te zijn?’ Eiste ze dwingend. Gelukkig kwam meneer Bennet weer binnen. Zonder David en AJ. Hij ging verder met de cijfers. Natalie had een acht voor haar toets, en ik keek haar glimlachend aan. Alleen had ze haar blik op haar boek gericht, en ik zag dat ze fronste.
‘Natalie Bancroft en Avan Boquez een negen en een half.’ Natalie keek verbaasd op. Ik gaf haar een high five, en ze sloeg een beetje verward met haar rechterhand tegen het mijne. Het viel me op dat ze me niet aankeek. Hopelijk vergat ze wat ik had gezegd. De bel ging, en ik liep snel de gang op.
Ik voelde dat een hand in de mijne gleed, en hem meetrok. Voor de tweede keer in twee weken werd ik een meisjes wc ingesleept.
‘Geen gewoonte van maken, hè? Straks gaan mensen nog doordenken.’ Ik gniffelde, en Natalie keek me droog aan.
‘Dat kan me echt niets schelen.’ Was haar antwoord.
Ze stond zó dichtbij, dat de neus van haar sneakers tegen mijn schoenen aanstonden.
Haar lekkere geur drong mijn neusgaten binnen toen ze haar haren uit haar gezicht wipte. Het verlangen naar haar gierde door mijn lichaam, en opeens had ik de neiging om haar dicht tegen me aan te houden. ‘Je weet niet wat je met me doet…’ Zei ik, en mijn stem klonk laag van alle emoties. Ik leunde naar voren, en deed mijn beide handen naast haar gezicht op de muur. Ze leunde tegen de koude muur, en haar ogen vertelden me dat ze hetzelfde wilde als ik. We staarden in elkaars ogen, en alles om ons heen leek te verdwijnen. Opeens sloot Natalie haar ogen, en draaide haar gezicht richting de deur. Zodat mijn lippen op haar wang terechtkwamen.
‘Ik vraag me eerder af wat jí­j met mí­j doet.’ Zei ze, en ze dwong zichzelf om zich te concentreren. Ze glipte onder mijn uitgestoken armen vandaan, en ging met haar armen over elkaar tegen de muur achter me leunen. Ik draaide me naar haar om, en keek haar aan. Haar saffierblauwe ogen keken me afwachtend aan. ‘Avan, waarom vertel je het me niet gewoon? Je weet dat je me kan vertrouwen.’ Haar stem klonk voorzichtig. Ik zuchtte diep. ‘Omdat ik het je niet kí¡n vertellen.’ Zei ik gekweld.
Dat antwoord was blijkbaar niet genoeg. ‘Avan, ik heb het recht om het te weten.’
‘En waarom denk je dat?’ Zei ik kil.
Ik zag dat ze haar kaken op elkaar klemde. ‘Je hebt me gekust.’
‘Ja, en het was heerlijk. Maar ik kan het echt niet vertellen.’
Mijn antwoord deed haar blijkbaar pijn, en het liefst wilde ik alles terug nemen.
‘Dus ik ben gewoon het zoveelste meisje op je lijst van veroveringen?’ Zei ze gekwetst. Ik zag de pijn in haar ogen, en ik vervloekte mezelf voor wie ik was. Waarom kunnen we niet gewoon een normaal stel zijn?
‘Natalie…’ Zei ik gekweld. ‘Dit hoeft niet zo te eindigen…’
Het donkerblauwe vloeistof in haar ogen leek te bevriezen, en haar blik werd ijskoud. ‘Je kan iets niet eindigen wat nooit een begin heeft gehad.’ Beet ze me toe, en ze beende de wc uit.

*Natalie*
Vergeet hem. Vergeet hem. Vergeet hem.
‘Natalie?’ Sams stem leek van heel ver weg te komen, maar in feite stond ze naast me.
‘Wat?’ Snauwde ik.
‘Wat doe je?’
‘Ik smijt boos boeken in mijn kluisje, zie je dat dan niet?!’ Ik weet het, Sam verdiende zo’n houding niet. Ik was echt in een pesthumeur. Waarom viel ik alleen op sukkels?
Sam was niet de enige die mijn slecht humeur opmerkte. Ik snauwde tegen iedereen die op het verkeerde moment iets zei, en voelde me achteraf heel schuldig. Toen ik ging zitten op mijn bed, voelde ik tot mijn ergernis de woede wegzakken. Eigenlijk wilde ik dat het boze gevoel bleef, want de scherpe brandende pijn van de leegte was nog erger. Waarom was Avan zo geheimzinnig? Waarom konden we niet gewoon een stel zijn? Diep van binnen wist ik dat we geen normaal stel konden zijn, maar daar wilde ik niet aan denken. Waarom deed liefde soms zo’n pijn?


Hahaha, ik zei jullie toch
Laat een reactie achter!

Reacties:

1 2

justAgirl zei op 1 sep 2011 - 22:40:
awww neee het mag niet over zijn. Ze zijn zo grappig samen
snel verder hoor! <3
Je schrijft echt super goed weet je dat!<3
Xliefje<3

MorbidMisery zei op 1 sep 2011 - 22:29:
Oh my GOD. Wat ontzettend zielig dat ze nu een break-up hebben ( ook al hadden ze nog niet xd ). Snel verder gemenerdje, want het is veel te spannend om ons te laten wachten. ;o

xxxx
Morbid

Arlandria zei op 1 sep 2011 - 21:43:
Suuuuuuuupergoed!!!

Stiekem hou ik ervan als een koppel ruzie heeft maar alleen als ze ruzie hebben en je weet dat ze terug bij elkaar gaan komen.. en dat gevoel heb ik hier toch wel
Hij moet het gewoon terug goedmaken, want volgens mij ziet hij haar doodgraag en dan is het gewoon zonde hè

Het is echt reuze spannend! Uitstekend geschreven en natuurlijk moet je snel weer verder
Eigenlijk zou je die hoofdstukken in een boek moeten verzamelen, zodat ik het altijd kan lezen


xx

Hermelien zei op 1 sep 2011 - 21:38:
*snik*
Dat mag niet...
Dat is zo triest..
Het mag niet..
Niet..niet..niet
Jij moet snel verder, want ik wil meer Avan en meer horen over Natalie.
Je hebt me mijn inspiratie van pijn weer teruggegeven voor Red Romance.
I love you
xx

Kahlan zei op 1 sep 2011 - 21:36:
neeeeeeeeee!!!!!!!!!!
waarom waarom?????????
Wat is er toch met die kerel aan de hand, je steld mijn nieuwsgierigheid wel echt op de proef ( Gggrrr gemeen)
kzou al bijna vergeten te zeggen hoe goed dit geschreven is