FanFic.nl

Elena

Epilogue

Het was nu meer dan een week geleden sinds Elena ontwaakt was uit haar coma en iedere dag sterkte ze wel weer een beetje aan.
Tot grote vreugde van iedereen was ze al na drie dagen sterk genoeg om uit bed te komen.
Ze had het hoofdkwartier dat eigenlijk het oude huis van Sirius bleek te zijn al goed kunnen onderzoeken, en had al goed kennis kunnen maken met haar bewoners.
Waaronder een wandtapijt met de afbeelding van zijn moeder die haar iedere keer als ze voorbij kwam uitschelde om haar bloedonzuiverheid en dan was er nog Knijster, de chagrijnige huiself van de familie Zwarts die Sirius nog wel steeds gehoorzaamde maar dit duidelijk met de nodige tegenzin.
Tot haar grote spijt moest ze opmerken dat dit huis niet half zo gezellig was als het nest, er was niet eens een tuin dus was ze gedwongen om hele dagen binnen te blijven.
Gelukkig had ze binnen genoeg prikels die haar bezig hielden.
Ten eerste was er mevrouw Wemel die het in haar hoofd gehaald had dat ze na al die dagen vel over been was dus bij elke mogelijkheid die zich voor deed was ze druk in de weer om haar vol te stouwen met de lekerste gerechten en ze liet haar niet met rust tot er niets meer bij kon in haar maag.
Dan had je Lupos zijn lessen weer stilaan weer herstart had.
En ze betrapte er zich zelf op dat ze er stilaan naar begon uit te kijken.
Was het omdat ze dit nu samen met Garreth kon volgen? Of omdat de band tussen vader en dochter nu werkelijk verbeterd?
Wel zeker was het feit dat Lupos zijn houding duidelijk relaxer was.
Toen de nieuwe spreuk haar niet meteen wou lukken verloor hij niet meteen zijn gedult maar bleef het haar rustig uitleggen tot ze het uiteindelijk onder de knie had.
Harry had haar verteld dat ze ooit een jaar les van hem hadden in verweer tegen de zwarte kunsten.
Ze had haar lach amper kunnen inhouden toen hij zei dat hij een van de besten was maar toen ze hem bezig zag met haar, hoe hij elke spreuk geduldig bleef herhalen tot Garreth de juiste uitspraak beet had, dit maal kon ze wel zien waarom Harry zo enthousiast over hem was.
En dan was er natuurlijk Garreth zelf.
Het had er percies wel erg dik op gelegen dat er iets was tussen haar en George want nog voor ze er hem had over kunnen vertellen had hij haar al de oren van het hoofd gezeurt over wat er nu net tussen hen gaande was.
Vreemd, vroeger zou ze zich hier rot aan geërgerd hebben maar nu was ze vooral blij dat hij na alles wat hij de laatste maanden had meegemaakt nog steeds zichelf was.
En vandaag was een erg belangrijke dag voor hem.
Die ochtend was meneer Olivander plots door de open haard geglipt met een grote kist in zijn hand die allerlei toverstokken bleek te bevatten.
' Het word hoog tijd dat we eens beginnen aan je praktijklessen beginnen jongen. ' Had Lupos verklaard toen hij zijn vragende gezicht gezien had.
' Maar daar kan je natuurlijk niet aan beginnen zonder een goede staf. '
De blik in zijn ogen zou ze nooit meer vergeten.
Een menegling van ongeloof en fasinatie toen hij alle staffen in de tas beter zag.
Een van die dingen zou straks werkelijk van hem zijn.
' Denkt u dat de goede er tussen zal zitten? ' Vroeg Elena vragend aan meneer Olivander.
' Het meot haast wel. Ik heb herinner me alle staffen die in jullie familie 's voorkomen nog maar al te goed en daaruit heb ik een selectie gemaakt. '
' Wacht eens even. Mag ik dan niet kiezen wat voor staf ik wil? ' Vroeg Garreth verbaast.
' Nee jongen. De tovernaar kiest de sta niet, de staf kiest de tovenaar. Als de anderen nu even de kamer willen verlaten. ' Vroeg meneer Olivander.
' Ze mogen best blijven kijken. ' Sprak Garreth hem tegen.
' Ah, als hij vind dat we weg moeten dan zal hij daar wel zijn redenen voor hebben. ' Antwoorde Elena vlug en Garreth kon alleen maar raden waarom iedereen plots zo een haast had om de kamer uit te komen.


' Denk je dat hij echt kwaad gaat zijn omdat we hem niets verteld hebben? ' Vroeg Lupos toen ze buiten gehoorafstand stonden.
' Hij zal wel even brommen, maar dat gaat snel over. Geloof me, ik ken mijn broer. '
' Ja, jij wel. ' Antwoorde hij somber.
Ze kon zich wel voor de kop slaan voor die uitspraak.
' Je zult hem ook wel snel leren kennen. ' Probeerde ze hem op te monteren.
Hij wou iets terug zeggen maar werd de mond gesnoert door een regnbui die uit het niets leek verschenen leek te zijn.
Beide keken veelzeggend naar de woonkamer waar ze Garreth luidkeels hoorde vloeken.
' Dat gaat niet echt als gepland. ' Mompelde Elena.
' Zolang hij de boel maar niet plat brand ben ik gelukkig. ' Lachte haar vader.
' Is dat ooit al gebeurt? '
Weer wou hij antwoorden maar opnieuw werd hij onderbroken door een kristallen vaas die hun richting uitvloog en die ze nog maar net konden ontwijken voor ze in duizend stukjes uit een vloog.
' Wil je wel eens uitkijken? ' Riep ze woedend naar de woonkamer.
' Denk je dat ik dat niet probeer? ' Was het antwoord.
Het koste nog een kleine ontploffing en een bestekset die uit het niets was gaan vliegen maar uiteindelijk werd alles weer op zijn plaats gezet toen hij eindelijk met de goede staf zwaaide.
Het bleek er een met de staarthaar van een eenhoorn te zijn en om de een of andere manier was hij best trots dat de zijn twee centimeter langer was dan die van Elena.
Die verdedigde zich door te zeggen dat ze met zo een lomp lang ding toch niets zou kunnen aanvangen.
Remus kon niet anders dan lachen toen hij zijn kinderen zo bezig zag.
Fijn dat ze nog even lol konden maken samen, ze zouden nog door veel elende moeten gaan. Dat was wel zeker

Reacties: