FanFic.nl

Elena 's new adventure

Accusation 's

Ze bleven nog enkele uren in het hospitaal, tot mevrouw Wemel besloot dat het tijd was om naar huis te gaan.
Het was een geweldige namiddag geworden al had ze Harry 's vreemde gedrag nooit echt van zich kunnen afzetten.
Wat was er toch zo belangrijk dat hij het niet aan Perkamentus of wie dan ook kon vertellen.
En wat had het met haar te maken?
' Waar denk je aan? '
George 's stem bracht haar terug uit haar gedachten.
' Wat? Oh niets bijzonder. Ik genoot van de frisse lucht. '
Hij knikte begrijpend.
' Het vast niet makkelijk om hele dagen binnen te zitten. '
' Je hebt geen idee, vroeger werd ik al gek als ik een dag niet naar buiten kon door regen of wat dan ook. En nu zit ik al maanden binnen en god mag weten waneer mijn volgende kans is om nog eens buiten te komen. '
' Je weet toch dat dit maar een tijdelijke oplossing is? We vinden er wel iets op. ' Probeerde hij haar op te monteren.
' Dat weet ik ook wel, maar wat is tijdelijk? Enkele maanden, een jaar? '
' Hey, hey. Wat krijgen we nu? Waar is mijn altijd zo positiefe Elena naar toe? '
' Die is even op vakantie. '
Dit spontaane antwoord bracht hem aan het lachen.
' Wel vertel haar dan maar dat ze snel terug moet komen, ze wordt gemist weet je? '
Hoe hij het deed wist ze na al die tijd nog steeds niet maar telkend opnieuw slaagde hij er in om haar op te vrolijken en ook nu kon ze een glimlach niet onderdrukken.
' Kijk dat ziet er al veel beter uit. '
Omdat er toch geen lastige ooggetuigen waren op dat moment sloeg hij zijn arm stevig om haar schouder en kuste haar voorhoofd.
' George. ' Siste zijn moeder berispend.
Met duidelijke tegenzin liet hij haar weer los.
' Je zult zien, alles komt uiteindelijk goed. ' Fluisterde hij nog snel in haar oor.
En vreemd genoeg geloofde ze hem nog ook.


Die avond leek mevrouw Wemel nog uitgebreider te hebben gekookt dan anders.
George verklaarde dat ze duidelijk wat afleiding nodig had nu haar man nog steeds in het hospitaal lag.
Nog een geluk dat hij de volgende dag al naar huis mocht want als ze langer dan enkele dagen deze portie 's zouden moeten trotseren waren ze tegen het einde van de week moddervet.
Wel, dit helde toch voor te tweeling en voor Ron die zoals altijd een ontembare eetlust bleken te hebben.
Elena had wel genoeg met een normaale portie en ze zag dat Harry zijn eten amper had aangeraakt.
Ze voelde dat hij haar al die tijd had blijven aanstaren maar zodra ze haar hoofd op hief draaide hij zijn hoofd weg en keek met veel belangstelling naar het eten op zijn bord.
Het zou een hele klus zijn om van de drukke tafel te verdwijnen zonder dat er vragen gesteld zouden worden.
Het zou vooral een opdracht zijn om George van zich af te schudden, hij wou net alle momenten die ze eigenlijk onverwacht nog samen konden doorbrengen optimaal benutten, en eigenlijk wou ze dit ook wel.
Het te hopen voor Harry dat hij een goede reden had voor al die geheimzinnigheid.
Het was uiteindelijk Sirius die George weglokte met een vage smoes over zwerkbal.
' Moet dit nu? ' Vroeg hij geërgerd.
' Morgen vertrek je weer, en ik heb echt enkele vragen over zwerkbal, vooral over drijvers. En je hebt niet elke dag de kans meer om raad te vragen aan een van de beste drijvers die Zweinstein ooit gekend heeft. '
Iedereen ou zo door hebben dat dit een excus was maar George zou George niet zijn als hij ongevoelig bleek voor zo een compliment.
' Wel dan ben je bij het juiste adres. '
Hij sloeg zijn arm over Sirius zijn schouder en begon uitgebreid te vertellen over de wonderlijke wereld van Zwerkbal.
Harry verscheen in een andere deur en wenkte haar.
Ze volgde hem naar haar kamer.
' Zwerkbal. Kon Sirius nu echt niets beter verzinnen dan dat? ' Lachte ze terwijl ze de deur achter zich sloot.
' Het werkte. ' Antwoorde Harry enkel.
' En waar is al deze geheimzinnigheid nu goed voor? Straks denken ze nog dat we hier iets achterhouden.'
Nerveus liet hij zijn handen kraken.
' Ik weet niet echt hoe ik er aan moet beginnen, El. Het is bijzonder delicaat. '
Hij was duidelijk zo nerveus dat hij nog amper uit zijn woorden raakte.
' Gaat het over je droom? ' Hielp ze hem op weg.
' Ja, het zit zo. Dat was al niet de eerste keer dat ik die droom had. Ik had hem al sinds deze zomer. Steeds weer. '
' Zag je toen al dat ze meneer Wemel aanvielen? '
' Nee, dat zag ik pas die nacht zelf. Maar al honderden keren liep ik in mijn hoofd door die gangen.'
' Maar goed, anders had je die aanval nooit gezien en ...'
' Dat is het niet, Elena. Ik heb de aanval niet zien gebeueren. Ik viel hem aan! Ik was die slang! '
Deze bekentenis verraste haar zodanig dat ze enkel met haar ogen kon knipperen.
' Hoe...? Ben je dit zeker? '
' Ik weet dat het vreemd klinkt maar het is waar. Ik keek door de oge van dat beest. Voelde zijn bloeddorst. Ik genoot toen ik hem verwonde. Ik genoot. '
' Hier is vast een logische verklaring voor. Weten de andere dit? Profesor Perkamentus weet vast wat voor truk hier achter zit. '
' Ze weten het niet.Jij bent de eerste die ik dit verteld. '
' En daar heb je hoogswaarschijnlijk een specefieke reden voor. '
' Die heb ik ja. Het zit zo...Ik, of die slang was die nacht niet alleen. Ik werd vergezelt door Garreth. '
Als zijn vorige onthulling al een verassing was dit een harde schok.
' Wat wil je daar nu mee insunueeren? '
' Niets, ik zeg alleen wat ik zag. Hij hielp die slang, iedere deur die ik...Dat beest niet kon openen deed hij. '
Elena voelde dat ze haar gedult aan het verliezen was.
' Dus als ik het goed begrijp beschulldig je hem nergens van maar verteld me wel doodleuk dat hij geholpen zou hebben om meneer Wemel aan te vallen. Je spreekt jezelf nu wel tegen, denk je ook niet? '
' Ik weet dat je me niet zomaar kunt geloven, het is je broer en je vertrouwd hem meer dan wie dan ook. Maar wie weet wat er allemaal met hem gebeurt is in die kerker.'
' Wie denk jij wel dat je bent? Mijn broer sterft nog liever dan dat monster te dienen! Het is niet omdat je naam toevallig Harry Potter is dat je zomaar iedereen kan beschuldigen!'
Hier had ze een gevoelige snaar geraakt.
' Dus denk jij er ook al zo over. Fijn, alsof ik nog niet genoeg verwijten krijg over mijn verstand dat achteruit gaat of dat ik een ordinaire onruststoker ben. '
Ze besefte dat het laatste verwijt een brug te ver was.
' Sorry, zo bedoelde ik het helemaal niet. Ik weet niet wat je net gezien hebt maar ik weet gewoon dat Garreth onschuldig is. Het klinkt even gek als die onzin dat jij als slang meneer Wemel zou hebben aangevallen.'
' Denk je?'
' Ik weet het zeker. Dank je dat je me dit verteld hebt. Maar beloof me een ding. Praat hierover met professor Perkamentus. Hij zal wel weten wat dit allemaal betekend.'
Hij leek opgelucht door haar reactie.
' Dat beloof ik zeker. '
En voor het eerst zag ze een oprechte glimlach op zijn lippen.
Alleen had zijn verklaring een lichte twijfel in haar aangewakkerd.

Reacties: