Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Harry Potter » Elena 's new adventure » a new friend

Elena 's new adventure

7 sep 2011 - 18:11

1535

3

420



a new friend

De volgende weken raakte het gesprek met Harry wat op de achtergrond beland maar volledig vergeten was ze het zeker niet.
Ze betrapte er zich zelf op dat ze haar broer scherper in de gaten hield.
Het was frustrerend. Ze wou hem helemaal niet wantrouwen.
Verdorie Harry, waarom had hij haar ook geconfrontreerd met die verdomde droom?
Ze wist niet of hij Perkamentus nu verteld had over zijn beschulldigingen tegenover Garreth maar ze hadden duidelijk wel gesprekken gevoerd want ze had te horen gekregen dat hij voortaan lessen moest volgen in iets wat Occlumentie bleek te noemen.
Het moest hem helpen om die dromen onder controle te houden.
Ze hoopte echt vurig dat het zijn vruchten zou afwerpen want toen ze te horen kregen dat hij deze lessen zou krijgen van een leraar die Severus Sneep hete had ze het gevoel gekregen dat haar vader en Sirius hier totaal niet te vrede mee waren.
' Secretus? Hij laat hem op privé les gaan bij Secretus? Is Perkamentus nu volledig zijn verstand verloren? ' Had Sirius woedend geroepen op een moment dat hij dacht dat de anderen hem niet hoorden.
' Hij al er wel zijn reden voor hebben. ' Probeerde had haar vader hem proberen te kalmeren.
' Hij mag dan wel een rotzak zijn, hij is na Perkamentus de beste in Occlumentie. Als Harry zich wat inzet zal het eker goed komen. '
' Secretus heeft de pest aan die jongen. Het kan hem niet schelen of hij het leert of niet. Het enige waar hij voor leeft is om hem het leven zuur te maken. En daar heeft hij straks alle kansen voor. '
Haar vader leek nog iets te willen zeggen maar daar had hij de kans niet meer toe.
De deur zwaaide zo snel en zo hard open dat Elena te laat weg had kunnen duiken en het ding haar neus frontaal raakte.
Er had wad bloed uit gelopen maar Sirius nam niet eens de moeite om te kijken of alles wel goed ging.
' Verdorie Sirius. Je moet...El? '
' Wat is zijn probleem? ' Vroeg ze kwaad terwijl ze haar neus in de lucht hield en het bloed op een onhandige manier probeerde te stelpen.
' Wacht, laat me helpen. '
Hij had een zakdoek tevoorschijn gehaald en had die voorzichtig onder haar neus gedrukt.
Het deed gelukkig geen pijn dus was hij niet gebroken.
' Hij is overduidelijk kwaad, al snap ik nog altijd iet waarom. Maar is dat een reden om iedereen in huis in elkaar te meppen? '
' Ik heb misschien makkelijk praten, maar probeer het hem niet kwalijk te nemen. Zoals je waarschijnlijk wel al kon raden hebben Sirius en Sneep niet echt een goede geschiedenis. Met niet een van de Sluipers trouwens. Hij haat ons en dit werkt hij nu uit op de zoon van de hene die hij het meest van al haate. en als ik eerlijk mag zijn. Hij heeft het volste recht om ons te haten. We hebben zijn jeugd op Zweinstein nu niet bepaald gemakkelijk gemaakt. '
' Nou en? Jullie waren jong. Ik heb op school ook wel dingen gedaan waar ik nu spijt van heb. Net zoals vele anderen. Zo iets heet volwassen worden. '
' Nou, fijn dat jij er zo volwassen op reageert. ' Had hij ligt geamuseerd geantwoord.
' Maar wat wij hem aangedaan hebben zijn nu niet meteen kwaadjongestreken meer.
Sirius heeft hem zeg maar in een kamer geleid waar ik zat terwijl ik zeg maar volop weerwolf was. Nog een geluk dat James hem kon reden of ik had hem waarschijnlijk met huid en haar verscheurd. '
' Wat? '
Ze kon nu nog steeds niet uitmaken wat ze het engst vond. Het feit dat Sirius haar vader bijna had aangezet om te moorden of het feit dat hij dit vertelde zonder enige vorm van emotie.
Hij had evengoed kunnen vertellen dat het morgen zou gaan regenen.


Het was net na kerstmis toen er weer eens wat leven in de brouwerij kwam.
En wat voor leven.
Elena had zich terug getrokken in de keuken waar ze zich bij de warmte van de open haard verdiepte in een nieuw boek met de titel standaart spreukenboek niveau vijf.
Volgens haar vader waren ze nu wel ver genoeg om zich hier aan te wagen.
Gefacineerd bekeek ze de nieuwe woorden en kon al niet meer wachten om deze in praktijk om te zetten.
' Weer volop aan het studeren? ' Klonk plots de stem van Garreth.
' Zou je ook eens moeten doen. ' Mompelde ze met haar neus nog steeds in het boek.
' Ik heb wel wat anders te doen. ' Antwoorde hij ligt brutaal.
' Werkelijk? Ik ben wel eens benieuwd wat er zo belangrijk is dat je er zelf je studie 's voor moet laten. Zeker als je bedenkt dat er in dit huis niets ander te beleven is. Naar mijn bescheiden meening dan toch. '
' Ah zusje. Laat je fantasie eens spreken. Daar was je vroeger zo goed in. '
' In tegenstelling tot toen weet ik nu dat ik daar nergens mee kom. Wil ik ergens raken in deze harde wereld moet ik er nu hard voor werken. '
Garreth liet de steek duidelijk niet aan zijn hart komen.
Hij zwaaide even met zijn staf en sommeerde een appel in zijn hand.
Fijn, serieuse magie leren was niets voor hem maar om zijn eigen leven gemakkelijker te maken had hij er duidelijk geen probleem mee.
Zuchtend trok ze haar eigen staf en probeerde de beweging van een nieuwe spreuk uit.
' Wil je daar wel eens mee ophouden? Je dooft het vuur. '
Ze voelde het inderdaad kouder worden in de kamer.
' Dat ben ik niet. '
Het vuur had zich zelf gedooft.
En plots waren daar de groene vlammen die ze een keer eerder gezien had, toen ze via brandstof mocht reizen.
Niet veel later verscheen er een gestalte in de haard die zo groot was dat zijn gezicht verborgen zat in de schoorsteen leiding.
' Wel verdorie, waneer hebbie ze dit voor de laatste keer gepoetst?
Kuch, Vreselijk gewoon. '
Het hele huis leek te kraken toen de man zich bukte om uit de schoorsteenmantel te raken.
Het eerste wat ze zagen was een gigantische baard waarvan Elena vreesde dat ze er in zou kunnen verdwalen en toen pas kwam het gezicht te voorschijn.
Elena wist nog steeds niet of ze nu moest gillen van angst of lachen omwille van het amusante gezicht dat deze halve reus had.
' Bij Merlijn 's baard. Zijn jullie niet Remus zijn kotters? '
' Dat zijn we inderdaad. ' Haf Elena aarzelend toe.
' Nou moe, de laatste keer dat ik jullie zag pasten jullie nog in mijn handen. Kom eens hier. '
Voor ze goed en wel beseften werden ze van de grond gegesen en bijna plat gedrukt tegen de borst van de man. '
En op dat kwamen ook hun vader en Sirius de kamer binnen.
Ze hadden beide hun staf getrokken omdat ze door het tumuult duidelijk dachten dat ze in gevaar waren.
Toen ze zagen wat er werkelijk aan de hand was begonnen beide mannen te lachen.
' Halo Hagrid. Ik zie dat je al kennis gemaakt hebt met mijn kinderen. ' Lachte Remus duidelijk opgelucht.
Wegens luchtgebrek slaagde Elena er niet meteen in om duidelijk te maken dat ze hen moesten helpen.
Gelukkig kreeg haar vader hun problemen op tijd in de gaten en verloste hen gauw.
' En wat verschaft ons het genoegen om jou hier te mogen ontvangen? ' Vroeg hij terwijl de tweeling opgelucht over hun gekneusde ribben wreef.
' Perkamentus komt er zodadelijk aan om enkele zaken met jullie te bespreken. Hij besloot dat ik als eerste kon gaan omdat je misschien al kon raden dat reizen via dat ding niet echt simpel is. En toen zag ik je kinderen hier, ze zijn zo gegroeid. De emotie 's werden me even te veel. '
' Moeten wij jou dan kennen? ' Vroeg Garreth.
' O ja tuurlijk. Dom van me, ik ben Rubeus Hagrid. Jachtopziener van Zweinstein. En als ik zo vrij mag zijn was ik een goede vriend van jullie moeder. '
' Niet zo bescheiden Hagrid. Je was een ware vriend voor haar. '
Ondanks het roet in zijn gezicht konden ze hem toch zien blozen.
Op dat moment sprong ook Perkamentus uit de haard.
' Jullie hebben duidelijk al kennis gemaakt met elkaar. ' Zei hij ter begroeting.
' Wat is er zo belangrijk? ' Vroeg Remus.
' We hebben een paar belangrijke dingen te bespreken. Kunnen we een kamer met wat meer privacy opzoeken. Ik roep je wel als we je nodig hebben Hagrid. '
' En wat doe ik in de tussentijd? '
' Wel, ik denk dat deze twee jongelingen staan te popelen om jou wat beter te leren kennen. '
Toen de mannen verdwenen waren liet de halve reus zich op een van de stoelen vallen en wonder boven wonder begaf die het niet.
' Zo, jij hebt onze moeder gekend? ' Vroeg Garreth aarzelend.
' al sinds ze een kind was. '
Toen bedacht Elena zich iets, Lupos had nu nog altijd niet willen vertellen hoe ze elkaar nu percies hadden leren kennen.
' Dan weet je hoe ze elkaar ontmoet hebben.'
' O ja zeker. Een erg grappig verhaal. '
En plots had de tweeling wel erg veel interesse in de man.


Reacties:


moorte
moorte zei op 14 dec 2011 - 17:09:
Grrr, je stopt op een spannend moment gemeen!
Gelukkig kan ik gewoon verder lezen, ben benieuwd hoe het verder gaat


Rebella
Rebella zei op 7 sep 2011 - 19:51:
o wauw (ik hou van dat woord ) Mooi geschreven! het lekker snel nu ga zo door! Ben benieuwd naar Garreth en hou Remus en Helena (was het toch?) elkaar ontmoet hebben! Like it maar dat was vast al wel duidelijk


sabiiraaah
sabiiraaah zei op 7 sep 2011 - 19:11:
Oe wat een goed hoofdstuk!
Oh wat gemeen dat die zo eindig!