Hoofdcategorieën
Home » Vampire Knight » Hunter's Princess » Drugged for a better World
Hunter's Princess
Drugged for a better World
Rusteloos lig ik op bed, telkens mijn verbonden hand aanspannend en loslatend.De steken in mijn hand maken me ervan bewust dat deze school toch misschien niet zo makkelijk is als eerst. Mijn wekker gaat heel wat eerder dan van de rest van de school wat het frustrerend maakt dat de slaap mij niet wil overmeesteren. Mijn gedachten dwalen elke keer af naar het voorval van deze avond. En dan niet zo zeer naar de bedreigende situatie met Hanabusa, maar de momenten waarop Zero zijn karakter liet zien waren beanstigend. En zijn oorbellen en tatoeage in zijn nek, maken zijn stoere uiterlijk nog erger. Buiten dat, hij heeft nog geen een keer geglimlacht, terwijl ik hem zag. En zijn blik, toen ik hem in de badkamer zag, zo kwetsbaar… Nog steeds beginnen mijn wangen te gloeien als ik er aan denk. Zou het aan mij liggen dat hij zo bot is? Al piekerend overmand de slaap mij steeds meer tot dat ik volledig onder zijl ben.
‘’Wakker worden!’’ Klinkt er terwijl er hard om mijn deur gebonsd wordt. Gapend kijk ik op mijn klok ‘’Vedorie!’’ Vloek ik hardop. ‘’Over een kwartier beneden, anders doe je vanavond alleen maar’’ Klinkt de norse stem van zero. Ik ben door mijn wekker heen geslapen en moet over 5 minuten hysterische meiden en jaloerse jongens weghouden bij de Night class. ‘’Kom eraan!’’ roep ik terwijl ik half omval met één been in mijn rokje. Zo onhandig als ik ben, stoot ik een glas met water om en in paniek gooi ik er mijn uniform op. Wat uitmondt in een andere scheld kanonnade, ik had dat nog aangemoeten. Snel gris ik een andere blouse uit de kast -mijn laatste schone- en trek hem over mijn hoofd. Ik ren naar beneden en pak een krentenbol van de tafel. ‘’Je moet rustig ontbijten Artemis, anders krijg je maagpijn, schat’’ zegt directeur Cross. Ik moet nog steeds wennen aan zijn karakter. ‘’Uhu’’ proest ik, en storm het huis uit. Buiten adem kom ik bij de poorten aan.
‘’Pfoe, nog net op tijd…’’ mompel ik. Een ijzige blik verteld me, dat iemand daar anders over denkt. Veel tijd om daar over in te zitten heb ik niet. Enkele tellen later komen de eerste daystudenten al aangestormt. ‘’Gelukkig! We zijn nog niet te laat’’ Hyperactief komt ze aangehuppeld. Helaas, zo zijn de meesten… Met de minuten verzamelen zich steeds meer studenten voor de poort, en de nervositeit neemt toe. Met moeite dring ik een paar studentes terug die dachten mijn vizier te kunnen ontglippen. ‘’Zéro! Hallo! Help even!’’ Een eindje verderop staat hij toe te kijken terwijl de studenten gepaste afstand bewaren tot hem. Angstig kijken ze naar hem, alsof hij ze elk moment aan kan vallen.
‘’Iehhh! Ik zie….. Whaaaaa!!!’’ Geschrokken kijk ik om waar het gegil vandaan komt. Balancerend op de muur loopt een meisje, die op datzelfde moment haar balans verliest en gillend naar beneden valt. In een waas ren ik er naar toe, maar eenmaal daar aangekomen, zie ik hoe het geschrokken meisje in de armen van Zero ligt. Ik slaak een diepe zucht. Blij dat ze ongedeerd is. Even zie ik een sluier van aandoenlijke bezorgdheid bij Zero, maar dat is algauw verdwenen. ‘’Waag dat niet weer, of ik zorg ervoor dat je er zeer zeker spijt van hebt’’ Met tranen in haar ogen, druipt ze af. Op dat moment doet de Night class zijn uittrede van de school. Gillende en duwende meisjes zorgen voor een enorme drukte. Even verlies ik mijn aandacht en krijg een duw. Geholpen door mijn onhandigheid, struikel ik, en kan uitgebreidt de kiezels van dichtbij bestuderen. ‘’auch…’’ mompel ik. Mijn eerste ochtend gaat al lekker. ‘’Wat doet een beeldschone prefect hier zomaar op de grond?’’ Een zwoele en donkere stem vult mijn oren. Met rode wangen werk ik me omhoog. ‘’Kom, laat me je helpen’’ een sterke hand pakt me bij mijn pols en helpt me omhoog. Plotseling kijk ik in het buitengewoon knappe gezicht van het hoofd van de Night class. ‘’Eh, dat had echt niet gehoeven’’ Stamel ik. Vedorie! Waarom ben ik normaal altijd de ’sterke onafhankelijke vrouw’ en sta ik nou te blozen als een klein meisje? ‘’Nou, zelfs voor jou zijn is een groep bedreven idolate meisjes een pittige uitdaging, zeker als je op de grond ligt!’’ Grinnikt hij. ‘’Ik besef me net dat ik me nog niet eens voorgesteld heb! Ik ben Kaname Kuran, hoofd van de Kuran familie’’ Ik schud beleefd zijn hand. ‘’Het is me een eer u te mogen ontmoeten’’ formaliteiten, bah. ‘’Artemis, lid van de hunter society’’ Ik zie een twinkeling in zijn ogen verschijnen. "ik dacht al dat ik je ergens van herkende. Je doet de society eer aan" glimlacht hij. Verbaasd kijk ik hem aan. Staat hij nou net me complimenteren met het feit dat ik zijn soort afslacht? Ik stamel een bedankje, en voel me nog steeds ongemakkelijk om het feit dat ik zijn bron van interesse ben terwijl ik achter me Zowat doodsbedreigingen krijg van de idolate meisjes die zich inmiddels achter mij hebben geschaard. "kaname, kom je nog of ga je gelijk een liefdesverklaring afleggen?" plaagt hanabusa. Ik voel de dodelijke blikken in mijn rug branden. "ik kijk vooruit om je gelijkgestemde ziel nog een keer te mogen ontmoeten" zegt hij en loopt gracieus achter de rest van de night class aan. Zucht, het moet niet erger worden...
's middags zit ik slaperig in de klas. De stelling van Pythagoras wordt uitgelegd, maar ik was het pas al kwijt de eerste 5 minuten van de uitleg. Verveeld leg ik mijn hoofd op mijn armen en staar naar naar het bord. Dan pas valt me op dat de agressieve aura die normaal om Zero hangt, niet aanwezig is. Ik kijk rond en zijn gebruikelijke plaats is leeg. Op het moment dat ik achter me kijk, sneert er een schelle stem door het lokaal. "Artemis, ga je maar melden, ik ben je ongeïnteresseerde houding zat!" ik zucht diep, dit is een record. Onder het gegrinnik van mijn medeleerlingen sta ik op en loop de collegezaal uit. Ik heb het precies 2 wiskunde lessen uitgehouden. Aangekomen bij het kantoor van de directeur, klop ik resoluut op de deur. ‘’Binnen!’’ Klinkt het. Ik loop naar binnen en zie meteen hoe het gezicht van directeur cross vertrekt. ‘’Oke, oke. Ik weet genoeg’’ Zegt hij terwijl hij zijn bril terug op zijn neus duwt. Daarna begint hij te lachen. ‘’ Wiskunde is niet je sterkste kant, of wel?’’ Ik schud mijn hoofd. ‘’Dat is het nooit geweest…’’ Verzucht ik. ‘’Ik weet het goed gemaakt, je mag Zero vanavond helpen met de Moondorm controleren, als je dat aandurft.’’ Zegt hij speels. There he got me… ‘’ Moondorm controleren? Easy enough!’’ zeg ik. ‘’Goed, dat is dan gelijk je straf. ‘’Neem je dagger en boog mee, je weet maar nooit’’ Ik glimlach, en til de zoom van mijn rokje op. De directeur grinnikt. ‘’Ik had niets anders verwacht…’’
Na een middag heerlijk gerust te hebben, sta ik loom op. Dit keer op tijd, loop ik richting de Moondorm. Zero zou daar op mij wachten, maar ik zie hem nergens. Stug loop ik door het korte tunneltje wat helemaal begroeit is met dikke klimop, en aan de andere kant zit een oude man een krantje te lezen met een kop koffie. Hij schijnt hier al zo lang de wacht te houden als dat de Night class hier verblijft. ‘’Jonkvrouwe, ik zou daar maar niet alleen heen gaan, het is niet veilig voor je’’ zegt hij hortend en stotend. ‘’Ik verzeker u, ik ben niet alleen. Maar ik zal het in gedachten houden’’Vriendelijk wens ik hem nog een fijne avond en loop verder.
Op de trap naar de Moondorm zit een donkere gestalte. Voorzichtig nader ik de trap, en zie tot mijn opluchting dat het Zero is. "Hee" probeer ik het gesprek opmgang te brengen, maar helaas. Ook dit keer krijg ik niets terug. Hij staat op en loopt de Moondorm binnen. "Het is erg belangrijk dat je je niet aan laat vallen" zegt hij. "Je gaat dus met mij mee" voegt hij eraan toe. Ik kijk hem aan. "Zo onnozel ben ik nou ook weer niet. Ik neem de linkerkant van het gebouw, als jij de rechterkant doet zijn we extra snel klaar" beargumenteer ik mijn keuze. "prima" mompelt Zero. "let op verboden voorwerpen" zegt hij nors. Ik heb een hele lijst gekregen met Voorwerpen die verboden zijn op terrein van de academie, dus dat moet lukken. Ik knik en loop de grote trap en ga de linkergang in. Nog geen 2 kamers verder leer ik al gauw dat Night studenten overdreven netjes ingesteld zijn. Gericht doorzoek ik hun kamers, die er niet anders uitzien dan die van een gemiddelde student hier aan cross academie. Verveeld snuffel ik en lades en ook kasten moeten er aan geloven. Geeuwend loop ik naar de volgende kamer, de een í laatste. Ik vind hier een zakje met kruiden die vrij apart ruiken, maar ze staan niet op de lijst dus laat ik het voor wat het is. Wederom ontsluiert de laatste kamer geen schokkende dingen. Je zou toch wat anders verwachten van een stel bloeddrinkers, maar niets is dus blijkbaar minder waar. Ik loop de lange gang weer terug, op zoek naar Zero in de ijdele hoop "gezellig" samen terug te lopen. Eenmaal in de rechtergang, zie ik niets wat op enige aanwezigheid van levende wezens duidt. Als ik terug wil lopen, hoor ik opeens een hees gefluister. "Het is pure vergiftiging!" hoor ik Zero sissen. "Het houdt het onder dwang en dat is belangrijkste voor nu. Het is jouw taak om de studenten te beschermen tegen bedreigingen" hoor ik de serene stem van het Kuran hoofd zeggen. Gealarmeerd blijf ik luisteren. "ik heb ze niet nodig, en daar blijf ik bij. Ik weiger te voldoen aan het beeld wat jij van me hebt!" gaat Zero gefrustreerd verder. "oké, ik ben geen scheidsrechter. Je hoeft z niet te gebruiken, maar neem het alsjeblieft aan..." Ik zie nog net hoe Zero een plat doosje aanpakt, als op dat moment iemand een hand voor mij mond houdt en me naar achteren trekt. "wat denk je dat je aan het doen bent? Als Zero ziet dat je voor luistervink speelt, dan zit je in de problemen!" fluistert de persoon die nog steeds men mond met kracht dichthoud. "wacht buiten maar op hem"de lage stem van de persoon maakt me zenuwachtig.Ik knik heftig en wordt losgelaten. Als ik een blik wil opvangen van mijn "adviseur" is hij al spoorloos verdwenen. Snel loop k naar buiten, waar ik in de frisse nachtlucht mijn ademhaling weer op een normaal ritme probeer te krijgen. Net als ik ben bijgekomen van de schrik komt Zero naar buiten gelopen. Stilzwijgend lopen we terug naar onze Dorm. "ga jij maar eerst douchen, je ziet er erg moe uit" en dat is niet gelogen. Zijn harde blik is verzacht door de vermoeidheid, maar hij ziet er zo mogelijk nog triester uit. Dankbaar knikt hij en loopt de badkamer in.
Hoe schuldig ik mij ook voel, ik moet weten wat dat doosje verborgen houdt. Ondanks de grove actie eerder met Hanabusa, beschermde hij mij wel. Maar hij hoeft niet alleen mij te beschermen, ik ben hem aan mijn kant ook verschuldigd dat ik op hem let. Als ik de douche hoor lopen, sluip ik voorzichtig zijn kamer in. Een plat, zilvergrijs doosje zal niet al te makkelijk te vinden zijn, maar ik ben vastbesloten om het te vinden. Zijn kast en de nachtkastjes zijn nagenoeg leeg, en daar ligt het doosje dan ook niet. Geconcentreerd zoek ik verder, en de lijst met mogelijkheden wordt steeds korter. Ik ga met een hand onder de rand van het bed langs, maar ook hier geen geluk. Waar zou ik het verstoppen als ik iets wilde verbergen waar ik een hekel aan had maar wat niemand mocht zien? In een keer begint er een lampje te branden. Niet onder mijn kussen, maar onder het matras! Snel voel ik op de plek vabzijn kussen onder het matras. Mijn hart maakt een sprongetje als mij hand het koude metaal aanraakt. Als een bezetene pak ik het doos en ga op mijn knieën zitten. Als ik snel genoeg ben, hoeft hij niet te weten dat ik dit ooit gezien heb. Voorzichtig open ik het doosje, dat een paar spierwitte pilletjes onthuld. Geschrokken hou ik mijn adem in. Ik weet wat dit zijn!
Plotseling kraakt de deur en valt er een streep met licht precies over mijn rug. Schuldbewust draai ik me om, waar ik in het ontzette gezicht van Zero kijk. "ik begon je langzaamaan te vertrouwen..." fluistert hij. Mijn gezicht vertrekt van de pijn van zijn uitspraak. Ik kan me er niet toe brengen om hem aan te kijken. Ik wil een verontschuldiging stamelen, maar mijn tong is van lood…
Reacties:
zijn zeker bloedpillen wat zero heeft gekregen
snel verder en graag weer een melding in mijn gb
ow jee
hoe gaat ze zich hier uit kletsen?
Benieuwd trouwens wat er nu in dat doosje zit en wie was die kerel die haar tegen hield?
Snel verder want dit is echt goed!!!
Snel verder...
Te spannend!
Hoe durf je me te laten wachten!
Nieuw hoofdstuk of ik ga je aanvallen...
Please...
Gr. Iloveanime