FanFic.nl

Elena 's new adventure

a bit of Luck

Dat het op Zweinstein nu volledig misliep had ze inderdaad wel al kunnen raden maar dat het eerste bewijs zo snel voor haar deur zou staan had ze in haar wilste fantasie nog niet kunnen bedenken.
Het leek nochtans een dag te worden als een ander.
Een dag vol studeren en een dag vol ergenis over Garreth' s gedrag dat ze nog altijd niet kon plaatsen.
' Je zeurt zusje. ' Zuchte hij terwijl hij zich duidelijk amuseerde met de wolkjes die uit zijn staf kwamen.
Ze hief haar armen op in een gebaar van overgave.
' Ik heef het op! ' Sisste ze kwaad.
' Dank je. ' Was zijn simpele antwoord.
Ze kon het niet langer aan, sloeg haar boek toe en liep naar de woonkamer waar ze Sirius vond met zijn neus in de ochtendprofeet.
Ze dacht even dat hij haar niet eens had opgemerkt.
' Weer ruzie gehad met je broer? 'Vroeg hij zonder op kijken.
' Valt het zo erg op? '
' Het valt inderdaad op als de kamer plots vol spanning gevuld is.
En zeker als je er midden in zit. '
' Ja, sorry daarvoor. We hebben gewoon een paar meningsverschillen. '
' Doen jullie er altijd zo lang over ' enkele menigsverschillen' ? '
Verdomme viel het dan zo hard op?
' Waar bemoei je je eigenlijk mee? ' Vroeg ze bot.
' Oh sorry hoor. Het zijn mijn zaken niet. Nee, het is echt niet dat ik er elke dag op moet staren en dat het me danig op de zenuwen werkt. ' Antwoorde hij sarcastisch.
Voor ze antwoord kon geven hoorde ze de bekende plof van iemand die verschijnselde in de keuken.
Meteen kwam Lupos de kamer in op de voet gevolgd door...Meneer Wemel!
Vrolijk sprong ze uit de zetel en sloeg haar armen om zijn hals.
Sinds het bezoek aan het hospitaal had ze hem niet meer gezien en het was zeker een opkikker om hem eindelijk weer in goede gezondheid te zien.
' Nee maar. ' Lachte hij verrast door haar uitbundigheid.
' Fijn om te weten dat je me zo gemist hebt, liefje. Maar je moet me daarvoor nog niet platdrukken. '
Blozend liet ze hem los.
' Denk je dat we het moeten wagen, Arthur? Als ze al zo uitbundig reageert op jou wil ik niet weten hoe ze onze verrasing gaat ontvangen. ' Lachte haar vader geheimzinnig.
Verrasing? Dat woord stond haar wel aan.
' Die kan wel tegen een stootje. ' Lachte Arthur.
' Waar hebben jullie het over? '
' Sluit je ogen. ' Was alles wat haar vader zei.
Ze wou hem tegen spreken want ze had echt geen zin in dit gedoe maar besefte al gauw dat dit niet veel zou uitmaken.
Dus deed ze maar wat hij vroeg.
Ze kon een samezwerig gemompel horen en iemand die terug liep naar de keuken maar ze kon maar niet uitmaken wat er nu net gebeurde.
De man die naar de keuken gelopen was kwam terug en ze kon horen dat hij dit keer iemand met hem mee liep.
' Ben je er klaar voor? '
' Al een hele poos. '
' oké dan, open ze maar. '
Dit deed ze meteen maar nog voor haar ogen weer konden wenen aan het licht werd ze weer in duisternis gehuld, dit maal door twee handen die ze maar al te goed kende.
' Je krijgt drie kansen om te raden wie ik ben. ' Fluisterde de stem die ze al die tijd zo gemist had in haar oor.
' George? ' Fluisterde ze zacht.
' En van de eerste keer goed! Je bent een natuurtalent. '
Lachend draaide ze zich naar hem toe en sloeg haar armen om zijn hals.
' Wat doe jij hier? Hoor je niet op school te zijn? '
' School is verleden tijd voor ons. Toen dat mens van een Omber Villder de opdracht gaf om ons te geselen zijn we hem gesmeerd. '
Geschrokken trok ze haar hoofd weg.
' Geselen? '
' Jep, geselen. Sinds het vertrek van Perkamentus is ze compleet de pedalen verloren. Dus hebben wij maar op de gepaste manier afscheid genomen. '
Of dat gedeelte over de 'gepaste manier' haar wel aanstond wist ze niet maar ze had geen zin om er verder over te praten.
' En wat nu? '
' Wel mijn liefste Elena. Vanaf volgende week zal de tovertweelingfopshop officieël open gaan. En natuurlijk kan ik vaker bij jou zijn. Wat denk je daar over? '
' Wat dacht je?'
' Jullie gaan toch niet zoenen?' Vroeg Garreth geërgerd toen hij de kamer binnen kwam.
Dit moment kon echter door niets kapot gemaakt worden en al was het om Garreth te pesten haf ze George een stevige zoen op zijn mond.
' Mag ik braken? ' Hoorde ze Garreth roepen net voor lupos en Arthur hem de kamer uit sleurden.

Reacties: