FanFic.nl

Elena 's new adventure

I can no longer

Ze genoot van alles, de warmte van zijn aanraking, de klank van zijn stem.
Nu pas besefte ze hoe hard ze hem wel niet gemist had.
' Ik heb nog een verrasing.' Zei hij plots.
' Nog een? Ik wordt verwend vandaag.'
' Wat denk je ervan om morgen mee te gaan naar onze winkel. Dan kan je hem als eerste in volle glorie aanschouwen.'
Verbaast hief ze haar hoofd op en keek hem u recht in de ogen.
' Je bedoelt...Naar buiten gaan? '
' Niet meteen. We gaan via brandstof dus kom je meteen uit in de winkel. Dit was de enige manier om je vader te overtuigen. '
Ze moest het even laten bezinken maar al gauw stond het idee haar wel aan.
En zo zou ze Fred ook nog eens zien.
' Dat zou geweldig zijn.' Lachte ze.
' IK mag toch ook mee? '
Garreth was zo geruisloos de kamer in geslopen dat ze hem pas gehoord hadden toen hij haast naast hen stond.
' Verdome Garret, krijgen we niet even wat privacy?'
' Jij bent niet de enige die hier woont.' Antwoorde hij verveeld.
' Ah, we kunnen ook wel weg gaan. ' Probeerde George.
' Nee, George. We waren hier als eerste. Wat mankeert jou de laatste tijd, Garreth? Vroeger zou je nooit zo irritant doen. '
' Vroeger is niet nu zusje. Maar goed als je er op staat. '
Hij liep terug naar zijn kamer, hij kon het natuurlijk niet laten om nog eens na te roepen dat hij wel daadwerkelijk mee ging.
' Wat was dat? ' Vroeg George duidelijk verbaast.
' Niets om je druk om te maken. '
' Werkelijk, dat zag me er anders wel een zorgwekende ruzie uit. Je weet toch dat je me alles kan zeggen? '
' Ik ben gewoon wat gespannen. Ik heb nu echt geen zin om daar over te praten. '
' Als jij het zegt. Antwoorde hij duidelijk niet overtuigd.


' Tovertweelingsfopshop! '
Ze gooide het brandstof op de grond en meteen werd ze omringt door de bekende groene vlammen.
Als het nieuwe eraan was verdwenen viel deze manier van reizen eigenlijk best nog mee, het was gewoon een kwestie van consentreren en op het juiste moment uitstappen.
Dit maal was het bij haardvuur nummer zeven en meteenstevige afstoot sprong ze recht uit de haard en kwam terecht in een verrasend sombere kamer.
' Niet op letten, dit gaan we gebruiken als opslagplaats. ' Zei George toen die uit de haard sprong.
Hij werd op de voet gevolgd door Fred en niet veel later sprong ook Garreth de haard uit.
Ze volgden George de kamer uit en kwamen terecht op de meest kleurrijke plaats die ze ooit gezien had.
' Dit is het dan. Ons eigenste levenswerk. Wat vind je er van? '
' Het is prachtig. ' Was alles wat ze kon zeggen.
Het was zo mooi en er ging zo een vrolijke sfeer op deze plek, zelf waren zei de enigste levende zielen op dit moment.
' En kun je geloven dat de bestellingen nu al binnen stromen? Het duurt nog een week voor we open gaan maar nu al kunnen we de vraag aan hangoren en Ton tong toffee 's amper bijhouden. '
En hij bleef meer door ratelen, zo hard dat ze er geen spelt tussen zou krijgen.
Niet dat ze dit wou, het was erg aandoenlijk om hem zo bezig te zien.
Nieuwsgierig haalde ze een toverstaf uit een van de rekken en zwaaide er mee.
Met een luide plof verdween het ding en verandere in een rubberen kip.
Ze gilde het net niet uit van de schrik.
' Ik zie dat je de fopstokken ontdekt hebt. ' Zei hij plagend.
' Had je me niet even kunnen waarschuwen? '
' En dan de pret bederven? Ik zou niet durven. '
Dit leverde hem een speelse stomp in zijn maag op.
De hele middag leide hij haar rond, het viel haar wel op dat nog Fred nog Garreth hen kwam storen.
Ze verdachte Fred er van haar broer ontvoert te hebben zodat zei rustig in hun eentje konden zijn.
' Hoe zit het nu eigenlijk tussen jou en Garreth?' Vroeg George plots.
Ze schrok van deze vraag.
' Hoe bedoel je? Er is niets aan de hand.'
Ze schrok zelf van de scherpe klank van haar stem, George liet zich echter niet van de wijs brengen.
' Ik zie hoe jullie met elkaar om gaan de laatste tijd. En zeg nu niet dat er niets aan de hand is. Fred werkt me vaak genoeg op de zenuwen maar na enkele uren zijn we het al weer vergeten. Dus wat is er met jullie aan de hand? '
Kon ze dan echt niets voor hem verborgen houden?
Als een dier in het nauw gedreven ging ze op een doos zitten.
George moest haar spanning hebben aangevoelt want hij ging naast haar zitten en sloeg zijn arm troostend over haar schouder.
' Ik kan niet meer. Ik heb het al die tijd proberen negeren maar ik weet het gewoon niet meer George. Die beschuldigingen van Harry moeten gewoon onzin zijn want ik ken mijn broer. Teminste dat dacht ik toen ...Maar de laatste tijd ben ik er niet zo zeker meer van. Hij is veranderd. En ik weet gewoon niet wat ik er van moet denken. '
Ze begon bijna te huilen en George had alle moeite nodig om haar te kalmeren.
' Kalmeer nu even en vertel dan vanaf het begin wat er gebeurt is want van dat geratel begrijp i gewoon niets. '
' Je moet me beloven dat je het tegen niemand verteld. ' Antwoorde ze.
' Ik zwijg als een graf. ' Beloofde hij zo overdreven plechtig dat ze er toch van moest lachen.
' Toen je vader werd aangevallen door die slang...Wel de volgende avond vertelde Harry me iets wat zeg maar nog altijd door mijn hoofd spookt. '
Hij knikte enkel maar zei niets, hij zo haar aan haar eigen tempo laten praten en dat wist ze te aprecieëren.
En toen kwam alles er uit, de beschulldegingen van Harry, Garreth 's gedrag de laatste maanden. Hoe ongerust dit alles haar maakte.
Al die tijd had hij niets gezecht maar bij ieder woord zag ze het bloed uit zijn gezicht weg trekken.
' En dat heb je al die tijd voor jezelf gehouden? ' Stoottterde hij uiteindelijk vol ongeloof.
' Wat moest ik dan doen? Mijn eigen broer beschulldigen dat hij heult met dat monster. Hij kan het trouwens niet gedaan hebben, hij was de hele nacht op onze kamer. '
' Als je daar zo zeker van bent, waarom blijft Harry 's verhaal je dan zo achtervolgen? '
' Ik...Ik weet niet...'
' Nu ik er trouwens aan terug denk. Hij zag er die avond niet uit als iemand die net uit zijn bed gelicht was. '
' Hij had er gewoon aan gedacht een broek aan te trekken. ' Probeerde ze hem te verdedigen.
' El, denk nu eens na. Harry had wel gelijk over wat er met mijn vader gebeurt is. Waarom zou hij het dan mis hebben over Garreth? '
' Ik...Ik weet het niet. ' Haf ze uiteindelijk toe.
De tranen braken nu echt door.
George trok haar wat steiger tegen zich aan en wreef troosten over haar hoofd.
' Ditmoet je aan je vader vertellen. Hij zal wel weten hoe hij dit moet aanpakken. '
' Je had belooft niets te zeggen! ' Riep ze verontwaardigd.
' En dat ga ik ook niet doen. Dat is jouw taak. '
Geïriteerd trok ze haar hoofd terug.
' Dat kun je niet van me vragen! Ik ga mijn eigen broer niet verraden! '
' Dan doe ik het, ik weet dat ik je het belooft had maar ik kan niet blijven aanzien hoe het jou kapot aan het maken is. Misschien is het inderdaad niets en maken we ons zorgen om niets. Maar is het dan niet beter dat we het een uitzoeken? '
Voor even wou ze hem nog tegen spreken maar ze had al lang begrepen dat hij gelijk had.
' Ik spreek er hem deze avond nog over aan. ' Zei ze uiteindelijk.
Net op dat moment kwam Fred de kamer binnen.
' Ik wil het gezellige onderonsje niet storen maar we moeten nu echt terug. Ik denk dat Remus nu al stijf loopt van de spanning. '
' We komen er zo aan. ' Beloofde George.
' Dat zal wel. ' Hoorden ze hem mompelen.
Hij richte zich nog even tot Elena.
' Na vanavond komt alles goed. Je zal wel zien. '
En toen ging hij achter Fred aan.
Aan de deur kwam hij Garreth tegen.
' Was het gezellig met mijn zus? '
' Viel wel mee. Wat vond je van de winkel? ' Probeerde hij zo luchtig mogelijk te antwoorden.
' Viel wel mee. '
En toen liep hij langs George heen.
En plots begreep George Elena beter dan ooit.
Hij had de blik an de jongen gezien en om de een of andere reden kreeg hij er de koude rillingen van.

Reacties: