FanFic.nl

Densetsu no Akio.

Found you!

''Ik begin genoeg van je te krijgen!'' De grommende stem van de Heracross weerklonk in Shuu's oren. Hij trok een woedend gezicht. ''Anders ik wel!'' weerspiegelde hij de toon van zijn tegenstander. De Heracross spreidde zijn vleugels en maakte vaart. De kleine Growlithe sprong over hem heen, maar de insect-pokémon liet het er niet bij zitten. Met een ruk draaide deze zich om en liet zijn hoorn onder het kleine wezen terechtkomen. Vervolgens duwde hij zijn hoorn omhoog, waardoor hij Shuu de lucht in wierp. ''Woah!'' Met een kleine draai kwam hij terecht op zijn poten. Vervolgens richtte hij zijn blik weer op de Heracross. Een luide grom ontsnapte uit zijn keel, voordat hij op de insect-pokémon afsprintte en opnieuw zijn bek opende. Hij miste echter net met zijn Bite, maar veranderde al snel van tactiek. Hij vuurde nu zijn Flamethrower af, wat onverwacht was voor de blauwe insect. Hij werd geraakt, en kwam tot stilstand op de grond. ''Heracross!'' De trainster keek met een paniekerige blik naar haar pokémon, die moeite had met te blijven staan. Shuu liet het er niet bij, aangezien zijn tegenstander nog niet was uitgeschakeld. Hij laadde nog een Flamethrower op en vuurde die af. Aangezien de Heracross moeite had met bewegen en waar te nemen, was het afgelopen voor hem. Bewusteloos kwam hij met een klap op de grond terecht. ''Ha! Wie is er hier nu de winnaar?!'' riep Shuu trots, en stak zijn tong uit naar het insect. ''Shuu, een beetje hulp, graag!'' weerklonk opeens de stem van zijn broertje. De kleine Growlithe spitste zijn oren en keek vragend op, waardoor hij het gevecht tussen Jiro en de Aipom zag. Maar waar was Yasu?

''Tch.'' De Miltank keek argwanend naar de bewegingloze Buizel die daar op de grond lag. Normaal gesproken won hij, maar dit was wel heel makkelijk gegaan. Hij was ondertussen wel zijn trainster kwijtgeraakt, maar dat boeide hem niet echt. De Miltank draaide zich om, en begon van de Buizel weg te lopen, die eindelijk wat begon te bewegen. ''Niet zo snel..'' bracht ze moeizaam uit, terwijl ze krampachtig overeind probeerde te komen. ''Het is nog niet voorbij,'' voegde ze er toen aan toe. De Miltank begon vermaakt te lachen. ''Hah, dacht je echt dat je zo nog verder kon? Geef het toch op, dat is het beste. Wees blij dat mijn trainster nu niet in de buurt is, zodat ze je niet kan vangen, snotneus,'' sprak deze. Yasu wierp hem een nijdige blik toe. ''Wil je echt nog vechten in die toestand?'' De Buizel grinnikte. ''Ik geef me niet zomaar gewonnen.'' Yasu keek hem verwaand aan, alsof ze net benoemd was geworden tot één van de sterkste pokémon. ''Heh, daar ga je spijt van krijgen,'' mompelde haar tegenstander weer, voordat hij zich weer oprolde en op haar afkwam. Yasu, die amper in beweging kon komen, zette zich schrap voor de klap. Ze had echter wel door dat dit waarschijnlijk de laatste klap was die ze op kon vangen, voordat ze knock-out ging. Ze beet even op haar onderlip toen ze dat plots besefte.

''YASU!'' Geschrokken keek de Buizel op, en zag de eigenaar van de stem voor haar springen. Een blauw licht verscheen, en de Miltank vloog uit balans, naar achteren. ''Alles oké?!'' De Buizel keek ongelovig naar haar redder in nood, zich afvragend waar hij plots vandaan was gekomen. ''Akio, je rent veel te snel..'' Een hijgende Growlithe voegde zich bij de twee. ''Ah, sorry, Nana..'' verontschuldigde de Riolu zich. Zijn ogen hadden nog steeds de blauwe kleur veroorzaakt door de aura. ''Je kan het activeren..?'' vroeg Yasu, waardoor ze de aandacht van beide pokémon kreeg. ''Ik kan het nog niet zo goed onder controle houden, maar het ging vanzelf toen ik jou zag. Je had hulp nodig,'' mompelde de Riolu. Ze begon langzaam te grijnzen, maar stortte toen bijna in elkaar. ''Yasu?!'' riepen zowel Nana als Akio bezorgd. ''Het gaat wel..'' mompelde ze koppig. ''Nana, help jij Yasu? Dan zorg ik wel voor deze bullebak.'' De Growlithe knikte, en liep naar Yasu toe, waarna ze een poging deed de Buizel te ondersteunen. Vervolgens liepen ze naar een plek waar ze van dachten dat het veilig was. Nana liet haar zitten, en rende vervolgens de struiken in, op zoek naar een specifieke bes.

''Haa? Wie ben jij nou weer?'' De Miltank keek hem fel aan, maar dat deerde hem niet. Akio gaf geen antwoord, wat de Miltank alleen maar kwader maakte. ''Ik vroeg je iets, snotneus!'' gromde hij geïrriteerd. Akio keek vragend op, zijn ogen nog steeds helderblauw. ''En ik geef gewoon geen antwoord. Het heeft geen zin mijn naam te zeggen, maar misschien hoor je hem nog vaak genoeg in de toekomst.'' Zijn tegenstander snoof luid, precies zoals hij het hebben wilde. ''Ik zal je eens wat manieren leren!'' Opnieuw rolde de pokémon zich op voor zijn Rollout aanval. Akio wachtte af op het juiste moment, sprong toen net op tijd aan de kant en liet een blauwe bol tussen zijn handpalmen verschijnen. ''Wa-..?'' mompelde de Miltank vragend, toen hij de blauwe bol opmerkte. Op dat moment schoot de Riolu zijn aanval op hem af. Hij raakte net, waardoor de Miltank alsnog van zijn plek geblazen werd. ''Shit,'' mompelde de pokémon. ''Een Riolu die aura kan.. Wie had gedacht dat ik er ooit één zou tegenkomen in mijn leven. Ben je toevallig familie van de twee heersers?'' vervolgde hij. ''Ik ben hun zoon,'' antwoordde Akio op een neutrale toon. ''Ai, dan heb ik mezelf ergens in gewerkt..'' mompelde de Miltank. ''Er springen zo zeker helpers van je ouders uit de bosjes?'' Het blauwe wezentje schudde lichtjes zijn hoofd. ''Ik sta niet aan hun kant,'' voegde hij eraan toe. De Miltank hief verbaasd zijn wenkbrauw op. ''Ben jij soms..?'' Hij maakte zijn zin niet af, aangezien hij al beantwoordt werd met een knik. Een grijns verscheen op de pokémon zijn gezicht, vlak voor hij zich omdraaide om weg te lopen. ''Waar ga je heen?'' vroeg de Riolu, verbaasd over het feit dat zijn tegenstander weg wilde lopen. ''Als jij er bent om ons te helpen, heeft het geen zin je te vangen. Zelfs mijn trainster zou dat in zien. Het spijt me van je kameraad, maar ik ben nog rustig geweest tegenover haar. Ik zal zorgen dat de rest niet gevangen genomen wordt, aangezien die ook bij je moeten horen, neem ik aan.'' Nog voordat Akio kon reageren was de Miltank verdwenen, en kon hij weer tot rust komen. Uitgeput zakte hij op de grond, terwijl zijn ogen weer de normale kleur kregen. Dat was.. Vaag.

Reacties: