FanFic.nl

Maybe you'll be Kate one day... [R&I Ft. NCIS] (5-shot)

4

De hele dag had Kate moed verzameld voor dit moment, het moment waarop ze voor Jane’s deur stond. Ze staarde naar de 12 op de witte deur met een dubbel gevoel.
Aan de ene kant wilde ze naar binnen, Jane zien en haar alles uitleggen in de hoop dat ze niet boos meer was.
Aan de andere kant wilde ze wegrennen, Jane nooit meer zien en haar vergeten zodat haar gevoelens zouden wegebben.
Toen het blaffen van Jo Friday haar weer uit haar gedachten haalde, zag ze dat Jane in de deuropening stond en haar afwachtend aankeek.
‘Hoelang sta je daar al?’
‘Een tijdje.’
‘Ga je nog binnenkomen?’
‘Als ik mag.’
Jane deed een stap opzij en maakte zo plaats voor Kate om naar binnen te gaan. Ze stapte het appartement binnen en keen wat onwennig rond terwijl Jane de deur sloot. Het appartement was net zoals Kate het zich herinnerde, alleen een stuk rommeliger, wat betekende dat Angela, Jane’s moeder, al een tijdje niet meer hier geweest was.
‘Je mag gewoon gaan zitten hoor, je bent hier nog steeds thuis.’
Kate wist wat Jane bedoelde, maar zo voelde het niet. Het voelde alsof ze twee vreemden voor elkaar waren, wat ergens ook zo was. Jane had Kate nooit ontmoet. Toch ging ze zitten in de zetel en nam dankbaar het glas wijn aan dat Jane haar aanbood.
‘Dus…? Vroeg Jane meteen toen ze naast Kate ging zitten.
‘Wat wil je weten?’
‘Alles.’ Kate zuchtte en nam een slok van haar wijn voor ze Jane aankeek.
‘Mijn naam is Caitlin Todd, maar iedereen zegt gewoon Kate. Ik heb enkele jaren voor de president gewerkt, en toen heeft Gibbs me een plaats in zijn team aangeboden. Ik werkte ongeveer twee jaar voor NCIS, toen de directeur me een speciale opdracht gaf. Er werd vermoed dat het leger enkele dossiers van soldaten wilde laten verdwijnen, en daarom ‘infiltreerde’ in politiekorpsen.’ Ze pauzeerde even voor ze nog een slok van haar wijn nam en verder ging met haar verhaal.
‘Ze hadden agenten uit alle afdelingen gekozen voor deze opdracht. Mij hadden ze gekozen omdat ik oorspronkelijk geneeskunde gestudeerd had in Frankrijk. Over dat deel heb ik niet gelogen.
Ik heb mijn eigen dood in scène gezet en ben naar Brookline verhuisd. Ik moest undercover gaan als patholoog omdat ze die hier nodig hadden, en elke agent van Boston natrekken.’
‘Dus, je hebt mij ook nagetrokken?’
‘Ja, sorry. Maar ik heb niet in je privéleven gesnuffeld, dat beloof ik je!’
‘Maar je weet van de drank.’
‘Ja. Ik weet niet waarom, en je moet het me ook niet vertellen, het zijn mijn zaken niet.’
Even is het stil in het appartement. Het enige geluid is het getrippel van Jo’s pootjes wanneer ze zich naast Jane in de zetel nestelde.
‘Hoelang ben je undercover geweest?’
‘Zes jaar. Het was eigenlijk totaal onverwacht toen ze de opdracht afbraken, en alles ging zo snel dat ik geen goede verklaring kon vinden voor mijn plotselinge vertrek.’
‘Zes jaar? Dus je hebt zes jaar je vrienden of familie niet gezien?’ Kate zuchtte.
‘Jane, ik heb tegen je gelogen, maar niet over alles. Ik heb niet gelogen over het feit dat ik geadopteerd ben, dat ik naar het internaat ging op mijn tiende of dat mijn ouders weinig tijd voor me hadden. Zo goed als alles wat ik je over mezelf verteld heb, was de waarheid. Ik heb nooit veel vrienden gehad, en als ik een nacht moest doorwerken op NCIS, was dat zelfs een bevordering van mijn sociale leven.’
Opnieuw werd het stil in het appartement. Er hing een stilte die enkel draaglijk was omdat ze werd verzacht door het verkeer op straat.
‘Was je van plan om het me ooit te vertellen?’
‘Ik was undercover, ik mocht-’
‘Ik bedoel na de opdracht. Was je van plan om me ooit weer op te zoeken?’
‘Ik, ik weet het niet. Ik had mezelf voorgenomen om het niet te doen, maar ik weet niet of ik het zou hebben volgehouden. Je bent de enige vriendin die ik ooit gehad heb, op Abby na dan.’ Met een blik op Jane’s gezicht, kon Kate zeggen dat haar antwoord haar gekwetst had. ‘Ik kan beter gaan.’
Kate zette haar halfvolle glas wijn neer en stond recht. Ze krabte Jo kort achter haar oor en ging dan naar de deur.
‘Maura, wacht.’ Kate draaide zich om en keek Jane aan. ‘Ik, ik bedoel Kate.’
‘Het is oke.’
‘Nee, het is niet oke. Ik kan je niet laten vertrekken, niet weer. Ik kan je geen twee keer laten vertrekken zonder het je vertellen.’ Ze stond recht en ging tegenover Kate staan.
‘Wat moet je me vertellen?’
‘Ik, god, dit is ineens een stuk ingewikkelder.’
‘Ik kan niet volgen…’
‘Ik, nee, Maura, was voor mij meer dan een vriendin.’
‘Ik was je beste vriendin, dat weet ik.’
‘Nee, ik bedoel, nog meer dan mijn beste vriendin.’
‘Je, je bent verliefd op mij?’
‘Nee, ik ben verliefd op Maura. Jij bent Kate, en ik weet niet hoever ik Kate ken, hoever Kate en Maura dezelfde persoon zijn. Ik ben verliefd op Maura, maar ik weet niet of ik verliefd ben op jou.’
‘Wel, er zijn heel wat verschillen tussen Kate en Maura, maar er is wel iets heel belangrijks dat ze gemeen hebben.’ Kate sloeg haar blik neer en durfde Jane amper nog aan te kijken.
‘En wat is dat?’
‘Ze zijn allebei verliefd op Jane Rizzoli. Dat is de reden waarom ik niet van plan was om je op te zoeken, ik was bang dat ik je te hard zou missen in DC.’ Mompelde Kate waarna ze op haar lip beet.
Even gebeurde er niets, staarde Jane Kate aan, die op haar beurt naar haar schoenen staarde. Beide niet wetend wat ze moesten doen, beleven ze gewoon staan.
Het was Jane die als eerste een beslissing nam. Ze zette een stap dichter naar Kate toe, tilde haar kin op en drukte haar lippen op die van Kate.
Het gevoel dat door hen beide heen ging was onbeschrijflijk, maar van korte duur. Kate kreeg niet eens de kans om haar terug te kussen voor Jane de kus eindigde.
‘Mijn beste vriendin had me laten vallen toen ik haar vertelde dat ik ook op meisjes viel, en dat zij degene was door wie ik het ontdekt had. Ik was zeventien en wist niet beter dan naar de nachtwinkel te gaan en al mijn zakgeld aan drank uit te geven.’ Fluisterde Jane terwijl ze haar ogen nog steeds gesloten had en haar voorhoofd op dat van Kate liet rusten.
‘Waarom vertel je me dit?’
‘Omdat ik jou vertrouw. Ik vertrouw erop dat jij de beslissing zal nemen die voor ons het beste is.’

[reacties??]

Reacties: