Hoofdcategorieėn
Home » Jonas Brothers » Like a dream. » Hoofdstuk 34
Like a dream.
Hoofdstuk 34
Met gesloten ogen lag Gitte in haar tuin. De zomer bleef maar duren in België. De hittegolf was weggezakt, maar de temperaturen lagen nog steeds rond de twintig graden. Naast haar lag Leandro. Ze waren nu anderhalve week terug van de kust, haar ouders waren gaan werken en ze had hem bij haar thuis uitgenodigd. Ze droeg een lichtblauw jeansshortje en een blauw-wit gestreept topje en zelfs zo had ze het nog warm. Leandro zag er - met zijn bermuda en wit marcelleke - zoals steeds uit alsof hij uit een reclamefolder was gestapt.
“Ga je nu eigenlijk nog op vakantie?”¯, vroeg Gitte, terwijl ze met haar vingers voortdurend cirkeltjes tekende op zijn borstkas.
“Overmorgen vertrek ik met Andrew, Thomas en Dimitri naar Lloret de Mar voor een week,”¯ antwoordde hij loom.
“Echt? Oh, zo leuk! Ik wilde ook een week naar Spanje of zo met Natalie en Julie, maar mijn ma vond me nog te jong,”¯ zei Gitte spijtig.
“Je bent ook nog te jong, kleine,”¯ pestte hij haar.
“Een jaar jonger dan jij, betweter,”¯ antwoordde ze defensief.
“Wat nog veel te jong is voor een meisje, en je moet niet -”¯ begon hij, maar Gitte onderbrak hem: “Nog seksistisch ook!”¯
“En je moet niet zagen, want jij gaat zaterdag voor twéé weken naar Spanje,”¯ ging hij luid verder.
“Met mijn ouders! Dat is niet hetzelfde,”¯ rolde ze met haar ogen. Op dat moment rinkelde zijn gsm. Hij nam op, knikte een paar keer uitbundig en lachte om iets wat aan de andere kant gezegd werd. Toen hij ophing, zette hij zich rechter en zei hij: “Ik moet Andrew met iets gaan helpen. Hij wil iets weten over onze vakantiejob aan het einde van de maand.”¯
“Wat ga je doen?”¯, vroeg Gitte geïnteresseerd.
“Ijsjes verkopen aan zee op van die fietskarretjes,”¯ grijnsde hij.
“Zalig! Dat zie ik je echt nog doen. Die petjes zijn meestal wel niet zo sexy, maar goed,”¯ glimlachte ze.
“Mijn hoofd eronder maakt alles goed. Ik ga de meisjes van me moeten afslaan,”¯ knipoogde hij.
“Het is al lang goed, ga maar naar Andrew. Hopelijk zegt hij dat jullie niet meer mogen gaan,”¯ lachte ze. Ze kuste hem kort, voor hij weer wegscheurde op zijn fiets.
Een paar uur later zat Gitte buiten op de grond van haar huis. De zon ging stilaan onder en de muur waar ze tegen leunde, was nog warm van de zon die er de hele dag op had geschenen.
Leandro had haar een klein kwartiertje geleden een bericht gestuurd dat hij haar over iets moest spreken. Ze zag hem haar straat al van ver inrijden en was benieuwd wat hij te zeggen had. Hij gooide zijn fiets neer tegen de brievenbus en hij leek gefrustreerd over iets. Zwijgzaam ging hij naast haar zitten en strekte hij zijn benen. Hij zei niets en Gitte wist niet hoe ze de stilte moest doorbreken.
“Scheelt er iets?”¯, vroeg ze dan maar. Nog steeds antwoordde hij niet en keek hij stuurs voor zich uit, tot hij uiteindelijk zei: “Waarom heb je Andrew verteld over Luna?”¯
“Wat? Dat is belachelijk! Ik heb hem helemaal niets verteld!”¯, viel ze uit. Hij keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan.
“Maar wel aan Natalie…”¯ mompelde ze beteuterd. Hij zuchtte. “Ik vertrouwde je, Gitte.”¯
“Sorry, Leandro, ik wilde het niet vertellen, maar ik wilde ook dat ze snapte waarom we nu een koppel zijn. Ik dacht alleen dat ze het voor zich kon houden…”¯ legde Gitte uit.
“Je had haar die verantwoordelijkheid überhaupt nooit mogen geven. het was niet jouw geheim om te delen,”¯ zei hij en hij keek haar voor de eerste keer echt aan.
“Het spijt me. Echt waar,”¯ fluisterde ze, bang om de stilte te verpesten. Plotseling riep hij echter: “Verdomme, Gitte, ik wenste echt dat je het niet gedaan had. Andrew lijkt mijn moeder wel. Hij zal me geen seconde rust gunnen in Lloret de Mar, om nog maar te zwijgen van -”¯
Gitte wist dat het vrij onbeleefd was, maar ze nam het heft in eigen handen en kuste hem.
“Oké, dat maakt alles goed. Of toch bijna alles,”¯ mompelde hij en hij kuste haar terug.
“Ik zal Natalie erover aanspreken en ik beloof plechtig dat ik vanaf nu zwijg over Luna tegen anderen. Het is jouw zus, jij zag haar graag, jij mag hierover beslissen, dat is jouw recht,”¯ zei ze.
“Goed,”¯ mompelde hij en hij kuste haar weer. “Ik moet gaan. Zie ik je nog?”¯
“We kunnen naar de bioscoop?”¯, stelde ze voor. “Er draaien best goede films.
“Perfect. Ik pik je op om vier uur, goed?”¯, vroeg hij.
“Perfect,”¯ herhaalde ze zijn woorden en voor hij vertrok, drukte ze nog een kort kusje op zijn wang.
Het geweldig goede weer van de afgelopen dagen - en zelfs weken - wreekte zich nu en de regen viel met bakken uit de lucht. Ze las een vakantiekaartje van Nona, terwijl Q-music zachtjes op de achtergrond speelde, tot haar aandacht werd getrokken door het nieuwe liedje dat aangekondigd werd op de radio.
“Maak u klaar voor de nieuwste hit van… Jonas Brothers! Nick Jonas, bad for the heart, maar zeker en vast good for great songs!”¯
Gitte’s hart sloeg weer een tel over toen ze zijn naam en de commentaar erbij hoorde en plots herinnerde ze zich weer Nicks laatste woorden.
“Luister goed naar de radio,”¯ had hij gezegd. Ze probeerde goed naar de betekenis van de woorden te luisteren en merkte dat haar Engels er de laatste maanden echt wel op verbeterd was.
You warned me that
You were gonna leave
Never thought
You would really go
I was blind
But baby now I see
Broke your heart
Now I know
That I was being such a fool
That I didn't deserve you
I don't wanna fall asleep
Cause I don't know if I'll get up
And I don't want to cause a scene
But I'm dying without your love
Begging to hear your voice
Tell me you love me too
Cause I'd rather just be alone
If I know that I cant have you
Looking at the letter that you left
(A letter that you left,
will I'll ever get you back)
Wondering if I'll ever get you back
(Ooh whoa, ooh whoa)
Dreaming about when I'll see you next
(When will I see you next,
will I ever get you back)
Knowing that I never will forget
(I won't forget, I won't forget)
That I was being such a fool
That I still don't deserve you
I don't wanna fall asleep
Cause I don't know if I'll get up
And I don't want to cause a scene
Cuz I'm dying without your love
Begging to hear your voice
Tell me you love me too
Cause I'd rather just be alone
If I know that I cant have you
So tell me what we're fighting for
Cause you know that the truth means so much more
Cuz she would if she could
Don't lie (don't lie)
Cuz I'd give everything that I've got left
To show you I mean what I have said
I know I was a such a fool
But I cant live without you
Don't wanna fall asleep
Don't know if I'll get up
I don't want to cause a scene
But I'm dying without your love
Begging, to hear your voice
Tell me you love me too
Cause I'd rather just be alone
If I know that I cant have you
Yeah
I don't wanna fall asleep
(Don't wanna fall asleep)
Cause I don't know if I'll get up
(Who knows if I'll get up)
And I don't want to cause a scene
Cuz I'm dying without your love, yeah
Begging to hear your voice
(Maybe to hear your voice)
Tell me you love me too
(Tell me you love me too)
Cause I'd rather just be alone
If I know that I cant have you
Tijdens het liedje hadden haar ogen zich met tranen gevuld. Er bestond geen twijfel over mogelijk dat het liedje voor en over haar was geschreven. Een traan rolde over haar wangen en ze besefte dat ze Nick vreselijk hard miste. Leandro leek ineens zo ver weg en alles waaraan ze kon denken, behoorde tot de voorbije zes maanden met Nick. Ze wilde ze terug, die momenten. Ze wilde hem terug. Leandro was geweldig, maar Nick was haar eerste, grote liefde en daar kon niemand tegenop. Ze besefte dat ze hem veel te snel had laten gaan.
Alsof het zo moest zijn, vielen op dat moment twee foto’s van de bovenkant van haar bureau naar beneden. Eentje was van haar en haar neefje, maar de tweede was de foto van haar en Nick, die afgelopen winter in de sneeuw was gemaakt. Ze herinnerde zich die dag nog levendig. Het was hun eerste officiële date geweest in de bioscoop. En vandaag deed ze net hetzelfde met Leandro, alleen had ze er niet hetzelfde gevoel bij en dat was niet eerlijk. Niet tegenover haar, niet tegenover Nick en al zeker niet tegenover Leandro. Ze zag Nick graag en het werd tijd dat ze stopte met zichzelf te verloochenen. Ze moest haar trots opzij zetten en hem vergeven. En dat moest ze Leandro laten weten, ook al zou hem dat pijn doen en Gitte trouwens ook. Ze moest eerlijk zijn met hem.
Met bevende vingers typte ze met haar gsm een berichtje naar Leandro: “Kunnen we nu al even afspreken? Ik moet je iets zeggen.”¯
Vrijwel meteen kreeg ze een antwoord terug: “Is goed, ik ben toch thuis. Ben er binnen tien minuutjes!”¯
Met een bonkend hart ging ze de trap af en ging ze op exact dezelfde plek zitten als gisteravond. Haar hart bonkte in haar keel en ze wist niet of ze zich vooral schuldig of opgelucht moest voelen. Toen hij met een grijns van oor tot oor aan kwam fietsen, wist ze het echter. Schuldig.
Hij wilde haar enthousiast kussen, maar ze wendde zich af. Hij keek haar verbaasd aan.
“Ik kan niet mee naar de bioscoop,”¯ begon ze.
“Waarom niet? Is er iets tussen gekomen?”¯, vroeg hij niet-begrijpend.
“Leandro, ik heb een fout gemaakt. Ik had nooit verliefd op je mogen worden. Ik ga terug naar Nick,”¯ vertelde ze. Vreemd genoeg voelde ze nu ook opluchting.
“Wat?”¯, vroeg hij en zijn gezicht betrok. Hij was gekwetst, dat zag ze zo.
“Het spijt me,”¯ mompelde ze.
“Hij heeft je bedrogen. Naar hem terug gaan, druist regelrecht in tegen je principes. Neem dit aan van iemand met ervaring: doe het niet,”¯ zei hij.
“Ik voel nog iets voor hem,”¯ gaf ze toe en haar adem stokte.
“En daar kom je nu achter?”¯, vroeg hij. “Dat is een maand te laat, Gitte. Ik hoop dat je vliegtuig neerstort, dan word ik tenminste niet aldoor meer herinnerd aan mijn verleden. Wat haalde ik me in mijn hoofd om jou met Luna te vergelijken?”¯
Ze wist dat hij zich alleen maar een houding wilde geven, maar het kwetste haar toch. Hij wendde zijn blik af en zonder nog iets te zeggen, vertrok hij. Ze voelde zich minder goed dan ze verwacht had en zichzelf verafschuwend ging ze weer naar binnen.
Als ze dacht dat België warm was, was het in Mallorca alsof ze op de zon zelf was beland. Ze was er nu een week en vier dagen en het verblijf begon korter en korter te worden. Het was er echt geweldig. Ze verbleven in een vier sterren-hotel met een enorm zoetwaterzwembad-complex, een fitnessruimte, een sauna en ontzettend luxueuze kamers. Dit was vakantie ten voeten uit. Lekkere cocktails, een knappe Duitser tegenover haar aan het zwembad, verkoelende duiken in het zwembad en vooral veel niets doen. Luieren met een boek of haar iPod op volume dertig in haar oren. Zalig vond ze dat.
Ze moest echter wel twee verontrustende gedachten verdringen. Ze wilde ten eerste niet denken aan Leandro, die nu thuis zat en nog minder aan Andrew, die haar flink de les had gespeld. Ook dat Nick hier over drie dagen zou staan, bezorgde haar de kriebels. Ze had hem een bericht gestuurd dat ze hem zo snel mogelijk wilde spreken, maar hij was aan het touren. Hij kon hier pas zijn op vijftien augustus, want de dag daarna had hij een concert in Spanje. Ze miste hem, ze wilde weten of hij haar nog graag zag en omwille van die gedachten voelde ze zich ook nog enorm schuldig tegenover Leandro…
Nog twee dagen. Overmorgen stond hij hier. In levende lijven. Voor haar. De zenuwen gierden door haar lijf en met heel haar hart bad ze dat ze de juiste keuze had gemaakt. Ze zag Nick graag en ze hoopte dat dat omgekeerd ook zo was. Ze had heel erg de behoefte om die bevestiging te krijgen, om graag gezien te worden en zich geborgen te voelen.
Het buffet was heerlijk en bovendien was het tapasavond, maar desondanks kreeg Gitte geen hap door haar keel. Morgen zou hij hier zijn en ze hadden om elf uur afgesproken. Het was meteen ook haar laatste dag - haar bus naar het vliegveld vertrok om vier uur in de namiddag -, dus ze zouden direct alweer afscheid moeten nemen, maar na één keer in Nicks armen zou dat wel moeten lukken. Hij mocht nu echt wel eens gaan komen, want ze verlangde er zo naar!
De volgende dag was het dan eindelijk zover. Eindelijk was het tien voor elf. Vijftien augustus zou een memorabele dag worden. Het was ook haar laatste vakantiedag en normaal gezien zou ze dat ontzettend jammer vinden, maar nu dacht ze daar niet eens aan. Het zat ergens ver in haar achterhoofd dat dit de laatste dag was dat ze hier in de snikhete zon aan het zwembad lag, maar haar hart schreeuwde vooral constant Nicks naam. Ze wilde net een duik in het zwembad nemen, toen ze iemand hoorde fluisteren achter haar: “Boe!”¯
Ze schrok op en zag Nick Jonas daar staan. Ze rook meteen haar favoriete aftershave en nam hem in haar amen voor een enorme knuffel.
“Doe me dat geen tweede keer aan, maar ik heb je gemist!”¯, fluisterde ze.
“Dit wordt een nieuwe start, Gitte, voor ons allebei. Ik beloof je dat er van alles zal veranderen. Maar één ding is nog steeds niet veranderd: ik kan niet tegen de warmte.”¯
Met haar favoriete dubbelzinnige blik nam hij haar op, nam een kleine aanloop en sprong het zwembad in. “Ik zie je graag,”¯ zei hij, druipend van het water. “Altijd al gedaan en nu meer dan ooit.”¯
Hij kuste haar voorhoofd voor ze plagerig weg zwom.
Hand in hand liepen ze over het strand. “Hmm, de zomer loopt dan wel tegen haar einde aan, maar dit is perfectie.”¯ zuchtte ze gelukzalig.
“Meer dan dat,”¯ knipoogde hij. “Wat heb je nog zoal gedaan deze zomer?”¯
Gitte vertelde honderduit over haar twee vakanties - en liet strategisch de stukken met Leandro erin er van tussen -, over haar kat, die enorm groot werd, over alle hippe feestjes en het feit dat Hugo nog steeds niets kwijt wilde over hun nieuwe acteerklus.
“En jij?”¯, vroeg ze geïnteresseerd. “Veel opgetreden?”¯
“Wel ja, inderdaad. Ook veel geschreven. Ik heb CD’s vol gemaakt afgelopen maand. Normaal gezien bezoek ik de stad waar het optreden is, zeker in de zomer. Maar ik had er nooit zin in, wilde alleen hierheen komen, naar jou. Soms verplichtten Joe en Kevin me wel, hoor, ze zijn geweldig geweest, maar als ik negatief bleef doen… En weet je, gedumpt worden zonder echte reden kon ik nog wel aan, maar weten dat ik het allemaal zelf in de hand had gewerkt, was te erg… Ik vond het zo onvergeeflijk van mezelf…”¯ vertelde hij.
“Tja, ik kon moeilijk doen alsof jij er niets mee te maken had, toen ik het uitmaakte, hé,”¯ lachte ze.
“Egoïst,”¯ knipoogde hij en hij kneep even in haar hand. “Ik heb trouwens dorst. Kunnen we nog iets drinken in je hotel of zo? Als ze mij daar tenminste nog binnen laten, nadat heel het terras nat is geworden door mijn bommetje in het zwembad.”¯
“Je toont gewoon je identiteitskaart, Nick Jonas.”¯ grinnikte ze. “Kom, mijn hotel is niet zo ver.”¯
Met hun voeten in de zee kon Gitte voor het eerst écht genieten van haar vakantie hier in Mallorca.
Twee uur later had ze een snelle douche genomen, een luchtig, wit zomerjurkje aangetrokken en nu zat ze tegenover Nick in de bar van haar hotel met een Pool Cocktail.
“Zo vroeg en al aan de drank,”¯ zei hij quasi afkeurend.
“Beschouw het als een aperitief. Trouwens, het is de laatste hier en ze zijn overheerlijk!”¯, verdedigde ze zichzelf. Hij glimlachte.
“Ik heb lang gewacht op dit moment, maar eerlijk gezegd durfde ik er zelfs al niet meer op hopen,”¯ vertelde hij haar. Ze streelde even over zijn wang en hij bleef haar in de ogen kijken. Ze boog zelf dichterbij om haar lippen op de zijne te plaatsen, maar het gewenste resultaat bleef uit. Niet dat hij haar niet gretig terug kuste, maar haar gevoel was veranderd. Ze had de stress om hem terug te zien verward met vlinders in haar buik. Plots besefte ze dat ze niet Nick zelf had gemist, maar wel hun relatie en de tijd die ze samen hadden gehad. En die kwam nooit meer terug.
“Scheelt er iets?”¯, vroeg hij bezorgd en hij nam haar hand vast. Ze durfde hem niet eens aankijken. Ze had hem valse hoop gegeven en al waar ze nu aan kon denken, was Leandro. Wat had ze in godsnaam gedaan?
“Ik… Het spijt me, Nick, maar dit gaat niet lukken. Ik hield mezelf voor van wel en jou ook. Sorry, ik had je nooit mogen bellen. Ben je boos?”¯
“Ik kan niet boos zijn op jou, al zou dat soms wel makkelijker zijn,”¯ glimlachte hij. “Het is Leandro, hé?”¯
Gitte knikte, enigszins beschaamd.
“Ik dacht wel al dat hij meer voor je betekende dan zomaar iemand om mij te vergeten. Jij zit niet zo in elkaar. Ga naar huis en bouw een leven op met hem, ik wens je alle geluk van de wereld toe, en deze keer oprecht. Jij verdient dat. En nu kan ik mezelf er echt van overtuigen dat ik alles gedaan heb om je op andere gedachten te brengen. Het is alleen niet gelukt, maar dat is oké.”¯
Ze knuffelde hem innig. “Je bent een geweldige vriend, Nick. En als je dat goed vindt, wil ik zeker nog contact met je houden. Je bent veel te speciaal om op elke mogelijke manier te verliezen.”¯
“Natuurlijk vind ik dat goed, Gitte. Ik sta er op, ik zal je altijd graag blijven zien, op welke manier dan ook,”¯ knipoogde hij.
“Dat is je geraden, want dat geldt voor mij ook,”¯ zei ze en ze omhelsde hem nogmaals stevig.
In een stroomversnelling gooide Gitte de volgende dag haar fiets neer in Leandro’s tuin. Het was nog maar twaalf uur ’s middags, maar ze moest hem spreken. Ze had hem een berichtje gestuurd, dat hij genegeerd had. Dat had ze wel verwacht, want als ze één ding wist van Leandro Moons, was het wel dat hij koppig was. En toch zou hij naar haar luisteren!
Ze belde ongeduldig aan en na enkele seconden deed Lieselotte open.
“Oh, hallo, Gitte!”¯, zei ze enthousiast. “Leandro is op zijn kamer, hij is nog maar net wakker.”¯
Ze knikte dankbaar en ging de trap op, een weg die ze tot voor kort zeer vaak had genomen. De stress gierde door haar lijf, iets wat dikwijls gebeurde de laatste tijd. Wat had ze toch in godsnaam gedaan? Ze klopte op de deur, maar ging, naar goede gewoonte, meteen naar binnen. Hij schonk haar een korte blik en wreef even in zijn ogen.
“Wat is er? Ik ben moe,”¯ blafte hij.
“Ik… euh, ik kom zeggen dat ik een fout heb gemaakt. Om terug te gaan naar Nick, bedoel ik. Hij zal altijd speciaal blijven, maar ik ben niet verliefd op hem,”¯ begon ze. “Ik ben dom geweest, Leandro. Ik mis je en ik wil je terug.”¯
Traag klapte hij in zijn handen. “Mooi opgedragen, Gitte. Maar je bent tenslotte een actrice, hé?
Gitte keek hem ongelovig aan. “Ik meen het, Leandro. Ik wil in je leven zitten, er deel van uitmaken. Ik baal ervan dat ik amper iets over je zomer weet en ik wou dat het anders was. Zeg alsjeblieft dat we opnieuw kunnen beginnen, verdergaan zoals vroeger.”¯
“Ik heb je niet nodig, Gitte. Ik pas mijn leven niet aan aan de grillen van een meisje en zeker niet aan die van jou,”¯ zei hij.
“Alsjeblieft, Leandro, ik mis je en ik mis ons,”¯ smeekte Gitte bijna.
“Wel, ik mis jou niet,”¯ zei hij hard. Even was ze uit haar lood geslagen en wist ze niet wat te zeggen.
“Ik, euh… Wel dat verandert de zaken natuurlijk,”¯ zei ze uiteindelijk. “Ik - dag, Leandro.”¯
Traag, alsof ze verwachtte dat hij haar zou tegenhouden, maar ook zonder om te kijken, liep ze de kamer uit. Twee weken geleden had ze niet liever gewild dan dat hij die woorden zou uitspreken voor zijn eigen bestwil en nu kwetsten die paar woorden haar meer dan zijn scheldtirades van vroeger. Ze had alles wat ze wilde en dat had ze weggegooid, en het ergste was dat ze het heel bewust had gedaan. Ze snapte plots wat Nick bedoeld had toen hij het had over zijn schuldgevoelens en spijt.
Balend dronk Gitte het laatste restje op van haar glas bier. Ze zat in het jeugdhuis, het was half elf en er was zonet een fuif van start gegaan. Het eerste uur draaide er een onervaren dj, die niet inspeelde op de wensen van het publiek en niet zo’n commerciële muziek draaide. Er was ook nog niet zoveel volk en bijgevolg was de dansvloer behoorlijk leek, maar dat kon Gitte niet veel schelen. Ze wilde helemaal niet dansen, ze wilde gewoon op een barkruk zitten, wat drinken en vooral zwelgen in zelfmedelijden.
“Voor mij een pintje. En geef Gitte ook iets,”¯ hoorde ze plots achter zich en binnen de twee seconden had Andrew zich naast haar aan de bar gezet.
“Maak daar maar twee van,”¯ zei Gitte.
“Je ziet eruit alsof je het kan gebruiken,”¯ merkte hij op. Ze trok een wenkbrauw op.
“Je hebt er geen idee van,”¯ antwoordde ze.
“Toch wel een beetje,”¯ bekende hij. “Leandro heeft me de korte versie van de feiten gegeven.”¯
Gitte keek verbaasd op. “Ik dacht niet dat jullie daarover zouden praten. Hij leek er vrijwel meteen overheen te zijn.”¯
Nu was het Andrews beurt om verbaasd - of zelfs geschokt - te kijken. “Leandro is mijn beste vriend, dus ik hoop dat dit niet overkomt als verraad of zo, maar ik denk niet dat je hem echt snapt. Leandro was er kapot van toen je het uitmaakte. Nog steeds trouwens.”¯
“Dat toont hij dan toch op een rare manier,”¯ zuchtte Gitte totaal niet overtuigd.
“Gitte, je moest hem gezien hebben op vakantie. Geen geflirt, constant kortaf antwoorden, geen enkele verovering. En dat op zo’n feesteiland. Klinkt dat als Leandro? Binnen een relatie is hij trouw, maar als vrijgezel neemt hij het er gewoonlijk goed van. Hij wilde het niet toegeven, maar we wisten allemaal dat jij het was. Je hebt een invloed op hem die niemand kan verklaren, je doet iets met hem. Is het door Luna, is het door je eigen frisse verschijning? Ik weet het niet, maar je bent goed voor hem. Los het op. Hij heeft je nodig,”¯ preekte Andrew.
“Ik heb hem deze ochtend nog gesproken. Hij wil me niet terug,”¯ zei Gitte.
“Leandro is een macho, dat moet je onderhand al weten. Zijn eer is gekrenkt en hij wil je eerst nog wat laten zweten. Maar geef het niet op, vroeg of laat realiseert hij zich dat jij ook in zijn leven moet zitten. Meer dan al de rest,”¯ zei hij. “En als je mij nu excuseert, ik ben Natalie nog een dansje verschuldigd!”¯
Hij liet Gitte achter met nog meer bedenkingen dan tien minuten geleden. Een paar minuten later werd Andrew onafscheidelijk gevolgd door zijn beste vriend. Op de tonen van ‘Waar is da feestje?!’ liep hij tussen Thomas en Dimitri naar binnen. Hij grijnsde breed en stak zijn armen in de lucht.
“Hier is da feestje!”¯, schreeuwde hij, luider dan de rest. Gitte kon haar ogen niet van hem afhouden, maar werd daar wel toe verplicht als Natalie zich naast haar neerzette met een glas kriek in haar handen.
“Je hebt er wel een boeltje van gemaakt, hé,”¯ zei ze en ze keek haar scherp aan.
“Ik weet het,”¯ antwoordde Gitte futloos.
“Doe er dan iets aan, verdomme,”¯ zei Natalie.
“Ik dacht dat ik het juiste deed, Natalie. Ik dacht dat ik Nick miste, maar ik miste gewoon het gevoel dat hij me gaf. En dan besefte ik dat ik dat gevoel nu krijg bij Leandro. En nu is het te laat,”¯ vertelde Gitte. “Daar drink ik op!”¯
Vervuld door sarcasme dronk ze haar glas leeg. Afkeurend trok Natalie het glas uit haar handen.
“En wat is jouw oplossing? Als een zielig hoopje ellende medelijden hebben met jezelf? Drinken om dronken te worden? Zo verlies je alleen maar zijn respect,”¯ zei ze. “Kijk, Leandro was niet mijn favoriet, maar ik geloof echt dat hij veranderd is. Hij is geen klootzak meer en daar heb jij voor gezorgd. Jij had een invloed op hem die zelfs Andrew nooit gehad heeft. Ik heb altijd gezegd dat jullie iets hadden samen, iets wat je met Nick niet had. Afgezien van de manier waarop het uit is gegaan tussen jullie, was hij goed voor je en jullie relatie was goed en alles zat goed, maar Leandro is beter. Als je met Nick vlammen probeerde te maken, heb je bij Leandro vuurwerk op nieuwjaarsnacht. En iedereen is het erover eens dat je veel beter bij hem past dan Kimberley. Hij is hier en jij bent hier. Ik weet dat wiskunde niet bepaald je sterkste vak is, maar zelfs jij moet weten dat één en één twee is, Git. Dat is mijn raad en nu ga ik dansen.”¯
Ze liep weg en twijfelend zocht Gitte Leandro in de menigte. Er hing een blond meisje rond zijn nek en Gitte kon het niet laten om even te knarsetanden. Toen dat meisje even later uitdagend naar de bar liep, zette ze zich naast Gitte.
“Ik ben Roxane,”¯ stelde ze zich voor. “En heel de wereld draait. Wie ben jij?”¯
“Ik ben Gitte en die jongen die je op staat te vrijen, heeft al een lief,”¯ verzon ze prompt. “Bovendien houdt hij niet van blondjes.”¯
“Ach ja, ik ben ook in voor een onenightstand, hoor. En ik zet wel een muts op,”¯ knipoogde ze en ze liep weer op haar doelwit af. Ze was totaal zijn type niet. Ze had duidelijk blonde extensions, een ordinaire neuspiercing en borsten waar Pamela Anderson jaloers op zou zijn. Gitte bleef hen in het oog houden en kon een gevoel van triomf niet onderdrukken als ze Leandro smalend zag weglopen van De Del. Toen ze hem naar buiten zag lopen, haalde ze diep adem en achtervolgde ze hem. Hij leunde tegen een muurtje en stak een sigaret op. Ze ging naast hem zitten en weerhield zich ervan om te kokhalzen van de rook die hij haar richting uitblies.
“Heeft Roxane al afgedaan?”¯, glimlachte ze.
“Wie?”¯, fronste hij.
“Het blondje,”¯ verduidelijkte ze.
“Oh, heet die Roxane?”¯, grijnsde hij. “Ik denk dat ik het niet overleef als die op mij gaat liggen.”¯
Gitte lachte hartelijk mee met zijn opmerking. “Ik heb er echt spijt van, ik had nooit mogen terugkeren naar Nick,”¯ herhaalde ze voor de honderdste keer de laatste tijd.
“Ik weet het, Gitte. Maar je moet me begrijpen, beter dan wie ook. Weet je nog dat Nick zich onophoudelijk excuseerde? Maar het was tegen je principes om hem terug te nemen, ook al wilde je dat nog zo graag,”¯ legde hij uit. Gitte negeerde al het negatieve uit die zin en concentreerde zich op het feit dat hij impliceerde dat hij haar wel terug wilde.
“Ik heb uiteindelijk mijn principes laten varen,”¯ zei ze.
“En het is mislukt,”¯ zei hij zacht. “Dat zou ik het ergste vinden, Gitte. Snap je dat niet? Ik ben bang dat we het opnieuw zouden proberen, dat ik mezelf toe zou staan om helemaal verliefd op je te worden en dat je vindt dat het toch niet lukt. Ik ben bang dat ik dan dieper zou vallen dan ik nu doe. Ik ben al eens iemand verloren die heel erg op je leek, vergeet dat niet.”¯
Hij glimlachte, maar hij was serieuzer dan ooit.
“Ik zou het nooit meer zomaar opgeven, Leandro, ik zou ervoor zorgen dat alles wel weer zou werken tussen ons. Wat denk je dat ik hier doe?”¯, vroeg ze.
“Ik wil je geloven, Gitte, echt waar, maar hoe -”¯ begon hij, maar Gitte boog zich naar hem toe, keek hem diep in zijn eindeloze, groene ogen, streelde even over zijn wang en raakte met haar lippen even de zijne aan.
“Overtuigd?”¯, fluisterde ze. Als antwoord kuste hij haar innig terug en op dat moment voelde Gitte waar ze nu al zolang op had gewacht. Er hadden zich geen vlinders in haar buik genesteld, er woedde een enorme storm in haar binnenste. Eindelijk was alles hoe het moest zijn en zonder aarzelen kuste ze hem terug.
Reacties:
Pfff.. Ik vind Gitte een beetje stijlloos hoor. Ze springt wel erg gemakkelijk van de een naar de andere jongen.
Godzijdank eindigt ze met Leandro.
He's awesome
Jammer dat het bijna is afgelopen ):
maar ik ben wel heel benieuwd naar het laatste deeltje.
xx
snel verder!
volgende keer melding?
xoxo