Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Love Conquers all » ~4
Love Conquers all
~4
Een zacht getik tegen mijn hoofd maakt me vroeg wakker. Ik knipper even met mijn ogen en zie de zwarte starende ogen van mijn bosuil. ‘Dude wat doe je.’ Ja mijn uil heet Dude, lang verhaal. Ik zie dat Hermelien zich omdraait in bed en me verbaasd aankijkt.
‘Tegen wie heb je het?’ Ze draait zich om en kijkt op de klok. ‘Het is pas zeven uur!’
‘Sorry, Dude liet me schrikken.’ Hermelien trekt haar wenkbrauwen op. ‘Wie is Dude?’ lacht ze.
‘Mijn uil.’
‘Waarom heet je uil Dude?’
Ik haal mijn schouders op, ‘Dat is een beetje een lang verhaal, maar het komt er op neer dat toen ik mijn uil kreeg, er een vriend bij was die tegen me riep: ‘Dude hoe ga je haar noemen?’ En voor ik het wist luisterde ze alleen nog maar naar Dude. Geloof me, ik heb geprobeerd haar anders te noemen.’
Ik schud met mijn hoofd, ‘Maar nee, het was te laat.’
Hermelien ligt te schudden van het lachen in haar bed terwijl ik haar verbaasd aankijk.
‘Wat nou?’
‘Sorry maar ik vind Dude echt een geweldige naam voor een uil.’
Ik lach met haar mee en trek haar daarna uit haar bed.
‘Tijd om uit bed te komen, anders missen we het ontbijt. Want we willen er natuurlijk wel goed uitzien op onze eerste schooldag.’ Hermelien kijkt me even vreemd aan.
‘Ik draag eigenlijk nooit iets van make-up op school. Ik doe mijn uniform aan en borstel mijn haar.’ Stomverbaasd kijk ik haar aan, ‘Dat meen je niet.’ Ze lacht even om mijn uitdrukking en ik herstel me.
‘Wel daar moet verandering in komen.’ Zeg ik lachend, ‘Ik weet zeker dat je dan nog mooier wordt.’ Hermelien bloost een beetje maar knikt toestemmend. Een half uur lang besteed ik aan het temmen van haar wilde haren en aan het opsmeren van een klein beetje make-up. Daarna kam ik mijn eigen haar en laat het in lange krullen over mijn schouders vallen waarna ik ook bij mezelf een laagje make-up op mijn gezicht smeer.
Tevreden staan we uiteindelijk naast elkaar in de spiegel te kijken. ‘Je hebt gelijk.’ Verzucht Hermelien, ‘Ik zie er zo net iets beter uit.’ Ik steek mijn duim op naar haar.
‘Kom we gaan, anders missen we het ontbijt.’ We haasten ons de trap af en Hermelien moet me steeds de goede kant opsturen omdat ik de hele tijd de verkeerde kant op wil lopen. Maar uiteindelijk komen we dan toch in de grote zaal terecht. We gaan tegenover Harry en Ron zitten en die kijken ons verbaasd aan. ‘Wie ben je en wat heb je met Hermelien gedaan?’ Vraagt Ron verbaasd die bijna smachtend naar Hermelien kijkt die knalrood is geworden. Na die woorden wordt Ron zelf ook zo rood als een tomaat en Harry en ik kijken elkaar en rollen met onze ogen omdat we precies weten wat hier aan de hand is terwijl ze er zelf meer om heen draaien dan een gluiposchoop om zijn eigen as draait als jeweetwel recht tegenover je staat. Ik schep wat worstjes op mijn bord en besmeer een stukje toast met marmelade waarna ik begin te eten. Als ik opkijk van mijn bord zie ik dat Professor Anderling de roosters aan het uitdelen is. ‘Juffrouw Hale, hier is uw rooster.’
‘Dankjewel.’ Zeg ik beleefd en pak het rooster aan en kijk wat ik het eerste uur zou hebben. ‘Toverdranken een blokuur.’ Verzucht ik. ‘Hé dat heb ik ook.’ Zegt Hermelien vrolijk. Harry en Ron kijken wat minder vrolijk.
‘Wij hebben twee tussenuren. We zouden nu gewoon nog in bed kunnen liggen.’ Moppert Harry.
Snel prop ik nog een hap eten in mijn mond en kijk dan op Simon zijn horloge omdat hij naast me zit en knik naar Hermelien. ‘Kom we gaan naar de les.’ We klimmen over de bank en ik bots tegen een lange jongen aan. Geschrokken kijk ik omhoog.
‘Kun je niet uitkijken!’ De jongen kijkt me lachend aan en ik herken hem als de leuke jongen met de gele stropdas van gisteravond. ‘Sorry,’ zegt hij beleefd terwijl hij me onderzoekend aankijkt, ‘Jij bent dat nieuwe meisje toch.’ Ik knik bevestigend en steek mijn hand uit, ‘Lynn en jij bent?’ Hij pakt mijn hand grijnzend aan, ‘Carlo,’ Hij houdt mijn hand net wat te lang vast en knipoogt dan naar me. ‘Ik zie je nog wel.’ Blozend draai ik me om naar Hermelien die me met een grote grijns aankijkt. ‘Oehh.’ Hoor ik Harry en Ron in koor roepen. ‘Kom we gaan.’ Zeg ik tegen Hermelien en ik sleur haar de grote zaal uit omdat mijn hoofd steeds meer de kleur van een veel te rijpe tomaat begint aan te nemen.
Een half uur later zit ik naast Hermelien onderuitgezakt te luisteren naar het verhaal dat Slakhoorn verteld over zijn toverdranken. Terwijl Hermelien bij iedere vraag haar hand opsteekt zak ik steeds verder weg in totale verveling. Ik kijk de klas in en vang de blik van Draco die aan de andere kant van het gangpad zit en net zo verveeld kijkt als ik. ‘Saai hé.’ Mime ik naar hem. Hij knikt en rolt met zijn ogen naar de professor.
‘Amortentia is een sterke liefdesdrank,’ Zegt Hermelien, ‘Voor iedereen ruikt hij anders.’ Ze snuift even en wordt dan rood. Ik kuch even om een lachje te verbergen. ‘Misschien wil juffrouw Hale even vertellen waar Amortentia voor haar naar ruikt.’ Zegt Slakhoorn, een beetje geërgerd door mijn reactie. ‘Kom maar even naar voren.’ Ik rol met mijn ogen en sta op van mijn krukje waarna ik naar de grote ketel loop. Ik ruik voorzichtig een beetje aan het drankje.
‘Pepermunt, rozen en perzik.’ Ik bloos een beetje en loop dan weer terug naar mijn plaats.
‘En, Juffrouw Hale, kunt u ook uitleggen waarom het zo ruikt voor u.’ Ik schud met mijn hoofd terwijl ik nog roder word. ‘Het spijt me meneer, ik geloof dat daar geen logische verklaring voor is.’ Nu is het Hermelien haar beurt om te doen alsof ze hoest. Slakhoorn kijkt me grinnikend aan en gaat dan verder met zijn uitleg totdat hij wordt onderbroken door Harry en Ron die in de deuropening staan. ‘Professor Anderling zei dat er nog ruimte was in deze les voor ons.’ Slakhoorn knikte blij en gebaarde naar twee lege plekken voor ons. ‘Ga zitten, ga zitten beste jongens.’ Toen Ron langs de ketel liep keek hij verbaasd. ‘Hé het ruikt hier naar He..’ Hij stopte, ‘Naar hele lekkere bloemen.’ Zei hij blozend. Harry en ik wisselde weer een veelbetekenende blik uit en in gedachten bevestigde ik mijn theorie met een kleine verbetering. Ze draaien er nog meer omheen dan een gluiposcoop als jeweetwel er recht voor staat en een leuk dansje doet.
Reacties:
Hhhm munt, perzik en rozen?
Nee, ik kan niet bedenken op wie dat nou slaat.
wel weer goed geschreven!!
vooral die laatste zin is echt hilarisch
Ik hou hier echt géweldig veel van (:
Mijn hoofd werd zelf rood toen ze Cedric voor het eerst zag
*komt weer uit Robert dromenland*
Ik ben gewoon hélemaal verslaafd aan dit verhaal loveee it
xx